1 > 51 - 100
Дар амон мемонад ҳар дам ҷони ман.
Меҳри Ту бувад ҳамеша дар дилам,
Номи Ту бувад ҳамеша бар лабам.
Баҳри Ту, эй Исо, Наҷоткор,
Метапад дар сина қалби ман.
Кай меои, Эй Чӯпони некӯ,
То ки бинад Туро чашми ман.
Чун Туӣ Наҷоткору Ҳомии ман.
Гар шавам гум дар дили кӯҳу саҳро,
Ту мегардӣ, пайдо мекунӣ маро.
Дӯст дорам, Эй Чӯпон, ман Туро,
Чун Ту гаштӣ маро Роҳнамо.
Мениҳам ҷони худ дар роҳат,
Исои меҳрубони Худо.
Зиндагии одамӣ гашта бенуру сиёҳ.
Бандгардон:
Мазҳари Зоти Худо тарк намуд ҷалолашро,
Дар миёни мардумон чун инсоне шуд аён.
Бори сангини гуноҳ Исо бардошта зи мо,
Сулҳу оштӣ дод моро бо Падари мо - Худо.
Ҳар хатои ниҳонро пок кунад аз қалби мо.
Ӯст умеди ин ҷаҳон, танҳо роҳи осмон.
Шукр ба Худованд.
Нури ҷаҳон, умеди ҳаёт,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Шукр ба Худованд.
Шохи наҷот, Шоҳиди амин,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Шукр ба Худованд.
Аввалу Охир, Алфа, Омега,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Шукр ба Худованд.
Зиндаю ҷовид, нони осмонӣ,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Даъват кунадам бар Падар, то ҳоҷатам созад раво.
Гар ғарқи дарду меҳнатам, роҳат бувад он дам маро;
|: Аз имтиҳон гардам раҳо дар вақтат, эй вақти дуо! :|
Ба даргaҳи Яздони пок, тавбапазиру рaҳнамо.
Аз Ӯ намоям ман талаб, то файзи Худ созад ато;
|: Роҳат шавам аз дардҳо дар вақтат, эй вақти дуо. :|
То вақти охир даррасад, ё Мунҷи ояд аз само.
Ин ҷисми хоки афканам, фони шавад ғарқи бақо;
|: Андар ҳузури қудси Ӯ комил шавад вақти дуо.:|
Аз он дарде, ки дорам, дорӣ даво.
Аз он рӯз Каломи Туро омӯхтам
Ва дар дил Туро қабул кардам.
Бархез, Эй дил,
Ки наҷот омад аз осмон,
Ба номи Ӯ биёр имон.
Дари дилро, дари дилро
Бикшо ба Ӯ,
Худоро Ту фарёд кун.
Ӯ наҷот овард бо хуни поки Худ.
Ман мурда будам, ҳоло зиндаам кард,
Аз зулми душманон раҳоям кард.
Бархез, Эй дил,
Ки наҷот омад аз осмон,
Ба номи Ӯ биёр имон.
Дари дилро, дари дилро
Бикшо ба Ӯ,
Худоро Ту фарёд кун.
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Гар бар шайтон дастболо шудан хоҳи,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Бандгардон:
Қудратест беҳад мӯъҷизаосо
Дар хуни Исо, дар хуни Исо.
Қудратест беҳад мӯъҷизаосо
Дар хуни Барраи Худо.
Дар хуни покаш ин қудрат ҳаст.
Гар аз одати бад озод шудан хоҳи,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Гар аз дардҳоят шифо мехоҳи,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Дар хуни покаш ин қудрат ҳаст.
Гар дар ҳаётат хоҳи васфаш куни,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Фурӯзон аст бар ҷону дилам,
Намеҳаросам як лаҳза ҳаргиз,
Гарчи бимонад хокистарам,
|: Чун рӯҳам бо шодию сафо
Парвоз хоҳад кард сӯи Исо. :|
Дар дили саҳро саргардонам,
Даст аз Наҷоткор накашам ҳаргиз,
Гарчи равад аз байн ҷони ман,
|: Чун рӯҳам бо шодию сафо
Парвоз хоҳад кард сӯи Исо. :|
Ҳамеша бошад дар дасти ман.
Чи қадар ширин аст, гар як рӯзе
Фидояш гардад ин ҷони ман,
|: Чун рӯҳам бо шодию сафо
Парвоз хоҳад кард сӯи Исо. :|
Қарнҳою ҳазорсолаҳо пеши Туст чун як рӯзе.
Чист ин умри мо дар пешат? Чун ситора тобанда.
Бе асар хомӯш мешавад умри мо дурахшида.
Бандгардон:
Соли оянд муаммоест комилан дар дасти Ту.
Эй Тавоно, ёрӣ бидеҳ ҳар лаҳза зием бо Ту.
Бар замин вақте бархезад, гум шавад дар гармоӣ.
Умр бигзарад пеши рӯят, он алафест рӯида.
Зери ғамҳо хушк мешавад, ҳамон дам аст паæмурда.
Рӯзи моро мешуморӣ дар паноҳи бефано.
Мисли шоҳ, ба сарбозонат бахши сол ба як рӯзе.
Ту ваъда додӣ дар меҳрат абадият ба ин рӯзе.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар шодию завқ гурехта аз ту,
Фақат ба Исо бигӯй.
Бандгардон:
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй,
Беҳтарин дӯсти ту Ӯст.
Нест дар ҷаҳон дӯсте беҳтар аз Ӯ,
Фақат ба Исо бигӯй.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар гуноҳе дар дилат махфи аст,
Фақат ба Исо бигӯй.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар аз фардои худ ҳаросони,
Фақат ба Исо бигӯй.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар аз бозгашти Масеҳ тарсони,
Фақат ба Исо бигӯй.
Пур аз кинаву пур аз адоват.
Озодие, ки дар дунё меҷустам,
Дар хуни Худ Исо ба ман овард.
|: ҷонам дар осмон, назди Худованд,
Меёбад роҳат он ҷо дар мулки поянд. :|
Ройгон наҷот бароям бахшида.
Ҳар дам нафас ба умри ман Худо аст,
Дар дилам мисли шамс дурахшида.
|: ҷонам дар осмон, назди Худованд,
Меёбад роҳат он ҷо дар мулки поянд. :|
Худои муҳофиз – Худои ман.
Ба ҳамди Ӯ, ба васфи номи покаш
Суруди шодмони месароям.
|: ҷонам дар осмон, назди Худованд,
Меёбад роҳат он ҷо дар мулки поянд. :|
Кунун осмон гардад аз соя тор.
Фазояд бар он соя |: ҳар дам чунон, :|
Ки зоҳир шавад талъати |: ахтарон. :|
ҷаҳон ҷумла орому сокит шавад,
Ки шаб вақти осоиши ҷон бувад.
Дар ин вақт мурғону гулҳо ба ноз
Бихобанд дар раҳмати корсоз.
Ту, эй Исои поки равшанравон,
Бибахшой оромиши хастагон.
Ба некӯтарин лутфу |: меҳру карам :|
Зи раҳмат бинеҳ пилки |: чашмам ба ҳам. :|
Ба хоб-андар кунанд фикри Туро.
Ба киштинишинони |: дарёнавард, :|
Ба беморони ғарқи |: баҳри дард :|
Бибахш ончунон к-он сазовори Туст,
Тасаллову бахшандаги кори Туст.
Ба ҳар пос аз шаб маро ҳаст умед,
Фариштасириштони симосафед
Ба болинам аз арш раҳ биспаранд,
Ба рӯй андарам болу пар густаранд,
Ба ҳифзам бикӯшанд |: то бомдод, :|
Ки бархезам аз бистари |: хеш шод. :|
Кунун осмон гардад аз соя тор.
Фазояд бар он соя |: ҳар дам чунон, :|
Ки зоҳир шавад талъати |: ахтарон. :|
ҷаҳон ҷумла орому сокит шавад,
Ки шаб вақти осоиши ҷон бувад.
Падарро Худоиву фарру камол,
Писарро бузургиву ҷоҳу ҷалол.
Худованди фархундаи беҳамол,
Ки бошад туро қуввате бемисол.
Бибахшо, ки бо соддаги |: бегуноҳ :|
Биёбам ба файзи |: ҳузури Ту роҳ. :|
Бандгардон:
Эй тозадилон, шод бошед,
Масеҳ бо мост!
Гулчанбари осмон, шод бошед,
Худо бо мост!
Шод бошед, Ӯ наҷоти мост. :|
|: Хурсанду шод бошед, хурсанду шод,
Чун бар осмон Ӯ моро роҳнамост. :|
Шод бошед, Эй мискинон, :|
|: Чун шумоён, чун шумоён,
Маҳбуби Худованд шудаед шумоён. :|
Пеш равем бо қуввати Худо.
Атри дониши Ӯро пошем
Байни инсонҳои бенаво.
Бандгардон:
Эй Масеҳ, қуввати мо зи Туст,
Дар шаҳодату дар хуни Туст.
Ту ба мо қувват бахшидаи,
Бар шайтон дастболо кардаи.
|: Пирӯзи ҳозир карди баҳри мӯъминон,:|
|: Эй Масеҳ, дар Ту дорем яқин.:|
Бо шоди дар ҳузури Худо.
Бо имон бар дунё пирӯзем,
Равем назди Наҷоткори мо.
Овози шодмони бархезад.
На бо қуввату на бо қудрат,
Балки он бо Рӯҳи Ӯ бувад.
Бандгардон:
Эй Ёри меҳрубонам,
Исо, Чӯпони некам,
Бишнав Ту ин дуоям,
Ба даргоҳат биёям.
Чун сар ниҳам ба болин,
Ҳозир Ту дар канорам,
Умед ба Ту дорам.
Будӣ маро Ту ҳамроҳ.
Баҳри хӯроку манзил
Шукрат гӯям ман аз дил.
Дар дасти Ту супорам.
Дар ҳар куҷо бошанд,
Паҳлӯи Ту бимонанд.
Муқаддас кун ҷони ман.
Дар роҳҳои тангу тор
Бошӣ маро Нигаҳдор.
Сӯят равам, Худоё.
Назди Ту ҷо бигирам,
Аз лутфат кун қабулам.
Ситораҳо чун дурахшон,
Назди Худованд шаби ором
Дуо намоям ҳар замон.
Бандгардон:
Гӯш намуда Ӯ дуоямро,
Хушнуд кунад вуҷудамро.
Бо дасти пурзӯр тавонад
Дар оғӯши Худ бигирад.
Оромона мехобам.
Бешубҳа, ман бовари дорам,
Мешунавад Ӯ дуоям.
Ҳама хоб рафтанд он замон.
Назди Худо саҷда меорам
Дар оғӯши шомгоҳон.
Гарчи фақирам, ман розиям.
Лек дар осмон фарзандони Худо
Доранд хонаҳо ободу зебо.
Хонаи осмон олию дурахшон,
Ҳама имондорон шоданд ҷовидон.
Дар он замон набошем саргардон,
Балки осуда дар осмон.
Роҳи танг равам, ноумед нестам.
Расад ба охир ранҷи ин дунё,
Аз Раб дар осмон ёбам тоҷро.
Хонаи осмон олию дурахшон,
Ҳама имондорон шоданд ҷовидон.
Дар он замон набошем саргардон,
Балки осуда дар осмон.
Бандгардон:
Эй Дӯст, биё, роҳати ин қалби ғамгин бош!
Ту Нури ҷаҳонӣ, ба дилам ҷойгузин бош!
Вақте ки мададгор оҷиз шуда аз кор,
Вақте ки зи исён бар ман шуда душвор,
Боз ой, наҷотам деҳу сардори матин бош!
Файзи Ту раҳонад аз қудрати шайтон.
Дар тирагии абр дар нур дурахшон,
Пайваста ба ҳар ҷой маро Ёру Муин бош!
Баракат зи Ту ёбам, раҳмат зи Ту дорам.
Aз хасми бадандеш ман бим надорам,
Боз ой наздики ману шоҳи азим бош!
Он дам, ки шавад даҳр аз торикӣ дилгир,
Он дам, ки шавад кавн як сар мутағайир,
Эй Он, ки дигаргун нашави, ҳамдами ман бош!
В-аз талхии ҳар ашк якбора асар рафт,
Аз марг бирафт неш, аз қабр зафар рафт,
Эй Фотеҳи ман, дар дили ман Садрнишин бош!
То аз дили зулмот рахшанда дароӣ,
Дарҳои самовот бар ман бикушоӣ,
Дар он бигузин ҷою маро рӯҳи умед бош!
Ҳар соя абас буд, дар нур фано шуд,
Пайдоиши гетӣ бар нур бино шуд,
Эй Нури ҳақиқӣ, Ту маро Нури яқин бош!
ҷангу қаҳтию тӯфонҳо ҳайрон карданд пиру ҷавон.
Дилҳо дар вазъи изтироб, оянда гашта чун сароб,
Абри тира дар осмон ғолиб омад бар ин ҷаҳон.
Бандгардон:
Оре, Масеҳ, бозгашт намо,
Оромию умеди мо.
Равем бо Ту сӯи само.
Оре, Масеҳ, оре, Масеҳ, бозгашт намо!
Фурсат набошад беш аз ин пеш аз зуҳури Тахтнишин.
Фармон дод Ӯ – бедор шавед, интизори ба сар расид,
Сӯи абрҳо нигоҳ кунед, Писари Худоро бинед.
Пок намояд ашки ғамро зи чашмони гирёни мо.
ҷафоҳо поён пазиранд, шодиҳо ҷойгузин шаванд,
Парвонавор ба даври Ӯ гардему болу пар занем.
Фарёд кунам ба сӯи само.
Рӯҳам афсурда дар зери гуноҳ,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Бандгардон:
Ин қалби нолон хоҳони шодист,
Танҳои танҳову бенаво.
Қалбам шикаста, пурдарду хаста,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Хоҳони лаззат, дур аз Худо.
Дар биёбони ин умри ночиз,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Ҳастиям рафт бар боди фано.
Ронда зи ҳар ҷо, хаста зи дунё,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Бо ашкҳои талх кунам дуо.
Ҳарчанд нолоиқ сӯят меоям,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Роҳнамо бош бароям!
Дар дастҳоят ин ҷонам,
Эй Ҳодии некӯям.
Бандгардон:
|: Ташнаи вуҷудатам,
Ташнаи ҳузуратам.
Мехоҳам, Наҷоткорам,
Доим боши роҳбарам. :|
Ҳеч касро ҷой надиҳам.
Танҳо ҳузурат хоҳам,
Эй Масеҳи зиндаам.
Дар ҳар чиз бош роҳбарам!
Подшоҳӣ кун дар дилам,
Эй Масеҳи маҳбубам!
дар чунин ҷои муқаддас инро яқин дон:
Наҷоткори мо мебинад, мешунавад
арзи моро, гар бувад аз рӯи имон.
Чунки Худ фармуда моро: "Эй муҳиббон,
бо шумо бастам зи раҳмат аҳду паймон.
Гар дар аҳду вафо бимонед, ҳукми Маро бидонед,
номи Маро бихонед бо қалбу виҷдон,
Мeкунам ҳар мушкилеро ҳаллу осон,
мeрасонам ҳар дуоро назди Яздон".
то афтад қабули ҳайи Субҳон.
Ҳар ки Худоро бо дилу ҷон, қалбу забон хонад ,
зуд ёбад ҷавоб зи фазли Раҳмон.
Пас биё, то муттаҳид гардему ҳамроз,
ҳоҷати худро барем назди Сабабсоз.
Гӯем, Эй Падари осмонӣ, ҳоҷати моро донӣ,
ботини моро хонӣ, Эй Шоҳи шоҳон!
Қодиро, моро раҳон аз нафсу шайтон,
кун моро ато аз Эҳсон рӯҳи имон!
Надонистам ки буд Ӯ, баҳри ман шуд кафора.
Як рӯз Ӯро рӯ ба рӯ бо оғӯши во дидам,
Гуфт ба ман: Эй гунаҳкор, исёни ту бахшидам.
|: Ӯ Исо буд, Ӯ Худо буд! Ӯ Худо буд, Ӯ Исо буд! :|
Чашм аз ҷаҳон пӯшонда, баҳри Худо кушода,
Муҳаббаташ чашидам, ҷалолашро бидидам:
Ҳасти Ту Худои ман, ҳасти Худованди ман.
|: Ӯ Исо буд, Ӯ Худо буд! Ӯ Худо буд, Ӯ Исо буд! :|
Ӯро доим ёд кунам, Ӯро бузурги диҳам.
Муҳаббати бузургаш вақти маргаш аён кард.
Ӯро доим парастам, зеро ки Ӯст Худованд.
|: Ӯ Исо буд, Ӯ Худо буд! Ӯ Худо буд, Ӯ Исо буд! :|
Шубони некхоҳам Туи,
Ҳодии роҳи ман Туи.
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
Пайваста маъвои Ту бод,
Дар гӯш ғавғои Ту бод.
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
В-эй Давлати беинтиҳо,
Моро Ту ҳасти роҳнамо!
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
Нобуд шуд расми ситам,
Ҳон, то бигӯям дам ба дам:
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
Ҳамдашро сароям ҳар дам.
Чун бар шайтон пирӯз шудам,
Озод шудам аз дарду ғам.
Бандгардон:
Мақомам басо оли аст,
Беҳ аз дастаи бадкор аст.
Дар ин ҷанги рӯҳониям
Басо аён пирӯзиям.
Исои Масеҳ баҳрам шуд фидо,
Бар салибе дар ҷолҷолто.
|: Пирӯзи бахшид бар ҳавасҳоям,
Бардошт ҳама тарсу гуноҳҳоям. :|
Ӯро ҷӯям, роҳаш пӯям.
Ҳар навъ шубҳаро дур кунам,
Бо лутфи Ӯ пирӯз монам.
Бахшад қувватам бар дунё.
Бар ваъдаҳо такякунон
Ғолиб оям ман бар шайтон.
Танҳо бувад ин фикр қави: Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Ғолиб шавам бар ҳар ғаме - Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Навмед нагардам дар сахти - Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Месароям бо шодмони: Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Эй ки бо як дил бо ҳам сокинед,
Хушии ман фақат шумо ҳастед,
Шумо бародарони ман ҳастед.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
Ту ҳам аз бунёди ростӣ ҳастӣ.
ҷузъи сангҳои зиндаи Масеҳ,
Вориди икрому муҳаббат ҳастӣ.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
ҷузъи аъзои Бадани Масеҳ.
Ҳамватани муқаддасони Ӯ,
Аз аҳли хонаи Худо ҳастед.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
Онро доимо хоҳам талабид:
Тамоми айёми ғурбатамро
Дар хонаи Ӯ сокин бишавам.
ҷалоли Ӯро тамошо кунам,
Дар Баданаш андеша намоям.
Суруд бихонам барои Худо
Зи сукунати ҷалоли Худо.
Наҳри илоҳӣ, ҷорӣ бишавед!
Бо сурудҳои рӯҳонию бо файз
Дар дилҳои худ бисароед.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
Наҷоту роҳу ростӣ бо Масеҳо гашт падид.
Масеҳо - Шоҳи шоҳон, Мазҳари Ҳаққу Раҳмон.
Бо хуни Худ бар салиб бахшид ба мо гуноҳон.
Бандгардон:
Чашмаҳои оби ҳаёт аз файзи Исо
Гашта равон баҳри наҷоти ҳамаи қавмҳо.
|: Нӯшед аз он об то абад сероб. :|
Қалби ту тоза гардад, аз ноумедӣ раста.
Ҳама ҷо ҳозир Худо, манзил асту ҷонпаноҳ.
Наҷотдиҳандаи мост ҷустуҷӯгари қалбҳо.
Саҳар шукуфа бисохт, то бахшад ба мо навид.
Масеҳи мавъуд омад дар ин ҷаҳони ҳастӣ,
Мисли ҳамаи инсонҳо зоҳир гардид дар ҷисме.
Моро ато кун, Падар, ҳаёти ҷовидонӣ.
Озодам, месароям, номи Туро мехонам.
Эй Сарварам, Эй Нурам, танҳо Туӣ Худоям.
Бандгардон:
Эй Мунҷи, эй Меҳри ҷаҳон,
Нурат барад зулмат зи ҷон.
Рӯят фурӯғе дода хуш,
Бар дидаи мо, бандагон.
Рӯҳи Ту сокин дар дилам.
Шодам, ки бошад манзилам
Наздики Ту то ҷовидон.
Бираҳондӣ аз дармондагӣ.
Шодам, ки ҳастам то абад
Дар назди Ту, Эй Меҳрубон.
Тобад рухат чун офтоб.
Оем ба сӯят бо шитоб,
То гардад ин дил шодмон.
Туи фақат дилхоҳи ман!
Хунат рехти дар роҳи ман,
Пок намуди гуноҳи ман.
Ҳалок будам бидуни Ту,
Наҷот ёфтам дар хуни Ту!
Вуҷуди ман қарздори Ту,
Чун қурбон гашти баҳри ман.
Чун хатокор маҳсуб шуди!
Дар қалби ман маҳбуб шуди,
Ба салиби Туст чашми ман.
Ҳидоятам Каломи Туст,
Адолатам эҳёи Туст!
Саодатам дар номи Туст
Дар ин умри кӯтоҳи ман.
Туи ситораи нурам,
Дар водии марг масрурам,
Чун Ту ҳасти ҳамроҳи ман.
Ҳидоятам Каломи Туст,
Адолатам эҳёи Туст!
Саодатам дар номи Туст
Дар ин умри кӯтоҳи ман.
аҳди Худоӣ шуд ба сар.
|: Бархост Исо аз замин, бар ҷони покаш офарин! :|
андар ниҳон? Эҳёи Ӯро бин аён.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
пур сохт он паймонаро.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
озодиатро зад рақам.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
к - ояд Писар назди Падар.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
Лоиқи ҳар парастишӣ.
Бисёр олист парастишат,
Зону задан пеши поят.
Бандгардон:
|: Акнун дилам мехурӯшад,
Ситоишатро мехоҳам.
Туро хеле дӯст медорам,
Эй Раб Исо, Ту лоиқӣ. :|
Якто ҳастӣ, беназирӣ.
Ҳоким ҳастӣ дар қалбҳо,
Ҳамеша Ту чора ҳастӣ.
Холиқи ҳама оламӣ.
Танҳо Туро мепарастем,
Ҳузуратро металабем.
Бандгардон:
Ту, эй рӯҳ, ар гузар карди ба афлок,
Раҳо карди ба ёрон хиттаи хок.
|: Ба парвоз омади, аз қайд расти,
Дари зиндони тан бар худ шикасти. :|
Ки бояд дод қарзе к-он зи хок аст.
|: На моро з-ин ҷудои бок бошад,
Ки дил з-андӯҳи хоки пок бошад. :|
Ҳамон паймони дерин барқарор аст.
|: Ту дори ҳамчу Исо подшоҳе,
Ба пои тахти шоҳи ҷойгоҳе. :|
Ба ҳамроҳони худ ин ҳадя додааст.
|: Ҳарими қудси Яздон пойгоҳ аст,
Абиру мушк андар ҷойгоҳ аст. :|
Сӯи Ту равам бо қалбу рӯҳу ҷон.
|: Роҳи танги Ту бувад масири ман,
Рӯҳи қуддусат бувад ҳодии ман. :|
Бандгардон:
|: Эй Масеҳ, эй Масеҳ!
Маркази умеду шодиям Туи. :|
Дар вуҷуди ман набошад ҳеҷ ғаме,
Маркази умеду шодиям, эй Масеҳ!
Ваъдаҳои илоҳи сарвати мост.
|: Тақдимат кунам ин рӯҳу ҷисму ҷон,
То шавам монанди Рабби оламиён. :|
Шӯълавар созад вуҷуди одами.
|: ҷуръату далери бахшад Ӯ ба мо,
То эълон намоем пайғоми Худо. :|
Эй одилон, номи Ӯро ёд кунед.
Бо рубобҳо барояш сурудҳо бисароед,
Чун ҷаҳон аз раҳмати Худованд пур аст.
Бандгардон:
Чашмони Худованд бар солеҳон мебинад,
Гӯшҳои Худованд онҳоро мешунавад.
Солеҳонро каме нест, солеҳонро ғаме нест.
Эй одилон, раҳматашро дӯст доред.
Хушо ба ҳоли солеҳон, хушо ба ҳоли одилон;
Хушо ба ҳоли ононе, ки Масеҳ аст Худовандашон.
Эй одилон, бозгашти Ӯро хоҳед.
Хушо ба ҳоли солеҳон, хушо ба ҳоли ростдилон;
Хушо ба ҳоли ононе, ки мактуб аст номашон.
Хонаи ҷовидонии Яздон.
Он ки номаш дар дафтари Исост,
Бошад он ҷо шоду хандон.
Бандгардон:
|: Эй Уршалими осмонӣ,
Туӣ шаҳри Худоӣ.
Дар ту маъво бигиранд
Пайравони Нури самовӣ. :|
ҷое баҳрам ҳозир кунад,
Омада маро назди Худ барад,
Умри ҷовидон ато кунад.
Тарсу хашму ҷангу фиғон.
Зеро шарорат аз Ту ба дур аст,
Нуру шукӯҳат бекарон.
Маркази меҳр, сулҳу сафо.
Андар ҳузури Холиқи олам
То абад сароям Исоро.
Пеш аз суудаш Шоҳи шоҳон
Бо дастон нонро пора мекард,
|: Баҳри шогирдон тайёр мекард. :|
Он гоҳ шукр карду баракат дод,
Гуфт: "Бигиред, ин тани Ман аст.
Бихӯред онро ба ёди ман,
|: То бимонад ёдгори Ман". :|
Пиёлаи паймони навро,
Гуфт: "Ин пиёла дар хуни Ман,
|: Дар оянда ёдгори Ман. :|
Ҳар вақт ин нонро шумо хӯред,
Ин пиёларо шумо нӯшед,
Эълон хоҳед кард марги Маро,
|: То Ман боз оям назди шумо". :|
Хӯрад нолоиқ пеши Худо,
Он гоҳ он шахс мегардад айбдор
|: Дар бадану дар хуни Исо. :|
Зеро ҳар кас ин амал кунад,
Бояд имтиҳон кунад худро.
Дигар хоҳад буд ӯ гуноҳкор
|: Дар он ҳузури поки Худо. :|
Бо шодиву сурур Ӯро бисароед!
Андар ҳузури Ӯ дастҳо барафрозем.
|: Наҷоткори оламро шукру сипос гӯем! :|
Пирӯзии Исоро аз они худ донед.
Андар ҳузури Ӯ дастҳо барафрозем.
|: Наҷоткори оламро шукру сипос гӯем! :|
Дар ҳар ғаму сахтӣ Исоро бихонед!
Андар ҳузури Ӯ дастҳо барафрозем.
|: Наҷоткори оламро шукру сипос гӯем! :|
Фариштагони нурони
Зоҳир шуданд ба чӯпонон:
Шод бошед, шод бошед,
Шод бошед, шод бошед, :|
Бандгардон:
Зеро Наҷоткори ҷаҳон
Зоҳир шуд бар оламиён.
Дар парпече печонда,
Дар охуре хобида.
Наҷоткори оламиён
Омад акнун ба ҷаҳон.
Номи Худоро ҷалол бод,
То абад Ӯ муборак бод.
Ба диданаш бишитобед,
Шод бошед, шод бошед,
Шод бошед, шод бошед.
Омада акнун ба ҷаҳон.
Зону занед, ҳамдаш кунед,
Шод бошед, шод бошед,
Шод бошед, шод бошед,:|
Эй даргоҳат дорулшифо.
|: Бурдӣ басе ранҷ аз вафо,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Назди Ту навмеди куҷо?
|: Бо раҳматат оташ куҷо?
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Бечораву ранҷурро.
|: Хондӣ ба Худ маҳҷурро,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Мавҷуд шуд аркони ман.
|: Дар назди Ту дармони ман,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Хуррам биҳишт аз бӯи Ту.
|: Оби бақо аз кӯи Ту,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Номат бар қалбам нишаст, кард он ҷо як ҷавона. :|
ҷавона шоха гашта, шохаҳои пурсамар.
|: Бештар шаванд борвар, талаб кунам, эй Падар, :|
|: Эй Падар, Эй Падар! :|
Дар ин дунёи торик нагзор шавам пар - пар.
Ба ман Ту роҳбари кун, эй Солору эй Сарвар,
Дар ин дунёи фони бе Ту ҳастам мукаддар.
Беҳтар аз ман медони, эй Падари осмони.
Дар ман бош ёру ёвар, аз ҳар касе азизтар,
Дар ман бош ёру ёвар, аз ҳар азиз азизтар,
|: Азизтар, азизтар. :|
Он дар оғӯши шарир аст.
Шодиҳояш рафтанд дигар,
Ба доми ғамҳо асир аст.
|: Мужда дорам: Исо - Наҷоткори дунё. :|
Бозгашт кун ба сӯи Исо,
То гуноҳонат бишӯяд,
Шави ту фарзанди Худо.
|: Мужда дорам: Исо - Наҷоткори дунё. :|
Сарф куни зиндагиятро?
Танҳо чора баҳрат - Исо,
Сахт накун имрӯз дилатро.
|: Мужда дорам: Исо - Наҷоткори дунё. :|
Баҳри ҳамаи инсонҳо нури яқинанд.
Туро хоҳам, Туро ҷӯям, дар андарунам
Туӣ роҳам, Туӣ нурам, Туӣ шубонам!
Қалбам пур аз ҳамди Ту аст, Масеҳи Исо!
ҷуз Ту касеро нахоҳам ман дар ин дунё.
Туро хоҳам, Туро ҷӯям, дар андарунам
Туӣ роҳам, Туӣ нурам, Туӣ шубонам!
Бо дуову шукру зорӣ Туро мехонам.
ҷонам акнун муштоқи Туст, Наҷоткори дунё!
Дили маро дар ҳузурат Ту бисоз зебо!
Қалбам пур аз ҳамди Ту аст, Масеҳи Исо!
ҷуз Ту касеро нахоҳам ман дар ин дунё.
Туро хоҳам, Туро ҷӯям, дар андарунам
Туӣ роҳам, Туӣ нурам, Туӣ шубонам!
|: ҷонатро дар роҳи гӯсфандонат ниҳодӣ. :|
|: Хунатро дар роҳи гуноҳкорон бирехтӣ. :|
|: Худро фидо кардӣ, то моро бираҳонӣ. :|
|: ҷонҳои мо муштоқи дидорат мебошанд. :|
|: Ситоишатро доимо ба ҷо меорем. :|
|: Пурҷалол аст рӯзе, ки бозгашт менамоӣ. :|
Номат сипар дар ҳар хатар.
Эй маҷду тасбеҳат сазо,
В-эй шукру ҳамдат мустақар.
Бандгардон:
Эй Холиқи мо, эй Худо!
В-эй Раҳмати беинтиҳо!
Файзи Ту бошад ҷовидон
Андар замину дар само.
Бар мо зи Исо дар ҷаҳон.
ҷои Ту гашта барқарор
Дар маъбади рӯҳониён.
Бар бандагони пурхато.
Аз он муҳаббат, эй Падар,
Гӯям Туро ҳар дам сано.
Фитна аз ёр маро чанде ки бошад, :|
Дили ман Туро боз ёд мекунад,
Фикри Ту рӯҳамро шод мекунад.
Аз ғаму тарсу ваҳм дурам соз,
Боз ҳам номи Ту |: фарёд мекунам. :|
Меҳри Исову наҷоти Ӯ дорам. :|
Дили ман Туро боз ёд мекунад,
Фикри Ту рӯҳамро шод мекунад.
Аз ғаму тарсу ваҳм дурам соз,
Боз ҳам номи Ту |: фарёд мекунам. :|
"Нури Ӯ ганҷи ман асту нерӯям". :|
Дили ман Туро боз ёд мекунад,
Фикри Ту рӯҳамро шод мекунад.
Аз ғаму тарсу ваҳм дурам соз,
Боз ҳам номи Ту |: фарёд мекунам. :|
Бандгардон:
Дили сангиро бардор, Худоё, аз даруни мо.
Дили гӯштиро деҳ, Худованд, бар тибқи ваъдаҳо.
Пурии Рӯҳи Қуддусат хоҳем андаруни худ.
Тасаллию қувват бахшой моро зи файзат, эй Худо.
Ҳидояту таълимро зи Рӯҳат хоҳем ҳар ҷо. :|
Пуршукӯҳу ҷалоли, Ту ҳасти умеди мо. :|
Оташи ишқи Худро дар дил афрӯхтӣ, Масеҳ.
|: Ба номат "ҳалелуёҳ" ҳама хонем, Масеҳо!
Моро ишқи Ту бо ҳам ҷамъ намуд дар калисо. :|
Ишқи ҳама дунёро ба мо додаӣ, Масеҳ.
|: Ба номат "ҳалелуёҳ" ҳама хонем, Масеҳо!
Моро ишқи Ту бо ҳам ҷамъ намуд дар калисо. :|
Эй Нури чашми ақлу ҷон!
|: Бар тахти дил султон Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ.:|
Эй Нури чашми ошиқон,
Эй Холиқи кавну макон!
|: Эй Ромиши ороми ҷон,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Солики саҳрои наҷот,
|: Довуд ба дил иқрор кард,
Исо - Худовандам Туӣ!:|
Ҳамчун баҳор андар чаман,
Ҳам рӯҳу ҳам райҳон Туӣ!
|: Шабнам Туӣ, насрин Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Дар ҷонҳо ҷонон Туӣ!
|: Сурат Туӣ, маъно Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Ту ҷисмро ҷон медиҳӣ,
Чашму аёнро медиҳӣ.
|: Ҷонро Ту сомон медиҳӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Ҳам дар замин, ҳам дар само.
|: Чун боз кардам дидаро,
Дидам - Худовандам Туӣ! :|
Ҳам Ҳайю ҳам Боқӣ Туӣ,
Ҳам Соқии мардум Туӣ!
|: Ҳам манну ҳам Нони ҳаёт,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Раҳмати бекарон Туӣ!
|: Ташнаи файзи Ту манам,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Ошиқи бӯи Ту манам,
Пайрави роҳи Ту манам.
|: Ҳодию Султонам Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Киштии Нӯҳи ман Туӣ!
|: Шуста ба хуни Ту манам,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Шодии рӯҳи ман Туӣ,
Роҳати ҷони ман Туӣ!
|: Кист ҳарифи меҳри Ту?
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Умеди азим, ки Масеҳ меояд.
Эй имондорон, омода бишавед,
Омодаи дидораш.
Домод ояд, домод ояд, арӯс, омода бош,
Худро аз гуноҳҳои ин дунё покиза соз,
Домод меояд.
Умеди азим, ки Масеҳ меояд.
Эй имондорон, омода бишавед,
Омодаи дидораш.
Дуо кунед, бедор шавед, дар Масеҳ бимонед,
Чунки домод дар вақти Худ албатта меояд,
Домод меояд.
Хотима:
Домод меояд, ин аст умеди мо,
Умеди азим, ки Масеҳ меояд.
Эй имондорон, омода бишавед,
Омодаи дидораш.
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
Чи равшан нуре ки ба ман аст тобон,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
|: Чи хуш нуре ки бошад рахшон,
Ба ороми биравем тобон.
Кӯре будам, биноям кард Ӯ,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо! :|
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
Равшанем, чун пайравем ба Раҳнамо,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
|: Чи хуш нуре ки бошад рахшон,
Ба ороми биравем тобон.
Кӯре будам, биноям кард Ӯ,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо! :|
2 > 101 - 150
Ториктар аз ҳар торикӣ буд.
Ранги сафедаш барои ман
Сиёҳтар аз ҳар сиёҳӣ буд.
Шукри Исои маҳбуби ман,
Ки Ӯ садои маро шунид.
Нури Ӯ бар қалби ман тобид,
Маро аз чоҳи гуноҳ кашид.
Кас набошад бароям ҷуз Ӯ,
Гӯшам доим ба фармони Ӯ.
Вақте бар салиб рафт ҷони Ӯ,
Оламе гардид ба номи Ӯ
То мо оем наздат шитобон.
Ту ваъда додӣ, бармегардӣ,
Поён хоҳӣ дод ба ҳар дарде.
Ҳамин акнун бош миёни мо,
То ҳама бинем дар дил Туро.
Он гоҳ бигӯем шукрат, Исо,
Шукрат, ки додӣ наҷоти мо.
Исои масҳбуб, дӯстат дорад,
Баҳри диданат беқарорам.
Орзуи ман канори Туст,
Чун ҳама шодиҳо моли Туст.
Дуо даргоҳи Худо кунем.
Исоро хонем дар ҷамъи худ,
Дилҳоро аз ғам раҳо кунем.
Исо - Табиби дилҳои мост,
Исо - Шифои дардҳои мост.
Чаро нагӯем бо як садо:
"Исо - наҷоти ҳама халқҳо".
Исои масҳбуб, дӯстат дорад,
Баҳри диданат беқарорам.
Орзуи ман канори Туст,
Чун ҳама шодиҳо моли Туст.
Ҳар ҷилваву ҷоҳаш зи басар шуд чу саробе.
Дар ҳар чи бубинем, фано ҳасту харобӣ,
Эй он ки бақо бо Ту бувад, паҳлуи мо бош!
Аз васвасаи нафс ба назди Ту паноҳам.
Ҷуз Ту кӣ бувад ростнамояндаи роҳам,
Дар хубу бад, эй Рабби карам, паҳлуи мо бош!
Кай тарси ҳаводис бувадам, гар ба Туам рост?
Дар назди Ту гар умр ба сар рафт, чӣ некӯст!
Эй дӯст, машав дуру биё, паҳлуи мо бош!
Ғофил аз он ки Масеҳ аст дар андешаи мо.
Мо ки аз ҷоми майи Исо ин паймона задем,
|: Бо хуни поки Масеҳо ҳама паймон бастем. :|
Мо аз он покдилонем, ба касе кина надорем.
|: Ин ҷаҳон пур аз шайтону мо Исоро дорем. :|
То абад зиндагии ҷовид ба даст овардем.
Мо ки дил дар гарави ишқи Масеҳо дорем,
|: Дил аз ин дунё буридем ба Исо додем. :|
Мо аз он покдилонем, ба касе кина надорем.
|: Ин ҷаҳон пур аз шайтону мо Исоро дорем. :|
Гар ту мехоҳӣ файзи Масеҳро ба даст оварӣ,
Тан фуруд ор, шикан гуноҳи худ, исёни худ,
|: Зинда кун воқеан бо хуни Масеҳ мурдаи худ. :|
Мо аз он покдилонем, ба касе кина надорем.
|: Ин ҷаҳон пур аз шайтону мо Исоро дорем. :|
Бандгардон:
Як шабе бо гуфтаҳои пайғамбар
Ситораи олам овард хушхабар:
Таваллуд шуд тифл аз ҷониби Худо,
Ки гуноҳбардор шавад барои мо.
Ки Наҷотдиҳанда омад ба ҷаҳон.
Муборак бошад ин рӯзи хушнудӣ,
Ки Исо бароямон ато намуд.
Ва ин рӯзи пирӯзиро ҳамд гӯем.
Бародар, биё, бо ҳам мо нишинем,
Мо бо ҳам якчанд суруди нав хонем.
Бандгардон:
Қуддус, қуддус Худованд, подшоҳи пурҷалол.
Қуддус, қуддус аст номат, шоистаи мақомат.
Толиби ҳузуратам, дили маро Ту хонӣ.
(Бихон бо ман.)
Об кунад дили сангӣ, дармон аст дар дилтангӣ.
(Бихон бо ман.)
Номат ба забон гирам, Худованди пурраҳмат.
(Бихон бо ман.)
Дар шодиву ғаму дард Ту ба ёди ман ҳастӣ.
(Бихон бо ман.)
Молики хуршеду моҳу ахтарон!
Ягона Наҷоткори насли башар,
Дода баҳрат қудрати афзун Падар.
Мо ба Ту такя кунем, лек Ту ба Хеш.
Ту ҳаёти ҷовидон дорӣ ба даст,
Ихтиёри олами болову паст.
Гуфтаҳои Ту бимонанд пойдор!
Хуни покат рехтааст барои мо,
То бубахшад пайравонатро Худо.
Равшан чун хуршеду ҳам парвин буд.
Зиндагии кӯтоҳи мо даргузашт,
Навмедӣ аз дилҳои мо нобуд гашт.
Медиҳӣ онро барояш ройгон.
Эй Худованд, ҳастӣ Тағйирнопазир,
Зиндагии мо бо Ту ҳаст дилпазир.
Қалби моро аз гуноҳ холӣ намо,
Рӯҳи фараҳбахши Худро кун ато,
Рӯҳи фараҳбахши Худро кун ато.
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунем.
Гӯем "Ҳалелуёҳ", гӯем "ҳалелуёҳ"!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунем.
Масеҳ рӯи салиб ҷон дод.
Барои мо ҷон дод, барои мо ҷон дод!
Масеҳ рӯи салиб ҷон дод.
Бархост Исо аз мурдагон.
Баромад ба осмон, баромад ба осмон!
Бархост Исо аз мурдагон.
Ӯст Худованд, шоҳи шоҳон.
Ӯ ҳаст Худованд, Ӯ ҳаст Худованд!
Ӯст Худованд, шоҳи шоҳон.
Имондоронро мебарад.
Назди Худ мебарад, назди Худ мебарад!
Имондоронро мебарад.
Ӯ то абад ҳукм меронад.
Ӯст шоҳи абадӣ, Ӯст шоҳи абадӣ!
Ӯ то абад ҳукм меронад.
Писари ягонаро, баҳри мо гардад фидо.
Рӯҳи Худо бар Вай буд, Худо Ӯро одил хонд;
Нури халқҳо гардид, Наҷоткори мо гардид.
Ӯ аз оғӯши Падар ҷудо гардид,
Баҳри гуноҳи ҷаҳон фидо гардид.
|: Бо Хуни поки Худ Ӯ моро аз гуноҳ
Озод намуд, аз гуноҳ озод намуд. :|
Бо Ӯ маслуб шудаем, эҳё гаштаем бо Ӯ.
Рӯҳи Худо бар Вай буд, Худо Ӯро одил хонд;
Нури халқҳо гардид, Наҷоткори мо гардид.
Мо аз они Худованд Масеҳ ҳастем,
Ворис ба ваъдаҳоем, ходим ҳастем.
|: Акнун дар дил қабул кардаем Ӯро,
Худоро, Худовандро, Худовандро. :|
То ба ҷойҳои дурдаст парвоз, парвоз мекардам.
То бар саҳро дур аз ҳама ман роҳ интихоб мекардам,
Парвоз, парвоз мекардам, истироҳат меёфтам".
Кист барои ман, кист дар осмон?
Ғайр аз Ту ҳеҷ чиз бар замин нахоҳам.
Гарчи ман хокам, дилам нобуд шавад,
Сахраи дилам охир мустаҳкам аст.
Гарчи ман хокаму дилам нобуд шавад,
Худованди ман Ту ҳастӣ, Туӣ Масеҳ!
Ба пайравии таронаи 23 дар китоби Забур
Бандгардон:
Замин, эй Худованд, аз они Туст!
Тамоми биноҳо зи бунёни Туст!
Ки ҷӯяд ба кӯҳи Худованд роҳ?
Кӣ ёбад ба наздики Қуддус ҷоҳ?
Касеро, ки рӯҳу диле соф ҳаст.
Ба беҳуда надиҳад равону хирад,
Сухан рост гӯяд, қасам нахӯрад.
Адолат бубинад, муборак шавад.
Аё ҷумла дарҳову дарвозаҳо,
Барафрозед сарҳои худ бар само.
Ки дохил шавад подшоҳи ҷалол.
Ки бошад чунин Шоҳи фаррухсарир
Худои муҳаббат, Худои қадир.
Покию муҳаббат, намоён шавӣ.
|: Рӯҳи меҳру ғайрат маро зинда кунад,
То сурати Исо дар ман дурахшад. :|
Доим тамоми покию меҳрашро.
|: "Эй Худованд Исо, иваз кун диламро,
Бигзор бинанд дар ман зебоиятро. :|
Файзу иқоматгоҳам бошад дар ман,
|: То самар оварам ва Туро дӯст дорам,
То таоми шоматро хӯрем бо ҳам." :|
Номашро ҷалол дода, бо Ӯ бизияд.
|: Номи Худовандро бисароянд лабҳо,
То ки ҷонам таъриф хонад доимо. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Ҷавшани мо некию адолат. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Кулоҳхӯди мо наҷоти азим. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Сипари мо имон ба Масеҳ. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Бандгардон:
Зи рӯзи азал Калом буд, Калом буд,
Калом бо Худо буд.
|: Исои Масеҳ Калом буд,
Каломи зиндаи Худо буд. :|
Пур аз файзу ростӣ дар ҷалол омад.
Худои меҳрубон Ӯро ба мо дод,
|: Ҳаёти ҷовидонро ройгон дод. :|
Файзу ростияшро ба мо ато кард.
Музди гуноҳи моро Ӯ бипардохт,
|: Рӯзи наҷоти моро Ӯ аён кард. :|
Исми фарзандии Худоро дорад.
Рӯҳу ростиашро ҳар кас ки дорад,
|: Ҳаёти ҷовидонӣ баҳра дорад. :|
Худо бузургу аз ҳама азизтар аст.
Ҷалол мехонам бар Шоҳам дар замину дар осмон:
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Бароямон Ӯ фидо кард ҷони Худаш.
Ва бар ин миннатдорӣ бар Ӯ ҳама мехонем мо:
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Дар субҳи рӯзи сеюм Ӯ зинда шуд.
Ғалаба бар марг овард аз қабр бархоста Худованд!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Рӯҳулқудс омад тибқи Навиштаҳо.
Гармоиву бахшоиш овард Ӯ бар ҳама дилҳо!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Бо тамоми вуҷуд хонам "ҳалелуёҳ"!
Масеҳ, ташаккур барои муҳаббати муқаддас!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Дар ин замони тору пури зулмат.
Бо расидани ин мужда шод бошед,
Ки Худои мо Падарест пур зи раҳмат.
|: Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ!
Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ! :|
Гумроҳ шуда асири гуноҳон.
Афсӯс, ки ин шахсон ҳам бехабаранд,
Ки ҳаст як Наҷоткори гумроҳон.
|: Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ!
Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ! :|
Ғамҳо зи дилҳо мегурезанд.
Чун Исо Худро карда аён,
Дилҳо зи меҳри Ӯ лабрезанд!
|: Исо – Умедам, Умеди ҷонам!
Исо – Мӯниси ширинзабонам! :|
Омада аз ҷониби Худо.
Имрӯз даъват мекунад туро,
Эй дӯст, шунав садои Ӯро!
|: Исо – Умедам, Умеди ҷонам!
Исо – Мӯниси ширинзабонам! :|
Бархезу биё назди Исо.
Бигӯй: "Худованд, бубахш маро",
Бо имони поку бериё.
|: Исо – Умедам, Умеди ҷонам!
Исо – Мӯниси ширинзабонам! :|
Бандгардон:
Ҳастии ман фидои Ту,
Қалби ман аст ҷои Ту.
|: Мешунавам садои Ту,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Хуни Ту шуд барои ман
|: Шарбати бебаҳои ман.
Роҳати ман ризои Ту. :|
Лек шудӣ фидои ман.
|: Мунҷии ман, Худои ман,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Ранҷи ману шифои Ту.
|: Қарзи ману адои Ту,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Меҳри рухат сиришти ман.
|: Ишқи Ту сарнавишти ман,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Биё ба ҷамъи мо, эй Худованд Исо.
Хуршеди роҳи ман ҳамеша Ту ҳастӣ,
Аҳди наҷот бо ман бар салиб Ту бастӣ.
|: Нахоҳам дар дунё ҷудо зи Ту бошам,
Дар гӯшаи танҳо канори ғам бошам. :|
Дасти маро гирӣ, Ту Ёварам бошӣ.
Пас гӯям "Масеҳо! Туро ман дӯст дорам,
Гули вафоятро дар сина мекорам".
|: Нахоҳам дар дунё ҷудо зи Ту бошам,
Дар гӯшаи танҳо канори ғам бошам. :|
Болҳои қудсиро дар сина пар-пар кун.
Ҳар рӯз аз он боло маро муҳаббат кун,
Партави меҳратро бар қалбам тӯфон кун.
|: Нахоҳам дар дунё ҷудо зи Ту бошам,
Дар гӯшаи танҳо канори ғам бошам. :|
Ки наҷот намоянд эълон.
Башорати сулҳу оштиро расонанд,
Гӯянд: Худост Султон!
Ӯ Султон аст, Султон, Ӯ Султон, Худованд!
Ӯ Султон аст, Султон, Худованд!
Маҷрӯҳ шуду хор гардид.
Сазои гуноҳҳои халқи Xуд кашид,
Бо захмҳояш шифо дод.
Ӯ Султон аст, Султон, Ӯ Султон, Худованд!
Ӯ Султон аст, Султон, Худованд!
Ӯ зинда аст, зинда аст.
Инак исботи муҳаббатро бингаред
Бар дасту пойҳояш.
Ӯ Султон аст, Султон, Ӯ Султон, Худованд!
Ӯ Султон аст, Султон, Худованд!
Ғайр аз Ту набуд умед, бар Ту умедворам.
|: Мӯҳтоҷ ба Наҷоткорам, ба Ту паноҳ орам,
Хуни муқаддаси Ту пок намояд гуноҳам. :|
Мусофиру ғарибам, ҷуз Ту касе надорам.
|: Рӯҳат шавад ҳодиям, бошад мададгорам,
Равшан намояд рӯҳам, аён кунад роҳам. :|
Бори гуноҳи худро назди салиб орам.
|: Оромии ҳақиқӣ бахшӣ, умедворам,
Ҳар кас шавад зи Ту дур, зиён кунад, донам. :|
Бандгардон:
Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост!
Дасташро дар рӯи сарам ҳамеша гузошта.
Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост!
Рӯҳи Покашро дар ин танам гузошта.
Масеҳо зинда аст, ҳамеша пеши дилам нишаста.
|: Агар Исо набуд, ман мурда будам;
Ҳоло ки бо ман аст, ман зинда ҳастам. :|
Дар ин роҳҳои борик фақат Худоро дорам.
|: Агар Исо набуд, ман мурда будам;
Ҳоло ки бо ман аст, ман зинда ҳастам. :|
То ёбем раҳмат, то ёбем раҳмат.
Исо, Чашмаи оби ҳаёт, кун сероб дилҳои мо.
Бишнав фарёди мо, ташнаҳо, фарёди ташнаҳо!
О! |: Ин гулҳои зебои зиндагӣ, :|
Сероб гарданд зи оби самовӣ!
Ҷорӣ мегарданд, ҷорӣ мегарданд.
Исо - Рангинкамони Худо, наҷоти ҳамаи мо!
Танҳо умеди дунёи мо, танҳо умеди мо!
О! |: Ин гулҳои зебои зиндагӣ, :|
Сероб гарданд зи оби самовӣ!
Аён кард Худо, аён кард Худо.
Исо - Туӣ Барраи Худо, ки наҷот додӣ моро!
То шавем фарзандони Худо, фарзандони Худо!
О! |: Ин гулҳои зебои зиндагӣ,:|
Сероб гарданд зи оби самовӣ!
Ба пайравии таронаи 1 дар китоби Забур
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Хуш ба ҳоли он ки аз рӯи хирад
Дар пайи ин фосиқон раҳ наспарад.
Он ки ӯ Парвардигори худ шинохт,
Бо тафаккур рӯзу шаб худро гудохт.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Дар Худо мемонад ӯ бо иззу шон
Чун дарахте бар лаби рӯди равон.
Сабзу шодобу муаттар шохаҳош,
Дар амон аз боду сармо соқаҳош.
Бар ҳарими баргҳояш оҳ нест,
Офати пажмурдагиро роҳ нест.
Мева дар ҳангом орад ин дарахт,
Кори неканҷом дорад ин дарахт.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Бар шарирон роҳи раҳмат баста аст,
Бо худоҷӯён Худо биншастааст.
Ростонро бо шарирон кор нест,
Ростиро роҳ ноҳамвор нест.
Ҳамчу коҳ андар масири бодҳо
Ин шарирон мешаванд аз ҳам ҷудо.
Ҷуз ҳалокат нест инҳоро ҷазо,
Маргу нафрин бошад инҳоро сазо.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Чун Худо огоҳ аз ҳар рози мост,
Воқиф аз ҳар дарду сӯзу сози мост.
Одилонро зиндагӣ мебахшад Ӯ,
Иззату фархундагӣ мебахшад Ӯ.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Бандгардон:
Исои Масеҳ маслуб гардид барои мо,
Аз қурбонияш Худо бахшид гуноҳи мо.
Занҷири гуноҳро Ӯ |: воз кард аз пои мо. :|
Ин аст фидокорӣ |: аз ҷониби Шоҳи мо! :|
Раҳиму бузургвор аст |: Офаридгори мо! :|
Касе нарасонад |: ба Худо дуои мо! :|
Ба ҳар дарде давои ман,
Тасаллоям дар балоҳо,
Фараҳбахше беҳ аз шифо,
Чораи ҳар балои ман.
Фидо шудӣ ба ҷои ман,
Хуни Ту хунбаҳои ман.
Дар ин ҷаҳони пурхатар,
Сахтию талхии сафар
Рӯҳи Ту раҳнамои ман.
Дар зиллату ҳам дар хорӣ,
Дар мотаму вақти зорӣ
Медиҳиям Ту дилдорӣ.
Ту бошӣ ғамгусори ман.
Комилтарини мардумон,
Мо ҳамагӣ ҷисму Ту ҷон.
Аз дурият дорам фиғон,
Боз ою гирд ор мӯъминон,
Ҳам маргу ҳам эҳёи ман.
Хотима:
Эй Ҷони ҷонон, зудтар
Бархез аз тахти Падар,
Нобуд кун ҳама шӯру шар
Аз ин ҷаҳони пурхатар,
Эй Мунҷиву Мавлои ман.
Бандгардон:
Исои Масеҳ, пеши Худ |: моро талаб намо. :|
Саргаштаву ҳайронем, |: ба мо муҳаббат намо. :|
Нолону парешонем, |: ба мо кӯмак намо. :|
Аз мурдагон бархостӣ, |: ин ҳам умеди мо. :|
Интизорем, ки биёӣ, |: ба мо ёрӣ намо. :|
Масеҳ, Масеҳ, Масеҳ, мо туро мехонем!
|: Мо Туро мепарастем, чун Ту Худои моӣ. :|
Масеҳ, Масеҳ, Масеҳ дар ин замин будӣ!
|: Ҷонатро баҳри мо дар салиб фидо кардӣ. :|
Масеҳ, Масеҳ, Масеҳ, Ту зинда ҳастӣ!
|: Ба осмон сууд кардӣ, бозгашт менамоӣ. :|
Ба пайравии таронаи 112 дар китоби Забур
Худоеро таборак бихон ту, эй солик,
Ки додааст ба ту ақлу илму доноӣ.
Ба нотавоният огоҳ буда аз оғоз,
Ба тан намуда туро ҷомаи тавоноӣ.
Зи осмону замину фалак баландтар аст
Худои мо, ки мунаввар бувад ба нури ҷалол.
Чу хоҳад ар бикунад коре, метавонад Ӯ,
Расида дасти тавоноияш ба авҷи камол.
Дили фақири ситамдидаро ба даст овар,
Худост дар пайи таскини дарди марди ҳақир.
Аҷаб мадор, агар ӯро зи хок бардорад,
Нишонадаш ба канори яке гузида амир.
Худои Қодири мутлақ агар ирода кунад,
Падид оварад аз ҳеҷ зинда ҷоне чанд.
Зи фазли қудрати Ӯ дар дами куҳансолӣ
Зани нозой шавад соҳиби яке фарзанд.
Тамоми рӯзу шаб ар мадҳи номи Ӯ бикунам,
Ҳанӯз кам буваду ҳаққи Ӯ адо нашавад.
Ба саҷда сар бигузорам агар тамоми умр,
Кифоятам накунад, то ки ҷон фидо нашавад.
Бандгардон:
Масеҳ, ки Туӣ нурам, рӯ сӯи Ту орам.
Ҷуз Ту набувад нуре, имон ба Ту орам.
Назди Ту ҳамеорам исёни бешуморам.
Нурат шавад роҳбарам, Калом баён кунад.
Дар Ту шавад равшан чашми гуноҳкорам.
|: Аз дил ба Ту рӯ орам, ҷонро ба Ту биспорам.
Ҳаёти ҷовидонро Рӯҳат ато намояд. :|
Дар бемориву сахтӣ дар Ту шифо дорам.
|: Гар Ту надиҳӣ борам, донам, ки зиёнкорам.
Дар фақру бенавоӣ Рӯҳат мадад намояд. :|
Ба пайравии таронаи 123 дар китоби Забур
Гар лутфи Худо набуд бар мо,
Селоб рабуда буд моро.
Душман чу паланги тездандон
Тороҷ намуда буд моро.
Душман, ки ба қатли мо камар баст,
Дар куштани мо чӣ нотавон гашт.
Бишкаст Худо ду бозуи ӯ,
Шармандаи мардуми ҷаҳон гашт.
Чун мурғи зи дом вораҳида,
Ҷонҳои азобдидаи мо.
Эмин зи ҳароси марг гашта
Ин ҷисми ситамкашидаи мо.
Сад бор муборакат бихонем,
Эй Мунҷии ҷони мо, Худоё.
Гар дасти муқаддасат намебуд,
Буд тира ҷаҳони мо, Худоё.
Ту Холиқи кулли олам ҳастӣ,
Дорем ба Ту таваккал аз ҷон.
Орем ба ҷо иродаатро,
Ҳастем ҳамеша таҳти фармон.
ба ин дунё хоҳад омад.
Маҳбуби ман хоҳад омад,
Нури Худо хоҳад омад.
Исои ман хоҳад омад!
хуш омадӣ, Шоҳи шоҳон.
Қалби пур аз ғами маро
шодӣ додӣ Ту бепоён.
Хуш омадӣ, Шоҳи шоҳон!
Туӣ нури имони ман.
Ҳар рӯзу шаб канори ман,
шубони неку баҳри ман.
Танҳо Туӣ Наҷоткорам!
Ба пайравии таронаи 66 дар китоби Забур
Сад шукр, ки моро баракат додӣ, Худоё,
Аз шафқату аз меҳри Ту гаштем сарафроз.
Аз нури рухат гашта мунаввар ҳама олам,
Рӯҳи Ту бубахшида ба мо шаҳпари парвоз.
Роҳе ки ба мақсуд расонад ҳамагонро,
Ин роҳ ҳамон роҳи шукӯҳманди наҷот аст.
Бинмой, Худоё, ба ҳама ин раҳу оин
Аз рӯи муҳаббат, ки дар он рӯҳи ҳаёт аст.
Бо созу навоҳои дилангез бихонанд
Номат ба забон дар ҳама ҷо мардуми дунё.
Дар васфи ту ҳар қавм суруде бисарояд
Бо шодию бо меҳр ҳам ин ҷову ҳам он ҷо.
Дар рӯи замин роҳ ба ҳар сӯ бикушоем,
Эй довари одил, Ту ҳидоятгари моӣ.
Адли Ту чароғест, ки хомӯш нагардад,
Моро Ту ба ҳар бодия равшангари роҳӣ.
Пурбор замин гашта зи файзи Ту, Худоё,
Дар сояи эҳсони Ту мардум ҳама шоданд.
Моро баракат додӣ Ту, эй Холиқи якто,
Аз файзи каломат ҳама ҷӯёи муроданд.
Масеҳ - Наҷоткор, Худованди ҷалол.
Имонуил - Худо бо мост,
Халосгари мо абадӣ зинда!
Бандгардон:
Исо – номи аз ҳама баланд,
Масеҳ – Наҷоткор, Худои ҷалол.
Имонуил – Худо бо мост,
Халосгари мо абадӣ зинда!
Дода раҳо моро аз гуноҳ.
Нуру ҳаёти пурфайз ба мо дод,
Бишкаст зулмоту бигрифт бар паноҳ.
Дар роҳи мо шуда нигаҳбон.
Дар Ӯ моро бахшидааст Худо,
То мо шавем хурсанду комрон.
Ғайр аз Ту дар ду олам набвад паноҳи ҷонам. :|
|: Гар аз кашокаши даҳр доим дар имтиҳонам,
Бо номи қуддуси Ту худро аз он раҳонам. :|
Оромам, гарчи ояд тӯфони ногаҳонӣ. :|
|: Шодам аз он ки дорам ҳамчун Ту пуштибоне.
Донам, ки Ту саломат бар бандарам расонӣ. :|
Бар даргаҳат надорам ҷуз тавбаву хиҷолат. :|
|: Овора банда будам, гумгашта дар ҷаҳолат.
Лекин маро зи раҳмат бираҳондӣ аз залолат. :|
Ҳодӣ ба сӯи ҳаққу ҳодии наҷот.
Туӣ Писари ҷовидонии Худо,
|: Танҳо шафеи осиён андар само. :|
Бандгардон:
Туӣ умеду зиндагиям, Масеҳо,
Танҳо бо файзи Худ нигаҳ дорӣ маро.
Дар ман набошад ҳеҷ савобе ҷуз хато,
Ту бахшӣ дарди ҷисму рӯҳамро шифо.
Бартар зи фавҷи малоику анбиё.
Инак, қудрати осмон дар дасти Туст,
|: Маргу ҳаёти мо фақат бо хости Туст. :|
Ҳар дам хоҳони дидори рӯи Туам.
Бигзор, ки бошам дар биҳишт наздики Ту,
|: Доим сароям ҳар ҷо шукру ҳамди Ту. :|
Ишқи мо, бахти мо Туӣ.
Шодии мо, ҳаёти мо,
Хушиву орзуҳои мо.
Бандгардон:
|: Мо бар Ту такя намоем,
Мо дар Ту зиндагӣ дорем,
Мо бар Ту назар намоем
Дар осмонҳо. :|
Бар салиб хунатро рехтӣ.
Акнун ба мо наҷот додӣ,
Аз ғаму ашк озод кардӣ.
Ҳаёту ростӣ, қурбонии Худо.
Нур, қалъаю умедам,
Номат тарсро меронад.
Исо - чӣ хел номи зебо!
Мустаҳкамии ҷони ман, ҷони ман!
Сулҳ, шодию қудратам,
Номат тарсро меронад.
Исо - чӣ хел номи зебо!
То Туро доимо дар канорам бубинам. :|
Шавқи тоза, ваҷди ҷадид, овози нав, ҳаёти нав.
Рӯҳи тоза, қалби ҷадид, қуввати нав, хидмати нав.
То Туро доимо дар канорам бубинам. :|
Хости тоза, сирри ҷадид, aз ганҷи Ту рӯъёи нав.
Умри тоза, меҳри ҷадид, аз дасти Ту асои нав!
|: Ишқи тоза дар дилам пайдо кун, Худованд,
То Туро доимо дар канорам бубинам. :|
дар дилам муҳаббатро навиштааст.
Бигзор ки ҳақиқатро бидонам,
ҳамеша канори Ту бимонам.
Ту Қодир, ҳамоно беҳтаринӣ!
Ту хубӣ, ҳамоно бартаринӣ!
Ҳузурат ҳаловати баҳорӣ,
шодиро бо ҳамроҳат меорӣ!
Ту ориф, Ту одилӣ, Ту шоҳӣ!
Торикӣ назди Ту ҷой надорад,
вуҷудат нуру сафо меорад.
Ту покӣ, Ту равшаноӣ! Ту маҳбуб,
Ту Барраи Худоӣ!
Ҷонамро бо хуни Худ харидӣ,
инсони тозаеро офаридӣ!
ҳабиби дили манӣ, саминӣ.
Роҳи ман зи роҳи Ту ҷудо нест,
ба ҷуз Ту касе баҳрам Худо нест.
Ту Зоти бузургу ҷовидонӣ,
ҷалолу шӯҳрати замонӣ.
Ту ҳамдам, Ту мазҳари вафоӣ,
Ту воло – ҳақиқатан Худоӣ!
Дӯст бувад аз бародар часпандатар.
Нураш дар торикӣ
аз ҳар ситорае дурахшандатар.
Рӯи дӯсти Худро
бо панду андарзҳо тез месозад Ӯ.
Бо роҳи ҳалҳояш
|: чун атр дилу ҷонро шод месозад Ӯ. :|
фавран даст гираду бархезонад Ӯ.
Эй дӯсти азизам,
донӣ, Исо бошад он Ёри некӯ.
Рӯи дӯсти Худро
бо панду андарзҳо тез месозад Ӯ.
Бо роҳи ҳалҳояш
чун атр дилу ҷонро шод месозад Ӯ.
Донӣ, Исо бошад он Ёри некӯ.
Ростӣ ин ҷост, Ӯ ғолиб шуд, дар Исо қувват дорем.
Бандгардон:
|: Шамшери Рӯҳ дар даст, ҳар ғурурро бишканем.
Қалъаҳои шайтонро кӯбему вайрон кунем. :|
Пурра ғолиб меоем, зеро дар мост Ӯ Султон.
Шод ҳастем, ки пирӯзем, баҳри мо Исост Худо!
Ба пайравии таронаи 2 дар китоби Забур
Ин тавоиф фикри ботил доштанд.
Сарварону подшоҳони замин,
Синаҳошон пур зи шарру буғзу кин.
Сар зи фармони Худо бартофтанд,
Синаи Исои Ӯ бишкофтанд.
Ӯ зи авҷи осмонҳо, бегумон,
Воқиф аз асрори пинҳону аён,
Бо тамасхур ханда дорад, ҳон, бубин,
Бар ситамкешони нодон дар замин.
Хашми Ӯ афзуну афзун мешавад,
Золимонро чашму дил хун мешавад.
Мешаванд ошуфта аз хашми Худо,
Кай тавон пинҳон шуд аз чашми Худо.
Дар такаллум гӯяд онҳоро ба хашм:
"Кӯҳи Сионро тавон дидан ба чашм.
Кардаам омода бар шоҳи ҷаҳон".
Ва Писар гӯяд, ки "фармон ёфтам,
Иззу шаъну фарри Яздон ёфтам.
Подшоҳӣ аз Худам на, аз Худост,
Ҳукми Ӯ орам ба ҷо, он чи ки хост.
Ӯ Маро фазанди Худ хонад, чӣ бок,
Ар ҷафо бинам Ман аз абнои хок.
Неку бадро Ӯ қазоват мекунад.
Ҳар чи дар ақсои олам буду ҳаст,
Дар тасарруф дорам акнун зери даст.
Бишканам чун кӯзаи кӯзагарон,
Зулму истибдод бо гурзи гарон".
Бо тааққул, подшоҳон бингаред,
Доварон, аз интибоҳ дарнагзаред.
Дар ғазаб н-ояд мабодо зуд-зуд.
Қаҳри Ӯ оҳиста фаврон мекунад,
Оламеро зору нолон мекунад.
Аз ҳалокат вораҳидан мушкил аст,
Гар таваккал бар Худо на аз дил аст.
Хуш ба ҳоли он ки имон оварад,
Бо таваккал ҷон ба ҷонон оварад.
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
|: Масеҳи Худо, зуд ой, :||: Зоти Ҳақ, ҳалелуёҳ! :|
Дар номи муқаддасат |: шодӣ кунад рӯҳи мо. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
Дар ин дунёи торик |: нурат битобон ба мо. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
Бо ҳузури поки Худ |: моро аз замин бардор. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
Ту дар назарам будӣ, |: ҳам Роҳбарам будӣ. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
|: Масеҳи Худо, зуд ой, :||: Зоти Ҳақ, ҳалелуёҳ! :|
Ба пайравии таронаи 12 дар китоби Забур
Эй Худои ман, фаромӯшам макун,
Хастаҷону хонабардӯшам макун.
Рӯи Худ аз ман магардон, эй Ҳабиб,
Инчунин аз ғам сияҳпӯшам макун.
Фикрам озорам диҳад ҳар рӯзу шаб,
Бо парешонӣ ҳамоғӯшам макун.
Барбигардонам зи хоби марг боз,
Эй Худо, бо қаҳр хомӯшам макун.
Душманон шодӣ кунанд аз дарди ман,
Аз лаҳиби дард дар ҷӯшам макун.
Файзи рӯҳонӣ ҳамехоҳам, бидеҳ,
Яъсро овезаи ғӯшам макун.
Дар дуо раҳмат талаб дорам зи Ту,
Ранҷаву беҳолу беҳушам макун.
Месароям ман ба васфат бор-бор,
Ҳон, наҷотам деҳ ва мадҳушам макун.
Эй саропо хубиву некӯсиришт,
Заҳри неши маргро нӯшам макун.
Ба пайравии таронаи 8 дар китоби Забур
Номат, ки шукӯҳи ҷовидон аст,
Бартар зи самову Каҳкашон аст.
Бартар зи ҳар он чи будаву ҳаст,
Эй Қодири Мутлақ, эй Фародаст.
Пӯшонда замину осмонро,
Авҷи фалаку ситорагонро.
Тифлон ба забони безабонӣ
Васфи Ту кунанд тарҷумонӣ.
Душман ҳама ҷо зи рӯсиёҳӣ
Шарманда зи рӯзи додхоҳӣ.
Ҳар гаҳ ки ба осмон бубинам,
Бар моҳу ситорагон бубинам.
Ночиз намоядам ба чашмон
Дар хилқат агар мақоми инсон,
Лекин ту варо мақом додӣ,
Шоистагии тамом додӣ.
Дар ҷои фариштагон агар нест,
Афзалтар аз Ӯ касе дигар нест.
Тоҷе ба сараш ниҳодаӣ Ту,
Шаъну шарафаш бидодаӣ Ту.
Ҳайвону паррандаро ба фармон
Бинҳодаӣ зери дасти инсон.
Дарёи муҳаббатат равон аст,
Лутфи Ту ба мо чӣ бекарон аст.
Гар вирди забони мост номат,
Пайваста ба ҷони мост номат.
Ин фахр бувад ҳамеша моро,
Гар васф кунем мо Худоро.
Ба пайравии таронаи 18 дар китоби Забур
Худоям замину замон офарид,
Аз ин бартар Ӯ осмон офарид.
Ҷаҳонро ба нуре мунаввар намуд,
Чу хуршеди партавфишон офарид.
Чӣ розе нуҳуфтаст дар кори Ӯ,
Ки аз абр рангинкамон офарид.
Ба гарданда гардун шабу рӯзро
Зи торику равшан нишон офарид.
Ҳар он чи ки бинӣ ба дунё, аз они Ӯст,
Ки ҳам зарра, ҳам Каҳкашон офарид.
Нагунҷад бузургиш дар фикри мо,
Худ огоҳ зи он чи ки он офарид.
Басират ҳамебахшад аҳкоми Ӯ,
Каломи сафобахши ҷон офарид.
Хушоянду некӯст фармони Ӯ
Ки онро чу дурри гарон офарид.
Худо пок созад маро аз гуноҳ,
Наҷотам ҳаме ройгон офарид.
Чу тавба кунам, бахшадам бор-бор,
Зи тавба ба ҷонам тавон офарид.
>
Чӣ ҳаққу чӣ адл аст гуфтори Ӯ,
Ки Худ ин ҳама ончунон офарид.
Ситоиш кунам Холиқи хешро,
Ки бар ман чӣ хуш посбон офарид.
Намонад ба дунё касе пойдор,
Ба гул низ фасли хазон офарид.
Бувад Мунҷии ман, паноҳгоҳи ман
Худое ки ҷону ҷаҳон офарид.
Дидем хоҳару бародарон.
|: Байни мо нишастан ваъда дод Худованд,
Ба Ӯ кушоем диламон. :|
Аз ёд бибарем ғами ҷаҳон.
|: Чӣ хуш бошад аз Рӯҳи Қуддус пур шавем,
Сӯҳбат кунем бо дилу ҷон. :|
Назди чашмаи оби Худо.
|: Бар Тобӯр бароем, дубора баргарем,
Раҳо аз зулм гашта бо Худо. :|
Мо дар мушоракати ширин.
|: Аз Каломи Худованд зинда кардем рӯҳ,
Баргардем бо зӯри навин. :|
Ба кӯҳҳои абад нигарем.
|: Бо сипар дар зиреҳаш худро пӯшонем,
Аз пайи Худованд биравем. :|
Ба пайравии таронаи 14 дар китоби Забур
Бо садоқат кор бе пироя кард.
Доимо гар ӯ зи ғайбат дур буд,
Бо муҳиббони Худо маҳшур буд.
Тӯҳмату бадгӯӣ аз ӯ сар назад,
Оҷизонро сина бо ханҷар назад.
Айби бадқавлӣ агар донад ҳаме,
Бар сари паймони худ монад ҳаме.
|: Суд агар настонад аз ҳамроҳи хеш,
Гар наҷӯяд равнақи бозори хеш, :|
Бо ғуруру саркашӣ дамсоз нест.
Бегуноҳонро нигаҳбонӣ кунад,
Гар ятимонро саробонӣ кунад.
Хор бишморад агар бадкорро,
Золимони зишту халқозорро,
Гар дили покизаву бекина дошт,
Меҳри Яздонро агар дар сина дошт,
|: Кирдигоро, хаймаи Ту ҷои ӯст,
Хонаи Ту оқибат маъвои ӯст. :|
Хонаи Ту оқибат |: маъвои ӯст. :|
Ба пайравии таронаи 22 дар китоби Забур
Худоям, ки некӯ шубони ман аст,
Маро мебарад сӯи дарё,
Ба сӯи чарогоҳ,
Ба сӯи чарогоҳи сарсабзу шодобу зебо,
Пур аз сабзаву обҳои мусаффо,
Пур аз ғунчагулҳои рангину раъно.
Ту гӯӣ,
Ки ман меҳмонам Худоро.
Бихобам, биёсоям ором он ҷо,
Бинӯшам зи ҷоми таманно,
Ва шабнам бичинам зи рухсори зебои гулҳо.
Ҳаросе надорам,
Ҳаросе зи гармову сармо,
Зи селоби тунду зи бӯрони саҳро,
Зи бадмастиву хашми амвоҷи дарё
Ва аз зулмат хуфта дар қалби шабҳо.
Бидонед, эй душманонам,
Ҳаросе надорам
Зи дарду зи маргу зи борик роҳҳо,
Зи бедоди зӯрозмоёни дунё
Наметарсам ҳаргиз.
Ба ҳар сӯ, ки хоҳам, равам бе муҳобо,
Асои Худо бошадам раҳнамо.
Худо,
Умедам Худо, ҳасту будам Худо,
Ҳама тору пуди вуҷудам Худо.
Худоё!
Чӣ саршорам аз меҳри Ту ман саропо,
Чунин ҳол бошад маро доимо.
Дар наздат, Масеҳо,
Бо захмҳоят шифо ёбам,
Дар Ту гирам маъво.
Бандгардон:
Имон дорам, имон дорам,
Ки бо маргаш Исо,
Бо хуни гаронбаҳояш,
Карда озод маро.
Фидя шудӣ баҳрам.
Хуни Ту шуд кафоратам,
Баҳри гуноҳҳоям.
Туро аз ҷон хоҳам.
Баҳри он меҳри беҳамто
Танҳо Туро хоҳам.
Аз қалби ман дур кун.
Чашми дилам бино гардон,
То ки шавам эмин.
Ба пайравии таронаи 23 дар китоби Забур
Покиву парҳезгорӣ пеша кун,
То шавӣ шоистаи меҳри Худо.
Дил зи кина пок дору рост бош,
То нагардӣ Ту ба дарде мубтало.
Кист бархурдор аз файзи Худо?
– Он ки Ӯро ростӣ андар сар аст.
Аз дурӯғу фитна дурӣ ҷӯяд ӯ,
Ӯ ба некӣ аз ҳама болотар аст.
Бегуноҳ маҳсуб мегардад ҳаме,
Он ки меҷӯяд Худоро ҳар даме.
Файз меёбад зи даргоҳи Худо,
Рӯҳи ӯро набвад осеби ғаме.
Эй Худовандо, шукӯҳи номи Ту
Бартар аз боми баланди Каҳкашон.
Номи Ту паймонаҳоро бишканад,
Менагунҷад дар замину осмон.
Дур шав, дарвозаи порина, дур,
То дарун ояд Худованди ҷалол.
Ӯ Худои Қодири яктои мост,
Қудраташ бошад ба дунё бе мисол.
Ҳар чи бинӣ дар ҷаҳон, аз Ӯ бувад,
Ҳам замину ҷумла лашкарҳои он.
Офтоб, истораҳо дар осмон
Молу мулки Холиқи кавну макон.
Ҳамд мегӯям Худои хешро,
Ӯ маро дар ин ҷаҳон бигзидааст.
Ман нахоҳам дурӣ аз Вай то абад,
Ӯ маро якбора омурзидааст.
3 > 151 - 200
Ба пайравии таронаи 26 дар китоби Забур
Туӣ, Парвардигоро, ҳофизи ҷонам;
Туӣ ишқам, Туӣ нерӯи имонам.
Ҳаросон нестам аз ҳамлаи душман,
Туӣ ҳамвора дар ҳар ҷо нигаҳбонам.
Таваккал бар Ту дорам дар ҳама аҳвол,
Ҷуз ин ҳар чизро беҳуда медонам.
Ман аз торикии шабҳо наметарсам,
Туӣ дар тирагиҳо нури рахшонам.
Зи ноҳамвории роҳҳо наметарсам,
Ту ҳатто раҳнамоӣ дар биёбонам.
Агар аз хона берунам бияндозанд,
Ба сӯи Ту саманди ҷон ҳамеронам.
Даруни хонаат бигзорам, эй маъбуд,
Ки бинам ман ҷамолатро ба чашмонам.
Ту Худ гуфтӣ, талаб бинмо Маро ҳар бор,
Талаб дорам Туро аз умқи виҷдонам.
Мадад фармову дастам гир дар сахтӣ,
Туро дар ҳар куҷо ман таҳти фармонам.
Худамро мекунам қурбон ба роҳи Ту,
Бароят ман суруди шукр мехонам.
Худовандо, ҷамолатро талаб дорам,
Карам фармову сӯи Худ фаро хонам.
Агар бебаҳра мебудам зи лутфи Ту,
Чӣ будам бо чунин вазъи парешонам.
Ҳидоят кун маро бар роҳҳои рост,
Ки аз норостиҳо сахт нолонам.
Ту неку неккирдорӣ, Худовандо!
Ман аз некӯият шодобу хандонам.
Дари бахшоишат бикшо ба рӯи ман,
Ту, эй яктои беҳамтои давронам.
Худовандо, ҳамехоҳам зи дарборат,
Қабои раҳмату имон бипӯшонам.
Бандгардон:
Масеҳ, ки Туӣ нурам, рӯ сӯи Ту орам.
Ҷуз Ту набувад нуре, имон ба Ту орам.
Назди Ту ҳамеорам исёни бешуморам.
Нурат шавад роҳбарам, Калом баён кунад.
Дар Ту шавад равшан чашми гуноҳкорам.
|: Аз дил ба Ту рӯ орам, ҷонро ба Ту биспорам.
Ҳаёти ҷовидонро Рӯҳат ато намояд. :|
Дар бемориву сахтӣ дар Ту шифо дорам.
|: Гар Ту надиҳӣ борам, донам, ки зиёнкорам.
Дар фақру бенавоӣ Рӯҳат мадад намояд. :|
Бандгардон:
Масеҳ, эй Мазҳари ҳастӣ !
Масеҳ, эй Нури озодӣ!
Туӣ ҳамчун шубони ман,
Шубони меҳрубони ман.
Кунӣ бар ман парасторӣ.
Диҳӣ хӯрду хӯрокамро,
Фурӯзӣ ҷони покамро.
Бибахшо хоби ширинам.
Туӣ якто, Худои ман,
Ягона раҳнамои ман.
Зи ҷон роҳи Ту мепӯям.
Зи лутфат шоду саршорам,
Бибахшо, гар гунаҳкорам.
Намой аз васл хурсандам.
Кунун хоҳам, Худои ман,
Қабул ояд дуои ман.
Маро ёрӣ намо дар фаҳму тадбир.
Даруни чашми ман бошу ба роҳам
Нигаҳ кун, эй Худо, бар ҳар нигоҳам.
Ки ҳаргиз бе Ту накшоям забонам.
Худоё, дар дилам бошу ба сӯҳбат
Маро таълим деҳ тарзи муҳаббат.
Замони рафтанам бо ҷони ман бош.
Худовандо, Ту дар поёни ман бош,
Замони рафтанам бо ҷони ман бош.
Масеҳ пайваста мегирад дастам.
Ман гӯсфанду Масеҳ Шубонам,
Масеҳ Худ бувад ҳофизи ҷонам.
Бандгардон:
Масеҳ лоиқи ҳамду |: саноям, :|
Масеҳ мӯнисам, ҳар гоҳ |: танҳоям. :|
Масеҳ ҳақиқат, Масеҳ |: ҳикматам, :|
Масеҳ аст кӯмак, чун дар |: заҳматам. :|
Тавфиқ аз паяш карда роҳиям.
Масеҳ аст нону Масеҳ ғизоям,
Масеҳ мазҳари меҳри Худоям.
Ӯст раҳнамои пои гумроҳам.
Масеҳо хуни қуддусаш бирехт,
Масеҳ кафорат, чун ба дор овехт.
Масеҳ Каломи баёни мутлақ.
Масеҳ кавкаби мунири субҳам,
Масеҳ аст сарам, бо вай як рӯҳам.
То абад Масеҳ шуда бо файзу раҳмат.
Бо Падар аҳд баст, то наҷот бахшад,
Ба ташна диҳад оби ҳаёт.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Девҳо низ метарсанд аз Наҷоткори мо.
Чун номи бузургаш мебошад беҳамто,
Бо хунаш харид озодии мо.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Дунёро дар умқи ҳалокат бинед!
Иддаи зиёде бе наҷот мурданд,
Аз дунё манфиат набурданд.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Бо ҷалолу шукӯҳ бо фариштагон.
Аз адолат пур месозад Ӯ дунёро,
Доварӣ мекунад осиёнро.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Ба пайравии таронаи 127 дар китоби Забур
Худоро гиромӣ бидорӣ агар,
Зи файзи Худо баҳра гирӣ мудом.
Шавӣ комёбу набинӣ шикаст,
Туро шери дарранда ояд ба дом.
Дилат шод гардад зи файзи Худо,
Зи фармони Ӯ сар напечӣ агар.
Ба лутфи Худо бошӣ умедвор,
Наҷӯӣ Ту чизе зи ҷои дигар.
Худоро итоат кунӣ гар зи дил,
Чу шохи пур аз мева бинӣ занат.
Зи фарзанди фарзонаи покдил,
Тавоне бияфзояд андар танат.
Шукӯҳи Сионро бубинӣ ба чашм,
Ту, эй порсо марди некӯсиришт.
Шавӣ ташнаву об хоҳӣ агар,
Ба даст оварӣ оби боғи биҳишт.
Худо қавми Худро раҳоӣ диҳад,
Зи шарру бадиҳои ин рӯзгор.
Ба фармони Ӯ сулҳу некиву хайр,
Бимонад дар ин сарзамин пойдор.
Ба мо кардӣ, Худовандо, иноят.
Зи обаш тоза кардӣ ҳар чаманро,
Зи гул афрӯхтӣ кӯҳу даманро.
Чунон дилкаш якоякро сириштӣ,
Ки хоки тираро кардӣ биҳиштӣ.
Зи шарри деви раҳзан эминӣ деҳ.
Равони мо зи файзи Худ барафрӯз,
Ки бошад тахти дил ҷоят шабу рӯз.
Зи нури Ту ҷаҳон гаштаст пуршӯр,
Ба қалбам пур Туӣ, афкан аз он нур.
Ба пайравии таронаи 129 дар китоби Забур
Зи умқи ҷон садо кардам Худоро.
Бигуфтам: "Бишнав, эй Зоти муқаддас,
Навоҳои дили дардошноро.
Ба гиря ҳоли худ мегӯямат боз,
Нигар бар чеҳраи ғамдидаи ман.
Ту бишнав, эй Худои неккирдор,
|: Ҳикоятҳои нобишнидаи ман. :|
Гуноҳ бисёр кардам, шармсорам,
Раҳо кун аз гуноҳ ҷонам, Худоё.
Биёмурзам, мадад фармову кам кун
|: Азоби дарди виҷдонам, Худоё! :|
Назар дорӣ Ту бар умедворон.
Зи абри раҳматат борон биборад
Ба дашти ташнакоми киштзорон.
Дар ин дунё Туро ман интизорам,
Шабонгоҳон ба сони посбоне.
Дилам муштоқи рӯи бомдодон,
|: Ки то ёбам зи рӯзи нав нишоне". :|
Шумо, эй қавм, медонед оё?
Худо сарчашмаи оби ҳаёт аст.
Худо нек асту пурэҳсону одил,
|: Ба мо равшангари роҳи наҷот аст. :|
Масеҳо, эй фурӯғи мулки ҳастӣ!
Зи Ту пайдо бувад болову пастӣ.
Зи фазлат ҷирми хокӣ ёфт тамкин,
Фалак шуд аз кавокиб гавҳарогин.
|: Ба лутфу марҳаматҳо ошно кард. :|
Набурдем аз набудат файз доим,
|: Ба ҳастимон қиёмат кардӣ қоим. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
|: Ба мо таълим додӣ рози ваҳдат. :|
Ба Рӯҳулқудс қалби мо барафроз,
|: Раҳи сулҳу вафодорӣ биёмӯз. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
|: Зи нури Худ макун моро Ту маҳҷуб. :|
Фурӯ шӯй аз дили мо ҳар ҷаҳолат,
|: Қавӣ гардон дар имону адолат. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
|: Ту дар мо, мо ба Ту поянда бошем. :|
Ҳамеша муттаҳид бошем дар ҷамъ,
|: Чу парвона ба гирди нури он шамъ. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
Маҳбуби манӣ, сурати Ту сурати Яздон,
Маъбуди манӣ, қудрати ту қудрати Яздон.
Аз файзи Ту, эй Дӯст, ҷаҳон гашта фурӯзон,
Аз нури Ту, эй Дӯст, расад даст ба Яздон.
Зоҳир шуда аз сирати Ту ҳикмати Яздон,
Масеҳ, ки Туӣ нури башар, ваҳдати Яздон.
Умеди ҷаҳон бар Ту бувад, эй Шаҳи шоҳон,
Эй он, ки Туӣ нури Худо, шавкати Яздон.
Умед аз ин оромише дорам.
|: Аз чӣ ҳаросаму аз чӣ битарсам,
Ҳам рӯзу шаб рӯҳафтода шавам? :|
Ҳаёти ман аст дар паноҳи Ту.
|: Сано хонам бар номи пурҷалолат
Барои меҳру муҳаббати Ту. :|
Тӯфони умр хомӯш мекунӣ Ту.
|: Гарчи надонам роҳам ба куҷост,
Дилам ором, чун роҳнамоям Ту. :|
Ҳар соату ҳар лаҳза, эй Худои ман!
|: Бе Ту ман ором нестам,
Бе Ту ман хушбахт нестам.
Ҳаётам бо Туст, Масеҳ, эй Худои ман! :|
Мурда будам, лекин Ту ҳаёт бахшидӣ.
|: Дар куҷо ором ёбам,
Эй Масеҳ, Наҷоткорам?
Назди пойҳоят, Масеҳ, ман ором ёбам. :|
Бо азобҳои зиёд ҷон супоридӣ.
|: Мехоҳам, бо Ту бошам,
Эй Масеҳ, Наҷоткорам.
Мехоҳам дар Ту бошам, ояндаи ман! :|
Ба пайравии таронаи 150 дар китоби Забур
Дар васфи Худо шому саҳар нағма сароед,
Ӯро ҳама ҷо бо дилу бо ҷон биситоед.
Ӯро, ки бузург асту тавоност ба ҳар кор,
Бо хандаву бо рақс ситоиш бинамоед.
Бо ҳамду сано бар лабу ҷон ташнаи дидор
Аз завқи висолаш дари дилро бикушоед.
Бо сози дафу чангу навои найи ҷонсӯз
Рақсону ғазалхон ҳама аз хона бароед.
Ҷоне ки Худо дода шуморо, бигузоред
Андар қадамаш, в-арна кӣ ҳастеду куҷоед?
Эй поксириштон, зи Худо файз биҷӯед,
Лутфу карамашро, ки сазовор шумоед.
Эй нағмасароёни хушовоз, бихонед
Тасбеҳ Худоро, ки шумо қавми Худоед.
Чун мавҷи хок дар биёбон.
Ҷисму рӯҳи ман бе паноҳ, мондаам дар гуноҳ.
Намедонистам чӣ мекардам,
Фармон аз шайтон мебурдам.
Ман дар ин дунёи фонӣ умеде надоштам.
|: Аммо Каломи Худо фикрамро равшан намуд,
Рӯҳи Қуддуси Худо дили маро рабуд. :|
Осмон шуд макони ман.
Хуни Қурбонии аҷиб шуста гуноҳи ман.
Тарсҳоям умед шуданд,
Ғамҳоям шодӣ шуданд.
Исои Масеҳ, Маҳбубам, ҷой гирифт дар дилам.
|: Бале, Каломи Худо фикрамро равшан намуд,
Рӯҳи Қуддуси Худо дили маро рабуд. :|
Ба пайравии таронаи 150 дар китоби Забур
Худоро биситоед!
Дар қалъаи осмонӣ
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо бузургии азим
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо уд ва ҳам бо барбат
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо навои тору най
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо шақшақи пуровоз
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунад!
Парвардигор лоиқ аст
Ӯро ситоиш кунед!
Бандгардон:
Мо аскари Исо Масеҳ,
Устувор андар роҳи худ.
Мо дар раҳи Инҷили Ӯ
Мегузарем аз сарҳои худ.
Дар роҳи ҳақ роҳбари мо.
Чун афсарони муқтадир
Доим бувад бар сари мо.
Наметарсем аз ҷони худ.
Адолат аст зиреҳи мо,
Сипар созем имони худ.
Шикаст диҳем шайтонро.
Шамшери Рӯҳ – шамшери мо,
Фатҳ намоем майдонро.
Бошад Худованд ёри мо.
Рӯҳи Қуддус омадааст,
То ки шавад ёвари мо.
Ба пайравии таронаи 8 дар китоби Забур
Андар замину дар само.
|: Файзат аён дар қалби мо,
Ҳам қудратат дар осмон. :|
Худ кардаӣ қувват бино.
|: Андар даҳони бачаҳо,
Ҳам бар забони кӯдакон. :|
Бар ахтару Ноҳиду маҳ,
|: Гуфтам, ки инсони табаҳ
Бошад чӣ андар ин ҷаҳон? :|
Дар рутба камтар аз малак,
|: Лекин бидодӣ як ба як
Тоҷи ҷалолаш ройгон. :|
Ба пайравии таронаи 28 дар китоби Забур
Бар ман ризоят муддао.
Васфи ҷалолат мекунам,
|: Тамҷиди ҳолат мекунам. :|
Боло зи дарёҳостӣ,
Фавқи замини мостӣ.
Аз осмон болотарӣ,
|: Аз Каҳкашонҳо бартарӣ. :|
Гар хашм гирӣ як даме,
Дунё шикаст орад ҳаме.
Кӯҳу камар ларзон шавад,
|: Ҳам раъду ҳам борон шавад. :|
Ҳам сарви Лубнон бишканад.
Ларзад ба худ, печад чунон
|: Саҳрои Қодеш ногаҳон. :|
Ҷангал намонад дар замин
Аз хашми тӯфон инчунин.
Оташ биборад бар сараш,
|: Сӯзад ҳама баргу параш. :|
Аз дарди зоиш оҳувон
Зору заифу нотавон.
Ту подшоҳӣ, эй Худо,
|: Бар мо гувоҳӣ, эй Худо. :|
Хотима:
Дар хонаву дар кӯи Ту
Мо ҷумла тасбеҳгӯи Ту.
Қувват диҳӣ моро чунон,
|: То шод гардад ҷонамон. :|
Дар сулҳу хайру ростӣ
Ту раҳнамои мостӣ.
Дар сулҳу хайру ростӣ
|: Ту раҳнамои мостӣ. :|
Бандгардон:
|: Mo масеҳӣ ҳастем, Ӯро мепарастем. :|
|: Дар сахтиҳо Ӯро мепарастем,
Дар шодиҳо ҳамдаш сароем. :|
Бо файзи Ӯ дар диламон шодон бимонем.
Дастҳоро бо ҳам бигирем, Ӯро бипарастем;
Бо ҳамдигар шодӣ кунем, дар Ӯ бимонем.
Дар иттиҳоду қувваташ пирӯз бимонӣ.
Суруду оҳанг бихонем, Ӯро бисароем;
Дар кору дар хизмати Ӯ бовафо монем.
Дар Исои Носирӣ қудрату ҷалоли мо аст.
Бандгардон:
Ин ҳадя бар мо аз Худо.
Дар тамоми ин замин сароем васфи Ӯро.
Раҳоӣ омад замин, ҳадя бар мо аз Худо.
Аз ситаму зулму кин дар Исо моро раҳо кард.
Баҳри ту омад Ҳомӣ, бо имон ба Ӯ дуо кун!
Бар шайтон омад ғолиб, пирӯзӣ ба мо пайдо кард.
Ба пайравии таронаи 31 дар китоби Забур
Пинҳон макун аз чашми Худо айбу гуноҳат,
Эй ҷон, ба Худо рост бигӯ он чи ки дорӣ.
Бахшанда Худоест, ки мебахшадат охир,
Пеши назараш гар дили бикшуда гузорӣ.
Онро, ки бубахшида Худо айбу гуноҳаш,
Хушбахттар аз ӯ ба ҷаҳон ҳеҷ касе нест.
Фарёд баровардаву бишнида Худояш,
Чун ғайри Худо ҳеҷ куҷо додрасе нест.
Иқрор накардам ба гуноҳам агар он ҷо,
Ҷону танам аз оташи ғам сӯхт, Худоё.
Пинҳон натавон кард зи чашми Ту хасеро,
Бояд ҳама ҷо бар ту назар дӯхт, Худоё.
Ҳар кас, ки дуо кард ба даргоҳи Ту, ё Раб,
Ӯро хатаре нест ба ҳар раҳ, ки гузар кард.
Эмин бувад ҳамвора зи бадхоҳии душман,
З-ин ҷо агар ӯ ҷои дигар азми сафар кард.
Ҳар ҷо биравам, бок надорам зи касе ман,
Бинмудаӣ бар ман раҳи ҳамвор ба ҳар сӯ.
Аҳкоми Ту дар ҳар қадаме машъали роҳам,
Чун нури дурахшанда падидор ба ҳар сӯ.
Таълим диҳӣ бар ману чашмам бикушоӣ,
То роҳи худ он гуна ки бояд, бишиносам.
Бефаҳм набошам чу хачиреву чу аспе,
Бо ақлу хирад он чи ки ояд, бишиносам.
Ҳар кас, ки шарир аст, варо ғусса зиёд аст,
Аз ғуссаву ғам марди Худоро асаре нест.
Эҳсони Худоро ҳама ҷо бинаду донад,
Ӯро ба ҷаҳон ғайри Худо роҳбаре нест.
Эй ростдилон, дар қадами поки Худованд
Аз шодии дил нағмаи мастона сароед.
Бо сидқу сафо тавба кунед аз гунаҳи хеш,
Аз рӯи муҳаббат ба Худо саҷда намоед.
Ба пайравии таронаи 32 дар китоби Забур
Дар шаъни Худои худ ҳамеша,
Эй некдилон, тарона хонед.
Ҷӯед зи дил ризои Ӯро,
То рози каломи Ӯ бидонед.
Ҳар созу сурудро ба шодӣ
Тақдими Худои худ намоед.
Бо сӯзу навои барбату уд
Ҳар лаҳза суруди нав сароед.
Кирдори Худо ҳақиқати маҳз,
Адл аст нуҳуфта дар каломаш.
Инсоф писанди хотири ӯст,
Некӣ ҳама дар шукӯҳи номаш.
Аз файзи каломи Ӯст пайдо
Инсону замину осмонҳо.
Баҳре ба даруни машк гунҷад
Аз ҳикмати он Ҳакими доно.
Тарсед ҳама зи ҳайбати Ӯ,
Ӯ Қодири Мутлақи ҷаҳон аст.
Ӯ ҳаст намудааст моро,
Ин воқеа бар ҳама аён аст.
Андешаи қавмҳои дунё
Нақше ки бар об гашта пайдо.
Гум гашта зи баъди лаҳзае чанд,
Ҳаргиз нашавад дигар ҳувайдо.
Чизе ки ҳамеша мондагор аст,
Ин фикри Худои меҳрубон аст.
Поёни ҷаҳон фаро расад гар,
Гум менашавад, ҳамеша он аст.
Аз авҷи фалак назора дорад
Моро, ки нишаста дар заминем.
Донад ҳама он чи дар дили мост,
Огоҳ аз он ки мо чунинем.
Ку он ки ба қуввати худаш гашт
Ғолиб ба тамоми душманонаш.
Гар шоҳ ва ё ки паҳлавон аст,
Ҳеҷ асту на чизе дар тавонаш.
Ӯро, ки Худош менахоҳад,
Не аспу на лашкаре раҳонад.
Ҳар кас, ки наҷотро биёбад,
Ин рози нуҳуфтаро бидонад.
Онро, ки ҳарос дар дилаш буд,
Эҳсони Худо фаро гирифташ.
Дорад ба Худо таваккал аз дил,
Дар дасти Худост сарнавишташ.
Моро ба Худои мо умед аст,
Ӯ ҳофизи ҷони мост доим.
Мо такя ба Ӯ кунему моро
Дорад ба сулуки Хеш қоим.
Эй Бор Худои молики ҷон,
Аз раҳмати Худ бибахш моро.
Дар номи муқаддаси Ту хонем
Ҳар бору ҳамеша ин дуоро.
Додӣ Масеҳатро ба мо.
Мо ғарқи исёну хато,
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Эй Чашмаи меҳру вафо,
Додӣ Ту Исоро ба мо.
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Додӣ наҷоте ройгон.
Омад Худованди ҷаҳон,
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Кардан або дасту забон?
Фарзандат омад дар миён,
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Мо ҳавасро зери по бинҳодаем,
Дар ҷаҳони хештан озодаем.
Аз муҳаббат бодаҳо омода кун,
То бубинӣ, пайрави он бодаем.
З-он ба чанги мост зулфи орзу,
Мурдаему бори дигар зодаем.
То паёми дӯстон ояд ба дил,
Мо ба роҳи дӯстон дил додаем.
Нест дар мо рангу рӯҳи хокиён,
Мо ҳама афлокиёни содаем.
Қасри моро ҷовидонӣ сохтаанд,
З-он сабаб, ки мардуми афтодаем.
Мо ба дунболи Масеҳи меҳрубон
Баҳри хидмат доимо омодаем.
Мо ба дунболи Масеҳи меҳрубон
Баҳри хидмат доимо омодаем.
Ба пайравии таронаи 41 дар китоби Забур
Ҳамчу оҳу медавам бар сӯи об,
Ҷони ман муштоқи дидори Худост.
Ташнагӣ меорадам дурӣ зи Ӯ,
Ташнаро оби фаровон муддаост.
Ҳон, магӯедам Худои ту куҷост?
З-ин сухан ақлам дигаргун мешавад.
Ашк менӯшам шабонгоҳ ҷои об,
Дил даруни синаам хун мешавад.
Рӯзҳои ид бурдам халқро
Ҳамдгӯён сӯи даргоҳи Худо.
Менадонам ман, чаро дармондаам,
Инчунин ошуфтаҳолу бенаво.
Ҷони ман, озурдаву ғамгин мабош,
Ноумед аз раҳмати Эзид мабош.
Ӯ ҳамебахшад гуноҳони туро,
Рост бошу сӯи бадкорон марав.
Эй Худо, андар диёри ғурбатам
Дард ҳуҷум орад зи ҳар сӯ бар сарам.
Мавҷи дарёҳои хашмолуд низ
Ғам фурӯ боронда бар бому дарам.
Сарзамини Урдун акнун ҷои ман,
Кӯҳи Ҳермӯнрову Мисъарро нигар.
Ёд меорам Туро з-ин ҷо мудом,
Эй Худо, Парвардигори додгор.
Рӯз бархурдорам аз эҳсони Ту,
Шаб ҳамехонам суруде бар забон.
Аз самими дил дуоят мекунам,
Эй Худо, эй Кирдигори меҳрубон.
Таънаву дашномҳои душманон
Хаставу мадҳушу ҳайронам кунад.
Гар бигӯяндам: "Худои ту куҷост?",
Ин дигар якбора вайронам кунад.
Сахраи ман мешавӣ Ту, эй Худо,
Гар шавад душвор бар ман зиндагӣ.
Мунҷии ман, роҳбару ғамхори ман
Дар мусибатҳову дар дармондагӣ.
Моҳигир, эй моҳигир, эй моҳигир,
На бо қудрат, на бо қуввати худат моҳӣ нагир.
|: Ба канори дарёчаи Ҷинесорет
Исо омад, Исо омад.
Шаби бозгашт тӯри Шимъӯн
холӣ омад, холӣ омад. :|
|: Субҳ ки шуд, Устодашон,
бар хилофи фикру ақлу саъйашон,
Моҳӣ дод ба тӯрашон, моҳӣ дод ба тӯрашон. :|
|: Ӯ Худо буд, Ӯ Худо буд,
ки моҳӣ дод ба тӯрашон. :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Мутаваккил ба Худоят, ба андак роҳ кун ҳидоят,
Мутаваккил ба Масеҳо,
тӯри Худ кун пур зи неъмат. :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Биё, равем, эй моҳигир, то сайёди дилҳо бошем.
Бо иттиҳод бо Масеҳ сайёди одамҳо бошем,
сайёди одамҳо бошем. :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
Гашта бедор дунё зи хоби гарон.
Бин, чӣ гуна шавад ранг-ранг осмон,
Гаҳ кунад гиря – гаҳ ханда бар бӯстон.
Бар табиат нигар, мурда буд, зинда шуд,
Дар ҷаҳон партави меҳр тобанда шуд.
Он Масеҳе ки аз баҳри мо банда шуд,
|: Мурду бархост, моро раҳонанда шуд. :|
Воз шуд то абад осмон бар замин.
Марг дигар набуд қудраташ беш аз ин,
Аз чӣ тарсам дигар, аз чӣ бошам ғамин?
Сар барор аз уфуқ, меҳри тобони мо,
Бин чӣ сон тоза гашта тану ҷони мо.
Қабри холӣ нигар, кори Яздони мо,
|: Зинда Исо бубин, асли имони мо. :|
Аз тавфиқат огоҳам кун!
Мағфур аз гуноҳам кун!
Бандгардон:
Пок соз гуноҳамро!
Рафъ кун андӯҳамро!
Шод гардон рӯҳамро, эй Масеҳ!
Пур аз хато ва лабрезам,
Аз ғуссаи дил ранҷурам.
Саргардону бепаноҳе,
Ношоиста, бенасибе.
Ҳам дар маргу эҳёи Туст,
Дуоҳоям ба номи Туст.
Баҳри бинои шаҳри навини Худо шавед.
Бар мост, то ки дар пайи фармон ба ҷон шавем,
Андар бинои шаҳр чунин ҷонфишон шавем.
Дар ин бинои шаҳр Худое шавад падид.
Ҳар рӯз агар ману ту бикӯшем дар бино,
Ҳар лаҳза нусрате расад аз файзи Ҳақ ба мо.
Ба пайравии таронаи 45 дар китоби Забур
Ба ҳангоми сахтиву дармондагӣ
Худо ёри мову мададгори мост.
Замин ларзад ар, кӯҳ резад ба баҳр,
Худо з-ин хатарҳо нигаҳдори мост.
Ба шаҳри Худо ҷӯйи обе равон,
Нишот ораду шодмонӣ диҳад.
Дар он ҷойгоҳи муқаддас Худо
Ба мо иззати ҷовидонӣ диҳад.
Набинад газанду нагардад хароб
Чунин шаҳри зебо, ки шаҳри Худост.
Шукӯҳаш ба ҳар лаҳза афзун шавад,
Худо Худ гувоҳи чунин муддаост.
Агар хашм гирад Худо як даме,
Ҷаҳон ларзад аз ҳайбати хашми Ӯ.
Чу муме гудозон шавад гар замин,
На ояд чу як зарра дар чашми Ӯ.
Худо найзаҳоро ба зер оварад,
Камонҳои ҷанговарон бишканад.
Касеро, ки муштоқи ҷанг аст ӯ,
Ба аъмоқи чоҳаш ҳаме афканад.
Худо дар замин сулҳ хоҳад, на ҷанг,
Бидону чунин тундхӯӣ макун.
Ба ошӯбу ғавғо дигар дил мабанд,
Чунин бармало ҷангҷӯӣ макун.
Худованди Яъқуб, бар мо нигар,
Нигаҳ дор моро зи бедоду кин.
Ту коре бикун, то намонад дигар
Зи бедоду кин тухмае дар замин.
Ту ҳастӣ ҳамеша паноҳгоҳи мо,
Наҷӯем ҷуз Ту паноҳе дигар.
Куҷо метавон ёфт амну қарор,
Ба ҷое дигар такягоҳе дигар.
Ба мо шуд намоён – меҳри Ӯ дар ҷаҳон,
Вақте Ӯро фидо кард, то баҳрам бимирад.
|: Ҷалол бар номаш барои файзаш.
Он қадар дӯст дошт ҷаҳонро,
ки бахшид Писараш. :|
"Ҳама чиз иҷро шуд";, наҷотам тазмин шуд,
Нақшаи илоҳияш дар вуҷудам мӯҳр шуд.
|: Ҷалол бар номаш барои файзаш.
Он қадар дӯст дошт ҷаҳонро,
ки бахшид Писараш. :|
Аз дидаҳо то кай ниҳонӣ, боз ой!
Моро ҳаёти ҷовидонӣ, боз ой!
Боз ою бар мо кун шубонӣ, боз ой!
Эй Мунҷии мо, растагорон, боз ой!
Бо суру овози малоик боз ой!
Бандгардон:
Дарёи раҳмат, файзу муҳаббат, кун Ту иноят.
Олам мунаввар кун зи нурат, боз ой!
Таъҷил кун андар зуҳурат, боз ой!
Боз ою кун мушкилкушоӣ, боз ой!
Пури Худоиву Худоӣ, боз ой!
Бардор ин расми ҷудоӣ, боз ой!
Каррубиён андар ҳузурат, боз ой!
Ҳозир ҳама баҳри зуҳурат , боз ой!
Бо фавҷҳои осмонӣ боз ой!
Бо он асоси хусравонӣ боз ой!
Боз ою бинмо ҳукмронӣ, боз ой!
Моро зи дасти ғам раҳо кун, боз ой!
Пок аз гунаҳ қалби маро кун, боз ой!
Ба пайравии таронаи 50 дар китоби Забур
Худоё, бубахшо гуноҳи маро,
Ки ман дар ҳузури Ту шармандаам.
Биёлуда домонам инак гуноҳ
Аз ин рӯ, Худоё, сарафгандаам.
Гуноҳ кардаам пеши чашмони Ту,
Агар хашм гирӣ Ту бар ман, равост.
Ман иқрор кардам, ки бад кардаам
Ва ҳукми Ту бар ман дурусту баҷост.
Ба ҳаққи Ту бад кардаам, эй Худо,
Раҳоӣ надорам ман аз хашми Ту.
Раҳонам, Худоё, зи шарри гуноҳ,
Бадиро напӯшондам аз чашми Ту.
Гуноҳкор будам зи рӯзе ки ман
Набудам ҷудо аз тани модарам.
Табоҳ гашта ҷонам зи шарму гуноҳ,
Ман ин шармро то куҷоҳо барам?
Замири маро пур кун аз ростӣ,
Биёмӯзам аз ҳикмати поки хеш.
Ки то пок гардам ҳаме аз гуноҳ,
Бидӯзам ман ин домани чоки хеш.
Хатои маро аз назар дур дор,
Ва хурсанд кун ҷони ғамноки ман.
Диламро зи айбу бадӣ пок кун,
Фуруд ой кунун дар дили поки ман.
Магир аз ман ин файзи Рӯҳулқудс,
Маяндоз дурам зи даргоҳи Худ.
Наҷотам бибахшову шодам бикун,
Ки ёбам ба шодӣ паноҳгоҳи худ.
Худоё, бигир аз ман ин ранҷро,
Сабук кун даме дарди виҷдони ман.
Ки хун рехтам, ин гуноҳи бузург
Ба ҳам барзад оромиши ҷони ман.
Лабамро кушо, то ки дар васфи Ту
Суруду навое зи дил сар кунам.
Сарамро ба поят фуруд оварам,
Фидои Ту ҷонро саросар кунам.
Ба қурбонӣ омодаам, эй Худо,
Кунам ҷону дилро ба қурбони Ту.
Ту ҳар чи бихоҳӣ, ба ҷо оварам.
Напечам даме сар зи фармони Ту.
Шикаста дилам ҳолиё, эй Худо,
Ту рӯҳи шикастадилон шод кун.
Писанди ту ин рӯҳи бишкаста аст,
Ту бишкастаро аз нав обод кун.
Худоё, зафар деҳ Ту ин халқро,
Ба Байтулмуқаддас, ки ҷои Ту аст.
Ту деворҳояш ба по кун зи нав,
Ки ин шаҳри зебо барои Туст.
Ба қурбонӣ омода гӯсолаҳо
Ба пои ту, эй Зоти Парвардигор.
Ту манзур фармову раҳмат фазо,
Ба ихлосмандони Худ бор-бор.
На дар сурудхонии дилам,
Балки бо Туст қалби ман, Масеҳо!
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
На дар он бахте, ки додиям.
Таронаи дил диҳад садо:
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Медиҳӣ ба дилам оромӣ.
Супорам ба Ту ҳар хостамро,
Бо ту он ҳама сарчашмаҳо!
Дар биҳишт оё беҳтар бувад?
Дар вуҷудам ин шодмониҳо:
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Aз ҳарорат паноҳам Туӣ!
Дар биёбон хонам сурудҳо:
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Номи Ту сипар ба қалби ман.
Ғолиб ҳастам ман дар набардҳо,
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Tу қалъаю наҷоти манӣ!
Хушбахтии абадӣ бар мо,
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Дар ин дунёи фонӣ набуд бароям ҳамдам.
Осмони дунёи ман хуршеде надошт.
Шайтон дар замини қалбам тухми ғам мекошт.
Фарёд задам: "Эй Худо!" Ӯ садоямро шунид.
Ӯ Исо буд, Ӯ Исо буд, назди ман омад.
Ба як дунё шодӣ омад, дар қалбам нишаст.
Шайтон чун Исоро дид, тухмашро бардошт, гурехт.
Дигар имрӯз озодам ман аз бори ғамҳо.
Месароям "ҳалелуёҳ" дар номи Исо.
Ба пайравии таронаи 62 дар китоби Забур
Эй Худои ман, Худои меҳрубон,
Ҳар саҳар аз дил талаб дорам Туро.
Ҷисми ман пазмону ҷонам ташнаат,
Ман ба нақди ҷон харидорам Туро.
Ташнаи рӯи Туям ман, эй Худо,
Ҷонам аз дидори Худ сероб кун.
Ин замини хушкро бо меҳри Худ
Сабз гардон, хурраму шодоб кун.
Аз ҳаётам беҳтар аст эҳсони ту,
Эй Худо, эй Кирдигори лоязол.
Дар макони қудс дидам ман Туро,
Эй Худо, эй соҳиби ҷоҳу ҷалол.
Дар тамоми умр хоҳам хонд ман
Аз дилу аз ҷон муборак номи Ту.
Шодмон лабҳои ман аз мадҳи Ту,
Ҷон бинӯшад ҷуръаҳо аз ҷоми Ту.
Шаб ба бистар меравам бо ёди Ту,
Дар тамоми шаб хаёлат дар сарам.
Ту мададгори манӣ, эй Шоҳи ман,
Сояи боли Ту бошад бистарам.
Шод кун ҷони маро, Парвардигор,
Чунки ҷони ман ба Ту часпидааст.
Дар паноҳи лутфи Ту оромишест,
З-ин сабаб он ҷо чунин хуспидааст.
Қасди нобудии ҷонам гар кунанд,
Ҷояшон дар таҳти гӯристон бувад.
Аз дами шамшерҳо мебигзаранд,
Ҷонашон дар чанги шағолон бувад.
Дар Худо шодӣ кунад шоҳ инчунин
Бо дили оганда аз ишқу умед.
Гар таваккал бар Худо аз дил кунем,
Пеши рӯи мо бувад роҳи сафед.
Баста гардад фитнаҷӯёнро даҳон,
Чашмҳошон кӯр гардад аз дурӯғ.
Фахр дорам бар Худои хеш ман,
Чашмам аз файзаш ҳамеша пурфурӯғ.
Ба пайравии таронаи 72 дар китоби Забур
Ба дил гуфтам чаро ин гуна шоданд
Дар ин дунё ба ҳар ҷое шарирон.
Чаро дар неъмату нозанд ҳар дам,
Ба рағми заҳмату дарди фақирон.
Агар дасти ситам бардошт золим,
Занад то бар сари ҳар дардманде,
Ба пеши чашми Ту бо қаҳр бишкаст
Ду бозуи ятими мустаманде.
Ва ё бо қаҳру хашму бадзабонӣ
Ба ҳар ҷо носазо гӯяд ба мардум.
Ба сад найранг аз шаб то саҳаргоҳ
Дурӯғи нораво гӯяд ба мардум.
Шарирон бо ғуруру кинаву кибр
Худоҷӯяндагонро садди роҳанд.
Хатокоранду беинсофу золим,
Валекин соҳибони молу ҷоҳанд.
Дилам аз ғусса пур шуд, чашмҳо тор,
Ба сӯи тирагӣ раҳ мекушудам.
Зи Ту навмед будам, эй Худованд,
Чун аз рози азал огаҳ набудам.
Танам ларзиду поям суст гардид,
Аз ин вазъияту ҳоли парешон.
Худо оё намедонад, ки онҳо
Гуноҳкоранду ҳамовози шайтон.
Намедонистам инро, эй Худованд,
Ки фардое набошад золимонро.
Ба дунёи дигар кай метавон бурд
Шукӯҳу ҷоҳу моли ин ҷаҳонро.
Ту аз рӯи муҳаббат, эй Худованд,
Кушудӣ чашмҳои бастаамро.
Зи ҳайвонмашрабӣ, эй Зоти бечун,
Раҳонидӣ Ту ҷони хастаамро.
Ман акнун воқифам, медонам инро,
Ки дар рӯзи қиёмат доварӣ Ту.
Ба ҷабборони бадкирдору золим
Азоби оташин меоварӣ Ту.
Худоё, бо Ту наздикам ман ҳол,
Намехоҳам ман аз Ту дур бошам.
Ҳалокат оварад дурӣ гузидан,
Агар дурӣ гузинам, кӯр бошам.
Худоё, такягоҳи ман Ту ҳастӣ,
Ба мисли сахраи кӯҳи баланде.
Налағзад пои ман дар ҳеҷ роҳе,
Зи бадхоҳон намебинам газанде.
Туро сад шукр мегӯям, Худоё,
Зи ҷону дил таваккал бар Ту дорам.
Ҳамеша мадҳи Ту вирди забонам,
Ба даргоҳи Ту, ё Раб, рӯй орам.
Аз олами болоӣ,
Аз айб мубарроӣ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Аз Зоти Худо муштақ!
Дармонда шудем, алҳақ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Афкори ҳама хонӣ,
Зинда зи Ту ҳар ҷоне,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Дар қудси парастишгоҳ,
Аз омаданат огоҳ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Як сӯ шавад ин олом,
Кӯтоҳ кунӣ айём,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Бо мо Ту шавӣ ҳамроҳ,
Ҳар ранҷ шавад кӯтоҳ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Ту эй гумраҳ аз даргаҳи адлу эҳсон,
Дар ин раҳ нагардад туро мушкил осон,
Зи ман бишнав ин панди покиза аз ҷон.
Бандгардон:
Ба ҷуз дар Масеҳо ҳаёте надорӣ,
Ба ғайр аз салибаш наҷоте надорӣ.
Тавонӣ, ки ёбӣ наҷот аз маосӣ.
Агар музтариб аз азобу қасосӣ,
Масеҳо бувад Мунҷии шахси осӣ.
Ба пайравии таронаи 83 дар китоби Забур
Дилам шавқи Ту дорад, эй Худоё!
Суханҳои Ту мехоҳам шунидан.
Даруни хонаи нуроният ман
Чӣ муштоқона хоҳам орамидан.
Парастуҳои хушовозро ман
Ба сӯи кӯи Ту дидам ба парвоз.
Ба гирди хонаи Ту лона доранд,
Ҳама дар мадҳи номат нағмапардоз.
Хушо онон, ки ҷо доранду манзил
Дар он ҷое ки ту манзил гузидӣ.
Хушо он ҷо, ки номат бар забонҳост,
Касе он ҷо ғаму дарде надидӣ.
Хушо он кас, ки қувват ёбад аз Ту,
Ба дил меҳри Ту дорад ҷовидона.
Ба ҳар сӯ бигзарад, борон биборад,
Дилаш дарёи файзи бекарона.
Худовандо, Ту бар ман меҳрубон бош,
Ба лутфи худ иҷобат кун дуоям.
Назар андоз бар ман, қувватам бахш,
Бикун аз қайди бемеҳрӣ раҳоям.
Туро гар навкаре бошам, ҳамон беҳ,
Нахоҳам қасри шоҳиро ба дунё.
Ба назди Ту агар бошам ду рӯзе,
Муродам ҳосил ояд, эй Худоё!
Ту бар мо офтоб ҳастӣ, Худоё,
Сипар дар рӯзҳои сахтиву ҷанг.
Натарсам аз ҷафои даҳр ҳаргиз,
Агар барпо шавад сад гуна найранг.
Ҷалолу меҳр бахшӣ, эй Худоё,
Барои мардумони росткирдор.
Ту некиро нигаҳдорӣ ҳамеша
Барои бандагони некпиндор.
Зеро ки мебошад амин.
Ӯ ваъда дода инчунин
Бар ҷумлаи мо, мӯъминин.
Бошад муҳаббат кори Ӯ.
Ҷонам хуш аз гуфтори Ӯ,
Дил толиби он шамси дин.
Роҳам ба сӯи Ӯ бувад.
Моро ҳаёт аз Ӯ бувад,
Дигар набошад дил ғамин.
Рӯҳаш ба қалбам андар аст.
Ин рамаро Ӯ раҳбар аст,
Моро бувад ёру муин.
Пинҳон шуд аз дидори мо.
Гуфт Ӯ, ки ҳастам бо шумо,
Дар ваъда мебошад амин.
Бандгардон:
Нури Худоӣ, нури Худоӣ,
Тобон дар қалбам бо ҷалолӣ.
Ҳалелуёҳ, хушбахтаму шодам,
Мехонам ҳамди Наҷоткорамро.
Ҳаво, дарё, ҷаҳони босафоро,
Ҳамон, ки нурҳо аз ҷилваи Ӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Ба нури ахтарон афрӯхт раҳро,
Ҳамон, ки гардиши айём аз Ӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Ки аз кораш кунад доим ҳикоя,
Ба вақти тирагиҳо роҳбарам Ӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Бувад оромбахши ҷисму ҷонам .
Чу дар андешаи ман ҳаст он дӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Шодӣ кунед, эй мӯъминон.
Номашро ҳар дам ёд кунед,
Ҳамдаш кунед вирди забон.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ !
Ҳамдаш кунед вирди забон. :|
Шуд ошкор андар ҷаҳон.
Аз нури рӯи Худ намуд
Равшан замину осмон.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Равшан замину осмон. :|
Бинамоед аз дилу ҷон.
Имрӯз андар Байт-Лаҳм
Наҷотдиҳанда шуд аён.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Наҷотдиҳанда шуд аён. :|
К-аз дидаҳо будӣ ниҳон,
Андар либоси бандагӣ
Шуд халқи гумраҳро шубон.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Шуд халқи гумраҳро шубон. :|
Башорату нур ба дилҳо афрӯхтан.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Бандгардон:
|: Дари дилатро воз кун, :|
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Зинда шуду бар марг пирӯзӣ овард.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Туро мехоҳад додан Ӯ раҳоӣ.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Чун фардо бо насли Ӯ медурахшад.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Ба хонаи торики дил, Писари Худо.
Умре буд, монда будам танҳои танҳо,
Ҷудо будам зи шодӣ, канори ғамҳо.
|: Аммо имрӯз даруни дил Туро дорам,
Дар ин дунё наҷот зи дасти Ту дорам! :|
Ин дили хурдтаракам асири ғам буд.
Занҷири шайтон рӯи дасту поям буд,
Маро аз Худои ман ҷудо карда буд.
|: Аммо имрӯз даруни дил Туро дорам,
Дар ин дунё наҷот зи дасти Ту дорам! :|
Ки Султони дили ман Худованд шуда.
Дӯстат дорам, Масеҳо, Маҳбуби Худо!
Замоне ман ғарқ будам дар умқи гуноҳ.
|: Аммо имрӯз даруни дил Туро дорам,
Дар ин дунё наҷот зи дасти Ту дорам! :|
Хурӯшон чун мавҷи дарё, фаро гирад он маро.
Бар атрофи ману ҷонам ҷараён ёбад меҳри Ту.
Барад боло, барад манзил, ба оромӣ, ба осмон.
Аз ин соҳил то он соҳил меҳри безаволашро.
Дӯстдоронро мешиносад, мурд, то бошанд хоси Ӯ.
Бингар, чӣ сон Ӯ шафеъ аст ва чашмонаш бар онон.
Уқёнусе аз баракот ҷорист баҳрам аз боло.
Меҳри пурасрори Исо аз осмон, аз само
Ба ҷалолаш ворид кунад, ба шукӯҳи побарҷо.
Ба пайравии таронаи 89 дар китоби Забур
Аз азал будиву ҳастӣ то абад,
Эй Худованди кариму меҳрубон.
Нест бар Ту ибтидову интиҳо,
Гар ба нобудӣ кашад кори ҷаҳон.
Зиндагӣ як гул ба ҳангоми саҳар,
Мешавад пажмурда андар шомгоҳ.
Зиндагӣ як хоби кӯтоҳ асту бас,
Маҳв мегардад ҳаме андар нигоҳ.
Гар давом орад ҳаме ҳафтод сол,
Ё шавад ҳаштод умри одамӣ.
Бо ҳама дарду азобу ғуссааш,
Оқибат поён пазирад як даме.
Хокиён дар хок мебояд шудан,
Рӯ ба сӯи хок бояд карду рафт.
Ҳукми тақдир аст, дигар чора нест,
Гиря бар хошок бояд карду рафт.
Умри мо кӯтоҳу мо бечораем,
Ғарқи гирдоби гуноҳ ҳастем мо.
Ҳикмату ақлу хирадмандӣ бидеҳ,
Ҳамчу кӯре назди чоҳ ҳастем мо.
Хашм гирӣ бар гуноҳи мо чунин,
Хашми Ту моро парешон мекунад.
Кай шавад пинҳон гуноҳ аз чашми Ту,
Чашми Ту пинҳон намоён мекунад.
Раҳм кун бар мо, Худоё, барбигард
Аз сари қаҳрат, ки мо дармондаем.
Лутф фармо, раҳматат афзун намо,
Сар ба поят бори дигар мондаем.
Як даме моро, Худоё, шод кун,
Аз ғами дармондагӣ озод кун.
Дар шигифт оянд фарзандони мо,
Хонаи вайронаро обод кун.
Файзи Ту гирад фаро бори дигар
Мову фарзандони моро, эй Худо.
Бар ҷамеи мо дар ин дунёи дун
Раҳм фармо ошкоро, эй Худо.
Ба пайравии таронаи 90 дар китоби Забур
Дар паноҳи Зоти Ҳақ бошӣ агар,
Менатарсӣ аз хатарҳо ҳеҷ гоҳ.
Гар зи дил дорӣ таваккал бар Худо,
Роҳи ту равшан бувад дар шомгоҳ.
Гар вабои маргбор ояд падид,
Роҳ накшояд ба сӯи хонаат.
Офати тоун агар афзун шавад,
Дар амон монад ҳаме кошонаат.
Дар чунин аҳвол, медонӣ, Худо
Густаронад болҳояш бар сарат.
Ӯ сипар гардад туро ҳангоми ҷанг,
Мегурезад душман аз давру барат.
Бар шарирон гар ҳуҷум орад ҳаме
Марги ваҳшатнок як дам дар замин,
Чашми ту бинад ҳазорон куштаро,
Ин аҷаб набвад сазошон инчунин.
Бад набинӣ дар тамоми умри хеш,
Эй худоҷӯянда марди порсо.
Аз бало маҳфуз бошад ҷони ту,
Бар танат дарде нагардад ошно.
Гурги одамхор бигрезад зи ту,
Аз миёни бешаҳо гар бигзарӣ.
Сар бикӯбӣ мори афъиро ба по,
Синаи шери жаёнро бардарӣ.
Ман нигаҳ дорам туро аз ҳар бало,
Ин нидо ояд зи сӯи осмон.
Ман ҳамедонам, ки ту аз сидқи дил
Номи Ман дорӣ ҳамеша бар забон.
Ман дуоятро иҷобат мекунам,
Гар Маро хоҳӣ ба ихлоси тамом.
Ман туро бошам ҳамеша такягоҳ,
Сояи Ман бар сарат бошад мудом.
Бандаи Ман, шод бошу ғам мабин,
Дар ҷаҳон умри дарозат медиҳам.
Мешавам Ман Мунҷият дар тангно,
Ваъдаи дидор бозат медиҳам.
Намо дунёву ҳастиро фаромӯш.
Ки то ҷони туро ором бахшад,
Дили ғамдидаатро ком бахшад.
Туро созад аз ин дунё фиғонӣ,
Дар ин дам дар дуо мехон Худованд,
Зи ҷону дил ба Ӯ бинмой пайванд.
Намояд шодмон қалби парешат.
Шавад андӯҳу ғам яксар фарорӣ,
Агар як дам ба Яздон рӯй орӣ.
Ҳаме осон ба дунё кор гардад.
Агар ҳастӣ ба қайди ғам гирифтор,
Дуо кун, то шавад шодӣ падидор.
Аз Ӯ шодиву асли комёбӣ.
Масеҳо, Ту ҳаёти ҷовидонӣ,
Ба ҷуз дар Ту набошад зиндагонӣ.
Ки ҷони мо зи меҳнат кардӣ озод.
Ба мо омӯхтӣ тарзи дуоро,
Ки биситоем ба номи Ту Худоро.
4 > 201 - 239
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
|: Оре, тарк кардӣ баҳрам. :|
То оштӣ бидиҳӣ моро бо Худо.
|: Оре, тарк кардӣ баҳрам. :|
бахшидӣ гуноҳам, бидодӣ умед.
|: Оре, тарк кардӣ баҳрам. :|
Тарк кунам хоҳару бародар баҳрат.
|: Оре, тарк кунам баҳрат. :|
Тарк кунам ҳар он чи дар дунё дорам.
|: Оре, тарк кунам баҳрат. :|
Мо гӯсфандони чарогоҳат.
|: Моро бубар назди чашмаҳо,
Моро Ту чӯпонӣ бинамо. :|
Дар биёбон саргардон будам.
|: Он гоҳ садоят бишунидам,
Ба сӯят шитобон давидам. :|
Аз ҳеҷ чизу ҳеҷ кас натарсам,
|: Чун Ту, Масеҳ, чӯпони манӣ,
Маро аз хатар мераҳонӣ. :|
Ба гуноҳ иҷозат медиҳӣ?
Хунрезӣ, фиребу дурӯғҳо;
Эй Худо, акнун бишнав дуо.
Мехостам, Ту зудтар биёӣ,
Мехостам, Ту моро бибарӣ,
Ба осмон ворид бикунонӣ.
Кай Ту доварӣ менамоӣ?
Камолатро, Қуддус, ташнаам;
Кай бар ин ҷаҳон ҳукм меронӣ?
Медонам, Ту ҳастӣ пуртоқат,
Медонам, Туӣ пурмуҳаббат,
Ёрон тавба кунанд дар вақтат.
Оё фурсатро донӣ ғанимат?
Вақти мо шарир аст, бингарам,
Ин мардум бе Масеҳ мемуранд.
Эй, биё, кор кунем якҷоя,
Муждаро мо эълон намоем,
То бозгашти Ӯ вафодорем.
Ба пайравии таронаи 99 дар китоби Забур
Сӯи Худованди ҷаҳон.
Дурӣ кунед аз хашму кин,
Парҳез аз чини ҷабин.
|: Шодобу хуррам рӯятон,
Бикшода ду абрӯятон. :|
Лабханд бар лабҳо аҷин,
Андеша пурбор аз яқин.
Бо созу бо овози хуш,
Бо нағма, бо пардози хуш.
|: Дар синаҳо бонги дуруд,
Ҷон ғарқи оҳанги суруд. :|
Эй ҳамраҳон, ҳар субҳу шом.
Ҳамди Худо дар саҷдагоҳ
Ҳар бомдод, ҳар шомгоҳ.
|: Вирди забонҳотон бувад,
Пайвасти ҷонҳотон бувад. :|
Парвардигори мост Ӯ,
Омӯзгори мост Ӯ.
Аз лутфи Ӯ инсон шудем,
Ин гуна маънидон шудем.
|: Номат муқаддас, эй Худо,
Умеди ҳар кас, эй Худо. :|
Хотима:
Некӯву пурэҳсон Туӣ,
Бар дардҳо дармон Туӣ.
Ҷонҳои моро шод кун,
Моро зи ғам озод кун.
|: Номат муқаддас, эй Худо,
Умеди ҳар кас, эй Худо. :|
Гулистони бақо обод аз Ту.
Фурӯғи ин ҷаҳон аз шавқи рӯят,
Ҳаёти ҷовидон бошад ба кӯят.
Гар аз лаззоти дунё рӯй тобем,
Ба даргоҳи пур аз меҳрат шитобем.
Ки нӯшанд оби зинда аз сабӯят.
Ту танҳо пойдору ҷовидонӣ,
Ту моро андар ин дунё шубонӣ.
Бибахшӣ гумраҳонро растагорӣ,
Диҳӣ мар пайравонро комгорӣ.
Ҳам аз сарчашмаи оби зулолат,
Равони ташнаи мо ком ёбад,
Зи ҳар дарди ҷаҳон ором ёбад.
Туро ҷӯяд равони беқарорам,
Ба ҷуз Ту дар ҷаҳон ёре надорам.
Зи қайди ранҷу ғам озод гардад.
Хушо он дам, ки бошам аз дилу ҷон
Туро хоҳон ба дунёи парешон.
Масеҳ, эй ҷовидонӣ довари мо,
Зи раҳмат бош доим дар бари мо.
Бикун собит ба Худ имони моро.
Зи торикиву нодонии пиндор,
Худоё, ҷони моро барҳазар дор.
Ҷаҳонро аз фурӯғат соз равшан,
Чунон равшан, ки гардад рашки гулшан.
Худованди бомеҳру шафқат, Масеҳ,
Ба ин нозу неъмат баракат бидеҳ!
Барои ин ризқ шукр гӯем Туро,
Ки ҳастӣ расонандаи ризқу рӯзӣ ба мо.
Худованди бомеҳру шафқат, Масеҳ,
Ба ин нозу неъмат баракат бидеҳ!
Ба пайравии таронаи 102 дар китоби Забур
Худовандо, муборак бод номат,
Дилам пур гашта аз лутфи Каломат.
Бидидӣ чеҳраи зардам, Худоё,
Шифо бахшидаӣ дардам, Худоё.
Агар кардам гуноҳ, бахшидиям боз,
Ман аз эҳсони Ту гаштам сарафзоз.
Худои ман ба ман ин сарварӣ дод,
Ман аз некӯияш гардидаам шод.
Ба захми ҷони мо марҳам гузорад,
Тасалло бар дили ғамдида орад.
Ба мазлумон тараҳҳум менамояд,
Ба ҳар мушкил яке роҳ мекушояд.
Ба Мусо раҳкушо дар кӯҳ буда,
Ба қавмаш дода оини сутуда.
Ба ин дунё, ки мо мисли гиёҳем,
Ғарибу нотавону бепаноҳем.
Гаҳе дар панҷаи боде асирем,
Гаҳе дар дасти сайёде бимирем.
Агар лутфи Худо бар мо намебуд,
Ҷаҳони мо чунин барпо намебуд.
Ба дил тарси Худо дорӣ агар Ту,
Шабу рӯзаш ба ёд орӣ агар Ту,
Дилат аз меҳри Ӯ саршор гардад,
Ба ту мисли падар ғамхор гардад.
На дар дил қаҳру хашму кина дорад,
На ба мо кинаи дерина дорад.
Худованди кариму меҳрубон аст,
Адолатро ҳамеша посбон аст.
Муборак бод номат, эй Худованд,
Фалак гардида ромат, эй Худованд.
Малоик саҷда меоранд ба сӯят,
Ҳама муштоқи дидори накӯят.
Худовандо, Ту Султони ҷаҳонӣ,
Худовандо, Ту бар мо меҳрубонӣ.
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту бармегардӣ!
Бале, Ту бармегардӣ! Бале, Ту бармегардӣ!
Вақте дар торикӣ нишаста будам,
Ту шудӣ тагчароғи ин ҳаётам.
Гуноҳамро бибахш, аё Наҷотгар,
Боз ҳам биё, маро ба осмон бар.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Бигӯ: "Ё Раб, Худо, Исои Масеҳ".
Дигар намешавӣ мӯҳтоҷ ба касе.
Ту ҳар чи ки хоҳӣ, Ӯ ба ту медиҳад,
Агар қалби Туро ба даст бигирад.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Агар дунё ҳамин аст, ки ман мебинам,
Нахоҳам дигар ман ин ҷо бимонам.
Ҷудоию гуноҳ ғизои рӯз аст,
Умри мо ҳам фақат ҳамин ду рӯз аст.
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту бармегардӣ!
Бале, Ту бармегардӣ! Бале, Ту бармегардӣ!
Дарро боз кун, ояд ҳоло ба хона,
Каломашро гузор андар вуҷудат.
Ояд бо сад ҳазору як фаришта,
Баъд аз ин ҷо кунад андар биҳиштат.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Чӣ ҷое беҳтар аз оғӯши Ту,
Чӣ чизе беҳтар аз фонуси Ту.
Чӣ роҳе беҳтар аз оштӣ бо Ту,
Чӣ роҳе беҳтар аз дӯстӣ бо Ту.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Агар дунё ҳамин аст, ки ман мебинам,
Нахоҳам дигар ман ин ҷо бимонам.
Ҷудоию гуноҳ ғизои рӯз аст,
Умри мо ҳам фақат ҳамин ду рӯз аст.
Хотима:
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту зинда ҳастӣ!
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту бармегардӣ!
Бале, Ту бармегардӣ! Бале, Ту бармегардӣ!
Ки бар ҳар кӯдаке ғамхор бошад.
|: Дилам аз меҳри Ту саршор бошад.
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Расид файзу ҷамолу шодмонӣ.
|: Намуда кӯдаконро меҳрубонӣ,
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Сари худ мондаам бар синаи дил,
|: Худованду Масеҳу Марди комил,
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Дорам ба дил ишқат ниҳон.
Не баҳри музди он ҷаҳон,
Танҳо Туро ҳастам хоҳон!
|: Не шӯҳрату ҷоҳу ҷалол,
Не зиндагии безавол.
Бар ишқи Ту, эй Бемисол,
Хоҳам Туро аз ҷону дил! :|
Ё меҳри умеди савоб.
Хоҳам диҳам меҳрат ҷавоб,
Ёрӣ ба ман додӣ зиёд.
|: Аввал Туӣ, Масеҳи ман,
Бахшидаӣ ҷон ҷои ман.
Шоҳаншаҳу Худои ман,
Меҳри Ту бепоён бувад. :|
Ту бо баҳои ҷони Худ
Кардӣ маро аз они Худ,
Дилдори ҷонони манӣ.
|: Дидам муҳаббатҳои Ту,
Дорам хаёлу фикри Ту.
Ман зиндаам барои Ту,
Меҳри Ту бошад ҷовидон. :|
Ҳусни илоҳӣ дар назарам.
Чашми рӯз кушода мешавад,
Табиат дилхушӣ мекунад.
Бандгардон:
|: Якшанбе рӯзи тантана аст,
Дар саҳро алаф сабзидааст.
Мӯъҷизаи аҷибтарин аст:
Дар ҷалол Масеҳ зинда аст! :|
Дар афроз хонад мурғи хушхон.
Холиқро меситояд ҷаҳон,
Хурсандӣ кунем аз дилу ҷон.
Исои зиндаро васф кунанд.
Бо шодӣ суруд мехонем мо:
Қудрату ҷалол баҳри Исо!
Ашкҳо гардид пок зи чеҳра, шикаст торикӣ зи нур.
Ғаму ғусса, шавқу шодӣ баҳри ин дунё чӣ суд?
Пирузӣ комил мегардад, Исо ояд дубора зуд.
|: Чашм ба абрҳо дӯхтаем мо, эй Масеҳо, зуд биё!
Боғбони некӯи мо, чин гулҳои ошно! :|
Зиндагии мо пурнур шуд бо чароғи рӯи Ту.
Дигар з-ин пас бо Ту ҳастем, дасти мо дар дасти Туст.
Туро доим мепарастем, дилҳоямон назди Туст.
|: Чашм ба абрҳо дӯхтаем мо, эй Масеҳо, зуд биё!
Боғбони некӯи мо, чин гулҳои ошно! :|
Ҳарчанд бувад бар Ту мушкил роҳам,
Боз ҳамд кунам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Сарро шаби тира бар санг ниҳам.
Дар хоб расам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Бисёр фариштаҳо истодаанд.
Ки хонандам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Бояд бино кунам як байти Худо.
Орад рӯям бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Аз моҳу хур бартар парвоз кунам.
Пас ҳамд кунам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Дар ҳама ғамҳо Туӣ дилҷӯи ман!
Рӯҳи маро хуни Ту тоза намуд,
Ҷуз Ту касе нест тасаллои ман.
|: Эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳи ман! :|
Зулмати ғам шуд зи дилам нопадид.
Меҳри Ту чун дар дили ман ҷо гирифт,
Шӯълаи равшан бар дилу ҷон расид.
|: Эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳи ман! :|
Дар зери бори гуноҳ "Исо" – садо додам.
Исо шунид фарёдам, аз банд кард озодам,
Чун Исо бардошт борам, маро шодӣ бахшид.
Бандгардон:
Оре, Ӯ бардошт борам, бори гуноҳамро ,
Оре, Ӯ бардошт борам бо меҳри беҳамто.
Исо шунид фарёдам, аз банд кард озодам,
Чун Исо бардошт борам, маро шодӣ бахшид.
Бо заъфу дилшикаста, дар ранҷи бепоён,
Садои Исо омад: "Ман бо туям доим"!
Он гоҳ Ӯ бардошт борам, маро шодӣ бахшид.
Ӯ роҳнамою ҳодӣ дар қалби ман монад.
Вақте ба само равем, бо ҳам суруд хонем
Гӯем: "Ӯ бардошт маро, моро шифо бахшид".
Бандгардон:
Раҳбарам Ӯст, раҳбарам Ӯст,
Дар ҳар тангӣ раҳбарам Ӯст!
Дар пайравияш мемонам,
Масрурам, чун раҳбарам Ӯст!
Орому шодам, чун донам:
Дар ҳар макон, дар ҳар замон
Ҳодӣ – Худост, раҳбарам Ӯст!
Гар ғами дил афзун шавад.
Тӯфони умрам чун расад,
Оромам, чун раҳбарам Ӯст!
Ҳаргиз гилае накунам.
Хушнудам, чунки медонам,
Қувватам Ӯст, раҳбарам Ӯст!
Бо файзи Ӯ зафар ояд,
Аз мавҷи марг ҳаросам нест,
Бо ман Худост, раҳбарам Ӯст.
Масеҳ ҳодии шаби торикам.
Масеҳ коҳинам, Масеҳ вакилам,
Масеҳ устоду Масеҳ далелам.
Масеҳ аст адлам, Масеҳ Мунҷиям.
Масеҳ пайғамбар, коҳину шоҳам,
Масеҳ аст ростӣ, Масеҳ аст роҳам.
Масеҳ ҳамдардам, чун дар малолам.
Масеҳ дар само ганҷи аъзамам,
Масеҳ тасалло, ҳар гоҳ дар ғамам.
Масеҳ қисматам, Масеҳ мавлоям.
Масеҳ оромам, Масеҳ ғизоям,
Масеҳ шодии беинтиҳоям.
Масеҳ аз гуноҳ додам озодӣ.
Ба ҳар беморӣ шифо аст Масеҳ,
Дар камбағалӣ сарват аст Масеҳ.
Бувад он таълиму ислоҳам,
Дар роҳи рост равона шавам.
Каломат, Каломат – шодиям.
Вақте аҳкомат таълим гирам.
Масеҳи ман, воз кун чашмонам,
Ки аз Инҷил ганҷҳоро бинам.
Таъсирбахш дар роҳи ман бо панд.
Чун шамшери дудама занад,
То ки диламро доим санҷад.
Ҳимоятам кунад андар роҳ,
Чароғи равшани Масеҳо
Мебошад дар ҳама тариқҳо.
Бори сангин фишор орад ҳам,
Тавротро бо дуо кушоям
Оҳ, шодам, ман тасаллӣ ёбам.
Бувад он таълиму ислоҳам,
Дар роҳи рост равона шавам.
Каломат, Каломат – шодиям.
Толиби ҳузури Туям.
Таҳти қудрати Рӯҳат, эй Падар
Танамро мутеат кунам.
Бандгардон:
Бишкан ин қолиби дили ман,
Эй Худо, бо Рӯҳи Худ.
То шавам озод зи қайди ҷисм,
Бинамат дар умқи вуҷуд.
То шавам монанди Исо.
Атри маърифату шинохти Ту
Бахшанд зиндагиро сафо.
Андар ин ҷанги дарунӣ.
Файз ато намо, то ғолиб шавам,
Бар ҷисмам ёбам пирӯзӣ.
Ба ҳар ҷо равам посбони ман аст!
Ба чизе надорам дигар эҳтиёҷ,
Ҳама дардҳоям кунад Ӯ илоҷ.
Садояш шиносам чӣ ширину нағз!
Ба оби гуворо кунад роҳбарӣ,
Диҳад ҷону танро ҳаме бартарӣ.
Муҳаббат ҳаме бениҳоят кунад.
Чу дар водии сояи зулмот роҳ
Равам ҳам, бубинам сад афсӯсу оҳ.
Асоят намояд маро роҳбарӣ!
Зи рӯи муҳаббат Ту мегустарӣ,
Ба пеши адӯ баҳри ман суфрае.
Чӣ лабрез гашта ҳаме соғарам!
Накӯиву раҳмат ба фархундагӣ,
Ба ман рӯ кунад дар ҳама зиндагӣ.
Абадмуддат он ҷой сокин шавам.
Худованди ҷон чӯпони ман аст!
Ба ҳар ҷо равам, посбони ман аст!
Бо хуни покаш Исо раҳонид аз гуноҳам.
Бо он фариштагонаш хоҳам ҳамдаш бигӯям,
Ки аз ин бозии мавт раҳонида Худоям.
Бандгардон:
Инсони ғофил, Масеҳ чӣ хуб аст,
чунки Мунҷии мост.
Масеҳо бошад имрӯз ҳамдамам,
то абад дилшодам.
Рӯҳи Худро ба ман дод, таваллуди навам дод.
Ҳоло ки ман чашидам муҳаббати Худоро,
Хоҳам шоҳиди Исо бимонам, то биояд.
Истиқболаш намоям дар он ҷо байни абрҳо.
Хоҳам бо созу овоз дар ҷашни Ӯ сароям,
Дар ҷамъи имондорон Барраро биситоям.
Тобида сӯи олам бо раҳмат омад фуруд.
Эй мӯъминон, бархезед бо савту ҳамду дуруд,
|: Бо аршиён гӯед: "Шуд дар Байт-Лаҳм Масеҳ мавлуд". :|
Бо ҷумлаи малоик овард мужда Ҷаброил:
"Дар ҷисми хокӣ омад Исои Имонуил,
|: Хост зистан чун мо бо мо, ҳақро намоед таҷлил". :|
К-Ӯ моро карда озод аз зулмати ҷаҳолат.
Худро маҳрум кард Исо аз иззату ҷалолат,
|: Ва мо гумгаштагонро бираҳонд аз залолат. :|
Бандгардон:
Эй Ахтари ҷовиди мо,
Равшантар аз хуршеди мо.
Дар ин сафар моро Туӣ
Ҳам Ҳодӣ, ҳам Умеди мо!
Дорем бо худ мо ҳадияҳо.
Паймуда кӯҳу дашту тал,
Моро ситора раҳнамо.
Гаштa шаҳаншоҳе аён.
Инак, барои Ӯ нишон
Овардаам тоҷи тилло.
Аз дуди он рӯи замин
Дар наздики Яздон бубин,
Фармон бару саҷда намо.
Талхӣ зи дунё мебарад.
Чун Ӯ ба қабри Худ равад,
Бо Худ барад андӯҳи мо.
Ҳам фидя, ҳам Шоҳи ҷаҳон.
Гӯяд замин бар осмон:
Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Карда чунин ҷамъ ҳамаро бо сурур.
Шукри Худо, ки ҳамаро шод кард,
Халқи ҷаҳон аз гунаҳ озод кард.
Бандгардон:
Мо бояд нур диҳем дар ҷаҳон,
Ҳам бидурахшем бар дигарон.
Кардаӣ аз лутфи Ту бар мо назар.
Баҳри гуноҳони ҷаҳон ҷон фидо
Кардаӣ, эй Мазҳари меҳру вафо.
Мо ҳама ҷисмем, Ту рӯҳу равон.
Рӯҳи Қуддусро бинамо дар ҷаҳон,
Роҳнамо бар ҳамаи гумраҳон.
Вале дар ман набошад меҳрубонӣ,
Вуҷуди ман бувад бесуду носоз,
Филизи пурсадо, санҷи пуровоз.
Агар донам улуму ҳам нубувват,
В- агар огоҳам аз асрори хилқат,
Гар аз имони комил кӯҳҳоро
Тавонам мунтақил кардан ба ҳар ҷо,
Барояд ҷумла гар инҳо зи дастам,
Муҳаббат гар набошад, ҳеҷ ҳастам!
Гар амволам диҳам, ҷонам бисӯзам,
Набошад меҳрубонӣ, нест судам.
Ҳасад нашносад, он ороми ҷон аст!
На атвори қабеҳу на ғуруре,
Наҷӯяд нафъи худ, дорад суруре.
Нагирад хашму суи занн надорад,
Зи каҷӣ хуш нагардад, рост орад.
Ҳама бовар намояд, сабр дорост,
Таҳаммул мекунад, умедвор аст.
Нагардад соқит ҳаргиз ин муҳаббат,
Вале нобуд гардад ҳар нубувват,
Забонҳо охиран поён пазирад,
Улум охир заволи хеш гирад.
Чу комил сар расад, ҷузъӣ шавад нест!
Замони кӯдакӣ фикру тааққул
Чун кӯдак менамудам бетааммул.
Ҳама гуфтори ман гуфтори тифлон,
Ба мардӣ тарк кардам кори тифлон.
Кунун дар оина бинем мавҳум,
Дар он вақт рӯ ба рӯ бинем бо ҳам,
Шиносоии ман ҷузъист ин ҷо,
Шиносам баъд, чун гаштам шиносо.
Бувад боқӣ се чиз алҳоли майдон:
Умед асту муҳаббат, низ имон!
Хотима:
Валекин аъзами инҳо муҳаббат,
Бикӯш, эй ҷон, ба дунё бо муҳаббат!
дигаргунам кун, дигаргунам кун,
Ту худи маро чун шаҳодати
меҳри Худ гардон, меҳри Худ гардон.
Эй Маҳбуби ман, дилам сахт ҷунбон.
Ту кӯзагарӣ, гилам дар дастат.
мисоли ибрат, мисоли ибрат.
Тағйирам бидеҳ, эй Масеҳи ман,
ба чашмаи файз, ба чашмаи файз.
Дигаргунам соз Ту чандин карат,
Ту кӯзагарӣ, гилам дар дастат.
беитоатӣ, беитоатӣ,
Гар корам бувад беандешагӣ
ё сабукфикрӣ, ё сабукфикрӣ,
Ба қолаб андоз тибқи дилхоҳат
Tу кӯзагарӣ, гилам дар дастат.
Бандгардон:
Худоро ҳамд гӯед,
Муҳаббаташ то абад аст,
Зеро ки Ӯ некӯст;
Меҳру лутфаш то абад аст.
Заминро офаридааст, офаридааст. :|
Ахтарон офаридааст, офаридааст. :|
Бандгардон:
|: Худовандро ситоиш кунад ҷони ман,
Ба ваҷд ояд рӯҳам аз Наҷоткори ман. :|
Маро минбаъд хушбахт хонанд наслҳо;
Ҳаме исми он Тавоно муқаддас аст,
Ки Ӯ кори бузурге ба ман кардааст.
Насл то ба насл барои тарсгорони Ӯ.
Тавоноии бозуи Худ зоҳир намуд,
Пароканд онро, ки дилаш мағрур буд.
Сарафроз гардонд ҳама фурӯтанонро;
Зи неъмат пур намуд гуруснагонро
Тиҳидаст бозгардонд тавонгаронро;
Бандаи Худ Исроилро дастгирӣ намуд.
Ҳамон тавре ки гуфта буд ба падарон, –
Ба Иброҳиму насли Ӯ то ҷовидон.
Ба пайравии таронаи 126 дар китоби Забур
Созандаи он беҳуда созад.
Агар Худованд нигаҳ накунад,
Посбон беҳуда посбонӣ кунад.
|: Беҳуда барвақт мехезед шумо,
То беҳангомӣ мешинед шумо.
Нони заҳматро мехӯред шумо,
Лек ба дӯсташ хоб мебахшад Худо. :|
Самари батн музд аз Худованд аст.
Чуноне ки тир аз паҳлавон аст,
Ончунон фарзанд дар ҷавонӣ аст.
|: Хушу фархунда одаме бувад,
Ки тирдони ӯ аз тир пур бувад!
Хиҷилу шармсор ӯ намешавад,
Чун бо душманон дар додгоҳ бувад. :|
Ба пайравии китоби Ишаъё 6:1-9
Сарофиён гирди Ӯ ҳама истода буданд.
|: Ман гуфтам: Вой бар ман! Ман ҳаромлаб мебошам.
Вой бар ман, эй, вой бар ман! Шоҳи шоҳонро дидам. :|
Ба ҳам гуфтанд: Пок аст Худованди лашкарҳо.
|: Ман гуфтам: Вой бар ман! Ман ҳаромлаб мебошам.
Вой бар ман, эй, вой бар ман! Шоҳи шоҳонро дидам. :|
Ба даҳонам расонда, гуфт: Аз ту дур шуд гуноҳ!
|: Гуфтам: Ман омодаам, маро, маро бифирист!
Ӯ гуфт: Оре, ту бирав, имрӯз рӯзи раҳоист! :|
Ба пайравии таронаи 125 дар китоби Забур
Мисли хoббинандаҳо будем, эй Худо.
Оганда аз хандаҳо буд даҳони мо,
Аз садои шодиҳо пур забони мо.
Бандгардон
Баргардон асиронро, аё эй Худо,
Чун об дар биёбон, аё эй Худо.
Кишт бо гиряву ашкҳо мекунанд онҳо,
Дарав бо хурсандиҳо мекунанд онҳо.
Баргардон, баргардон, баргардон, баргардон.
"Кори бузург кард Худо барои онҳо".
Кори бузург кард Худо ҳамоно бар мо,
Лабрез аз хурсандиҳо акнун гаштем мо.
Халтаҳои тухмиро мекашанд онҳо,
Бо садои шодиҳо мегарданд онҳо,
Дарзаҳои гандумро мекашанд онҳо.
Ба пайравии таронаи 133 дар китоби Забур
|: Аё бандагони Ӯ, Худовандро ситоед,
Ки андар хонаи Ӯ шабонгоҳон меистед! :|
|: Шумо дастҳои худро дар покгоҳ боло кунед!
Шумо Парвардигорро ситоиш бинамоед. :|
Аё бандагони Ӯ, Худовандро ситоед,
Ки андар хонаи Ӯ шабонгоҳон меистед!
|: Парвардигор, ки бувад Холиқи арзу само,
Баракат ҳамедиҳад аз кӯҳи Сион туро. :|
Аё бандагони Ӯ, Худовандро ситоед,
Ки андар хонаи Ӯ шабонгоҳон меистед!
Ба пайравии таронаи 110 дар китоби Забур
Дар ҷамоат, дар нишасти одилон.
Корҳои Эзиди мо беназир,
Баҳри кулли шавқмандон дилпазир.
|: Кори Яздонам шукӯҳу шавкат аст,
Адли Ӯ то ҷовидон пайваста аст. :|
Бошад Ӯ бахшандаву роҳатфазо.
Ризқ мебахшад ба тарсгорони Худ,
Ҷовидона ёд дорад аҳди Худ.
|: Қуввати аъмоли Худ зоҳир кунад,
То ба қавмаш ирси халқҳоро диҳад, :|
Лоиқи ҳар эътимод аст амри Ӯ.
Рабби мо то ҷовидон қоим бувад,
Ростиву адл асли Ӯ бувад.
|: Баҳри қавми Худ раҳоӣ додааст,
Аҳди Худро то абад фармудааст.
Тарси Яздон ибтидои ҳикмат аст,
Ҳикмат иҷро гар шавад, арзанда аст. :|
Ба пайравии таронаи 118:1-16 дар китоби Забур
Ва ба оини Яздон рафтор мекунанд.
Гувоҳиҳои Ӯро нигоҳ медоранд,
Бо тамоми ҷону дил Ӯро меҷӯянд.
Бадиву ноинсофӣ низ намекунанд,
Бо роҳҳои неки Ӯ ба пеш мераванд.
Ту фармонҳои худро додаӣ ба мо,
То ки онҳоро пурра оварем ба ҷо.
То дастурҳои Туро нигоҳ дорам ман.
Он гоҳ хиҷилу шармсор намегардам ман,
Чун ба фармонҳои Ту назар дӯзам ман.
Туро бо ростии дил сипос мегӯям,
Чун доварии Туро таълим мегирам.
Ман дастурҳои Туро нигоҳ медорам,
Парвардигоро, ҳаргиз Ту накун таркам.
Бо сухани Ту онро нигоҳ медорад,
Бо тамоми дили худ Туро меҷӯям.
Аз фармудаҳои Ту намон дур шавам.
Гуфтаи Туро дар дил нигоҳ медорам.
То ин ки хилофи Ту гуноҳ накунам.
Ту фархунда мебошӣ, Парвардигоро,
Ту ба ман таълим бидеҳ дастурҳоятро.
Ба воситаи лабҳо баён мекунам,
Дар роҳи гувоҳиат ман хурсанд ҳастам,
Чунон дар сарвати беҳ ман хурсанд ҳастам.
Ман бар фармонҳои Ту андеша дорам.
Ба сӯи роҳҳои Ту нигоҳ мекунам.
Басе ҳаловат дорам аз дастури Ту,
Фаромӯш намекунам суханҳои Ту.
Ба пайравии таронаи 118:113-128 дар китоби Забур
Вале оини Туро ман дӯст медорам.
Паноҳ ва сипари ман ҳастӣ танҳо Ту;
Умед бастаам ҳаме ба сухани Ту.
Эй бадкешон, дур шавед аз пеши рӯям!
Фармудҳои Худоро нигоҳ медорам.
|: Аз рӯи гуфт ёрӣ деҳ, то зинда монам
Ва шармсорам нагардон аз ин умедам. :|
Доим ба дастурҳоят ман назар дӯзам.
Вожгун мекунӣ ҳар кӣ аз Ту дур шудаст,
Зеро найранги онҳо бефоида аст.
Бадро нобуд мекунӣ чун занги оҳан;
Гувоҳиҳои Туро дӯст медорам ман.
|: Аз тарси Ту сих шудаст мӯи баданам;
Аз довариҳои Ту басе метарсам. :|
Ба ситамгарон ҳаргиз насупор маро.
Бар суди бандаи Худ зомин шав ба ман,
То ки ситам накунанд густохон ба ман.
Чашмон ба наҷоти Ту хаста мешаванд,
Ба гуфтаи рости Ту хаста мешаванд.
|: Бо бандаат амал кун бо меҳр, эй Худо,
Ва дастурҳои худро омӯз, эй Худо. :|
То ки ҳаме бидонам гувоҳиҳоро.
Вақти Парвардигор аст, ки амал кунад;
Бадкор оини Туро поймол мекунад.
Лек фармудҳои Туро ман дӯст медорам,
Бештар аз зари холис ман дӯст медорам.
|: Ман ҳар фармони Туро рост мешуморам;
Ман ба ҳар роҳи дурӯғ кина дорам. :|
Ба пайравии таронаи 120 дар китоби Забур
Инак, нигаҳбони ту, Ӯ пинак намекунад.
Нигаҳбони Исроил, Ӯ пинак намекунад,
Ӯ пинак намекунад ва Ӯ хоб намеравад.
Бандгардон:
Чашмонамро ба кӯҳҳо боло нигаронам ман,
Эй, аз куҷо меояд мададу ёрии ман?
|: Мададу ёрии ман аз ҷониби Яздон аст,
Ки осмону заминро ба вуҷуд овардааст. :|
Парвардигор сояат ба дасти ростат бувад.
Дар ҳангоми рӯз туро офтоб намезанад,
Ва ҳангоми шаб туро моҳтоб намезанад.
Равону ҷони туро нигаҳдорӣ мекунад.
Ӯ баромаданатро нигаҳдорӣ мекунад,
Ва омадани туро аз ҳоло ва то абад.
Ба пайравии таронаи 132 дар китоби Забур
Ки шорида-шорида сӯи риш мефурояд.
Бандгардон:
|: Инак, чӣ гуна некӯст, чӣ гуна писандида,
Ёрону бародарон ҳамнишинанд якҷоя. :|
Мисли шабнами Ҳермӯн, ба Сион мефурояд.
Зиндагии ҷовидро фармуд Парвардигор.
Ба пайравии таронаи 135 дар китоби Забур
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Худои худоён аст, ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Подшоҳи подшоҳон аст, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Кирдигори аҷиб аст, ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ӯ заминро офарид, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Рӯшноиро офарид, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ӯ офтобро офарид, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Писарони Мисрро зад, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Исроилро раҳо кард, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Бо дасти зӯр раҳо кард, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Исроилро гузаронд, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Фиръавнро дар баҳр андохт, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Халқро дар биёбон бурд, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Шоҳони пурзӯрро кушт, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Сиҳӯни подшоҳро зад, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ӯги подшоҳро кушт, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Меросро ба мардум дод, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Моро дар хори ёд кард, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Моро аз душман раҳонд, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ризқу рӯзӣ медиҳад, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Худои осмонҳост, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Бахшандаву раҳимӣ.
Худои тавоноӣ,
Ҷовидону доимӣ.
Меҳрашро ба мо тобид.
Писари Худро бахшид,
Ки ба ҷаҳон шуд ворид.
Азоби маргро чашид.
Се рӯз дар қабре хобид,
Зинда шуд, ғолиб гардид.
Назди Ӯ бишитобед.
Ба мужда бовар кунед,
Интизори Шоҳ шавед.
Бахшандаву раҳимӣ.
Худои тавоноӣ,
Ҷовидону доимӣ.
1 - 239
Ба дунё зиндагони гирад аз сар,
Кунад равшан зи нав дунёи моро,
Шифо бахшад ҳама дардҳои моро,
|: Вале дар қалби мо ворид нагардад,
Умеди мо саросар ҳеҷ гардад. :|
Ба дунё зиндагони гирад аз сар,
Ба худ хонад ҳама заҳматкашонро,
Бибахшад зиндагони мурдагонро,
|: Вале дар қалби мо ворид нагардад,
Умеди мо саросар ҳеҷ гардад. :|
Ба дунё зиндагони гирад аз сар,
Намоёнад ба инсон роҳу чора,
Шавад маслубу бархезад дубора,
|: Вале дар қалби мо ворид нагардад,
Умеди мо саросар ҳеҷ гардад. :|
Пайрави ҳақиқиям дар дунё бошад,
|: Бояд падару модару зану фарзандон
Бародарону хоҳарон баҳрам тарк кунад.:|
Чун азобатон диҳанд барои номам.
|: Хушҳол бошеду шодии азим намоед,
Зеро мукофоти шумо басо азим аст.:|
Ба лаънаткунандагон баракат хоҳед,
|: Ба ононе, ки аз шумо нафрат мекунанд
Эҳсонкори бо дуои хайр намоед.:|
Ё шикасти қалби дориву ба касе коре надори,
Ӯ дар ин маҷлис нишаста, пеши Ӯ биё, эй хаста.
Ашки омехта бо атр дори, бирез бар пои Исо.
Муҳаббате дар дилат дори, бибӯс пойҳои Ӯро.
Ё ин дунё дигар бароят ба интиҳо расидааст,
Ӯ дар ин маҷлис нишаста, пеши Ӯ биё, эй хаста.
Ашки омехта бо атр дори, бирез бар пои Исо.
Муҳаббате дар дилат дори, бибӯс пойҳои Ӯро.
Парвардигори олам ба ту ҳаёти нав бахшидааст.
Ӯ дар ин маҷлис нишаста, пеши Ӯ биё, эй хаста.
Ашки омехта бо атр дори, бирез бар пои Исо.
Муҳаббате дар дилат дори, бибӯс пойҳои Ӯро.
Дони ки нотавони дар яъсу ноумеди!
Оғӯши бози Масеҳ туро пазирад ҳаме,
гар бидеҳи ҳар ғаме.
|: Оғӯши бози Масеҳ туро пазирад ҳаме. :|
Ҳар кас эътимод кунад, Ӯро озод месозад!
Муҳаббати илоҳи ошкор кардааст Масеҳ дар
бадани инсони.
|: Муҳаббати илоҳи ошкор кардааст Масеҳ. :|
Ҳар кас Ӯро шунавад, Ӯро хушбахт месозад!
Ба хотират бар салиб ҷонаш бидод он Ҳабиб,
раҳонадат аз рақиб.
|:Ба хотират бар салиб ҷонаш бидод он Ҳабиб.:|
Танҳо Исо он ҷо сокин шавад.
Муҳаббати Ӯро монанд набошад,
Танҳо назди Ӯ роҳат меёбам.
Бандгардон:
Ғаме надораму гиря накунам,
Худовандам Исо назди ман аст.
Ӯ фармуда, ки дастамро мегирад,
Барад он ҷо, ки доим роҳат аст.
Танҳо Ӯ дар ҳаққи ман эҳсон кард.
Диламро бишкофт бо меҳри азимаш,
Он гоҳ оромиши осмони дод.
Танҳо Исо ба ман қувват бахшад.
Аз чашми ҳаёти Ӯ менӯшам,
Доим қуввати тоза меёбам.
Маро назди Худо осмон барад.
Дар он ҷо ҳамеша шоди хоҳам кард,
Роҳату ором дар оғӯши Ӯ.
Мечакад бар рӯи гуноҳҳои ман.
Ранги қирмиз мезудояд ранги хашм,
Ранҷи бедармонию дардҳои ман.
Бандгардон:
Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Шоди шодам, шоди шодам,
Раб маро карда зи ғам озодам.
Чӯби сангин аз ғами дунёи ман.
Тоҷи хорӣ бар сари афсурдааш,
То ки донам меҳри он Исои ман.
Он наҷоткору паноҳи ҷони ман
Рӯзи сеюм қабри Худ холӣ намуд,
Бошад ин як асли шодиҳои ман.
Маро садо кард, маро садо кард.
Аз рӯзе чӯпони ман, чӯпони ман
Маро пайдо кард, маро пайдо кард.
Бандгардон:
Шодам, шодам, шодам, раҳо шудам, озодам;
Шодам, шодам, шодам, aз гуноҳам озодам!
Диламро пок кард, диламро пок кард,
Саре бурдам ба роҳаш ба даргоҳаш,
Таваллуди нав зиндагиям шуд.
Ба хуни Исо бо Наҷоткорам,
Гуфт: Агар бо таваккал наздам ои,
Ба ҳаёти ту оромиш бахшам.
Рӯзи наҷот аст, рӯзи наҷот аст!
Гуноҳҳоямро бурд Ӯ рӯи салиб,
Аз ғам озодам, аз ғам озодам!
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ситоишу шукру ниёиш раво.
|: Шоистааст, ки доим номи Туро
Эҳтиром доранд ҳама халқҳо. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ба Қуддуси ҳама муқаддасҳо.
|: Осмону заминро Ту доди вуҷуд,
Бузургиат дар дунё ҳаст беҳудуд. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ҳамa пайғамбарони даҳр бандаат.
|: Лашкари шоҳидони сафедлибос
Намоянд ситоишу шукру сипос. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ба ситоиши Ту кушодааст забон.
|: Ки ҳасти Ту доим вирди забон,
Худоё, Худованд дар дилам бимон. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
|: Бошад Туро он ҷо саро, кун раҳбари маро. :|
Ғавғою шӯри ин ҷаҳон номат кунад аз дил ниҳон,
|: Лекин Ту, эй некӯ Шубон, зоҳир куни Худро. :|
|: Гардон Ту қалбам пурсурур, хоҳам аз дил Туро. :|
Дар рӯҳи саргардони ман, дар қалби нофармони ман
|: Дарою кун дармони ман, фармон барад ҷонам. :|
|: Зишти равад, зебо шавад, тоза шавад дунё. :|
Сар то сари қалбам агар аз они Ту бошад, Падар,
|: Чизе нахоҳам ман дигар, пас, эй Худо, биё. :|
Мехоҳем бо Ту вохӯрем.
Мехоҳем, эй Масеҳ, Ту бо мо бимони,
Туро дӯст медорем, Маҳбуби ҷон.
|: Баракат деҳ моро, Масеҳи маҳбуб,
тамоми вуҷуди моро. :|
Мемонем дар ҳузури Ту.
Мехоҳем бо имон Ту дар мо зоҳир шави,
Қувватат намо, эй Маҳбуби ҷон.
|: Баракат деҳ моро, Масеҳи маҳбуб,
тамоми вуҷуди моро. :|
Баракати осмониро.
Ташнаам, ташнаи дидори осмон,
Серобам намо, эй Чашмаи ҷон.
|: Баракат деҳ моро, Масеҳи маҳбуб,
тамоми вуҷуди моро. :|
Оромишу тасаллист пайдо.
Парвардигор, Туи ҳар рӯз бо мо,
Нигоҳ медори то абад моро.
Бандгардон:
Мо ба Худо таваккал мекунем,
Умед дорем, наметарсем.
Худо бо мост ҳар шому ҳар саҳар,
Ҳар лаҳза дар ин дунё.
Азоб дода, намонанд ором.
Масеҳ, ба ин ҷонҳо дар изтироб
Наҷот бахш, чун баргузиди моро.
Ороми ҳаст ҳам дар дили мо.
Аз фарзандонат, аё эй Худо,
Ба гӯш ояд суруди хушсадо.
Сад ҳазорон мужда бар дилҳост – Исо омадааст. :|
Аз насими ин паёми осмони рӯзу шаб
Ашки шоди дар дилам дарёст – Исо омадааст.
Интизори ваъдаи дидори фардо то ба кай?
З-он ки имрӯз ҳам ҳамон фардост – Исо омадааст.
Дар гулистони муҳаббат ҳар гуле гӯяд Туро,
Нағмаи ҳар булбули шайдост – Исо омадааст.
Баҳри дидан пардаҳоро як ба як бояд дарид,
Чун бурун аз пардаҳо пайдост – Исо омадааст.
Дар забони зарраҳо ғавғост – Исо омадааст. :|
Ин ҳадиси савсан асту ин ҳадиси ёсуман,
Ин ҳадиси лолаи саҳрост – Исо омадааст.
Кай ба истидлоли мо мӯҳтоҷ омад офтоб?
Дида мебинад, агар биност – Исо омадааст.
Донише бояд турову гардише бояд туро,
Офариниш сар ба сар гӯёст – Исо омадааст.
Ҳам зи Матто, ҳам зи Марқӯс, ҳам зи Луқо,
Ҳам дар он Инҷили Юҳанност – Исо омадааст.
Хотима:
|: Тоҷи зебо бар сари худ гар бихоҳи, ҳам биё,
Тоҷи зебо бар сарат Исост – Исо омадааст. :|
Ту сахраи наҷоти ман!
Бе Ту ҳеҷам, бе Ту пучам,
Бе Ту ман сарду хомӯшам!
Tуи нурам, Ту ҳаётам,
Туи сарчашмаи ҷонам!
Бандгардон:
Ҳамду сано аз они Туст,
ҷалолу қувват аз они Туст.
Бахшишу раҳмат атои Туст,
Муҳаббату нур Каломи Туст.
Ҳамаги лағжанду афтанд.
Ту қалъаи баланди ман,
Ту сахраи наҷоти ман!
Tу ба даври ман ҳисори,
Ту дарди маро давои!
Маро пур карди зи Рӯҳат.
Ту бузургу карими,
Ту бахшандаву раҳими!
Дар Ту ҷонам ба шавқ ояд
Ва дилам қувват мегирад!
Оромишам танҳо Туи.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Муҳаббати Ту ҷовидон.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Натавонад карда ҷудо.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Маро мегири Ту бо Худ.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Шиносӣ бандаи Худро ва донӣ ҷумла хӯи ман.
|: Бувад меҳрат зи ҳад берун, Ту, Эй Чӯпони неки ман,
Чунин гуфтӣ, ки огоҳӣ зи дона - дона мӯи ман. :|
Ба даргоҳат шитобонам, ки во ҳаст он ба сӯи ман.
|: Дар ин дунё Туро дорам, ягона меҳрубони ман.
Бувад фахрам ҳама дар Ту, Ту ҳастӣ обрӯи ман.:|
Хуш он рӯзе, ки пайвастам ба Ту, Эй Меҳрубони ман.
|: Туро дорам, киро хоҳам? Туӣ мақсуду ҳамроҳам.
Ба наздат доим оромам, Ту, Эй Чӯпони неки ман.:|
Вафо дориву меоӣ, зи пушти Ту равонам ман.
|: Туро дорам, киро хоҳам? Туӣ мақсуду ҳамроҳам!
Ба наздат доим оромам, Ту, Эй Чӯпони неки ман.:|
|: Худои тавоно, комилу доно, ситоем Туро. :|
Қудрати Туст бепоён, хилқати Туст замину осмон,
|: Худоё, тамоми корҳоят зебост, ситоем Туро. :|
Аз ҳар айб Туи ҷудо, нуқс надори ё хато,
|: Дорои тамоми сифоти аъло, ситоем Туро. :|
|: Дӯст медори мардуми ҳама ҷаҳон, ситоем Туро.:|
Худоё, ҳар рӯзу ҳар соат аз ҳар халқу аз ҳар миллат
|: Ба номат бувад эҳтирому ҳурмат, ситоем Туро. :|
Аз ҳар айб Туи ҷудо, нуқс надори ё хато,
|: Дорои тамоми сифоти аъло, ситоем Туро. :|
Ҳакими сухан дар забон офарин,
Худованди бахшояндаву дастгир,
Карими хатобахши тавбапазир.
Ҳама биншаста он ҷо, чи душман, чи дӯст.
Мар Ӯро расад кибриёву мани,
Ки мулкаш қадим асту Зоташ ғани.
Басар охири камоли Ӯро наёфт.
На бар авҷи Зоташ парад мурғи ваҳм,
На бар зайли васфаш расад дасти фаҳм.
В-аз он ҷо ба боли муҳаббат пари.
Бидаррад яқин пардаҳои хаёл,
Намонад саропарда ғайр аз ҷалол.
Мӯъҷизоти Ту бузург, муҳаббати Ту пурзӯр. :|
|: О, Ту бузург, Ту зебоиву бузург,
Ва дигаре нест чун Ту, ва дигаре нест чун Ту! :|
Аз лутфу меҳрубони, к-аз осмон Ту мебахши. :|
|: О, Ту бузург, Ту зебоиву бузург,
Ва дигаре нест чун Ту, ва дигаре нест чун Ту! :|
Дастҳоро кунем боло, дар Ту шод мешавем мо. :|
|: О, Ту бузург, Ту зебоиву бузург,
Ва дигаре нест чун Ту, ва дигаре нест чун Ту! :|
Худовандро бо шодӣ сароед,
Чун ба ҳузури Ӯ роҳ ёфтед.
Аз дил Худовандро ҳамд гӯед,
Чун Рӯҳи Ӯро дар дил доред.
|: Ҳалелуёҳ, ҳамд гӯед, :|
|: Ҳалелу, ҳалелу, ҳалелуёҳ! Ҳамд гӯед. :|
Наҷоту шодии абадӣ дар номи Ӯст.
Эй солеҳон, дар Худованд шодӣ намоед.
Рӯз ба рӯз наҷоти Ӯро эълон намоед.
Худованд Подшоҳ аст то абадулобод.
Бо Ӯ зистан пурҷалол аст, кунед Ӯро ёд.
Бичашеду бубинед, ки Худованд некӯст!
Биталабеду хоҳед ёфт, ҳама чиз аз Ӯст.
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Ташнаи Туем мо дар ин дунё,
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Нолаву тангии худро пеши Ту гӯем.
ҷони мо ташнаи Туст чун замини беоб.
Мегӯем бо ҳамду сано, эй Падар, дарёб.
Худованд Подшоҳ аст то абадулобод.
Бо Ӯ зистан пурҷалол аст, кунед Ӯро ёд.
Бичашеду бубинед, ки Худованд некӯст!
Биталабеду хоҳед ёфт, ҳама чиз аз Ӯст.
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Ташнаи Туем мо дар ин дунё,
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Худоё, зи ҷон меситоям Туро!
Ҳамеша ба ҳар ҷой хонам Туро!
Бузургии Ту бинам аз осмон,
Зи хуршеду моҳу ҳам аз ахтарон.
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Ба кӯҳу ба саҳро назар афканам,
Ба ҷуз номи Ту дигар нашнавам.
Чу борону барфат биборад ҳаме,
Нахоҳам шуд аз шукр ғофил ҳаме.
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Ҳавои латифу дарахтони сабз
Ва мурғони зебо ба овози нағз.
Туро шукр аз баҳри ёрони мо,
Хусусан Масеҳ, к-омади аз само.
|: Барои атоҳои беҳадди Ту
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Барпо гашта салиби ҳақир.
Он Барраи Худо баҳри гуноҳи мо
Шуд маслуб бо ранҷи беназир.
Бандгардон:
Он салиб ифтихори ман аст,
Шуд бар он Наҷоткорам фидо.
|: Андар роҳи салиб пеш равам,
То расам ба ҷалоли само. :|
Бахшид сулҳу сафо ба ҷаҳон,
Чун Писари Худо тарк кард зеби само,
То шавад фидя дар ҷолҷолто.
Бахшид сулҳу сафо ба ҷаҳон.
Файзу раҳми Худо ошкор шуд ба мо
Дар салиби Исои Масеҳ.
Ба пайравии таронаи 22 дар китоби Забур
Бандгардон:
Xудованд чӯпони ман аст,
Мӯҳтоҷи ҳеҷ чиз набошам.
Ҳамеша дар пеши ман аст,
Мӯҳтоҷи ҳеҷ кас набошам.
Сӯи обҳои роҳат маро мегардонад.
Ба хотири номи Худ ба роҳҳои адолат
Ҳидоятам мекунад, ҳидоятам мекунад.
Чӯпони некӯ бо ман аст, аз бадиҳо наметарсам.
Суфра баҳрам густурдааст пеши рӯи душманон.
Сарамро масҳ кардааст, косаам аст лабрезон.
Ояндаам дар дасти Ӯст, ҳар рӯз бо Ӯ шод шавам.
Ғами фардоро нахӯрам, чун ба Ӯ имон дорам,
Ҳаётам бошад дар Исо, Ӯ донад ояндаам.
Тарсе аз фардо надорам, гарчи даркаш накунам,
Лекин як чизро медонам: Ӯст соҳиби фардоям.
Борҳо аз дӯшам меғалтанд, офтоб дар паси абрҳост.
Дар нури он шамси тобон ашкҳоям поён ёбанд,
Зиндагиям ба сар расад, само равам то абад.
Тарсе аз фардо надорам, гарчи даркаш накунам,
Лекин як чизро медонам: Ӯст соҳиби фардоям.
Ӯ ки сер кунад махлуқаш, медиҳад хостаҳоям.
Гар киштии зиндагиям бигзарад аз тӯфонҳо,
Донам, дар амну амонам - Ӯ бо ман аст дар ҳар ҷо.
Тарсе аз фардо надорам, гарчи даркаш накунам,
Лекин як чизро медонам: Ӯст соҳиби фардоям.
Домоди осмони зуд меояд -
Ҳама бо ҳам ба осмон хоҳем рафт.
Бандгардон:
Эй Худованд, эй Худованд, зуд биё!
Рӯҳу aрӯсат мегӯянд: "Зуд биё!"
Эй Худованд, эй Худованд, зуд биё!
Захми найзаро дар паҳлӯи Исо -
Чунин мо мешиносем Наҷоткорро.
Бо ҷалолу шукӯҳ бо фариштагон -
Ҳамдаш кунед, ҳама наҷотёфтагон!
Худо дӯстдору роҳнамоям.
Бандгардон:
|: Пас бояд сароям, Худоям некӯст,
Худоям некӯст, дӯстам дорад. :|
Баста будам дар қайди гуноҳ.
Масеҳ омаду наҷотам дод.
Аз ҳар гуноҳам озод намуд.
Бо номи Ӯ мо хушбахт ҳастем.
Риояи аҳкоми Туро;
Ба мо ёд деҳ хоксории дилро,
|: Иҷро кардани хости Туро, :|
Рӯҳулқудсро хомӯш накунам,
То дӯст дорам Туро бениҳоят,
|: Танҳо номат ҷалол диҳам ман, :|
Диламро пок нигоҳ дорам ман,
Бо меҳру муҳаббати муқаддас
|: Ёри худро аз сидқ дӯст дорам. :|
Суруди нав бо ҳам сароем.
Аз дил овози шоди барорем,
Зеро дар Худованд Исо пирӯзем.
|: Худованд Исо, Худованд Исо!
Бо ин суруд ба ҳузурат оем. :|
Худовандро дар байнамон бинем.
Дилҳо дар ҳузураш холи намоем,
Зеро дар Худованд Исо пирӯзем.
|: Худованд Исо, Худованд Исо!
Бо ин суруд ба ҳузурат оем. :|
Дар интизори меҳри Ӯ монем.
Номи қуддуси Ӯро бардорем,
Зеро дар Худованд Исо пирӯзем.
|: Худованд Исо, Худованд Исо!
Бо ин суруд ба ҳузурат оем. :|
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Биёед, биёед, матарсед, матарсед,
Ки Худост паноҳу нигоҳбони калисо.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Худои тавоно кардааст лутфаш бар мо,
Ки додааст ягона Писари Худ ба дунё.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Писар гашта қурбон баҳри наҷоти инсон,
Кафорат гардида баҳри гуноҳҳои мо.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Тарсу ваҳшати беҷо инсонро монад аз по,
Матарсед, дӯстон, агар хоҳед Худоро.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Ин аст сухани Исо, ки мегӯяд ба шумо:
"Макунед Маро инкор пеши мардуми дунё".
Бипарастем номи Исоро.
Муҳаббати Худо баҳри мо дар Исо
Бахшид зиндагии навро.
Бандгардон:
Оед, оед, ҳамд гӯед, ҳамд гӯед,
Номи Ӯро ситоиш кунед.
|: Ӯ лоиқи ҳар ҳамду парастиш аст,
Ҳалелуёҳ бар Исо. :|
Масеҳ аст номи Худои мо.
Биёед бо ҳам якдилу яковоз
Парастем номи Худовандро.
Ӯ сазовори ҳамду сано.
Дӯст дорем Ӯро, хонемаш сурудҳо,
Таърифаш кунед ҳама Ӯро.
Ба ҳар чи Ту бо каломат сохти,
Ба мавҷудот, ки нурат ато карда,
Бо меҳри Падари ғизо диҳи,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
К-он ҷо оламҳои пурнур ҷорист,
Ва меҳру моҳ дар муҳити ҷовидон,
Чун киштиҳо дар уқёнус ҳастанд,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ва корҳои неки Ӯро бинам,
Чи хел халқи Худро баракат дод,
Чи хел дӯст дошт ва марҳамат намуд,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ки ба инсон дар ин даҳр банда буд,
Чи хел Ӯ, шоҳи олам, дар салиб мурд,
Ва бо салиб ба мо бахшиш овард,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Бо ғами марг малӯл бошад рӯҳам,
Ӯ бо меҳр хам кунад сарашро сӯям,
Фиғонам пахш кунад бо гапи нарм,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ва равшани кунад ҷилои Ӯ,
Саҷда барам пеши тахти Ӯ,
Шоҳро бинам дар зебоии Ӯ.
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ба пайравии таронаи 62:2,3 дар китоби Забур
Дар саҳар Туро хоҳам парастид. :|
ҷони ман ташнаи Туст,
Ва ҷисми ман пазмони Туст.
Худоё, Ту Худои ман ҳастӣ,
Дар саҳар Туро хоҳам парастид.
То қуввату ҷалолатро бинам. :|
ҷони ман ташнаи Туст,
Ва ҷисми ман пазмони Туст.
Ҳамин тавр дар қудс бар Ту менигаристам,
То қуввату ҷалолатро бинам.
Бандгардон:
Бимон бо ман, Худои меҳрубон,
Роҳам торик аст, пас бо ман бимон.
Чун дур шаванд ёрону ёварон,
Эй Дӯст, ба як сон бо ман бимон.
Нест шаванд хушиҳои ин ҷаҳон.
Ту имрӯзу фардо ҳасти ҳамон,
Худои ҷовидон, бо ман бимон.
ҷуз Ту нест кас, ки дур кунад шайтон.
Кист мисли Ту, ки бошад пуштибон,
Дар ғаму дар шоди бо ман бимон.
Дар вақти ғам маро кунад шодон.
Раҳбар ҳасти ба сӯи осмон,
Дар маргу дар ҳаёт бо ман бимон.
Сароем номи Ӯро, гӯем ҳамди наҷоти Худои мо.
|: Худовандро дар ҳар вақт муборак хоҳем хонд,
Зеро моро бахшидааст бо хуни Масеҳо! :|
Фариштаи Худованд гирдогирди писандидагони Ӯст.
|: Парастем Худовандро, чун Ӯ Наҷоти мост,
Исо ҳамон Масеҳ аст, ибтидову интиҳост! :|
Аз барои мӯъминон Исо Масеҳ шуд эҳёву оромише.
|: Наҷотёфтагон хонанд, "Ҳалелуёҳ!" сароянд,
Зеро Худи Худованд танҳо умеди мост! :|
Сахраи мустаҳкамам аст.
Сипару шохи наҷотам Худост,
Қалъаи баланди ман аст.
Бандгардон:
Шукр мегӯям ман Масеҳро,
Бароям Ӯ дод Рӯҳашро. Ҳалелуёҳ!
Шукр мегӯям ман Масеҳро,
Бароям Ӯ дод Рӯҳашро.
Овози шодмонӣ диҳем.
Сахраи наҷотро биситоем,
Дар ҳузураш бо ҳамд оем.
Аз Рӯҳаш доим пур шавем.
Корҳои аҷибашро ёд кунем,
Номи Худоро бихонем.
Худоро доим ёд кунед!
ҷамъи лашкарҳои Худои мо,
Номи Исоро ёд кунед!
Бо меҳр шифо дод, афв фармуд.
Ӯ зисту мурд, то озод созад,
Қабри холиаш гӯяд: "Исо зинда аст!"
Бандгардон:
Чун Ӯ зинда аст, аз фардо натарсам,
Чун Ӯ зинда аст, тарсе надорам.
Донам ояндаам дар дасти Ӯст,
Пас зистан арзиш дорад, чун Ӯ зинда аст!
ҷангам бо ранҷҳои охирин.
Чун пас аз марг ояд пирӯзӣ,
Шоҳи ҷалол гӯядам: "Исо зинда аст!"
Эй порсоён, донед, вақт кам аст.
Чун Ӯ ояд, имондоронро
Ба ҳузури ҷалоли Худо хоҳад бурд!
Рӯзи фирӯз расид,
Субҳи умед дамид.
Мужда онро, ки дар ин сол ҳаёти нав ёфт!
Найири нури Масеҳош парастор омад.
В- эй ҳама покдилон!
Шукри Яздон ба забон!
Ҳама гӯеду сароед ба номи Субҳон,
К- ояти раҳмати нав боз падидор омад.
Дару дашт аст ҷавон!
Гули нав гашта аён!
Ба тассалои дили ғамзадагон Рӯҳулқудс
Ба мудовои тани хастаи бемор омад.
Дида даргашт сапед,
Қосидам дод навид,
Ки ҳаво рӯҳфазо асту насим анбарсой;
Абри найсон ба чаман боз гуҳарбор омад.
Бенавоию малул?
Сӯи Ҳақ бош аҷул!
Дида аз хоб фурӯ шӯй, ки гӯи яксар
Бӯи мушк аз Хутану кишвари тотор омад.
Навбати шодии мост!
Вақти ободии мост!
Бод пайваста бо мо файзи Абу Ибну Рӯҳ:
Яке аст ин севу як дар се зи асрор омад!
Шукр, ки ато намуди Исоро ба мо. :|
|: Дар Ӯ мискинон доранд сарват,
нотавонон доранд қудрат.
Худоро ҷалол диҳем бо имон :| ба Ӯ.
Шукр, ки ато намуди Исоро ба мо. :|
|: Дар Ӯ мискинон доранд сарват,
нотавонон доранд қудрат.
Худоро ҷалол диҳем бо имон :| ба Ӯ.
Боз меорам дардҳоямро дар дуо, Худои ман.
Назди Ту меоям боз, карда дарди дилам роз,
Ту ҳасти Умеду Соҳибам.
Ту Хуршеди умри ман, Худованду Нури ман,
Паноҳу Бахти ҳаёти ман.
Чун баҳорон серборон аст, ашки дили ман чунин.
Нидоям сӯи осмон, бар Ту мекунам фиғон,
Кун дардам осон, Худои ман.
Ки дар ин зарби рӯзгор бемораму бемадор,
Ман хаста ва нотавон шудам.
Дарди ман фаромӯши аст - қувватам мебахши Ту.
Аз Ту мехоҳам танҳо дар шоди ё сахтиҳо
Дасти Ту бар дӯши ман бошад.
Ҳангоми бенавои бар шубҳа надеҳ роҳе,
То вориди ҳуши ман бошад.
|: Хушо ҳоли мардуме, ки моликони он ҷаҳонанд. :|
|: Хушо ҳоли фурӯтанон! Хушо ҳоли раҳмдилон!
Хушо ҳоли мискинон! Хушо ҳоли шумо! :|
|: Ӯро бинанд, чунки онон фарзандони Худо ҳастанд. :|
|: Хушо ҳоли фурӯтанон! Хушо ҳоли раҳмдилон!
Хушо ҳоли мискинон! Хушо ҳоли шумо! :|
|: Хушо ҳоли мо, ки додем дили худро ба Масеҳо. :|
|: Хушо ҳоли фурӯтанон! Хушо ҳоли раҳмдилон!
Хушо ҳоли мискинон! Хушо ҳоли шумо! :|
Рӯи теппаи хокӣ Наҷоткорамро бинам.
Яраҳои дастҳову поҳояшро, ки мебинам,
Дилам месӯзад, зеро азоб кашид бароям.
Шодам кун, Ту шодам кун, охир, дардамро медонӣ.
Дар умқи нигоҳи ман андӯҳамро мехонӣ.
Бар дӯшу бар сари Ту мегузорам онҳоро.
Аз паҳлӯи Ту хуневу оби он чунон ҷорист,
Ки шӯяд ҳар андӯҳу ҳар дарде, ки ман дорам.
Шодам кун, Ту шодам кун, охир, дардамро медонӣ.
Дар умқи нигоҳи ман андӯҳамро мехонӣ.
Чашмони Туро дидан тобу тоқат надорам.
Баҳрам мавтро чашидӣ, лек ранҷат зиёд кардам
Бо захмҳои андӯҳам, бо бори гуноҳонам.
Шодам кун, Ту шодам кун, охир, дардамро медонӣ.
Дар умқи нигоҳи ман андӯҳамро мехонӣ.
Ӯ ки гуфт "Манам Ҳаёту Ростиву Роҳ".
Бар салибаш бардошт андӯҳу дард,
Бо захмҳояш шифо бахшид, зи исён озодам кард.
Бандгардон:
Эй дӯст, баҳри ту Ӯ ҷонаш фидо кард,
То озодӣ бахшад туро аз чанги ғаму дард.
Гуноҳат, гуноҳат бишикаст дилашро.
Хуни Ӯ ҷорӣ шуд баҳри покиву шифо.
Ӯ ки мурд баҳри инсон бо ҳукми як шоҳ.
Тоҷи хор бар сару мазлуму зор,
Тарк шуда аз инсонҳо матруду ғамхор.
Он Холиқи ин дунё то офтобу моҳ.
Дар баробари ин фикр, гӯям чунин:
Танҳо Маъбуди дилам бошад Исо ба яқин.
Бо шодию шукӯҳҳо
Бозгашт кунад ба ин ҷаҳон.
Имондорони ҳақиқиро
Сӯи Худ хонад
Дар он биҳишти ҷовидон.
Шукру сипос бод бар номи Исо!
Танҳо умедам дар ин дунё.
|: Шодонам, ҳамдашро хонам,
Бозгашти Наҷоткорамро хоҳам. :|
Мазҳари Зоти Худо
Поён ояд зи осмон,
Ҳамаи гуноҳкорон
Дар ҳар нуқтаи ҷаҳон
Гарданд тарсону парешон.
Гӯянд ба кӯҳҳо: "Пахш кунед моро,
Пинҳон кунед аз хашми Исо".
|: Шодонам, ҳамдашро хонам,
Бозгашти Наҷоткорамро хоҳам. :|
Кори ман дар ин ҷаҳон,
Парвоз кунам сӯи Исо .
Тоҷи ҷалолам бахшад,
Бо шодӣ маро гӯяд:
"Эй фарзанд, назди Ман биё!"
Дар нури рӯяш давам ба сӯяш,
Ашки шӯр резам баҳри файзаш.
|: Шодонам, ҳамдашро хонам,
Бозгашти Наҷоткорамро хоҳам. :|
Ба пайравии таронаи 45 дар китоби Забур
Пирӯзи бошад Ӯ ба мо.
Гар ин замин ҷунбад зи ҷо,
Афтанд ба баҳрҳо кӯҳҳо,
|: Набвад ҳарос аз мавҷҳо,
Осуда бошем доимо. :|
К-аз шохаҳои неки он
Шаҳри Худо аст шодмон,
ҷунбиш нахоҳад хӯрд, ҳон,
|: Зеро ки Холиқи ҷаҳон
Сокин ҳамебошад дар он. :|
Вақте сапеда бардамад.
Халқҳои олам аз ҳасад
Бо ҳам намоянд ар мадад,
|: Овозаш ояд, мешавад
Дунё гудозон мисли сим. :|
К-охир Худои ҳамабин
Ором намояд ҷангу кин,
Найза, камон бишкаста бин.
|: Яздони Яъқуб аст ин,
Андар паноҳаш шав муқим. :|
Ба пайравии таронаи 41:2,3 дар китоби Забур
Бандгардон:
Чунон ки оҳу барои наҳрҳои об шиддати иштиёқ дорад,
Ҳамон тавр, Эй Худо, ҷони ман иштиёқи шадид барои ту дорад.
Кай, кай меоям то ҳузури Худо ҳозир шавам.
Ки наҷоти рӯҳи ман аст дар Худои ман.
Ба даст овар дили маро,
То ба сӯи Ту майл кунад ҷон,
Дар паят бошад ҳушу равон.
Бандгардон:
Чашмаи ҳаёт, оромии ҷон,
Меҳри бепоён, нури тобон,
Рӯзу шаб кунам гиря, фиғон,
Бишнав дуоям, бош нигоҳбон.
Рӯҳи ҳикматро ато фармо!
Чашми диламро равшан гардон,
То рози Калом шавад аён.
Чашминтизорем, ба зуди биё!"
ҷалоли Худро кун намоён,
Моро ҳамсӯҳбати Худ гардон.
ҷанги Наҷоткор бинед дар он шаби бепоён,
|: Дардашро эҳсос намо, то дони тарзи дуо. :|
Дили Худоии Ӯ пур аз ғамҳои ниҳон,
|: Аз канораш дур машав, аз роҳи салиб бирав. :|
Наҷот зи Худо бинед, Писарашро бишнавед.
|: "Иҷро шуд", - фарёд зад Ӯ, маргат низ бошад дар Ӯ.:|
Баҳри чи бувад холи, ҷисмаш нест дар ин макон?
|: Бархосту сууд намуд, баҳри мо низ роҳ кушуд.:|
Зи дарди сар чӣ андешам?
Чу оҳуи Масеҳам ман,
|: Зи шери нар чаро тарсам :| ман?
Чу Ӯ бошад Наҷоткорам,
Зи қайду банд чаро тарсам?
Чу шӯру шавқи Ӯ дорам,
|: Зи шӯру шар чаро тарсам :| ман?
Ту Исои Худовандӣ, Худовандӣ, Худовандӣ.
Чу Мусо Туро дидам,
|: Зи фиръавнҳо чаро тарсам :| ман?
Навосозии Ӯ дидам.
Шифои ҷисми Ӯ дидам,
|: Зи беморӣ чаро тарсам :| ман?
Чу мадду ҷазри худ дидам,
Чу болу пари худ дидам,
Чу карру фарри Ӯ дидам,
|: Зи кӯру кар чаро тарсам :| ман?
Ту Исои Худовандӣ, Худовандӣ, Худовандӣ.
Чу Мусо Туро дидам,
|: Зи фиръавнҳо чаро тарсам :| ман?
Ба мискинӣ чӣ андешам?
Ҳазорон гавҳарам бахшад,
|: Зи бегавҳар чаро тарсам :| ман?
Чу Ӯ бо ман чунин гарм аст,
Зимистонро чӣ андешам?
Чу бар боми фалак ҷастам,
|: Зи хору хас чаро тарсам :| ман?
Ту Исои Худовандӣ, Худовандӣ, Худовандӣ.
Чу Мусо Туро дидам,
|: Зи фиръавнҳо чаро тарсам :| ман?
Дар зулмоти гуноҳ гумгашта,
Пеши чӯби азобаш афтодам пушаймон,
Аз он ҷо тобид нури имон.
Бандгардон:
Масеҳо, Масеҳо, нурат бар ман тобид,
Маро аз гуноҳон раҳонид, раҳонид.
Масеҳо, нигоҳат, он меҳру сафоят
Маро бахшид шодию ҳаёт.
То бори гуноҳам шуд ошкор.
Он гоҳ ман ба пои он Мехкӯб афтодам,
Он ҷо аз зулмот кард озодам.
Тулӯъ карда Исо дар дилам.
Масеҳо, нигоҳам ба нури рӯи Туст,
Наҷотам аз файзу раҳми Туст.
Ситораи наҷоти ман медурахшид дар осмон.
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Худо ба ман муҳаббат дошт, баҳрам фиристод Исоро.
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Мегӯям: "Наҷоткори хуб, ба Ту месупорам ғамҳо.
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Ин шодиҳои қалби ман натиҷаи наҷоти Туст".
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Дар амон мемонад ҳар дам ҷони ман.
Меҳри Ту бувад ҳамеша дар дилам,
Номи Ту бувад ҳамеша бар лабам.
Баҳри Ту, эй Исо, Наҷоткор,
Метапад дар сина қалби ман.
Кай меои, Эй Чӯпони некӯ,
То ки бинад Туро чашми ман.
Чун Туӣ Наҷоткору Ҳомии ман.
Гар шавам гум дар дили кӯҳу саҳро,
Ту мегардӣ, пайдо мекунӣ маро.
Дӯст дорам, Эй Чӯпон, ман Туро,
Чун Ту гаштӣ маро Роҳнамо.
Мениҳам ҷони худ дар роҳат,
Исои меҳрубони Худо.
Зиндагии одамӣ гашта бенуру сиёҳ.
Бандгардон:
Мазҳари Зоти Худо тарк намуд ҷалолашро,
Дар миёни мардумон чун инсоне шуд аён.
Бори сангини гуноҳ Исо бардошта зи мо,
Сулҳу оштӣ дод моро бо Падари мо - Худо.
Ҳар хатои ниҳонро пок кунад аз қалби мо.
Ӯст умеди ин ҷаҳон, танҳо роҳи осмон.
Шукр ба Худованд.
Нури ҷаҳон, умеди ҳаёт,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Шукр ба Худованд.
Шохи наҷот, Шоҳиди амин,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Шукр ба Худованд.
Аввалу Охир, Алфа, Омега,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Шукр ба Худованд.
Зиндаю ҷовид, нони осмонӣ,
Шукр ба Худованд.
|: Исо Худованд аст,
Шукр ба Худованд. :|
Даъват кунадам бар Падар, то ҳоҷатам созад раво.
Гар ғарқи дарду меҳнатам, роҳат бувад он дам маро;
|: Аз имтиҳон гардам раҳо дар вақтат, эй вақти дуо! :|
Ба даргaҳи Яздони пок, тавбапазиру рaҳнамо.
Аз Ӯ намоям ман талаб, то файзи Худ созад ато;
|: Роҳат шавам аз дардҳо дар вақтат, эй вақти дуо. :|
То вақти охир даррасад, ё Мунҷи ояд аз само.
Ин ҷисми хоки афканам, фони шавад ғарқи бақо;
|: Андар ҳузури қудси Ӯ комил шавад вақти дуо.:|
Аз он дарде, ки дорам, дорӣ даво.
Аз он рӯз Каломи Туро омӯхтам
Ва дар дил Туро қабул кардам.
Бархез, Эй дил,
Ки наҷот омад аз осмон,
Ба номи Ӯ биёр имон.
Дари дилро, дари дилро
Бикшо ба Ӯ,
Худоро Ту фарёд кун.
Ӯ наҷот овард бо хуни поки Худ.
Ман мурда будам, ҳоло зиндаам кард,
Аз зулми душманон раҳоям кард.
Бархез, Эй дил,
Ки наҷот омад аз осмон,
Ба номи Ӯ биёр имон.
Дари дилро, дари дилро
Бикшо ба Ӯ,
Худоро Ту фарёд кун.
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Гар бар шайтон дастболо шудан хоҳи,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Бандгардон:
Қудратест беҳад мӯъҷизаосо
Дар хуни Исо, дар хуни Исо.
Қудратест беҳад мӯъҷизаосо
Дар хуни Барраи Худо.
Дар хуни покаш ин қудрат ҳаст.
Гар аз одати бад озод шудан хоҳи,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Гар аз дардҳоят шифо мехоҳи,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Дар хуни покаш ин қудрат ҳаст.
Гар дар ҳаётат хоҳи васфаш куни,
Дар хуни Исо ин қудрат ҳаст.
Фурӯзон аст бар ҷону дилам,
Намеҳаросам як лаҳза ҳаргиз,
Гарчи бимонад хокистарам,
|: Чун рӯҳам бо шодию сафо
Парвоз хоҳад кард сӯи Исо. :|
Дар дили саҳро саргардонам,
Даст аз Наҷоткор накашам ҳаргиз,
Гарчи равад аз байн ҷони ман,
|: Чун рӯҳам бо шодию сафо
Парвоз хоҳад кард сӯи Исо. :|
Ҳамеша бошад дар дасти ман.
Чи қадар ширин аст, гар як рӯзе
Фидояш гардад ин ҷони ман,
|: Чун рӯҳам бо шодию сафо
Парвоз хоҳад кард сӯи Исо. :|
Қарнҳою ҳазорсолаҳо пеши Туст чун як рӯзе.
Чист ин умри мо дар пешат? Чун ситора тобанда.
Бе асар хомӯш мешавад умри мо дурахшида.
Бандгардон:
Соли оянд муаммоест комилан дар дасти Ту.
Эй Тавоно, ёрӣ бидеҳ ҳар лаҳза зием бо Ту.
Бар замин вақте бархезад, гум шавад дар гармоӣ.
Умр бигзарад пеши рӯят, он алафест рӯида.
Зери ғамҳо хушк мешавад, ҳамон дам аст паæмурда.
Рӯзи моро мешуморӣ дар паноҳи бефано.
Мисли шоҳ, ба сарбозонат бахши сол ба як рӯзе.
Ту ваъда додӣ дар меҳрат абадият ба ин рӯзе.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар шодию завқ гурехта аз ту,
Фақат ба Исо бигӯй.
Бандгардон:
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй,
Беҳтарин дӯсти ту Ӯст.
Нест дар ҷаҳон дӯсте беҳтар аз Ӯ,
Фақат ба Исо бигӯй.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар гуноҳе дар дилат махфи аст,
Фақат ба Исо бигӯй.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар аз фардои худ ҳаросони,
Фақат ба Исо бигӯй.
Ба Исо бигӯй, ба Исо бигӯй.
Гар аз бозгашти Масеҳ тарсони,
Фақат ба Исо бигӯй.
Пур аз кинаву пур аз адоват.
Озодие, ки дар дунё меҷустам,
Дар хуни Худ Исо ба ман овард.
|: ҷонам дар осмон, назди Худованд,
Меёбад роҳат он ҷо дар мулки поянд. :|
Ройгон наҷот бароям бахшида.
Ҳар дам нафас ба умри ман Худо аст,
Дар дилам мисли шамс дурахшида.
|: ҷонам дар осмон, назди Худованд,
Меёбад роҳат он ҷо дар мулки поянд. :|
Худои муҳофиз – Худои ман.
Ба ҳамди Ӯ, ба васфи номи покаш
Суруди шодмони месароям.
|: ҷонам дар осмон, назди Худованд,
Меёбад роҳат он ҷо дар мулки поянд. :|
Кунун осмон гардад аз соя тор.
Фазояд бар он соя |: ҳар дам чунон, :|
Ки зоҳир шавад талъати |: ахтарон. :|
ҷаҳон ҷумла орому сокит шавад,
Ки шаб вақти осоиши ҷон бувад.
Дар ин вақт мурғону гулҳо ба ноз
Бихобанд дар раҳмати корсоз.
Ту, эй Исои поки равшанравон,
Бибахшой оромиши хастагон.
Ба некӯтарин лутфу |: меҳру карам :|
Зи раҳмат бинеҳ пилки |: чашмам ба ҳам. :|
Ба хоб-андар кунанд фикри Туро.
Ба киштинишинони |: дарёнавард, :|
Ба беморони ғарқи |: баҳри дард :|
Бибахш ончунон к-он сазовори Туст,
Тасаллову бахшандаги кори Туст.
Ба ҳар пос аз шаб маро ҳаст умед,
Фариштасириштони симосафед
Ба болинам аз арш раҳ биспаранд,
Ба рӯй андарам болу пар густаранд,
Ба ҳифзам бикӯшанд |: то бомдод, :|
Ки бархезам аз бистари |: хеш шод. :|
Кунун осмон гардад аз соя тор.
Фазояд бар он соя |: ҳар дам чунон, :|
Ки зоҳир шавад талъати |: ахтарон. :|
ҷаҳон ҷумла орому сокит шавад,
Ки шаб вақти осоиши ҷон бувад.
Падарро Худоиву фарру камол,
Писарро бузургиву ҷоҳу ҷалол.
Худованди фархундаи беҳамол,
Ки бошад туро қуввате бемисол.
Бибахшо, ки бо соддаги |: бегуноҳ :|
Биёбам ба файзи |: ҳузури Ту роҳ. :|
Бандгардон:
Эй тозадилон, шод бошед,
Масеҳ бо мост!
Гулчанбари осмон, шод бошед,
Худо бо мост!
Шод бошед, Ӯ наҷоти мост. :|
|: Хурсанду шод бошед, хурсанду шод,
Чун бар осмон Ӯ моро роҳнамост. :|
Шод бошед, Эй мискинон, :|
|: Чун шумоён, чун шумоён,
Маҳбуби Худованд шудаед шумоён. :|
Пеш равем бо қуввати Худо.
Атри дониши Ӯро пошем
Байни инсонҳои бенаво.
Бандгардон:
Эй Масеҳ, қуввати мо зи Туст,
Дар шаҳодату дар хуни Туст.
Ту ба мо қувват бахшидаи,
Бар шайтон дастболо кардаи.
|: Пирӯзи ҳозир карди баҳри мӯъминон,:|
|: Эй Масеҳ, дар Ту дорем яқин.:|
Бо шоди дар ҳузури Худо.
Бо имон бар дунё пирӯзем,
Равем назди Наҷоткори мо.
Овози шодмони бархезад.
На бо қуввату на бо қудрат,
Балки он бо Рӯҳи Ӯ бувад.
Бандгардон:
Эй Ёри меҳрубонам,
Исо, Чӯпони некам,
Бишнав Ту ин дуоям,
Ба даргоҳат биёям.
Чун сар ниҳам ба болин,
Ҳозир Ту дар канорам,
Умед ба Ту дорам.
Будӣ маро Ту ҳамроҳ.
Баҳри хӯроку манзил
Шукрат гӯям ман аз дил.
Дар дасти Ту супорам.
Дар ҳар куҷо бошанд,
Паҳлӯи Ту бимонанд.
Муқаддас кун ҷони ман.
Дар роҳҳои тангу тор
Бошӣ маро Нигаҳдор.
Сӯят равам, Худоё.
Назди Ту ҷо бигирам,
Аз лутфат кун қабулам.
Ситораҳо чун дурахшон,
Назди Худованд шаби ором
Дуо намоям ҳар замон.
Бандгардон:
Гӯш намуда Ӯ дуоямро,
Хушнуд кунад вуҷудамро.
Бо дасти пурзӯр тавонад
Дар оғӯши Худ бигирад.
Оромона мехобам.
Бешубҳа, ман бовари дорам,
Мешунавад Ӯ дуоям.
Ҳама хоб рафтанд он замон.
Назди Худо саҷда меорам
Дар оғӯши шомгоҳон.
Гарчи фақирам, ман розиям.
Лек дар осмон фарзандони Худо
Доранд хонаҳо ободу зебо.
Хонаи осмон олию дурахшон,
Ҳама имондорон шоданд ҷовидон.
Дар он замон набошем саргардон,
Балки осуда дар осмон.
Роҳи танг равам, ноумед нестам.
Расад ба охир ранҷи ин дунё,
Аз Раб дар осмон ёбам тоҷро.
Хонаи осмон олию дурахшон,
Ҳама имондорон шоданд ҷовидон.
Дар он замон набошем саргардон,
Балки осуда дар осмон.
Бандгардон:
Эй Дӯст, биё, роҳати ин қалби ғамгин бош!
Ту Нури ҷаҳонӣ, ба дилам ҷойгузин бош!
Вақте ки мададгор оҷиз шуда аз кор,
Вақте ки зи исён бар ман шуда душвор,
Боз ой, наҷотам деҳу сардори матин бош!
Файзи Ту раҳонад аз қудрати шайтон.
Дар тирагии абр дар нур дурахшон,
Пайваста ба ҳар ҷой маро Ёру Муин бош!
Баракат зи Ту ёбам, раҳмат зи Ту дорам.
Aз хасми бадандеш ман бим надорам,
Боз ой наздики ману шоҳи азим бош!
Он дам, ки шавад даҳр аз торикӣ дилгир,
Он дам, ки шавад кавн як сар мутағайир,
Эй Он, ки дигаргун нашави, ҳамдами ман бош!
В-аз талхии ҳар ашк якбора асар рафт,
Аз марг бирафт неш, аз қабр зафар рафт,
Эй Фотеҳи ман, дар дили ман Садрнишин бош!
То аз дили зулмот рахшанда дароӣ,
Дарҳои самовот бар ман бикушоӣ,
Дар он бигузин ҷою маро рӯҳи умед бош!
Ҳар соя абас буд, дар нур фано шуд,
Пайдоиши гетӣ бар нур бино шуд,
Эй Нури ҳақиқӣ, Ту маро Нури яқин бош!
ҷангу қаҳтию тӯфонҳо ҳайрон карданд пиру ҷавон.
Дилҳо дар вазъи изтироб, оянда гашта чун сароб,
Абри тира дар осмон ғолиб омад бар ин ҷаҳон.
Бандгардон:
Оре, Масеҳ, бозгашт намо,
Оромию умеди мо.
Равем бо Ту сӯи само.
Оре, Масеҳ, оре, Масеҳ, бозгашт намо!
Фурсат набошад беш аз ин пеш аз зуҳури Тахтнишин.
Фармон дод Ӯ – бедор шавед, интизори ба сар расид,
Сӯи абрҳо нигоҳ кунед, Писари Худоро бинед.
Пок намояд ашки ғамро зи чашмони гирёни мо.
ҷафоҳо поён пазиранд, шодиҳо ҷойгузин шаванд,
Парвонавор ба даври Ӯ гардему болу пар занем.
Фарёд кунам ба сӯи само.
Рӯҳам афсурда дар зери гуноҳ,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Бандгардон:
Ин қалби нолон хоҳони шодист,
Танҳои танҳову бенаво.
Қалбам шикаста, пурдарду хаста,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Хоҳони лаззат, дур аз Худо.
Дар биёбони ин умри ночиз,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Ҳастиям рафт бар боди фано.
Ронда зи ҳар ҷо, хаста зи дунё,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Бо ашкҳои талх кунам дуо.
Ҳарчанд нолоиқ сӯят меоям,
Худовандо, бар ман раҳм намо!
Роҳнамо бош бароям!
Дар дастҳоят ин ҷонам,
Эй Ҳодии некӯям.
Бандгардон:
|: Ташнаи вуҷудатам,
Ташнаи ҳузуратам.
Мехоҳам, Наҷоткорам,
Доим боши роҳбарам. :|
Ҳеч касро ҷой надиҳам.
Танҳо ҳузурат хоҳам,
Эй Масеҳи зиндаам.
Дар ҳар чиз бош роҳбарам!
Подшоҳӣ кун дар дилам,
Эй Масеҳи маҳбубам!
дар чунин ҷои муқаддас инро яқин дон:
Наҷоткори мо мебинад, мешунавад
арзи моро, гар бувад аз рӯи имон.
Чунки Худ фармуда моро: "Эй муҳиббон,
бо шумо бастам зи раҳмат аҳду паймон.
Гар дар аҳду вафо бимонед, ҳукми Маро бидонед,
номи Маро бихонед бо қалбу виҷдон,
Мeкунам ҳар мушкилеро ҳаллу осон,
мeрасонам ҳар дуоро назди Яздон".
то афтад қабули ҳайи Субҳон.
Ҳар ки Худоро бо дилу ҷон, қалбу забон хонад ,
зуд ёбад ҷавоб зи фазли Раҳмон.
Пас биё, то муттаҳид гардему ҳамроз,
ҳоҷати худро барем назди Сабабсоз.
Гӯем, Эй Падари осмонӣ, ҳоҷати моро донӣ,
ботини моро хонӣ, Эй Шоҳи шоҳон!
Қодиро, моро раҳон аз нафсу шайтон,
кун моро ато аз Эҳсон рӯҳи имон!
Надонистам ки буд Ӯ, баҳри ман шуд кафора.
Як рӯз Ӯро рӯ ба рӯ бо оғӯши во дидам,
Гуфт ба ман: Эй гунаҳкор, исёни ту бахшидам.
|: Ӯ Исо буд, Ӯ Худо буд! Ӯ Худо буд, Ӯ Исо буд! :|
Чашм аз ҷаҳон пӯшонда, баҳри Худо кушода,
Муҳаббаташ чашидам, ҷалолашро бидидам:
Ҳасти Ту Худои ман, ҳасти Худованди ман.
|: Ӯ Исо буд, Ӯ Худо буд! Ӯ Худо буд, Ӯ Исо буд! :|
Ӯро доим ёд кунам, Ӯро бузурги диҳам.
Муҳаббати бузургаш вақти маргаш аён кард.
Ӯро доим парастам, зеро ки Ӯст Худованд.
|: Ӯ Исо буд, Ӯ Худо буд! Ӯ Худо буд, Ӯ Исо буд! :|
Шубони некхоҳам Туи,
Ҳодии роҳи ман Туи.
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
Пайваста маъвои Ту бод,
Дар гӯш ғавғои Ту бод.
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
В-эй Давлати беинтиҳо,
Моро Ту ҳасти роҳнамо!
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
Нобуд шуд расми ситам,
Ҳон, то бигӯям дам ба дам:
Эй, нури ҳар кишвар зи Ту!
|: Шодиву озоди зи Ту! :|
Ҳамдашро сароям ҳар дам.
Чун бар шайтон пирӯз шудам,
Озод шудам аз дарду ғам.
Бандгардон:
Мақомам басо оли аст,
Беҳ аз дастаи бадкор аст.
Дар ин ҷанги рӯҳониям
Басо аён пирӯзиям.
Исои Масеҳ баҳрам шуд фидо,
Бар салибе дар ҷолҷолто.
|: Пирӯзи бахшид бар ҳавасҳоям,
Бардошт ҳама тарсу гуноҳҳоям. :|
Ӯро ҷӯям, роҳаш пӯям.
Ҳар навъ шубҳаро дур кунам,
Бо лутфи Ӯ пирӯз монам.
Бахшад қувватам бар дунё.
Бар ваъдаҳо такякунон
Ғолиб оям ман бар шайтон.
Танҳо бувад ин фикр қави: Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Ғолиб шавам бар ҳар ғаме - Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Навмед нагардам дар сахти - Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Месароям бо шодмони: Ту ба ёдам ҳасти.
Ту ба ёдам ҳасти, Ту ба ёдам ҳасти.
|: Аз чи тарсам, эй Худованд, чун ба ёдам ҳасти? :|
Эй ки бо як дил бо ҳам сокинед,
Хушии ман фақат шумо ҳастед,
Шумо бародарони ман ҳастед.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
Ту ҳам аз бунёди ростӣ ҳастӣ.
ҷузъи сангҳои зиндаи Масеҳ,
Вориди икрому муҳаббат ҳастӣ.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
ҷузъи аъзои Бадани Масеҳ.
Ҳамватани муқаддасони Ӯ,
Аз аҳли хонаи Худо ҳастед.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
Онро доимо хоҳам талабид:
Тамоми айёми ғурбатамро
Дар хонаи Ӯ сокин бишавам.
ҷалоли Ӯро тамошо кунам,
Дар Баданаш андеша намоям.
Суруд бихонам барои Худо
Зи сукунати ҷалоли Худо.
Наҳри илоҳӣ, ҷорӣ бишавед!
Бо сурудҳои рӯҳонию бо файз
Дар дилҳои худ бисароед.
Кист умеди ман, тоҷи фахри ман?
Фақат ту ҳастӣ, бародари ман.
ҷалолу хушии ман ту ҳастӣ,
Бародари ман, Эй азизи ман.
Наҷоту роҳу ростӣ бо Масеҳо гашт падид.
Масеҳо - Шоҳи шоҳон, Мазҳари Ҳаққу Раҳмон.
Бо хуни Худ бар салиб бахшид ба мо гуноҳон.
Бандгардон:
Чашмаҳои оби ҳаёт аз файзи Исо
Гашта равон баҳри наҷоти ҳамаи қавмҳо.
|: Нӯшед аз он об то абад сероб. :|
Қалби ту тоза гардад, аз ноумедӣ раста.
Ҳама ҷо ҳозир Худо, манзил асту ҷонпаноҳ.
Наҷотдиҳандаи мост ҷустуҷӯгари қалбҳо.
Саҳар шукуфа бисохт, то бахшад ба мо навид.
Масеҳи мавъуд омад дар ин ҷаҳони ҳастӣ,
Мисли ҳамаи инсонҳо зоҳир гардид дар ҷисме.
Моро ато кун, Падар, ҳаёти ҷовидонӣ.
Озодам, месароям, номи Туро мехонам.
Эй Сарварам, Эй Нурам, танҳо Туӣ Худоям.
Бандгардон:
Эй Мунҷи, эй Меҳри ҷаҳон,
Нурат барад зулмат зи ҷон.
Рӯят фурӯғе дода хуш,
Бар дидаи мо, бандагон.
Рӯҳи Ту сокин дар дилам.
Шодам, ки бошад манзилам
Наздики Ту то ҷовидон.
Бираҳондӣ аз дармондагӣ.
Шодам, ки ҳастам то абад
Дар назди Ту, Эй Меҳрубон.
Тобад рухат чун офтоб.
Оем ба сӯят бо шитоб,
То гардад ин дил шодмон.
Туи фақат дилхоҳи ман!
Хунат рехти дар роҳи ман,
Пок намуди гуноҳи ман.
Ҳалок будам бидуни Ту,
Наҷот ёфтам дар хуни Ту!
Вуҷуди ман қарздори Ту,
Чун қурбон гашти баҳри ман.
Чун хатокор маҳсуб шуди!
Дар қалби ман маҳбуб шуди,
Ба салиби Туст чашми ман.
Ҳидоятам Каломи Туст,
Адолатам эҳёи Туст!
Саодатам дар номи Туст
Дар ин умри кӯтоҳи ман.
Туи ситораи нурам,
Дар водии марг масрурам,
Чун Ту ҳасти ҳамроҳи ман.
Ҳидоятам Каломи Туст,
Адолатам эҳёи Туст!
Саодатам дар номи Туст
Дар ин умри кӯтоҳи ман.
аҳди Худоӣ шуд ба сар.
|: Бархост Исо аз замин, бар ҷони покаш офарин! :|
андар ниҳон? Эҳёи Ӯро бин аён.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
пур сохт он паймонаро.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
озодиатро зад рақам.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
к - ояд Писар назди Падар.
|: Диданду моро шуд яқин, бар ҷони покаш офарин! :|
Лоиқи ҳар парастишӣ.
Бисёр олист парастишат,
Зону задан пеши поят.
Бандгардон:
|: Акнун дилам мехурӯшад,
Ситоишатро мехоҳам.
Туро хеле дӯст медорам,
Эй Раб Исо, Ту лоиқӣ. :|
Якто ҳастӣ, беназирӣ.
Ҳоким ҳастӣ дар қалбҳо,
Ҳамеша Ту чора ҳастӣ.
Холиқи ҳама оламӣ.
Танҳо Туро мепарастем,
Ҳузуратро металабем.
Бандгардон:
Ту, эй рӯҳ, ар гузар карди ба афлок,
Раҳо карди ба ёрон хиттаи хок.
|: Ба парвоз омади, аз қайд расти,
Дари зиндони тан бар худ шикасти. :|
Ки бояд дод қарзе к-он зи хок аст.
|: На моро з-ин ҷудои бок бошад,
Ки дил з-андӯҳи хоки пок бошад. :|
Ҳамон паймони дерин барқарор аст.
|: Ту дори ҳамчу Исо подшоҳе,
Ба пои тахти шоҳи ҷойгоҳе. :|
Ба ҳамроҳони худ ин ҳадя додааст.
|: Ҳарими қудси Яздон пойгоҳ аст,
Абиру мушк андар ҷойгоҳ аст. :|
Сӯи Ту равам бо қалбу рӯҳу ҷон.
|: Роҳи танги Ту бувад масири ман,
Рӯҳи қуддусат бувад ҳодии ман. :|
Бандгардон:
|: Эй Масеҳ, эй Масеҳ!
Маркази умеду шодиям Туи. :|
Дар вуҷуди ман набошад ҳеҷ ғаме,
Маркази умеду шодиям, эй Масеҳ!
Ваъдаҳои илоҳи сарвати мост.
|: Тақдимат кунам ин рӯҳу ҷисму ҷон,
То шавам монанди Рабби оламиён. :|
Шӯълавар созад вуҷуди одами.
|: ҷуръату далери бахшад Ӯ ба мо,
То эълон намоем пайғоми Худо. :|
Эй одилон, номи Ӯро ёд кунед.
Бо рубобҳо барояш сурудҳо бисароед,
Чун ҷаҳон аз раҳмати Худованд пур аст.
Бандгардон:
Чашмони Худованд бар солеҳон мебинад,
Гӯшҳои Худованд онҳоро мешунавад.
Солеҳонро каме нест, солеҳонро ғаме нест.
Эй одилон, раҳматашро дӯст доред.
Хушо ба ҳоли солеҳон, хушо ба ҳоли одилон;
Хушо ба ҳоли ононе, ки Масеҳ аст Худовандашон.
Эй одилон, бозгашти Ӯро хоҳед.
Хушо ба ҳоли солеҳон, хушо ба ҳоли ростдилон;
Хушо ба ҳоли ононе, ки мактуб аст номашон.
Хонаи ҷовидонии Яздон.
Он ки номаш дар дафтари Исост,
Бошад он ҷо шоду хандон.
Бандгардон:
|: Эй Уршалими осмонӣ,
Туӣ шаҳри Худоӣ.
Дар ту маъво бигиранд
Пайравони Нури самовӣ. :|
ҷое баҳрам ҳозир кунад,
Омада маро назди Худ барад,
Умри ҷовидон ато кунад.
Тарсу хашму ҷангу фиғон.
Зеро шарорат аз Ту ба дур аст,
Нуру шукӯҳат бекарон.
Маркази меҳр, сулҳу сафо.
Андар ҳузури Холиқи олам
То абад сароям Исоро.
Пеш аз суудаш Шоҳи шоҳон
Бо дастон нонро пора мекард,
|: Баҳри шогирдон тайёр мекард. :|
Он гоҳ шукр карду баракат дод,
Гуфт: "Бигиред, ин тани Ман аст.
Бихӯред онро ба ёди ман,
|: То бимонад ёдгори Ман". :|
Пиёлаи паймони навро,
Гуфт: "Ин пиёла дар хуни Ман,
|: Дар оянда ёдгори Ман. :|
Ҳар вақт ин нонро шумо хӯред,
Ин пиёларо шумо нӯшед,
Эълон хоҳед кард марги Маро,
|: То Ман боз оям назди шумо". :|
Хӯрад нолоиқ пеши Худо,
Он гоҳ он шахс мегардад айбдор
|: Дар бадану дар хуни Исо. :|
Зеро ҳар кас ин амал кунад,
Бояд имтиҳон кунад худро.
Дигар хоҳад буд ӯ гуноҳкор
|: Дар он ҳузури поки Худо. :|
Бо шодиву сурур Ӯро бисароед!
Андар ҳузури Ӯ дастҳо барафрозем.
|: Наҷоткори оламро шукру сипос гӯем! :|
Пирӯзии Исоро аз они худ донед.
Андар ҳузури Ӯ дастҳо барафрозем.
|: Наҷоткори оламро шукру сипос гӯем! :|
Дар ҳар ғаму сахтӣ Исоро бихонед!
Андар ҳузури Ӯ дастҳо барафрозем.
|: Наҷоткори оламро шукру сипос гӯем! :|
Фариштагони нурони
Зоҳир шуданд ба чӯпонон:
Шод бошед, шод бошед,
Шод бошед, шод бошед, :|
Бандгардон:
Зеро Наҷоткори ҷаҳон
Зоҳир шуд бар оламиён.
Дар парпече печонда,
Дар охуре хобида.
Наҷоткори оламиён
Омад акнун ба ҷаҳон.
Номи Худоро ҷалол бод,
То абад Ӯ муборак бод.
Ба диданаш бишитобед,
Шод бошед, шод бошед,
Шод бошед, шод бошед.
Омада акнун ба ҷаҳон.
Зону занед, ҳамдаш кунед,
Шод бошед, шод бошед,
Шод бошед, шод бошед,:|
Эй даргоҳат дорулшифо.
|: Бурдӣ басе ранҷ аз вафо,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Назди Ту навмеди куҷо?
|: Бо раҳматат оташ куҷо?
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Бечораву ранҷурро.
|: Хондӣ ба Худ маҳҷурро,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Мавҷуд шуд аркони ман.
|: Дар назди Ту дармони ман,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
Хуррам биҳишт аз бӯи Ту.
|: Оби бақо аз кӯи Ту,
Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Наҷоткорам, Наҷоткорам Ту, Масеҳо! :|
|: Номат бар қалбам нишаст, кард он ҷо як ҷавона. :|
ҷавона шоха гашта, шохаҳои пурсамар.
|: Бештар шаванд борвар, талаб кунам, эй Падар, :|
|: Эй Падар, Эй Падар! :|
Дар ин дунёи торик нагзор шавам пар - пар.
Ба ман Ту роҳбари кун, эй Солору эй Сарвар,
Дар ин дунёи фони бе Ту ҳастам мукаддар.
Беҳтар аз ман медони, эй Падари осмони.
Дар ман бош ёру ёвар, аз ҳар касе азизтар,
Дар ман бош ёру ёвар, аз ҳар азиз азизтар,
|: Азизтар, азизтар. :|
Он дар оғӯши шарир аст.
Шодиҳояш рафтанд дигар,
Ба доми ғамҳо асир аст.
|: Мужда дорам: Исо - Наҷоткори дунё. :|
Бозгашт кун ба сӯи Исо,
То гуноҳонат бишӯяд,
Шави ту фарзанди Худо.
|: Мужда дорам: Исо - Наҷоткори дунё. :|
Сарф куни зиндагиятро?
Танҳо чора баҳрат - Исо,
Сахт накун имрӯз дилатро.
|: Мужда дорам: Исо - Наҷоткори дунё. :|
Баҳри ҳамаи инсонҳо нури яқинанд.
Туро хоҳам, Туро ҷӯям, дар андарунам
Туӣ роҳам, Туӣ нурам, Туӣ шубонам!
Қалбам пур аз ҳамди Ту аст, Масеҳи Исо!
ҷуз Ту касеро нахоҳам ман дар ин дунё.
Туро хоҳам, Туро ҷӯям, дар андарунам
Туӣ роҳам, Туӣ нурам, Туӣ шубонам!
Бо дуову шукру зорӣ Туро мехонам.
ҷонам акнун муштоқи Туст, Наҷоткори дунё!
Дили маро дар ҳузурат Ту бисоз зебо!
Қалбам пур аз ҳамди Ту аст, Масеҳи Исо!
ҷуз Ту касеро нахоҳам ман дар ин дунё.
Туро хоҳам, Туро ҷӯям, дар андарунам
Туӣ роҳам, Туӣ нурам, Туӣ шубонам!
Номат сипар дар ҳар хатар.
Эй маҷду тасбеҳат сазо,
В-эй шукру ҳамдат мустақар.
Бандгардон:
Эй Холиқи мо, эй Худо!
В-эй Раҳмати беинтиҳо!
Файзи Ту бошад ҷовидон
Андар замину дар само.
Бар мо зи Исо дар ҷаҳон.
ҷои Ту гашта барқарор
Дар маъбади рӯҳониён.
Бар бандагони пурхато.
Аз он муҳаббат, эй Падар,
Гӯям Туро ҳар дам сано.
|: ҷонатро дар роҳи гӯсфандонат ниҳодӣ. :|
|: Хунатро дар роҳи гуноҳкорон бирехтӣ. :|
|: Худро фидо кардӣ, то моро бираҳонӣ. :|
|: ҷонҳои мо муштоқи дидорат мебошанд. :|
|: Ситоишатро доимо ба ҷо меорем. :|
|: Пурҷалол аст рӯзе, ки бозгашт менамоӣ. :|
Фитна аз ёр маро чанде ки бошад, :|
Дили ман Туро боз ёд мекунад,
Фикри Ту рӯҳамро шод мекунад.
Аз ғаму тарсу ваҳм дурам соз,
Боз ҳам номи Ту |: фарёд мекунам. :|
Меҳри Исову наҷоти Ӯ дорам. :|
Дили ман Туро боз ёд мекунад,
Фикри Ту рӯҳамро шод мекунад.
Аз ғаму тарсу ваҳм дурам соз,
Боз ҳам номи Ту |: фарёд мекунам. :|
"Нури Ӯ ганҷи ман асту нерӯям". :|
Дили ман Туро боз ёд мекунад,
Фикри Ту рӯҳамро шод мекунад.
Аз ғаму тарсу ваҳм дурам соз,
Боз ҳам номи Ту |: фарёд мекунам. :|
Бандгардон:
Дили сангиро бардор, Худоё, аз даруни мо.
Дили гӯштиро деҳ, Худованд, бар тибқи ваъдаҳо.
Пурии Рӯҳи Қуддусат хоҳем андаруни худ.
Тасаллию қувват бахшой моро зи файзат, эй Худо.
Ҳидояту таълимро зи Рӯҳат хоҳем ҳар ҷо. :|
Пуршукӯҳу ҷалоли, Ту ҳасти умеди мо. :|
Оташи ишқи Худро дар дил афрӯхтӣ, Масеҳ.
|: Ба номат "ҳалелуёҳ" ҳама хонем, Масеҳо!
Моро ишқи Ту бо ҳам ҷамъ намуд дар калисо. :|
Ишқи ҳама дунёро ба мо додаӣ, Масеҳ.
|: Ба номат "ҳалелуёҳ" ҳама хонем, Масеҳо!
Моро ишқи Ту бо ҳам ҷамъ намуд дар калисо. :|
Эй Нури чашми ақлу ҷон!
|: Бар тахти дил султон Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ.:|
Эй Нури чашми ошиқон,
Эй Холиқи кавну макон!
|: Эй Ромиши ороми ҷон,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Солики саҳрои наҷот,
|: Довуд ба дил иқрор кард,
Исо - Худовандам Туӣ!:|
Ҳамчун баҳор андар чаман,
Ҳам рӯҳу ҳам райҳон Туӣ!
|: Шабнам Туӣ, насрин Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Дар ҷонҳо ҷонон Туӣ!
|: Сурат Туӣ, маъно Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Ту ҷисмро ҷон медиҳӣ,
Чашму аёнро медиҳӣ.
|: Ҷонро Ту сомон медиҳӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Ҳам дар замин, ҳам дар само.
|: Чун боз кардам дидаро,
Дидам - Худовандам Туӣ! :|
Ҳам Ҳайю ҳам Боқӣ Туӣ,
Ҳам Соқии мардум Туӣ!
|: Ҳам манну ҳам Нони ҳаёт,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Раҳмати бекарон Туӣ!
|: Ташнаи файзи Ту манам,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Ошиқи бӯи Ту манам,
Пайрави роҳи Ту манам.
|: Ҳодию Султонам Туӣ,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Киштии Нӯҳи ман Туӣ!
|: Шуста ба хуни Ту манам,
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Шодии рӯҳи ман Туӣ,
Роҳати ҷони ман Туӣ!
|: Кист ҳарифи меҳри Ту?
Исо - Худовандам Туӣ! :|
Умеди азим, ки Масеҳ меояд.
Эй имондорон, омода бишавед,
Омодаи дидораш.
Домод ояд, домод ояд, арӯс, омода бош,
Худро аз гуноҳҳои ин дунё покиза соз,
Домод меояд.
Умеди азим, ки Масеҳ меояд.
Эй имондорон, омода бишавед,
Омодаи дидораш.
Дуо кунед, бедор шавед, дар Масеҳ бимонед,
Чунки домод дар вақти Худ албатта меояд,
Домод меояд.
Хотима:
Домод меояд, ин аст умеди мо,
Умеди азим, ки Масеҳ меояд.
Эй имондорон, омода бишавед,
Омодаи дидораш.
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
Чи равшан нуре ки ба ман аст тобон,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
|: Чи хуш нуре ки бошад рахшон,
Ба ороми биравем тобон.
Кӯре будам, биноям кард Ӯ,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо! :|
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
Равшанем, чун пайравем ба Раҳнамо,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо!
|: Чи хуш нуре ки бошад рахшон,
Ба ороми биравем тобон.
Кӯре будам, биноям кард Ӯ,
Нури ҷаҳон аст Масеҳо! :|
Ториктар аз ҳар торикӣ буд.
Ранги сафедаш барои ман
Сиёҳтар аз ҳар сиёҳӣ буд.
Шукри Исои маҳбуби ман,
Ки Ӯ садои маро шунид.
Нури Ӯ бар қалби ман тобид,
Маро аз чоҳи гуноҳ кашид.
Кас набошад бароям ҷуз Ӯ,
Гӯшам доим ба фармони Ӯ.
Вақте бар салиб рафт ҷони Ӯ,
Оламе гардид ба номи Ӯ
То мо оем наздат шитобон.
Ту ваъда додӣ, бармегардӣ,
Поён хоҳӣ дод ба ҳар дарде.
Ҳамин акнун бош миёни мо,
То ҳама бинем дар дил Туро.
Он гоҳ бигӯем шукрат, Исо,
Шукрат, ки додӣ наҷоти мо.
Исои масҳбуб, дӯстат дорад,
Баҳри диданат беқарорам.
Орзуи ман канори Туст,
Чун ҳама шодиҳо моли Туст.
Дуо даргоҳи Худо кунем.
Исоро хонем дар ҷамъи худ,
Дилҳоро аз ғам раҳо кунем.
Исо - Табиби дилҳои мост,
Исо - Шифои дардҳои мост.
Чаро нагӯем бо як садо:
"Исо - наҷоти ҳама халқҳо".
Исои масҳбуб, дӯстат дорад,
Баҳри диданат беқарорам.
Орзуи ман канори Туст,
Чун ҳама шодиҳо моли Туст.
Ҳар ҷилваву ҷоҳаш зи басар шуд чу саробе.
Дар ҳар чи бубинем, фано ҳасту харобӣ,
Эй он ки бақо бо Ту бувад, паҳлуи мо бош!
Аз васвасаи нафс ба назди Ту паноҳам.
Ҷуз Ту кӣ бувад ростнамояндаи роҳам,
Дар хубу бад, эй Рабби карам, паҳлуи мо бош!
Кай тарси ҳаводис бувадам, гар ба Туам рост?
Дар назди Ту гар умр ба сар рафт, чӣ некӯст!
Эй дӯст, машав дуру биё, паҳлуи мо бош!
Ғофил аз он ки Масеҳ аст дар андешаи мо.
Мо ки аз ҷоми майи Исо ин паймона задем,
|: Бо хуни поки Масеҳо ҳама паймон бастем. :|
Мо аз он покдилонем, ба касе кина надорем.
|: Ин ҷаҳон пур аз шайтону мо Исоро дорем. :|
То абад зиндагии ҷовид ба даст овардем.
Мо ки дил дар гарави ишқи Масеҳо дорем,
|: Дил аз ин дунё буридем ба Исо додем. :|
Мо аз он покдилонем, ба касе кина надорем.
|: Ин ҷаҳон пур аз шайтону мо Исоро дорем. :|
Гар ту мехоҳӣ файзи Масеҳро ба даст оварӣ,
Тан фуруд ор, шикан гуноҳи худ, исёни худ,
|: Зинда кун воқеан бо хуни Масеҳ мурдаи худ. :|
Мо аз он покдилонем, ба касе кина надорем.
|: Ин ҷаҳон пур аз шайтону мо Исоро дорем. :|
Бандгардон:
Як шабе бо гуфтаҳои пайғамбар
Ситораи олам овард хушхабар:
Таваллуд шуд тифл аз ҷониби Худо,
Ки гуноҳбардор шавад барои мо.
Ки Наҷотдиҳанда омад ба ҷаҳон.
Муборак бошад ин рӯзи хушнудӣ,
Ки Исо бароямон ато намуд.
Ва ин рӯзи пирӯзиро ҳамд гӯем.
Бародар, биё, бо ҳам мо нишинем,
Мо бо ҳам якчанд суруди нав хонем.
Бандгардон:
Қуддус, қуддус Худованд, подшоҳи пурҷалол.
Қуддус, қуддус аст номат, шоистаи мақомат.
Толиби ҳузуратам, дили маро Ту хонӣ.
(Бихон бо ман.)
Об кунад дили сангӣ, дармон аст дар дилтангӣ.
(Бихон бо ман.)
Номат ба забон гирам, Худованди пурраҳмат.
(Бихон бо ман.)
Дар шодиву ғаму дард Ту ба ёди ман ҳастӣ.
(Бихон бо ман.)
Молики хуршеду моҳу ахтарон!
Ягона Наҷоткори насли башар,
Дода баҳрат қудрати афзун Падар.
Мо ба Ту такя кунем, лек Ту ба Хеш.
Ту ҳаёти ҷовидон дорӣ ба даст,
Ихтиёри олами болову паст.
Гуфтаҳои Ту бимонанд пойдор!
Хуни покат рехтааст барои мо,
То бубахшад пайравонатро Худо.
Равшан чун хуршеду ҳам парвин буд.
Зиндагии кӯтоҳи мо даргузашт,
Навмедӣ аз дилҳои мо нобуд гашт.
Медиҳӣ онро барояш ройгон.
Эй Худованд, ҳастӣ Тағйирнопазир,
Зиндагии мо бо Ту ҳаст дилпазир.
Қалби моро аз гуноҳ холӣ намо,
Рӯҳи фараҳбахши Худро кун ато,
Рӯҳи фараҳбахши Худро кун ато.
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунем.
Гӯем "Ҳалелуёҳ", гӯем "ҳалелуёҳ"!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунем.
Масеҳ рӯи салиб ҷон дод.
Барои мо ҷон дод, барои мо ҷон дод!
Масеҳ рӯи салиб ҷон дод.
Бархост Исо аз мурдагон.
Баромад ба осмон, баромад ба осмон!
Бархост Исо аз мурдагон.
Ӯст Худованд, шоҳи шоҳон.
Ӯ ҳаст Худованд, Ӯ ҳаст Худованд!
Ӯст Худованд, шоҳи шоҳон.
Имондоронро мебарад.
Назди Худ мебарад, назди Худ мебарад!
Имондоронро мебарад.
Ӯ то абад ҳукм меронад.
Ӯст шоҳи абадӣ, Ӯст шоҳи абадӣ!
Ӯ то абад ҳукм меронад.
Писари ягонаро, баҳри мо гардад фидо.
Рӯҳи Худо бар Вай буд, Худо Ӯро одил хонд;
Нури халқҳо гардид, Наҷоткори мо гардид.
Ӯ аз оғӯши Падар ҷудо гардид,
Баҳри гуноҳи ҷаҳон фидо гардид.
|: Бо Хуни поки Худ Ӯ моро аз гуноҳ
Озод намуд, аз гуноҳ озод намуд. :|
Бо Ӯ маслуб шудаем, эҳё гаштаем бо Ӯ.
Рӯҳи Худо бар Вай буд, Худо Ӯро одил хонд;
Нури халқҳо гардид, Наҷоткори мо гардид.
Мо аз они Худованд Масеҳ ҳастем,
Ворис ба ваъдаҳоем, ходим ҳастем.
|: Акнун дар дил қабул кардаем Ӯро,
Худоро, Худовандро, Худовандро. :|
То ба ҷойҳои дурдаст парвоз, парвоз мекардам.
То бар саҳро дур аз ҳама ман роҳ интихоб мекардам,
Парвоз, парвоз мекардам, истироҳат меёфтам".
Кист барои ман, кист дар осмон?
Ғайр аз Ту ҳеҷ чиз бар замин нахоҳам.
Гарчи ман хокам, дилам нобуд шавад,
Сахраи дилам охир мустаҳкам аст.
Гарчи ман хокаму дилам нобуд шавад,
Худованди ман Ту ҳастӣ, Туӣ Масеҳ!
Ба пайравии таронаи 23 дар китоби Забур
Бандгардон:
Замин, эй Худованд, аз они Туст!
Тамоми биноҳо зи бунёни Туст!
Ки ҷӯяд ба кӯҳи Худованд роҳ?
Кӣ ёбад ба наздики Қуддус ҷоҳ?
Касеро, ки рӯҳу диле соф ҳаст.
Ба беҳуда надиҳад равону хирад,
Сухан рост гӯяд, қасам нахӯрад.
Адолат бубинад, муборак шавад.
Аё ҷумла дарҳову дарвозаҳо,
Барафрозед сарҳои худ бар само.
Ки дохил шавад подшоҳи ҷалол.
Ки бошад чунин Шоҳи фаррухсарир
Худои муҳаббат, Худои қадир.
Покию муҳаббат, намоён шавӣ.
|: Рӯҳи меҳру ғайрат маро зинда кунад,
То сурати Исо дар ман дурахшад. :|
Доим тамоми покию меҳрашро.
|: "Эй Худованд Исо, иваз кун диламро,
Бигзор бинанд дар ман зебоиятро. :|
Файзу иқоматгоҳам бошад дар ман,
|: То самар оварам ва Туро дӯст дорам,
То таоми шоматро хӯрем бо ҳам." :|
Номашро ҷалол дода, бо Ӯ бизияд.
|: Номи Худовандро бисароянд лабҳо,
То ки ҷонам таъриф хонад доимо. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Ҷавшани мо некию адолат. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Кулоҳхӯди мо наҷоти азим. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Сипари мо имон ба Масеҳ. :|
Зиреҳе, ки Худо муҳайё сохтааст барои мо,
Кӣ метавонад ба он кунад муқобилат?
Бандгардон:
Зи рӯзи азал Калом буд, Калом буд,
Калом бо Худо буд.
|: Исои Масеҳ Калом буд,
Каломи зиндаи Худо буд. :|
Пур аз файзу ростӣ дар ҷалол омад.
Худои меҳрубон Ӯро ба мо дод,
|: Ҳаёти ҷовидонро ройгон дод. :|
Файзу ростияшро ба мо ато кард.
Музди гуноҳи моро Ӯ бипардохт,
|: Рӯзи наҷоти моро Ӯ аён кард. :|
Исми фарзандии Худоро дорад.
Рӯҳу ростиашро ҳар кас ки дорад,
|: Ҳаёти ҷовидонӣ баҳра дорад. :|
Худо бузургу аз ҳама азизтар аст.
Ҷалол мехонам бар Шоҳам дар замину дар осмон:
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Бароямон Ӯ фидо кард ҷони Худаш.
Ва бар ин миннатдорӣ бар Ӯ ҳама мехонем мо:
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Дар субҳи рӯзи сеюм Ӯ зинда шуд.
Ғалаба бар марг овард аз қабр бархоста Худованд!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Рӯҳулқудс омад тибқи Навиштаҳо.
Гармоиву бахшоиш овард Ӯ бар ҳама дилҳо!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Бо тамоми вуҷуд хонам "ҳалелуёҳ"!
Масеҳ, ташаккур барои муҳаббати муқаддас!
Ҳалелуёҳ, ҳамдаш кунам.
Дар ин замони тору пури зулмат.
Бо расидани ин мужда шод бошед,
Ки Худои мо Падарест пур зи раҳмат.
|: Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ!
Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ! :|
Гумроҳ шуда асири гуноҳон.
Афсӯс, ки ин шахсон ҳам бехабаранд,
Ки ҳаст як Наҷоткори гумроҳон.
|: Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ!
Диҳед муждаи сулҳу оштӣ,
Муждаи Исо - наҷоту озодӣ! :|
Ғамҳо зи дилҳо мегурезанд.
Чун Исо Худро карда аён,
Дилҳо зи меҳри Ӯ лабрезанд!
|: Исо – Умедам, Умеди ҷонам!
Исо – Мӯниси ширинзабонам! :|
Омада аз ҷониби Худо.
Имрӯз даъват мекунад туро,
Эй дӯст, шунав садои Ӯро!
|: Исо – Умедам, Умеди ҷонам!
Исо – Мӯниси ширинзабонам! :|
Бархезу биё назди Исо.
Бигӯй: "Худованд, бубахш маро",
Бо имони поку бериё.
|: Исо – Умедам, Умеди ҷонам!
Исо – Мӯниси ширинзабонам! :|
Бандгардон:
Ҳастии ман фидои Ту,
Қалби ман аст ҷои Ту.
|: Мешунавам садои Ту,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Хуни Ту шуд барои ман
|: Шарбати бебаҳои ман.
Роҳати ман ризои Ту. :|
Лек шудӣ фидои ман.
|: Мунҷии ман, Худои ман,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Ранҷи ману шифои Ту.
|: Қарзи ману адои Ту,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Меҳри рухат сиришти ман.
|: Ишқи Ту сарнавишти ман,
Роҳати ман ризои Ту. :|
Биё ба ҷамъи мо, эй Худованд Исо.
Хуршеди роҳи ман ҳамеша Ту ҳастӣ,
Аҳди наҷот бо ман бар салиб Ту бастӣ.
|: Нахоҳам дар дунё ҷудо зи Ту бошам,
Дар гӯшаи танҳо канори ғам бошам. :|
Дасти маро гирӣ, Ту Ёварам бошӣ.
Пас гӯям "Масеҳо! Туро ман дӯст дорам,
Гули вафоятро дар сина мекорам".
|: Нахоҳам дар дунё ҷудо зи Ту бошам,
Дар гӯшаи танҳо канори ғам бошам. :|
Болҳои қудсиро дар сина пар-пар кун.
Ҳар рӯз аз он боло маро муҳаббат кун,
Партави меҳратро бар қалбам тӯфон кун.
|: Нахоҳам дар дунё ҷудо зи Ту бошам,
Дар гӯшаи танҳо канори ғам бошам. :|
Ки наҷот намоянд эълон.
Башорати сулҳу оштиро расонанд,
Гӯянд: Худост Султон!
Ӯ Султон аст, Султон, Ӯ Султон, Худованд!
Ӯ Султон аст, Султон, Худованд!
Маҷрӯҳ шуду хор гардид.
Сазои гуноҳҳои халқи Xуд кашид,
Бо захмҳояш шифо дод.
Ӯ Султон аст, Султон, Ӯ Султон, Худованд!
Ӯ Султон аст, Султон, Худованд!
Ӯ зинда аст, зинда аст.
Инак исботи муҳаббатро бингаред
Бар дасту пойҳояш.
Ӯ Султон аст, Султон, Ӯ Султон, Худованд!
Ӯ Султон аст, Султон, Худованд!
Ғайр аз Ту набуд умед, бар Ту умедворам.
|: Мӯҳтоҷ ба Наҷоткорам, ба Ту паноҳ орам,
Хуни муқаддаси Ту пок намояд гуноҳам. :|
Мусофиру ғарибам, ҷуз Ту касе надорам.
|: Рӯҳат шавад ҳодиям, бошад мададгорам,
Равшан намояд рӯҳам, аён кунад роҳам. :|
Бори гуноҳи худро назди салиб орам.
|: Оромии ҳақиқӣ бахшӣ, умедворам,
Ҳар кас шавад зи Ту дур, зиён кунад, донам. :|
Бандгардон:
Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост!
Дасташро дар рӯи сарам ҳамеша гузошта.
Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост, Ӯ ин ҷост!
Рӯҳи Покашро дар ин танам гузошта.
Масеҳо зинда аст, ҳамеша пеши дилам нишаста.
|: Агар Исо набуд, ман мурда будам;
Ҳоло ки бо ман аст, ман зинда ҳастам. :|
Дар ин роҳҳои борик фақат Худоро дорам.
|: Агар Исо набуд, ман мурда будам;
Ҳоло ки бо ман аст, ман зинда ҳастам. :|
То ёбем раҳмат, то ёбем раҳмат.
Исо, Чашмаи оби ҳаёт, кун сероб дилҳои мо.
Бишнав фарёди мо, ташнаҳо, фарёди ташнаҳо!
О! |: Ин гулҳои зебои зиндагӣ, :|
Сероб гарданд зи оби самовӣ!
Ҷорӣ мегарданд, ҷорӣ мегарданд.
Исо - Рангинкамони Худо, наҷоти ҳамаи мо!
Танҳо умеди дунёи мо, танҳо умеди мо!
О! |: Ин гулҳои зебои зиндагӣ, :|
Сероб гарданд зи оби самовӣ!
Аён кард Худо, аён кард Худо.
Исо - Туӣ Барраи Худо, ки наҷот додӣ моро!
То шавем фарзандони Худо, фарзандони Худо!
О! |: Ин гулҳои зебои зиндагӣ,:|
Сероб гарданд зи оби самовӣ!
Ба пайравии таронаи 1 дар китоби Забур
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Хуш ба ҳоли он ки аз рӯи хирад
Дар пайи ин фосиқон раҳ наспарад.
Он ки ӯ Парвардигори худ шинохт,
Бо тафаккур рӯзу шаб худро гудохт.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Дар Худо мемонад ӯ бо иззу шон
Чун дарахте бар лаби рӯди равон.
Сабзу шодобу муаттар шохаҳош,
Дар амон аз боду сармо соқаҳош.
Бар ҳарими баргҳояш оҳ нест,
Офати пажмурдагиро роҳ нест.
Мева дар ҳангом орад ин дарахт,
Кори неканҷом дорад ин дарахт.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Бар шарирон роҳи раҳмат баста аст,
Бо худоҷӯён Худо биншастааст.
Ростонро бо шарирон кор нест,
Ростиро роҳ ноҳамвор нест.
Ҳамчу коҳ андар масири бодҳо
Ин шарирон мешаванд аз ҳам ҷудо.
Ҷуз ҳалокат нест инҳоро ҷазо,
Маргу нафрин бошад инҳоро сазо.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Чун Худо огоҳ аз ҳар рози мост,
Воқиф аз ҳар дарду сӯзу сози мост.
Одилонро зиндагӣ мебахшад Ӯ,
Иззату фархундагӣ мебахшад Ӯ.
|: Бо шарирон машварат кардан хатост,
Бо гуноҳкорон нишастан норавост. :|
Бандгардон:
Исои Масеҳ маслуб гардид барои мо,
Аз қурбонияш Худо бахшид гуноҳи мо.
Занҷири гуноҳро Ӯ |: воз кард аз пои мо. :|
Ин аст фидокорӣ |: аз ҷониби Шоҳи мо! :|
Раҳиму бузургвор аст |: Офаридгори мо! :|
Касе нарасонад |: ба Худо дуои мо! :|
Ба ҳар дарде давои ман,
Тасаллоям дар балоҳо,
Фараҳбахше беҳ аз шифо,
Чораи ҳар балои ман.
Фидо шудӣ ба ҷои ман,
Хуни Ту хунбаҳои ман.
Дар ин ҷаҳони пурхатар,
Сахтию талхии сафар
Рӯҳи Ту раҳнамои ман.
Дар зиллату ҳам дар хорӣ,
Дар мотаму вақти зорӣ
Медиҳиям Ту дилдорӣ.
Ту бошӣ ғамгусори ман.
Комилтарини мардумон,
Мо ҳамагӣ ҷисму Ту ҷон.
Аз дурият дорам фиғон,
Боз ою гирд ор мӯъминон,
Ҳам маргу ҳам эҳёи ман.
Хотима:
Эй Ҷони ҷонон, зудтар
Бархез аз тахти Падар,
Нобуд кун ҳама шӯру шар
Аз ин ҷаҳони пурхатар,
Эй Мунҷиву Мавлои ман.
Бандгардон:
Исои Масеҳ, пеши Худ |: моро талаб намо. :|
Саргаштаву ҳайронем, |: ба мо муҳаббат намо. :|
Нолону парешонем, |: ба мо кӯмак намо. :|
Аз мурдагон бархостӣ, |: ин ҳам умеди мо. :|
Интизорем, ки биёӣ, |: ба мо ёрӣ намо. :|
Масеҳ, Масеҳ, Масеҳ, мо туро мехонем!
|: Мо Туро мепарастем, чун Ту Худои моӣ. :|
Масеҳ, Масеҳ, Масеҳ дар ин замин будӣ!
|: Ҷонатро баҳри мо дар салиб фидо кардӣ. :|
Масеҳ, Масеҳ, Масеҳ, Ту зинда ҳастӣ!
|: Ба осмон сууд кардӣ, бозгашт менамоӣ. :|
Ба пайравии таронаи 112 дар китоби Забур
Худоеро таборак бихон ту, эй солик,
Ки додааст ба ту ақлу илму доноӣ.
Ба нотавоният огоҳ буда аз оғоз,
Ба тан намуда туро ҷомаи тавоноӣ.
Зи осмону замину фалак баландтар аст
Худои мо, ки мунаввар бувад ба нури ҷалол.
Чу хоҳад ар бикунад коре, метавонад Ӯ,
Расида дасти тавоноияш ба авҷи камол.
Дили фақири ситамдидаро ба даст овар,
Худост дар пайи таскини дарди марди ҳақир.
Аҷаб мадор, агар ӯро зи хок бардорад,
Нишонадаш ба канори яке гузида амир.
Худои Қодири мутлақ агар ирода кунад,
Падид оварад аз ҳеҷ зинда ҷоне чанд.
Зи фазли қудрати Ӯ дар дами куҳансолӣ
Зани нозой шавад соҳиби яке фарзанд.
Тамоми рӯзу шаб ар мадҳи номи Ӯ бикунам,
Ҳанӯз кам буваду ҳаққи Ӯ адо нашавад.
Ба саҷда сар бигузорам агар тамоми умр,
Кифоятам накунад, то ки ҷон фидо нашавад.
Бандгардон:
Масеҳ, ки Туӣ нурам, рӯ сӯи Ту орам.
Ҷуз Ту набувад нуре, имон ба Ту орам.
Назди Ту ҳамеорам исёни бешуморам.
Нурат шавад роҳбарам, Калом баён кунад.
Дар Ту шавад равшан чашми гуноҳкорам.
|: Аз дил ба Ту рӯ орам, ҷонро ба Ту биспорам.
Ҳаёти ҷовидонро Рӯҳат ато намояд. :|
Дар бемориву сахтӣ дар Ту шифо дорам.
|: Гар Ту надиҳӣ борам, донам, ки зиёнкорам.
Дар фақру бенавоӣ Рӯҳат мадад намояд. :|
Ба пайравии таронаи 123 дар китоби Забур
Гар лутфи Худо набуд бар мо,
Селоб рабуда буд моро.
Душман чу паланги тездандон
Тороҷ намуда буд моро.
Душман, ки ба қатли мо камар баст,
Дар куштани мо чӣ нотавон гашт.
Бишкаст Худо ду бозуи ӯ,
Шармандаи мардуми ҷаҳон гашт.
Чун мурғи зи дом вораҳида,
Ҷонҳои азобдидаи мо.
Эмин зи ҳароси марг гашта
Ин ҷисми ситамкашидаи мо.
Сад бор муборакат бихонем,
Эй Мунҷии ҷони мо, Худоё.
Гар дасти муқаддасат намебуд,
Буд тира ҷаҳони мо, Худоё.
Ту Холиқи кулли олам ҳастӣ,
Дорем ба Ту таваккал аз ҷон.
Орем ба ҷо иродаатро,
Ҳастем ҳамеша таҳти фармон.
ба ин дунё хоҳад омад.
Маҳбуби ман хоҳад омад,
Нури Худо хоҳад омад.
Исои ман хоҳад омад!
хуш омадӣ, Шоҳи шоҳон.
Қалби пур аз ғами маро
шодӣ додӣ Ту бепоён.
Хуш омадӣ, Шоҳи шоҳон!
Туӣ нури имони ман.
Ҳар рӯзу шаб канори ман,
шубони неку баҳри ман.
Танҳо Туӣ Наҷоткорам!
Ба пайравии таронаи 66 дар китоби Забур
Сад шукр, ки моро баракат додӣ, Худоё,
Аз шафқату аз меҳри Ту гаштем сарафроз.
Аз нури рухат гашта мунаввар ҳама олам,
Рӯҳи Ту бубахшида ба мо шаҳпари парвоз.
Роҳе ки ба мақсуд расонад ҳамагонро,
Ин роҳ ҳамон роҳи шукӯҳманди наҷот аст.
Бинмой, Худоё, ба ҳама ин раҳу оин
Аз рӯи муҳаббат, ки дар он рӯҳи ҳаёт аст.
Бо созу навоҳои дилангез бихонанд
Номат ба забон дар ҳама ҷо мардуми дунё.
Дар васфи ту ҳар қавм суруде бисарояд
Бо шодию бо меҳр ҳам ин ҷову ҳам он ҷо.
Дар рӯи замин роҳ ба ҳар сӯ бикушоем,
Эй довари одил, Ту ҳидоятгари моӣ.
Адли Ту чароғест, ки хомӯш нагардад,
Моро Ту ба ҳар бодия равшангари роҳӣ.
Пурбор замин гашта зи файзи Ту, Худоё,
Дар сояи эҳсони Ту мардум ҳама шоданд.
Моро баракат додӣ Ту, эй Холиқи якто,
Аз файзи каломат ҳама ҷӯёи муроданд.
Масеҳ - Наҷоткор, Худованди ҷалол.
Имонуил - Худо бо мост,
Халосгари мо абадӣ зинда!
Бандгардон:
Исо – номи аз ҳама баланд,
Масеҳ – Наҷоткор, Худои ҷалол.
Имонуил – Худо бо мост,
Халосгари мо абадӣ зинда!
Дода раҳо моро аз гуноҳ.
Нуру ҳаёти пурфайз ба мо дод,
Бишкаст зулмоту бигрифт бар паноҳ.
Дар роҳи мо шуда нигаҳбон.
Дар Ӯ моро бахшидааст Худо,
То мо шавем хурсанду комрон.
Ғайр аз Ту дар ду олам набвад паноҳи ҷонам. :|
|: Гар аз кашокаши даҳр доим дар имтиҳонам,
Бо номи қуддуси Ту худро аз он раҳонам. :|
Оромам, гарчи ояд тӯфони ногаҳонӣ. :|
|: Шодам аз он ки дорам ҳамчун Ту пуштибоне.
Донам, ки Ту саломат бар бандарам расонӣ. :|
Бар даргаҳат надорам ҷуз тавбаву хиҷолат. :|
|: Овора банда будам, гумгашта дар ҷаҳолат.
Лекин маро зи раҳмат бираҳондӣ аз залолат. :|
Ҳодӣ ба сӯи ҳаққу ҳодии наҷот.
Туӣ Писари ҷовидонии Худо,
|: Танҳо шафеи осиён андар само. :|
Бандгардон:
Туӣ умеду зиндагиям, Масеҳо,
Танҳо бо файзи Худ нигаҳ дорӣ маро.
Дар ман набошад ҳеҷ савобе ҷуз хато,
Ту бахшӣ дарди ҷисму рӯҳамро шифо.
Бартар зи фавҷи малоику анбиё.
Инак, қудрати осмон дар дасти Туст,
|: Маргу ҳаёти мо фақат бо хости Туст. :|
Ҳар дам хоҳони дидори рӯи Туам.
Бигзор, ки бошам дар биҳишт наздики Ту,
|: Доим сароям ҳар ҷо шукру ҳамди Ту. :|
Ишқи мо, бахти мо Туӣ.
Шодии мо, ҳаёти мо,
Хушиву орзуҳои мо.
Бандгардон:
|: Мо бар Ту такя намоем,
Мо дар Ту зиндагӣ дорем,
Мо бар Ту назар намоем
Дар осмонҳо. :|
Бар салиб хунатро рехтӣ.
Акнун ба мо наҷот додӣ,
Аз ғаму ашк озод кардӣ.
Ҳаёту ростӣ, қурбонии Худо.
Нур, қалъаю умедам,
Номат тарсро меронад.
Исо - чӣ хел номи зебо!
Мустаҳкамии ҷони ман, ҷони ман!
Сулҳ, шодию қудратам,
Номат тарсро меронад.
Исо - чӣ хел номи зебо!
То Туро доимо дар канорам бубинам. :|
Шавқи тоза, ваҷди ҷадид, овози нав, ҳаёти нав.
Рӯҳи тоза, қалби ҷадид, қуввати нав, хидмати нав.
То Туро доимо дар канорам бубинам. :|
Хости тоза, сирри ҷадид, aз ганҷи Ту рӯъёи нав.
Умри тоза, меҳри ҷадид, аз дасти Ту асои нав!
|: Ишқи тоза дар дилам пайдо кун, Худованд,
То Туро доимо дар канорам бубинам. :|
дар дилам муҳаббатро навиштааст.
Бигзор ки ҳақиқатро бидонам,
ҳамеша канори Ту бимонам.
Ту Қодир, ҳамоно беҳтаринӣ!
Ту хубӣ, ҳамоно бартаринӣ!
Ҳузурат ҳаловати баҳорӣ,
шодиро бо ҳамроҳат меорӣ!
Ту ориф, Ту одилӣ, Ту шоҳӣ!
Торикӣ назди Ту ҷой надорад,
вуҷудат нуру сафо меорад.
Ту покӣ, Ту равшаноӣ! Ту маҳбуб,
Ту Барраи Худоӣ!
Ҷонамро бо хуни Худ харидӣ,
инсони тозаеро офаридӣ!
ҳабиби дили манӣ, саминӣ.
Роҳи ман зи роҳи Ту ҷудо нест,
ба ҷуз Ту касе баҳрам Худо нест.
Ту Зоти бузургу ҷовидонӣ,
ҷалолу шӯҳрати замонӣ.
Ту ҳамдам, Ту мазҳари вафоӣ,
Ту воло – ҳақиқатан Худоӣ!
Дӯст бувад аз бародар часпандатар.
Нураш дар торикӣ
аз ҳар ситорае дурахшандатар.
Рӯи дӯсти Худро
бо панду андарзҳо тез месозад Ӯ.
Бо роҳи ҳалҳояш
|: чун атр дилу ҷонро шод месозад Ӯ. :|
фавран даст гираду бархезонад Ӯ.
Эй дӯсти азизам,
донӣ, Исо бошад он Ёри некӯ.
Рӯи дӯсти Худро
бо панду андарзҳо тез месозад Ӯ.
Бо роҳи ҳалҳояш
чун атр дилу ҷонро шод месозад Ӯ.
Донӣ, Исо бошад он Ёри некӯ.
Ростӣ ин ҷост, Ӯ ғолиб шуд, дар Исо қувват дорем.
Бандгардон:
|: Шамшери Рӯҳ дар даст, ҳар ғурурро бишканем.
Қалъаҳои шайтонро кӯбему вайрон кунем. :|
Пурра ғолиб меоем, зеро дар мост Ӯ Султон.
Шод ҳастем, ки пирӯзем, баҳри мо Исост Худо!
Ба пайравии таронаи 2 дар китоби Забур
Ин тавоиф фикри ботил доштанд.
Сарварону подшоҳони замин,
Синаҳошон пур зи шарру буғзу кин.
Сар зи фармони Худо бартофтанд,
Синаи Исои Ӯ бишкофтанд.
Ӯ зи авҷи осмонҳо, бегумон,
Воқиф аз асрори пинҳону аён,
Бо тамасхур ханда дорад, ҳон, бубин,
Бар ситамкешони нодон дар замин.
Хашми Ӯ афзуну афзун мешавад,
Золимонро чашму дил хун мешавад.
Мешаванд ошуфта аз хашми Худо,
Кай тавон пинҳон шуд аз чашми Худо.
Дар такаллум гӯяд онҳоро ба хашм:
"Кӯҳи Сионро тавон дидан ба чашм.
Кардаам омода бар шоҳи ҷаҳон".
Ва Писар гӯяд, ки "фармон ёфтам,
Иззу шаъну фарри Яздон ёфтам.
Подшоҳӣ аз Худам на, аз Худост,
Ҳукми Ӯ орам ба ҷо, он чи ки хост.
Ӯ Маро фазанди Худ хонад, чӣ бок,
Ар ҷафо бинам Ман аз абнои хок.
Неку бадро Ӯ қазоват мекунад.
Ҳар чи дар ақсои олам буду ҳаст,
Дар тасарруф дорам акнун зери даст.
Бишканам чун кӯзаи кӯзагарон,
Зулму истибдод бо гурзи гарон".
Бо тааққул, подшоҳон бингаред,
Доварон, аз интибоҳ дарнагзаред.
Дар ғазаб н-ояд мабодо зуд-зуд.
Қаҳри Ӯ оҳиста фаврон мекунад,
Оламеро зору нолон мекунад.
Аз ҳалокат вораҳидан мушкил аст,
Гар таваккал бар Худо на аз дил аст.
Хуш ба ҳоли он ки имон оварад,
Бо таваккал ҷон ба ҷонон оварад.
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
|: Масеҳи Худо, зуд ой, :||: Зоти Ҳақ, ҳалелуёҳ! :|
Дар номи муқаддасат |: шодӣ кунад рӯҳи мо. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
Дар ин дунёи торик |: нурат битобон ба мо. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
Бо ҳузури поки Худ |: моро аз замин бардор. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
Ту дар назарам будӣ, |: ҳам Роҳбарам будӣ. :|
|: Карам намо, эй Худо, :||: бишнав дуои мо. :|
|: Масеҳи Худо, зуд ой, :||: Зоти Ҳақ, ҳалелуёҳ! :|
Ба пайравии таронаи 12 дар китоби Забур
Эй Худои ман, фаромӯшам макун,
Хастаҷону хонабардӯшам макун.
Рӯи Худ аз ман магардон, эй Ҳабиб,
Инчунин аз ғам сияҳпӯшам макун.
Фикрам озорам диҳад ҳар рӯзу шаб,
Бо парешонӣ ҳамоғӯшам макун.
Барбигардонам зи хоби марг боз,
Эй Худо, бо қаҳр хомӯшам макун.
Душманон шодӣ кунанд аз дарди ман,
Аз лаҳиби дард дар ҷӯшам макун.
Файзи рӯҳонӣ ҳамехоҳам, бидеҳ,
Яъсро овезаи ғӯшам макун.
Дар дуо раҳмат талаб дорам зи Ту,
Ранҷаву беҳолу беҳушам макун.
Месароям ман ба васфат бор-бор,
Ҳон, наҷотам деҳ ва мадҳушам макун.
Эй саропо хубиву некӯсиришт,
Заҳри неши маргро нӯшам макун.
Ба пайравии таронаи 8 дар китоби Забур
Номат, ки шукӯҳи ҷовидон аст,
Бартар зи самову Каҳкашон аст.
Бартар зи ҳар он чи будаву ҳаст,
Эй Қодири Мутлақ, эй Фародаст.
Пӯшонда замину осмонро,
Авҷи фалаку ситорагонро.
Тифлон ба забони безабонӣ
Васфи Ту кунанд тарҷумонӣ.
Душман ҳама ҷо зи рӯсиёҳӣ
Шарманда зи рӯзи додхоҳӣ.
Ҳар гаҳ ки ба осмон бубинам,
Бар моҳу ситорагон бубинам.
Ночиз намоядам ба чашмон
Дар хилқат агар мақоми инсон,
Лекин ту варо мақом додӣ,
Шоистагии тамом додӣ.
Дар ҷои фариштагон агар нест,
Афзалтар аз Ӯ касе дигар нест.
Тоҷе ба сараш ниҳодаӣ Ту,
Шаъну шарафаш бидодаӣ Ту.
Ҳайвону паррандаро ба фармон
Бинҳодаӣ зери дасти инсон.
Дарёи муҳаббатат равон аст,
Лутфи Ту ба мо чӣ бекарон аст.
Гар вирди забони мост номат,
Пайваста ба ҷони мост номат.
Ин фахр бувад ҳамеша моро,
Гар васф кунем мо Худоро.
Ба пайравии таронаи 18 дар китоби Забур
Худоям замину замон офарид,
Аз ин бартар Ӯ осмон офарид.
Ҷаҳонро ба нуре мунаввар намуд,
Чу хуршеди партавфишон офарид.
Чӣ розе нуҳуфтаст дар кори Ӯ,
Ки аз абр рангинкамон офарид.
Ба гарданда гардун шабу рӯзро
Зи торику равшан нишон офарид.
Ҳар он чи ки бинӣ ба дунё, аз они Ӯст,
Ки ҳам зарра, ҳам Каҳкашон офарид.
Нагунҷад бузургиш дар фикри мо,
Худ огоҳ зи он чи ки он офарид.
Басират ҳамебахшад аҳкоми Ӯ,
Каломи сафобахши ҷон офарид.
Хушоянду некӯст фармони Ӯ
Ки онро чу дурри гарон офарид.
Худо пок созад маро аз гуноҳ,
Наҷотам ҳаме ройгон офарид.
Чу тавба кунам, бахшадам бор-бор,
Зи тавба ба ҷонам тавон офарид.
>
Чӣ ҳаққу чӣ адл аст гуфтори Ӯ,
Ки Худ ин ҳама ончунон офарид.
Ситоиш кунам Холиқи хешро,
Ки бар ман чӣ хуш посбон офарид.
Намонад ба дунё касе пойдор,
Ба гул низ фасли хазон офарид.
Бувад Мунҷии ман, паноҳгоҳи ман
Худое ки ҷону ҷаҳон офарид.
Дидем хоҳару бародарон.
|: Байни мо нишастан ваъда дод Худованд,
Ба Ӯ кушоем диламон. :|
Аз ёд бибарем ғами ҷаҳон.
|: Чӣ хуш бошад аз Рӯҳи Қуддус пур шавем,
Сӯҳбат кунем бо дилу ҷон. :|
Назди чашмаи оби Худо.
|: Бар Тобӯр бароем, дубора баргарем,
Раҳо аз зулм гашта бо Худо. :|
Мо дар мушоракати ширин.
|: Аз Каломи Худованд зинда кардем рӯҳ,
Баргардем бо зӯри навин. :|
Ба кӯҳҳои абад нигарем.
|: Бо сипар дар зиреҳаш худро пӯшонем,
Аз пайи Худованд биравем. :|
Ба пайравии таронаи 14 дар китоби Забур
Бо садоқат кор бе пироя кард.
Доимо гар ӯ зи ғайбат дур буд,
Бо муҳиббони Худо маҳшур буд.
Тӯҳмату бадгӯӣ аз ӯ сар назад,
Оҷизонро сина бо ханҷар назад.
Айби бадқавлӣ агар донад ҳаме,
Бар сари паймони худ монад ҳаме.
|: Суд агар настонад аз ҳамроҳи хеш,
Гар наҷӯяд равнақи бозори хеш, :|
Бо ғуруру саркашӣ дамсоз нест.
Бегуноҳонро нигаҳбонӣ кунад,
Гар ятимонро саробонӣ кунад.
Хор бишморад агар бадкорро,
Золимони зишту халқозорро,
Гар дили покизаву бекина дошт,
Меҳри Яздонро агар дар сина дошт,
|: Кирдигоро, хаймаи Ту ҷои ӯст,
Хонаи Ту оқибат маъвои ӯст. :|
Хонаи Ту оқибат |: маъвои ӯст. :|
Ба пайравии таронаи 22 дар китоби Забур
Худоям, ки некӯ шубони ман аст,
Маро мебарад сӯи дарё,
Ба сӯи чарогоҳ,
Ба сӯи чарогоҳи сарсабзу шодобу зебо,
Пур аз сабзаву обҳои мусаффо,
Пур аз ғунчагулҳои рангину раъно.
Ту гӯӣ,
Ки ман меҳмонам Худоро.
Бихобам, биёсоям ором он ҷо,
Бинӯшам зи ҷоми таманно,
Ва шабнам бичинам зи рухсори зебои гулҳо.
Ҳаросе надорам,
Ҳаросе зи гармову сармо,
Зи селоби тунду зи бӯрони саҳро,
Зи бадмастиву хашми амвоҷи дарё
Ва аз зулмат хуфта дар қалби шабҳо.
Бидонед, эй душманонам,
Ҳаросе надорам
Зи дарду зи маргу зи борик роҳҳо,
Зи бедоди зӯрозмоёни дунё
Наметарсам ҳаргиз.
Ба ҳар сӯ, ки хоҳам, равам бе муҳобо,
Асои Худо бошадам раҳнамо.
Худо,
Умедам Худо, ҳасту будам Худо,
Ҳама тору пуди вуҷудам Худо.
Худоё!
Чӣ саршорам аз меҳри Ту ман саропо,
Чунин ҳол бошад маро доимо.
Дар наздат, Масеҳо,
Бо захмҳоят шифо ёбам,
Дар Ту гирам маъво.
Бандгардон:
Имон дорам, имон дорам,
Ки бо маргаш Исо,
Бо хуни гаронбаҳояш,
Карда озод маро.
Фидя шудӣ баҳрам.
Хуни Ту шуд кафоратам,
Баҳри гуноҳҳоям.
Туро аз ҷон хоҳам.
Баҳри он меҳри беҳамто
Танҳо Туро хоҳам.
Аз қалби ман дур кун.
Чашми дилам бино гардон,
То ки шавам эмин.
Ба пайравии таронаи 23 дар китоби Забур
Покиву парҳезгорӣ пеша кун,
То шавӣ шоистаи меҳри Худо.
Дил зи кина пок дору рост бош,
То нагардӣ Ту ба дарде мубтало.
Кист бархурдор аз файзи Худо?
– Он ки Ӯро ростӣ андар сар аст.
Аз дурӯғу фитна дурӣ ҷӯяд ӯ,
Ӯ ба некӣ аз ҳама болотар аст.
Бегуноҳ маҳсуб мегардад ҳаме,
Он ки меҷӯяд Худоро ҳар даме.
Файз меёбад зи даргоҳи Худо,
Рӯҳи ӯро набвад осеби ғаме.
Эй Худовандо, шукӯҳи номи Ту
Бартар аз боми баланди Каҳкашон.
Номи Ту паймонаҳоро бишканад,
Менагунҷад дар замину осмон.
Дур шав, дарвозаи порина, дур,
То дарун ояд Худованди ҷалол.
Ӯ Худои Қодири яктои мост,
Қудраташ бошад ба дунё бе мисол.
Ҳар чи бинӣ дар ҷаҳон, аз Ӯ бувад,
Ҳам замину ҷумла лашкарҳои он.
Офтоб, истораҳо дар осмон
Молу мулки Холиқи кавну макон.
Ҳамд мегӯям Худои хешро,
Ӯ маро дар ин ҷаҳон бигзидааст.
Ман нахоҳам дурӣ аз Вай то абад,
Ӯ маро якбора омурзидааст.
Ба пайравии таронаи 26 дар китоби Забур
Туӣ, Парвардигоро, ҳофизи ҷонам;
Туӣ ишқам, Туӣ нерӯи имонам.
Ҳаросон нестам аз ҳамлаи душман,
Туӣ ҳамвора дар ҳар ҷо нигаҳбонам.
Таваккал бар Ту дорам дар ҳама аҳвол,
Ҷуз ин ҳар чизро беҳуда медонам.
Ман аз торикии шабҳо наметарсам,
Туӣ дар тирагиҳо нури рахшонам.
Зи ноҳамвории роҳҳо наметарсам,
Ту ҳатто раҳнамоӣ дар биёбонам.
Агар аз хона берунам бияндозанд,
Ба сӯи Ту саманди ҷон ҳамеронам.
Даруни хонаат бигзорам, эй маъбуд,
Ки бинам ман ҷамолатро ба чашмонам.
Ту Худ гуфтӣ, талаб бинмо Маро ҳар бор,
Талаб дорам Туро аз умқи виҷдонам.
Мадад фармову дастам гир дар сахтӣ,
Туро дар ҳар куҷо ман таҳти фармонам.
Худамро мекунам қурбон ба роҳи Ту,
Бароят ман суруди шукр мехонам.
Худовандо, ҷамолатро талаб дорам,
Карам фармову сӯи Худ фаро хонам.
Агар бебаҳра мебудам зи лутфи Ту,
Чӣ будам бо чунин вазъи парешонам.
Ҳидоят кун маро бар роҳҳои рост,
Ки аз норостиҳо сахт нолонам.
Ту неку неккирдорӣ, Худовандо!
Ман аз некӯият шодобу хандонам.
Дари бахшоишат бикшо ба рӯи ман,
Ту, эй яктои беҳамтои давронам.
Худовандо, ҳамехоҳам зи дарборат,
Қабои раҳмату имон бипӯшонам.
Бандгардон:
Масеҳ, ки Туӣ нурам, рӯ сӯи Ту орам.
Ҷуз Ту набувад нуре, имон ба Ту орам.
Назди Ту ҳамеорам исёни бешуморам.
Нурат шавад роҳбарам, Калом баён кунад.
Дар Ту шавад равшан чашми гуноҳкорам.
|: Аз дил ба Ту рӯ орам, ҷонро ба Ту биспорам.
Ҳаёти ҷовидонро Рӯҳат ато намояд. :|
Дар бемориву сахтӣ дар Ту шифо дорам.
|: Гар Ту надиҳӣ борам, донам, ки зиёнкорам.
Дар фақру бенавоӣ Рӯҳат мадад намояд. :|
Бандгардон:
Масеҳ, эй Мазҳари ҳастӣ !
Масеҳ, эй Нури озодӣ!
Туӣ ҳамчун шубони ман,
Шубони меҳрубони ман.
Кунӣ бар ман парасторӣ.
Диҳӣ хӯрду хӯрокамро,
Фурӯзӣ ҷони покамро.
Бибахшо хоби ширинам.
Туӣ якто, Худои ман,
Ягона раҳнамои ман.
Зи ҷон роҳи Ту мепӯям.
Зи лутфат шоду саршорам,
Бибахшо, гар гунаҳкорам.
Намой аз васл хурсандам.
Кунун хоҳам, Худои ман,
Қабул ояд дуои ман.
Маро ёрӣ намо дар фаҳму тадбир.
Даруни чашми ман бошу ба роҳам
Нигаҳ кун, эй Худо, бар ҳар нигоҳам.
Ки ҳаргиз бе Ту накшоям забонам.
Худоё, дар дилам бошу ба сӯҳбат
Маро таълим деҳ тарзи муҳаббат.
Замони рафтанам бо ҷони ман бош.
Худовандо, Ту дар поёни ман бош,
Замони рафтанам бо ҷони ман бош.
Масеҳ пайваста мегирад дастам.
Ман гӯсфанду Масеҳ Шубонам,
Масеҳ Худ бувад ҳофизи ҷонам.
Бандгардон:
Масеҳ лоиқи ҳамду |: саноям, :|
Масеҳ мӯнисам, ҳар гоҳ |: танҳоям. :|
Масеҳ ҳақиқат, Масеҳ |: ҳикматам, :|
Масеҳ аст кӯмак, чун дар |: заҳматам. :|
Тавфиқ аз паяш карда роҳиям.
Масеҳ аст нону Масеҳ ғизоям,
Масеҳ мазҳари меҳри Худоям.
Ӯст раҳнамои пои гумроҳам.
Масеҳо хуни қуддусаш бирехт,
Масеҳ кафорат, чун ба дор овехт.
Масеҳ Каломи баёни мутлақ.
Масеҳ кавкаби мунири субҳам,
Масеҳ аст сарам, бо вай як рӯҳам.
То абад Масеҳ шуда бо файзу раҳмат.
Бо Падар аҳд баст, то наҷот бахшад,
Ба ташна диҳад оби ҳаёт.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Девҳо низ метарсанд аз Наҷоткори мо.
Чун номи бузургаш мебошад беҳамто,
Бо хунаш харид озодии мо.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Дунёро дар умқи ҳалокат бинед!
Иддаи зиёде бе наҷот мурданд,
Аз дунё манфиат набурданд.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Бо ҷалолу шукӯҳ бо фариштагон.
Аз адолат пур месозад Ӯ дунёро,
Доварӣ мекунад осиёнро.
|: Барраи Худо Худованд Исо,
Ғолиб бар дунё, бар мавту гуноҳ. :|
Ба пайравии таронаи 127 дар китоби Забур
Худоро гиромӣ бидорӣ агар,
Зи файзи Худо баҳра гирӣ мудом.
Шавӣ комёбу набинӣ шикаст,
Туро шери дарранда ояд ба дом.
Дилат шод гардад зи файзи Худо,
Зи фармони Ӯ сар напечӣ агар.
Ба лутфи Худо бошӣ умедвор,
Наҷӯӣ Ту чизе зи ҷои дигар.
Худоро итоат кунӣ гар зи дил,
Чу шохи пур аз мева бинӣ занат.
Зи фарзанди фарзонаи покдил,
Тавоне бияфзояд андар танат.
Шукӯҳи Сионро бубинӣ ба чашм,
Ту, эй порсо марди некӯсиришт.
Шавӣ ташнаву об хоҳӣ агар,
Ба даст оварӣ оби боғи биҳишт.
Худо қавми Худро раҳоӣ диҳад,
Зи шарру бадиҳои ин рӯзгор.
Ба фармони Ӯ сулҳу некиву хайр,
Бимонад дар ин сарзамин пойдор.
Ба мо кардӣ, Худовандо, иноят.
Зи обаш тоза кардӣ ҳар чаманро,
Зи гул афрӯхтӣ кӯҳу даманро.
Чунон дилкаш якоякро сириштӣ,
Ки хоки тираро кардӣ биҳиштӣ.
Зи шарри деви раҳзан эминӣ деҳ.
Равони мо зи файзи Худ барафрӯз,
Ки бошад тахти дил ҷоят шабу рӯз.
Зи нури Ту ҷаҳон гаштаст пуршӯр,
Ба қалбам пур Туӣ, афкан аз он нур.
Ба пайравии таронаи 129 дар китоби Забур
Зи умқи ҷон садо кардам Худоро.
Бигуфтам: "Бишнав, эй Зоти муқаддас,
Навоҳои дили дардошноро.
Ба гиря ҳоли худ мегӯямат боз,
Нигар бар чеҳраи ғамдидаи ман.
Ту бишнав, эй Худои неккирдор,
|: Ҳикоятҳои нобишнидаи ман. :|
Гуноҳ бисёр кардам, шармсорам,
Раҳо кун аз гуноҳ ҷонам, Худоё.
Биёмурзам, мадад фармову кам кун
|: Азоби дарди виҷдонам, Худоё! :|
Назар дорӣ Ту бар умедворон.
Зи абри раҳматат борон биборад
Ба дашти ташнакоми киштзорон.
Дар ин дунё Туро ман интизорам,
Шабонгоҳон ба сони посбоне.
Дилам муштоқи рӯи бомдодон,
|: Ки то ёбам зи рӯзи нав нишоне". :|
Шумо, эй қавм, медонед оё?
Худо сарчашмаи оби ҳаёт аст.
Худо нек асту пурэҳсону одил,
|: Ба мо равшангари роҳи наҷот аст. :|
Масеҳо, эй фурӯғи мулки ҳастӣ!
Зи Ту пайдо бувад болову пастӣ.
Зи фазлат ҷирми хокӣ ёфт тамкин,
Фалак шуд аз кавокиб гавҳарогин.
|: Ба лутфу марҳаматҳо ошно кард. :|
Набурдем аз набудат файз доим,
|: Ба ҳастимон қиёмат кардӣ қоим. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
|: Ба мо таълим додӣ рози ваҳдат. :|
Ба Рӯҳулқудс қалби мо барафроз,
|: Раҳи сулҳу вафодорӣ биёмӯз. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
|: Зи нури Худ макун моро Ту маҳҷуб. :|
Фурӯ шӯй аз дили мо ҳар ҷаҳолат,
|: Қавӣ гардон дар имону адолат. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
|: Ту дар мо, мо ба Ту поянда бошем. :|
Ҳамеша муттаҳид бошем дар ҷамъ,
|: Чу парвона ба гирди нури он шамъ. :|
|: Масеҳ, эй Нури олам! Масеҳ, эй Фахри одам! :|
Маҳбуби манӣ, сурати Ту сурати Яздон,
Маъбуди манӣ, қудрати ту қудрати Яздон.
Аз файзи Ту, эй Дӯст, ҷаҳон гашта фурӯзон,
Аз нури Ту, эй Дӯст, расад даст ба Яздон.
Зоҳир шуда аз сирати Ту ҳикмати Яздон,
Масеҳ, ки Туӣ нури башар, ваҳдати Яздон.
Умеди ҷаҳон бар Ту бувад, эй Шаҳи шоҳон,
Эй он, ки Туӣ нури Худо, шавкати Яздон.
Умед аз ин оромише дорам.
|: Аз чӣ ҳаросаму аз чӣ битарсам,
Ҳам рӯзу шаб рӯҳафтода шавам? :|
Ҳаёти ман аст дар паноҳи Ту.
|: Сано хонам бар номи пурҷалолат
Барои меҳру муҳаббати Ту. :|
Тӯфони умр хомӯш мекунӣ Ту.
|: Гарчи надонам роҳам ба куҷост,
Дилам ором, чун роҳнамоям Ту. :|
Ҳар соату ҳар лаҳза, эй Худои ман!
|: Бе Ту ман ором нестам,
Бе Ту ман хушбахт нестам.
Ҳаётам бо Туст, Масеҳ, эй Худои ман! :|
Мурда будам, лекин Ту ҳаёт бахшидӣ.
|: Дар куҷо ором ёбам,
Эй Масеҳ, Наҷоткорам?
Назди пойҳоят, Масеҳ, ман ором ёбам. :|
Бо азобҳои зиёд ҷон супоридӣ.
|: Мехоҳам, бо Ту бошам,
Эй Масеҳ, Наҷоткорам.
Мехоҳам дар Ту бошам, ояндаи ман! :|
Ба пайравии таронаи 150 дар китоби Забур
Дар васфи Худо шому саҳар нағма сароед,
Ӯро ҳама ҷо бо дилу бо ҷон биситоед.
Ӯро, ки бузург асту тавоност ба ҳар кор,
Бо хандаву бо рақс ситоиш бинамоед.
Бо ҳамду сано бар лабу ҷон ташнаи дидор
Аз завқи висолаш дари дилро бикушоед.
Бо сози дафу чангу навои найи ҷонсӯз
Рақсону ғазалхон ҳама аз хона бароед.
Ҷоне ки Худо дода шуморо, бигузоред
Андар қадамаш, в-арна кӣ ҳастеду куҷоед?
Эй поксириштон, зи Худо файз биҷӯед,
Лутфу карамашро, ки сазовор шумоед.
Эй нағмасароёни хушовоз, бихонед
Тасбеҳ Худоро, ки шумо қавми Худоед.
Чун мавҷи хок дар биёбон.
Ҷисму рӯҳи ман бе паноҳ, мондаам дар гуноҳ.
Намедонистам чӣ мекардам,
Фармон аз шайтон мебурдам.
Ман дар ин дунёи фонӣ умеде надоштам.
|: Аммо Каломи Худо фикрамро равшан намуд,
Рӯҳи Қуддуси Худо дили маро рабуд. :|
Осмон шуд макони ман.
Хуни Қурбонии аҷиб шуста гуноҳи ман.
Тарсҳоям умед шуданд,
Ғамҳоям шодӣ шуданд.
Исои Масеҳ, Маҳбубам, ҷой гирифт дар дилам.
|: Бале, Каломи Худо фикрамро равшан намуд,
Рӯҳи Қуддуси Худо дили маро рабуд. :|
Ба пайравии таронаи 150 дар китоби Забур
Худоро биситоед!
Дар қалъаи осмонӣ
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо бузургии азим
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо уд ва ҳам бо барбат
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо навои тору най
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунед!
Бо шақшақи пуровоз
Ӯро ситоиш кунед!
Ӯро ситоиш кунад!
Парвардигор лоиқ аст
Ӯро ситоиш кунед!
Бандгардон:
Мо аскари Исо Масеҳ,
Устувор андар роҳи худ.
Мо дар раҳи Инҷили Ӯ
Мегузарем аз сарҳои худ.
Дар роҳи ҳақ роҳбари мо.
Чун афсарони муқтадир
Доим бувад бар сари мо.
Наметарсем аз ҷони худ.
Адолат аст зиреҳи мо,
Сипар созем имони худ.
Шикаст диҳем шайтонро.
Шамшери Рӯҳ – шамшери мо,
Фатҳ намоем майдонро.
Бошад Худованд ёри мо.
Рӯҳи Қуддус омадааст,
То ки шавад ёвари мо.
Ба пайравии таронаи 8 дар китоби Забур
Андар замину дар само.
|: Файзат аён дар қалби мо,
Ҳам қудратат дар осмон. :|
Худ кардаӣ қувват бино.
|: Андар даҳони бачаҳо,
Ҳам бар забони кӯдакон. :|
Бар ахтару Ноҳиду маҳ,
|: Гуфтам, ки инсони табаҳ
Бошад чӣ андар ин ҷаҳон? :|
Дар рутба камтар аз малак,
|: Лекин бидодӣ як ба як
Тоҷи ҷалолаш ройгон. :|
Ба пайравии таронаи 28 дар китоби Забур
Бар ман ризоят муддао.
Васфи ҷалолат мекунам,
|: Тамҷиди ҳолат мекунам. :|
Боло зи дарёҳостӣ,
Фавқи замини мостӣ.
Аз осмон болотарӣ,
|: Аз Каҳкашонҳо бартарӣ. :|
Гар хашм гирӣ як даме,
Дунё шикаст орад ҳаме.
Кӯҳу камар ларзон шавад,
|: Ҳам раъду ҳам борон шавад. :|
Ҳам сарви Лубнон бишканад.
Ларзад ба худ, печад чунон
|: Саҳрои Қодеш ногаҳон. :|
Ҷангал намонад дар замин
Аз хашми тӯфон инчунин.
Оташ биборад бар сараш,
|: Сӯзад ҳама баргу параш. :|
Аз дарди зоиш оҳувон
Зору заифу нотавон.
Ту подшоҳӣ, эй Худо,
|: Бар мо гувоҳӣ, эй Худо. :|
Хотима:
Дар хонаву дар кӯи Ту
Мо ҷумла тасбеҳгӯи Ту.
Қувват диҳӣ моро чунон,
|: То шод гардад ҷонамон. :|
Дар сулҳу хайру ростӣ
Ту раҳнамои мостӣ.
Дар сулҳу хайру ростӣ
|: Ту раҳнамои мостӣ. :|
Бандгардон:
|: Mo масеҳӣ ҳастем, Ӯро мепарастем. :|
|: Дар сахтиҳо Ӯро мепарастем,
Дар шодиҳо ҳамдаш сароем. :|
Бо файзи Ӯ дар диламон шодон бимонем.
Дастҳоро бо ҳам бигирем, Ӯро бипарастем;
Бо ҳамдигар шодӣ кунем, дар Ӯ бимонем.
Дар иттиҳоду қувваташ пирӯз бимонӣ.
Суруду оҳанг бихонем, Ӯро бисароем;
Дар кору дар хизмати Ӯ бовафо монем.
Дар Исои Носирӣ қудрату ҷалоли мо аст.
Бандгардон:
Ин ҳадя бар мо аз Худо.
Дар тамоми ин замин сароем васфи Ӯро.
Раҳоӣ омад замин, ҳадя бар мо аз Худо.
Аз ситаму зулму кин дар Исо моро раҳо кард.
Баҳри ту омад Ҳомӣ, бо имон ба Ӯ дуо кун!
Бар шайтон омад ғолиб, пирӯзӣ ба мо пайдо кард.
Ба пайравии таронаи 31 дар китоби Забур
Пинҳон макун аз чашми Худо айбу гуноҳат,
Эй ҷон, ба Худо рост бигӯ он чи ки дорӣ.
Бахшанда Худоест, ки мебахшадат охир,
Пеши назараш гар дили бикшуда гузорӣ.
Онро, ки бубахшида Худо айбу гуноҳаш,
Хушбахттар аз ӯ ба ҷаҳон ҳеҷ касе нест.
Фарёд баровардаву бишнида Худояш,
Чун ғайри Худо ҳеҷ куҷо додрасе нест.
Иқрор накардам ба гуноҳам агар он ҷо,
Ҷону танам аз оташи ғам сӯхт, Худоё.
Пинҳон натавон кард зи чашми Ту хасеро,
Бояд ҳама ҷо бар ту назар дӯхт, Худоё.
Ҳар кас, ки дуо кард ба даргоҳи Ту, ё Раб,
Ӯро хатаре нест ба ҳар раҳ, ки гузар кард.
Эмин бувад ҳамвора зи бадхоҳии душман,
З-ин ҷо агар ӯ ҷои дигар азми сафар кард.
Ҳар ҷо биравам, бок надорам зи касе ман,
Бинмудаӣ бар ман раҳи ҳамвор ба ҳар сӯ.
Аҳкоми Ту дар ҳар қадаме машъали роҳам,
Чун нури дурахшанда падидор ба ҳар сӯ.
Таълим диҳӣ бар ману чашмам бикушоӣ,
То роҳи худ он гуна ки бояд, бишиносам.
Бефаҳм набошам чу хачиреву чу аспе,
Бо ақлу хирад он чи ки ояд, бишиносам.
Ҳар кас, ки шарир аст, варо ғусса зиёд аст,
Аз ғуссаву ғам марди Худоро асаре нест.
Эҳсони Худоро ҳама ҷо бинаду донад,
Ӯро ба ҷаҳон ғайри Худо роҳбаре нест.
Эй ростдилон, дар қадами поки Худованд
Аз шодии дил нағмаи мастона сароед.
Бо сидқу сафо тавба кунед аз гунаҳи хеш,
Аз рӯи муҳаббат ба Худо саҷда намоед.
Ба пайравии таронаи 32 дар китоби Забур
Дар шаъни Худои худ ҳамеша,
Эй некдилон, тарона хонед.
Ҷӯед зи дил ризои Ӯро,
То рози каломи Ӯ бидонед.
Ҳар созу сурудро ба шодӣ
Тақдими Худои худ намоед.
Бо сӯзу навои барбату уд
Ҳар лаҳза суруди нав сароед.
Кирдори Худо ҳақиқати маҳз,
Адл аст нуҳуфта дар каломаш.
Инсоф писанди хотири ӯст,
Некӣ ҳама дар шукӯҳи номаш.
Аз файзи каломи Ӯст пайдо
Инсону замину осмонҳо.
Баҳре ба даруни машк гунҷад
Аз ҳикмати он Ҳакими доно.
Тарсед ҳама зи ҳайбати Ӯ,
Ӯ Қодири Мутлақи ҷаҳон аст.
Ӯ ҳаст намудааст моро,
Ин воқеа бар ҳама аён аст.
Андешаи қавмҳои дунё
Нақше ки бар об гашта пайдо.
Гум гашта зи баъди лаҳзае чанд,
Ҳаргиз нашавад дигар ҳувайдо.
Чизе ки ҳамеша мондагор аст,
Ин фикри Худои меҳрубон аст.
Поёни ҷаҳон фаро расад гар,
Гум менашавад, ҳамеша он аст.
Аз авҷи фалак назора дорад
Моро, ки нишаста дар заминем.
Донад ҳама он чи дар дили мост,
Огоҳ аз он ки мо чунинем.
Ку он ки ба қуввати худаш гашт
Ғолиб ба тамоми душманонаш.
Гар шоҳ ва ё ки паҳлавон аст,
Ҳеҷ асту на чизе дар тавонаш.
Ӯро, ки Худош менахоҳад,
Не аспу на лашкаре раҳонад.
Ҳар кас, ки наҷотро биёбад,
Ин рози нуҳуфтаро бидонад.
Онро, ки ҳарос дар дилаш буд,
Эҳсони Худо фаро гирифташ.
Дорад ба Худо таваккал аз дил,
Дар дасти Худост сарнавишташ.
Моро ба Худои мо умед аст,
Ӯ ҳофизи ҷони мост доим.
Мо такя ба Ӯ кунему моро
Дорад ба сулуки Хеш қоим.
Эй Бор Худои молики ҷон,
Аз раҳмати Худ бибахш моро.
Дар номи муқаддаси Ту хонем
Ҳар бору ҳамеша ин дуоро.
Додӣ Масеҳатро ба мо.
Мо ғарқи исёну хато,
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Эй Чашмаи меҳру вафо,
Додӣ Ту Исоро ба мо.
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Додӣ наҷоте ройгон.
Омад Худованди ҷаҳон,
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Кардан або дасту забон?
Фарзандат омад дар миён,
Дар ҷои мо Ӯ кушта шуд.
Андар ҳузурат фидя шуд.
Мо ҳавасро зери по бинҳодаем,
Дар ҷаҳони хештан озодаем.
Аз муҳаббат бодаҳо омода кун,
То бубинӣ, пайрави он бодаем.
З-он ба чанги мост зулфи орзу,
Мурдаему бори дигар зодаем.
То паёми дӯстон ояд ба дил,
Мо ба роҳи дӯстон дил додаем.
Нест дар мо рангу рӯҳи хокиён,
Мо ҳама афлокиёни содаем.
Қасри моро ҷовидонӣ сохтаанд,
З-он сабаб, ки мардуми афтодаем.
Мо ба дунболи Масеҳи меҳрубон
Баҳри хидмат доимо омодаем.
Мо ба дунболи Масеҳи меҳрубон
Баҳри хидмат доимо омодаем.
Ба пайравии таронаи 41 дар китоби Забур
Ҳамчу оҳу медавам бар сӯи об,
Ҷони ман муштоқи дидори Худост.
Ташнагӣ меорадам дурӣ зи Ӯ,
Ташнаро оби фаровон муддаост.
Ҳон, магӯедам Худои ту куҷост?
З-ин сухан ақлам дигаргун мешавад.
Ашк менӯшам шабонгоҳ ҷои об,
Дил даруни синаам хун мешавад.
Рӯзҳои ид бурдам халқро
Ҳамдгӯён сӯи даргоҳи Худо.
Менадонам ман, чаро дармондаам,
Инчунин ошуфтаҳолу бенаво.
Ҷони ман, озурдаву ғамгин мабош,
Ноумед аз раҳмати Эзид мабош.
Ӯ ҳамебахшад гуноҳони туро,
Рост бошу сӯи бадкорон марав.
Эй Худо, андар диёри ғурбатам
Дард ҳуҷум орад зи ҳар сӯ бар сарам.
Мавҷи дарёҳои хашмолуд низ
Ғам фурӯ боронда бар бому дарам.
Сарзамини Урдун акнун ҷои ман,
Кӯҳи Ҳермӯнрову Мисъарро нигар.
Ёд меорам Туро з-ин ҷо мудом,
Эй Худо, Парвардигори додгор.
Рӯз бархурдорам аз эҳсони Ту,
Шаб ҳамехонам суруде бар забон.
Аз самими дил дуоят мекунам,
Эй Худо, эй Кирдигори меҳрубон.
Таънаву дашномҳои душманон
Хаставу мадҳушу ҳайронам кунад.
Гар бигӯяндам: "Худои ту куҷост?",
Ин дигар якбора вайронам кунад.
Сахраи ман мешавӣ Ту, эй Худо,
Гар шавад душвор бар ман зиндагӣ.
Мунҷии ман, роҳбару ғамхори ман
Дар мусибатҳову дар дармондагӣ.
Моҳигир, эй моҳигир, эй моҳигир,
На бо қудрат, на бо қуввати худат моҳӣ нагир.
|: Ба канори дарёчаи Ҷинесорет
Исо омад, Исо омад.
Шаби бозгашт тӯри Шимъӯн
холӣ омад, холӣ омад. :|
|: Субҳ ки шуд, Устодашон,
бар хилофи фикру ақлу саъйашон,
Моҳӣ дод ба тӯрашон, моҳӣ дод ба тӯрашон. :|
|: Ӯ Худо буд, Ӯ Худо буд,
ки моҳӣ дод ба тӯрашон. :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Мутаваккил ба Худоят, ба андак роҳ кун ҳидоят,
Мутаваккил ба Масеҳо,
тӯри Худ кун пур зи неъмат. :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Биё, равем, эй моҳигир, то сайёди дилҳо бошем.
Бо иттиҳод бо Масеҳ сайёди одамҳо бошем,
сайёди одамҳо бошем. :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
|: Моҳигир, бо зӯри худ моҳӣ нагир! :|
Гашта бедор дунё зи хоби гарон.
Бин, чӣ гуна шавад ранг-ранг осмон,
Гаҳ кунад гиря – гаҳ ханда бар бӯстон.
Бар табиат нигар, мурда буд, зинда шуд,
Дар ҷаҳон партави меҳр тобанда шуд.
Он Масеҳе ки аз баҳри мо банда шуд,
|: Мурду бархост, моро раҳонанда шуд. :|
Воз шуд то абад осмон бар замин.
Марг дигар набуд қудраташ беш аз ин,
Аз чӣ тарсам дигар, аз чӣ бошам ғамин?
Сар барор аз уфуқ, меҳри тобони мо,
Бин чӣ сон тоза гашта тану ҷони мо.
Қабри холӣ нигар, кори Яздони мо,
|: Зинда Исо бубин, асли имони мо. :|
Аз тавфиқат огоҳам кун!
Мағфур аз гуноҳам кун!
Бандгардон:
Пок соз гуноҳамро!
Рафъ кун андӯҳамро!
Шод гардон рӯҳамро, эй Масеҳ!
Пур аз хато ва лабрезам,
Аз ғуссаи дил ранҷурам.
Саргардону бепаноҳе,
Ношоиста, бенасибе.
Ҳам дар маргу эҳёи Туст,
Дуоҳоям ба номи Туст.
Баҳри бинои шаҳри навини Худо шавед.
Бар мост, то ки дар пайи фармон ба ҷон шавем,
Андар бинои шаҳр чунин ҷонфишон шавем.
Дар ин бинои шаҳр Худое шавад падид.
Ҳар рӯз агар ману ту бикӯшем дар бино,
Ҳар лаҳза нусрате расад аз файзи Ҳақ ба мо.
Ба пайравии таронаи 45 дар китоби Забур
Ба ҳангоми сахтиву дармондагӣ
Худо ёри мову мададгори мост.
Замин ларзад ар, кӯҳ резад ба баҳр,
Худо з-ин хатарҳо нигаҳдори мост.
Ба шаҳри Худо ҷӯйи обе равон,
Нишот ораду шодмонӣ диҳад.
Дар он ҷойгоҳи муқаддас Худо
Ба мо иззати ҷовидонӣ диҳад.
Набинад газанду нагардад хароб
Чунин шаҳри зебо, ки шаҳри Худост.
Шукӯҳаш ба ҳар лаҳза афзун шавад,
Худо Худ гувоҳи чунин муддаост.
Агар хашм гирад Худо як даме,
Ҷаҳон ларзад аз ҳайбати хашми Ӯ.
Чу муме гудозон шавад гар замин,
На ояд чу як зарра дар чашми Ӯ.
Худо найзаҳоро ба зер оварад,
Камонҳои ҷанговарон бишканад.
Касеро, ки муштоқи ҷанг аст ӯ,
Ба аъмоқи чоҳаш ҳаме афканад.
Худо дар замин сулҳ хоҳад, на ҷанг,
Бидону чунин тундхӯӣ макун.
Ба ошӯбу ғавғо дигар дил мабанд,
Чунин бармало ҷангҷӯӣ макун.
Худованди Яъқуб, бар мо нигар,
Нигаҳ дор моро зи бедоду кин.
Ту коре бикун, то намонад дигар
Зи бедоду кин тухмае дар замин.
Ту ҳастӣ ҳамеша паноҳгоҳи мо,
Наҷӯем ҷуз Ту паноҳе дигар.
Куҷо метавон ёфт амну қарор,
Ба ҷое дигар такягоҳе дигар.
Ба мо шуд намоён – меҳри Ӯ дар ҷаҳон,
Вақте Ӯро фидо кард, то баҳрам бимирад.
|: Ҷалол бар номаш барои файзаш.
Он қадар дӯст дошт ҷаҳонро,
ки бахшид Писараш. :|
"Ҳама чиз иҷро шуд";, наҷотам тазмин шуд,
Нақшаи илоҳияш дар вуҷудам мӯҳр шуд.
|: Ҷалол бар номаш барои файзаш.
Он қадар дӯст дошт ҷаҳонро,
ки бахшид Писараш. :|
Аз дидаҳо то кай ниҳонӣ, боз ой!
Моро ҳаёти ҷовидонӣ, боз ой!
Боз ою бар мо кун шубонӣ, боз ой!
Эй Мунҷии мо, растагорон, боз ой!
Бо суру овози малоик боз ой!
Бандгардон:
Дарёи раҳмат, файзу муҳаббат, кун Ту иноят.
Олам мунаввар кун зи нурат, боз ой!
Таъҷил кун андар зуҳурат, боз ой!
Боз ою кун мушкилкушоӣ, боз ой!
Пури Худоиву Худоӣ, боз ой!
Бардор ин расми ҷудоӣ, боз ой!
Каррубиён андар ҳузурат, боз ой!
Ҳозир ҳама баҳри зуҳурат , боз ой!
Бо фавҷҳои осмонӣ боз ой!
Бо он асоси хусравонӣ боз ой!
Боз ою бинмо ҳукмронӣ, боз ой!
Моро зи дасти ғам раҳо кун, боз ой!
Пок аз гунаҳ қалби маро кун, боз ой!
Ба пайравии таронаи 50 дар китоби Забур
Худоё, бубахшо гуноҳи маро,
Ки ман дар ҳузури Ту шармандаам.
Биёлуда домонам инак гуноҳ
Аз ин рӯ, Худоё, сарафгандаам.
Гуноҳ кардаам пеши чашмони Ту,
Агар хашм гирӣ Ту бар ман, равост.
Ман иқрор кардам, ки бад кардаам
Ва ҳукми Ту бар ман дурусту баҷост.
Ба ҳаққи Ту бад кардаам, эй Худо,
Раҳоӣ надорам ман аз хашми Ту.
Раҳонам, Худоё, зи шарри гуноҳ,
Бадиро напӯшондам аз чашми Ту.
Гуноҳкор будам зи рӯзе ки ман
Набудам ҷудо аз тани модарам.
Табоҳ гашта ҷонам зи шарму гуноҳ,
Ман ин шармро то куҷоҳо барам?
Замири маро пур кун аз ростӣ,
Биёмӯзам аз ҳикмати поки хеш.
Ки то пок гардам ҳаме аз гуноҳ,
Бидӯзам ман ин домани чоки хеш.
Хатои маро аз назар дур дор,
Ва хурсанд кун ҷони ғамноки ман.
Диламро зи айбу бадӣ пок кун,
Фуруд ой кунун дар дили поки ман.
Магир аз ман ин файзи Рӯҳулқудс,
Маяндоз дурам зи даргоҳи Худ.
Наҷотам бибахшову шодам бикун,
Ки ёбам ба шодӣ паноҳгоҳи худ.
Худоё, бигир аз ман ин ранҷро,
Сабук кун даме дарди виҷдони ман.
Ки хун рехтам, ин гуноҳи бузург
Ба ҳам барзад оромиши ҷони ман.
Лабамро кушо, то ки дар васфи Ту
Суруду навое зи дил сар кунам.
Сарамро ба поят фуруд оварам,
Фидои Ту ҷонро саросар кунам.
Ба қурбонӣ омодаам, эй Худо,
Кунам ҷону дилро ба қурбони Ту.
Ту ҳар чи бихоҳӣ, ба ҷо оварам.
Напечам даме сар зи фармони Ту.
Шикаста дилам ҳолиё, эй Худо,
Ту рӯҳи шикастадилон шод кун.
Писанди ту ин рӯҳи бишкаста аст,
Ту бишкастаро аз нав обод кун.
Худоё, зафар деҳ Ту ин халқро,
Ба Байтулмуқаддас, ки ҷои Ту аст.
Ту деворҳояш ба по кун зи нав,
Ки ин шаҳри зебо барои Туст.
Ба қурбонӣ омода гӯсолаҳо
Ба пои ту, эй Зоти Парвардигор.
Ту манзур фармову раҳмат фазо,
Ба ихлосмандони Худ бор-бор.
На дар сурудхонии дилам,
Балки бо Туст қалби ман, Масеҳо!
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
На дар он бахте, ки додиям.
Таронаи дил диҳад садо:
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Медиҳӣ ба дилам оромӣ.
Супорам ба Ту ҳар хостамро,
Бо ту он ҳама сарчашмаҳо!
Дар биҳишт оё беҳтар бувад?
Дар вуҷудам ин шодмониҳо:
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Aз ҳарорат паноҳам Туӣ!
Дар биёбон хонам сурудҳо:
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Номи Ту сипар ба қалби ман.
Ғолиб ҳастам ман дар набардҳо,
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Tу қалъаю наҷоти манӣ!
Хушбахтии абадӣ бар мо,
Бо Ту он ҳама сарчашмаҳо!
Дар ин дунёи фонӣ набуд бароям ҳамдам.
Осмони дунёи ман хуршеде надошт.
Шайтон дар замини қалбам тухми ғам мекошт.
Фарёд задам: "Эй Худо!" Ӯ садоямро шунид.
Ӯ Исо буд, Ӯ Исо буд, назди ман омад.
Ба як дунё шодӣ омад, дар қалбам нишаст.
Шайтон чун Исоро дид, тухмашро бардошт, гурехт.
Дигар имрӯз озодам ман аз бори ғамҳо.
Месароям "ҳалелуёҳ" дар номи Исо.
Ба пайравии таронаи 62 дар китоби Забур
Эй Худои ман, Худои меҳрубон,
Ҳар саҳар аз дил талаб дорам Туро.
Ҷисми ман пазмону ҷонам ташнаат,
Ман ба нақди ҷон харидорам Туро.
Ташнаи рӯи Туям ман, эй Худо,
Ҷонам аз дидори Худ сероб кун.
Ин замини хушкро бо меҳри Худ
Сабз гардон, хурраму шодоб кун.
Аз ҳаётам беҳтар аст эҳсони ту,
Эй Худо, эй Кирдигори лоязол.
Дар макони қудс дидам ман Туро,
Эй Худо, эй соҳиби ҷоҳу ҷалол.
Дар тамоми умр хоҳам хонд ман
Аз дилу аз ҷон муборак номи Ту.
Шодмон лабҳои ман аз мадҳи Ту,
Ҷон бинӯшад ҷуръаҳо аз ҷоми Ту.
Шаб ба бистар меравам бо ёди Ту,
Дар тамоми шаб хаёлат дар сарам.
Ту мададгори манӣ, эй Шоҳи ман,
Сояи боли Ту бошад бистарам.
Шод кун ҷони маро, Парвардигор,
Чунки ҷони ман ба Ту часпидааст.
Дар паноҳи лутфи Ту оромишест,
З-ин сабаб он ҷо чунин хуспидааст.
Қасди нобудии ҷонам гар кунанд,
Ҷояшон дар таҳти гӯристон бувад.
Аз дами шамшерҳо мебигзаранд,
Ҷонашон дар чанги шағолон бувад.
Дар Худо шодӣ кунад шоҳ инчунин
Бо дили оганда аз ишқу умед.
Гар таваккал бар Худо аз дил кунем,
Пеши рӯи мо бувад роҳи сафед.
Баста гардад фитнаҷӯёнро даҳон,
Чашмҳошон кӯр гардад аз дурӯғ.
Фахр дорам бар Худои хеш ман,
Чашмам аз файзаш ҳамеша пурфурӯғ.
Ба пайравии таронаи 72 дар китоби Забур
Ба дил гуфтам чаро ин гуна шоданд
Дар ин дунё ба ҳар ҷое шарирон.
Чаро дар неъмату нозанд ҳар дам,
Ба рағми заҳмату дарди фақирон.
Агар дасти ситам бардошт золим,
Занад то бар сари ҳар дардманде,
Ба пеши чашми Ту бо қаҳр бишкаст
Ду бозуи ятими мустаманде.
Ва ё бо қаҳру хашму бадзабонӣ
Ба ҳар ҷо носазо гӯяд ба мардум.
Ба сад найранг аз шаб то саҳаргоҳ
Дурӯғи нораво гӯяд ба мардум.
Шарирон бо ғуруру кинаву кибр
Худоҷӯяндагонро садди роҳанд.
Хатокоранду беинсофу золим,
Валекин соҳибони молу ҷоҳанд.
Дилам аз ғусса пур шуд, чашмҳо тор,
Ба сӯи тирагӣ раҳ мекушудам.
Зи Ту навмед будам, эй Худованд,
Чун аз рози азал огаҳ набудам.
Танам ларзиду поям суст гардид,
Аз ин вазъияту ҳоли парешон.
Худо оё намедонад, ки онҳо
Гуноҳкоранду ҳамовози шайтон.
Намедонистам инро, эй Худованд,
Ки фардое набошад золимонро.
Ба дунёи дигар кай метавон бурд
Шукӯҳу ҷоҳу моли ин ҷаҳонро.
Ту аз рӯи муҳаббат, эй Худованд,
Кушудӣ чашмҳои бастаамро.
Зи ҳайвонмашрабӣ, эй Зоти бечун,
Раҳонидӣ Ту ҷони хастаамро.
Ман акнун воқифам, медонам инро,
Ки дар рӯзи қиёмат доварӣ Ту.
Ба ҷабборони бадкирдору золим
Азоби оташин меоварӣ Ту.
Худоё, бо Ту наздикам ман ҳол,
Намехоҳам ман аз Ту дур бошам.
Ҳалокат оварад дурӣ гузидан,
Агар дурӣ гузинам, кӯр бошам.
Худоё, такягоҳи ман Ту ҳастӣ,
Ба мисли сахраи кӯҳи баланде.
Налағзад пои ман дар ҳеҷ роҳе,
Зи бадхоҳон намебинам газанде.
Туро сад шукр мегӯям, Худоё,
Зи ҷону дил таваккал бар Ту дорам.
Ҳамеша мадҳи Ту вирди забонам,
Ба даргоҳи Ту, ё Раб, рӯй орам.
Аз олами болоӣ,
Аз айб мубарроӣ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Аз Зоти Худо муштақ!
Дармонда шудем, алҳақ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Афкори ҳама хонӣ,
Зинда зи Ту ҳар ҷоне,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Дар қудси парастишгоҳ,
Аз омаданат огоҳ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Як сӯ шавад ин олом,
Кӯтоҳ кунӣ айём,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Бо мо Ту шавӣ ҳамроҳ,
Ҳар ранҷ шавад кӯтоҳ,
Олам шуда бас торик,
Вақт аст, ки боз оӣ!
Ту эй гумраҳ аз даргаҳи адлу эҳсон,
Дар ин раҳ нагардад туро мушкил осон,
Зи ман бишнав ин панди покиза аз ҷон.
Бандгардон:
Ба ҷуз дар Масеҳо ҳаёте надорӣ,
Ба ғайр аз салибаш наҷоте надорӣ.
Тавонӣ, ки ёбӣ наҷот аз маосӣ.
Агар музтариб аз азобу қасосӣ,
Масеҳо бувад Мунҷии шахси осӣ.
Ба пайравии таронаи 83 дар китоби Забур
Дилам шавқи Ту дорад, эй Худоё!
Суханҳои Ту мехоҳам шунидан.
Даруни хонаи нуроният ман
Чӣ муштоқона хоҳам орамидан.
Парастуҳои хушовозро ман
Ба сӯи кӯи Ту дидам ба парвоз.
Ба гирди хонаи Ту лона доранд,
Ҳама дар мадҳи номат нағмапардоз.
Хушо онон, ки ҷо доранду манзил
Дар он ҷое ки ту манзил гузидӣ.
Хушо он ҷо, ки номат бар забонҳост,
Касе он ҷо ғаму дарде надидӣ.
Хушо он кас, ки қувват ёбад аз Ту,
Ба дил меҳри Ту дорад ҷовидона.
Ба ҳар сӯ бигзарад, борон биборад,
Дилаш дарёи файзи бекарона.
Худовандо, Ту бар ман меҳрубон бош,
Ба лутфи худ иҷобат кун дуоям.
Назар андоз бар ман, қувватам бахш,
Бикун аз қайди бемеҳрӣ раҳоям.
Туро гар навкаре бошам, ҳамон беҳ,
Нахоҳам қасри шоҳиро ба дунё.
Ба назди Ту агар бошам ду рӯзе,
Муродам ҳосил ояд, эй Худоё!
Ту бар мо офтоб ҳастӣ, Худоё,
Сипар дар рӯзҳои сахтиву ҷанг.
Натарсам аз ҷафои даҳр ҳаргиз,
Агар барпо шавад сад гуна найранг.
Ҷалолу меҳр бахшӣ, эй Худоё,
Барои мардумони росткирдор.
Ту некиро нигаҳдорӣ ҳамеша
Барои бандагони некпиндор.
Зеро ки мебошад амин.
Ӯ ваъда дода инчунин
Бар ҷумлаи мо, мӯъминин.
Бошад муҳаббат кори Ӯ.
Ҷонам хуш аз гуфтори Ӯ,
Дил толиби он шамси дин.
Роҳам ба сӯи Ӯ бувад.
Моро ҳаёт аз Ӯ бувад,
Дигар набошад дил ғамин.
Рӯҳаш ба қалбам андар аст.
Ин рамаро Ӯ раҳбар аст,
Моро бувад ёру муин.
Пинҳон шуд аз дидори мо.
Гуфт Ӯ, ки ҳастам бо шумо,
Дар ваъда мебошад амин.
Бандгардон:
Нури Худоӣ, нури Худоӣ,
Тобон дар қалбам бо ҷалолӣ.
Ҳалелуёҳ, хушбахтаму шодам,
Мехонам ҳамди Наҷоткорамро.
Ҳаво, дарё, ҷаҳони босафоро,
Ҳамон, ки нурҳо аз ҷилваи Ӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Ба нури ахтарон афрӯхт раҳро,
Ҳамон, ки гардиши айём аз Ӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Ки аз кораш кунад доим ҳикоя,
Ба вақти тирагиҳо роҳбарам Ӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Бувад оромбахши ҷисму ҷонам .
Чу дар андешаи ман ҳаст он дӯст,
Ба ёди ман ҳамеша ҳаст он дӯст.
Шодӣ кунед, эй мӯъминон.
Номашро ҳар дам ёд кунед,
Ҳамдаш кунед вирди забон.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ !
Ҳамдаш кунед вирди забон. :|
Шуд ошкор андар ҷаҳон.
Аз нури рӯи Худ намуд
Равшан замину осмон.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Равшан замину осмон. :|
Бинамоед аз дилу ҷон.
Имрӯз андар Байт-Лаҳм
Наҷотдиҳанда шуд аён.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Наҷотдиҳанда шуд аён. :|
К-аз дидаҳо будӣ ниҳон,
Андар либоси бандагӣ
Шуд халқи гумраҳро шубон.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Шуд халқи гумраҳро шубон. :|
Башорату нур ба дилҳо афрӯхтан.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Бандгардон:
|: Дари дилатро воз кун, :|
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Зинда шуду бар марг пирӯзӣ овард.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Туро мехоҳад додан Ӯ раҳоӣ.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Чун фардо бо насли Ӯ медурахшад.
Дари дил бикшо, ба Исо нидо кун,
ба Худову Раҳокун.
Ба хонаи торики дил, Писари Худо.
Умре буд, монда будам танҳои танҳо,
Ҷудо будам зи шодӣ, канори ғамҳо.
|: Аммо имрӯз даруни дил Туро дорам,
Дар ин дунё наҷот зи дасти Ту дорам! :|
Ин дили хурдтаракам асири ғам буд.
Занҷири шайтон рӯи дасту поям буд,
Маро аз Худои ман ҷудо карда буд.
|: Аммо имрӯз даруни дил Туро дорам,
Дар ин дунё наҷот зи дасти Ту дорам! :|
Ки Султони дили ман Худованд шуда.
Дӯстат дорам, Масеҳо, Маҳбуби Худо!
Замоне ман ғарқ будам дар умқи гуноҳ.
|: Аммо имрӯз даруни дил Туро дорам,
Дар ин дунё наҷот зи дасти Ту дорам! :|
Хурӯшон чун мавҷи дарё, фаро гирад он маро.
Бар атрофи ману ҷонам ҷараён ёбад меҳри Ту.
Барад боло, барад манзил, ба оромӣ, ба осмон.
Аз ин соҳил то он соҳил меҳри безаволашро.
Дӯстдоронро мешиносад, мурд, то бошанд хоси Ӯ.
Бингар, чӣ сон Ӯ шафеъ аст ва чашмонаш бар онон.
Уқёнусе аз баракот ҷорист баҳрам аз боло.
Меҳри пурасрори Исо аз осмон, аз само
Ба ҷалолаш ворид кунад, ба шукӯҳи побарҷо.
Ба пайравии таронаи 89 дар китоби Забур
Аз азал будиву ҳастӣ то абад,
Эй Худованди кариму меҳрубон.
Нест бар Ту ибтидову интиҳо,
Гар ба нобудӣ кашад кори ҷаҳон.
Зиндагӣ як гул ба ҳангоми саҳар,
Мешавад пажмурда андар шомгоҳ.
Зиндагӣ як хоби кӯтоҳ асту бас,
Маҳв мегардад ҳаме андар нигоҳ.
Гар давом орад ҳаме ҳафтод сол,
Ё шавад ҳаштод умри одамӣ.
Бо ҳама дарду азобу ғуссааш,
Оқибат поён пазирад як даме.
Хокиён дар хок мебояд шудан,
Рӯ ба сӯи хок бояд карду рафт.
Ҳукми тақдир аст, дигар чора нест,
Гиря бар хошок бояд карду рафт.
Умри мо кӯтоҳу мо бечораем,
Ғарқи гирдоби гуноҳ ҳастем мо.
Ҳикмату ақлу хирадмандӣ бидеҳ,
Ҳамчу кӯре назди чоҳ ҳастем мо.
Хашм гирӣ бар гуноҳи мо чунин,
Хашми Ту моро парешон мекунад.
Кай шавад пинҳон гуноҳ аз чашми Ту,
Чашми Ту пинҳон намоён мекунад.
Раҳм кун бар мо, Худоё, барбигард
Аз сари қаҳрат, ки мо дармондаем.
Лутф фармо, раҳматат афзун намо,
Сар ба поят бори дигар мондаем.
Як даме моро, Худоё, шод кун,
Аз ғами дармондагӣ озод кун.
Дар шигифт оянд фарзандони мо,
Хонаи вайронаро обод кун.
Файзи Ту гирад фаро бори дигар
Мову фарзандони моро, эй Худо.
Бар ҷамеи мо дар ин дунёи дун
Раҳм фармо ошкоро, эй Худо.
Ба пайравии таронаи 90 дар китоби Забур
Дар паноҳи Зоти Ҳақ бошӣ агар,
Менатарсӣ аз хатарҳо ҳеҷ гоҳ.
Гар зи дил дорӣ таваккал бар Худо,
Роҳи ту равшан бувад дар шомгоҳ.
Гар вабои маргбор ояд падид,
Роҳ накшояд ба сӯи хонаат.
Офати тоун агар афзун шавад,
Дар амон монад ҳаме кошонаат.
Дар чунин аҳвол, медонӣ, Худо
Густаронад болҳояш бар сарат.
Ӯ сипар гардад туро ҳангоми ҷанг,
Мегурезад душман аз давру барат.
Бар шарирон гар ҳуҷум орад ҳаме
Марги ваҳшатнок як дам дар замин,
Чашми ту бинад ҳазорон куштаро,
Ин аҷаб набвад сазошон инчунин.
Бад набинӣ дар тамоми умри хеш,
Эй худоҷӯянда марди порсо.
Аз бало маҳфуз бошад ҷони ту,
Бар танат дарде нагардад ошно.
Гурги одамхор бигрезад зи ту,
Аз миёни бешаҳо гар бигзарӣ.
Сар бикӯбӣ мори афъиро ба по,
Синаи шери жаёнро бардарӣ.
Ман нигаҳ дорам туро аз ҳар бало,
Ин нидо ояд зи сӯи осмон.
Ман ҳамедонам, ки ту аз сидқи дил
Номи Ман дорӣ ҳамеша бар забон.
Ман дуоятро иҷобат мекунам,
Гар Маро хоҳӣ ба ихлоси тамом.
Ман туро бошам ҳамеша такягоҳ,
Сояи Ман бар сарат бошад мудом.
Бандаи Ман, шод бошу ғам мабин,
Дар ҷаҳон умри дарозат медиҳам.
Мешавам Ман Мунҷият дар тангно,
Ваъдаи дидор бозат медиҳам.
Намо дунёву ҳастиро фаромӯш.
Ки то ҷони туро ором бахшад,
Дили ғамдидаатро ком бахшад.
Туро созад аз ин дунё фиғонӣ,
Дар ин дам дар дуо мехон Худованд,
Зи ҷону дил ба Ӯ бинмой пайванд.
Намояд шодмон қалби парешат.
Шавад андӯҳу ғам яксар фарорӣ,
Агар як дам ба Яздон рӯй орӣ.
Ҳаме осон ба дунё кор гардад.
Агар ҳастӣ ба қайди ғам гирифтор,
Дуо кун, то шавад шодӣ падидор.
Аз Ӯ шодиву асли комёбӣ.
Масеҳо, Ту ҳаёти ҷовидонӣ,
Ба ҷуз дар Ту набошад зиндагонӣ.
Ки ҷони мо зи меҳнат кардӣ озод.
Ба мо омӯхтӣ тарзи дуоро,
Ки биситоем ба номи Ту Худоро.
|: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
|: Оре, тарк кардӣ баҳрам. :|
То оштӣ бидиҳӣ моро бо Худо.
|: Оре, тарк кардӣ баҳрам. :|
бахшидӣ гуноҳам, бидодӣ умед.
|: Оре, тарк кардӣ баҳрам. :|
Тарк кунам хоҳару бародар баҳрат.
|: Оре, тарк кунам баҳрат. :|
Тарк кунам ҳар он чи дар дунё дорам.
|: Оре, тарк кунам баҳрат. :|
Мо гӯсфандони чарогоҳат.
|: Моро бубар назди чашмаҳо,
Моро Ту чӯпонӣ бинамо. :|
Дар биёбон саргардон будам.
|: Он гоҳ садоят бишунидам,
Ба сӯят шитобон давидам. :|
Аз ҳеҷ чизу ҳеҷ кас натарсам,
|: Чун Ту, Масеҳ, чӯпони манӣ,
Маро аз хатар мераҳонӣ. :|
Ба гуноҳ иҷозат медиҳӣ?
Хунрезӣ, фиребу дурӯғҳо;
Эй Худо, акнун бишнав дуо.
Мехостам, Ту зудтар биёӣ,
Мехостам, Ту моро бибарӣ,
Ба осмон ворид бикунонӣ.
Кай Ту доварӣ менамоӣ?
Камолатро, Қуддус, ташнаам;
Кай бар ин ҷаҳон ҳукм меронӣ?
Медонам, Ту ҳастӣ пуртоқат,
Медонам, Туӣ пурмуҳаббат,
Ёрон тавба кунанд дар вақтат.
Оё фурсатро донӣ ғанимат?
Вақти мо шарир аст, бингарам,
Ин мардум бе Масеҳ мемуранд.
Эй, биё, кор кунем якҷоя,
Муждаро мо эълон намоем,
То бозгашти Ӯ вафодорем.
Ба пайравии таронаи 99 дар китоби Забур
Сӯи Худованди ҷаҳон.
Дурӣ кунед аз хашму кин,
Парҳез аз чини ҷабин.
|: Шодобу хуррам рӯятон,
Бикшода ду абрӯятон. :|
Лабханд бар лабҳо аҷин,
Андеша пурбор аз яқин.
Бо созу бо овози хуш,
Бо нағма, бо пардози хуш.
|: Дар синаҳо бонги дуруд,
Ҷон ғарқи оҳанги суруд. :|
Эй ҳамраҳон, ҳар субҳу шом.
Ҳамди Худо дар саҷдагоҳ
Ҳар бомдод, ҳар шомгоҳ.
|: Вирди забонҳотон бувад,
Пайвасти ҷонҳотон бувад. :|
Парвардигори мост Ӯ,
Омӯзгори мост Ӯ.
Аз лутфи Ӯ инсон шудем,
Ин гуна маънидон шудем.
|: Номат муқаддас, эй Худо,
Умеди ҳар кас, эй Худо. :|
Хотима:
Некӯву пурэҳсон Туӣ,
Бар дардҳо дармон Туӣ.
Ҷонҳои моро шод кун,
Моро зи ғам озод кун.
|: Номат муқаддас, эй Худо,
Умеди ҳар кас, эй Худо. :|
Гулистони бақо обод аз Ту.
Фурӯғи ин ҷаҳон аз шавқи рӯят,
Ҳаёти ҷовидон бошад ба кӯят.
Гар аз лаззоти дунё рӯй тобем,
Ба даргоҳи пур аз меҳрат шитобем.
Ки нӯшанд оби зинда аз сабӯят.
Ту танҳо пойдору ҷовидонӣ,
Ту моро андар ин дунё шубонӣ.
Бибахшӣ гумраҳонро растагорӣ,
Диҳӣ мар пайравонро комгорӣ.
Ҳам аз сарчашмаи оби зулолат,
Равони ташнаи мо ком ёбад,
Зи ҳар дарди ҷаҳон ором ёбад.
Туро ҷӯяд равони беқарорам,
Ба ҷуз Ту дар ҷаҳон ёре надорам.
Зи қайди ранҷу ғам озод гардад.
Хушо он дам, ки бошам аз дилу ҷон
Туро хоҳон ба дунёи парешон.
Масеҳ, эй ҷовидонӣ довари мо,
Зи раҳмат бош доим дар бари мо.
Бикун собит ба Худ имони моро.
Зи торикиву нодонии пиндор,
Худоё, ҷони моро барҳазар дор.
Ҷаҳонро аз фурӯғат соз равшан,
Чунон равшан, ки гардад рашки гулшан.
Худованди бомеҳру шафқат, Масеҳ,
Ба ин нозу неъмат баракат бидеҳ!
Барои ин ризқ шукр гӯем Туро,
Ки ҳастӣ расонандаи ризқу рӯзӣ ба мо.
Худованди бомеҳру шафқат, Масеҳ,
Ба ин нозу неъмат баракат бидеҳ!
Ба пайравии таронаи 102 дар китоби Забур
Худовандо, муборак бод номат,
Дилам пур гашта аз лутфи Каломат.
Бидидӣ чеҳраи зардам, Худоё,
Шифо бахшидаӣ дардам, Худоё.
Агар кардам гуноҳ, бахшидиям боз,
Ман аз эҳсони Ту гаштам сарафзоз.
Худои ман ба ман ин сарварӣ дод,
Ман аз некӯияш гардидаам шод.
Ба захми ҷони мо марҳам гузорад,
Тасалло бар дили ғамдида орад.
Ба мазлумон тараҳҳум менамояд,
Ба ҳар мушкил яке роҳ мекушояд.
Ба Мусо раҳкушо дар кӯҳ буда,
Ба қавмаш дода оини сутуда.
Ба ин дунё, ки мо мисли гиёҳем,
Ғарибу нотавону бепаноҳем.
Гаҳе дар панҷаи боде асирем,
Гаҳе дар дасти сайёде бимирем.
Агар лутфи Худо бар мо намебуд,
Ҷаҳони мо чунин барпо намебуд.
Ба дил тарси Худо дорӣ агар Ту,
Шабу рӯзаш ба ёд орӣ агар Ту,
Дилат аз меҳри Ӯ саршор гардад,
Ба ту мисли падар ғамхор гардад.
На дар дил қаҳру хашму кина дорад,
На ба мо кинаи дерина дорад.
Худованди кариму меҳрубон аст,
Адолатро ҳамеша посбон аст.
Муборак бод номат, эй Худованд,
Фалак гардида ромат, эй Худованд.
Малоик саҷда меоранд ба сӯят,
Ҳама муштоқи дидори накӯят.
Худовандо, Ту Султони ҷаҳонӣ,
Худовандо, Ту бар мо меҳрубонӣ.
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту бармегардӣ!
Бале, Ту бармегардӣ! Бале, Ту бармегардӣ!
Вақте дар торикӣ нишаста будам,
Ту шудӣ тагчароғи ин ҳаётам.
Гуноҳамро бибахш, аё Наҷотгар,
Боз ҳам биё, маро ба осмон бар.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Бигӯ: "Ё Раб, Худо, Исои Масеҳ".
Дигар намешавӣ мӯҳтоҷ ба касе.
Ту ҳар чи ки хоҳӣ, Ӯ ба ту медиҳад,
Агар қалби Туро ба даст бигирад.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Агар дунё ҳамин аст, ки ман мебинам,
Нахоҳам дигар ман ин ҷо бимонам.
Ҷудоию гуноҳ ғизои рӯз аст,
Умри мо ҳам фақат ҳамин ду рӯз аст.
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту бармегардӣ!
Бале, Ту бармегардӣ! Бале, Ту бармегардӣ!
Дарро боз кун, ояд ҳоло ба хона,
Каломашро гузор андар вуҷудат.
Ояд бо сад ҳазору як фаришта,
Баъд аз ин ҷо кунад андар биҳиштат.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Чӣ ҷое беҳтар аз оғӯши Ту,
Чӣ чизе беҳтар аз фонуси Ту.
Чӣ роҳе беҳтар аз оштӣ бо Ту,
Чӣ роҳе беҳтар аз дӯстӣ бо Ту.
Ҷовидонӣ, пойдорӣ, вогузаштӣ, Ту раҳимӣ,
пуршукӯҳӣ, пуршукӯҳӣ!
Агар дунё ҳамин аст, ки ман мебинам,
Нахоҳам дигар ман ин ҷо бимонам.
Ҷудоию гуноҳ ғизои рӯз аст,
Умри мо ҳам фақат ҳамин ду рӯз аст.
Хотима:
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту зинда ҳастӣ!
Хоҳам боз ҳам гӯям, Исо Масеҳ, Ту бармегардӣ!
Бале, Ту бармегардӣ! Бале, Ту бармегардӣ!
Ки бар ҳар кӯдаке ғамхор бошад.
|: Дилам аз меҳри Ту саршор бошад.
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Расид файзу ҷамолу шодмонӣ.
|: Намуда кӯдаконро меҳрубонӣ,
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Сари худ мондаам бар синаи дил,
|: Худованду Масеҳу Марди комил,
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Дорам ба дил ишқат ниҳон.
Не баҳри музди он ҷаҳон,
Танҳо Туро ҳастам хоҳон!
|: Не шӯҳрату ҷоҳу ҷалол,
Не зиндагии безавол.
Бар ишқи Ту, эй Бемисол,
Хоҳам Туро аз ҷону дил! :|
Ё меҳри умеди савоб.
Хоҳам диҳам меҳрат ҷавоб,
Ёрӣ ба ман додӣ зиёд.
|: Аввал Туӣ, Масеҳи ман,
Бахшидаӣ ҷон ҷои ман.
Шоҳаншаҳу Худои ман,
Меҳри Ту бепоён бувад. :|
Ту бо баҳои ҷони Худ
Кардӣ маро аз они Худ,
Дилдори ҷонони манӣ.
|: Дидам муҳаббатҳои Ту,
Дорам хаёлу фикри Ту.
Ман зиндаам барои Ту,
Меҳри Ту бошад ҷовидон. :|
Ҳусни илоҳӣ дар назарам.
Чашми рӯз кушода мешавад,
Табиат дилхушӣ мекунад.
Бандгардон:
|: Якшанбе рӯзи тантана аст,
Дар саҳро алаф сабзидааст.
Мӯъҷизаи аҷибтарин аст:
Дар ҷалол Масеҳ зинда аст! :|
Дар афроз хонад мурғи хушхон.
Холиқро меситояд ҷаҳон,
Хурсандӣ кунем аз дилу ҷон.
Исои зиндаро васф кунанд.
Бо шодӣ суруд мехонем мо:
Қудрату ҷалол баҳри Исо!
Ашкҳо гардид пок зи чеҳра, шикаст торикӣ зи нур.
Ғаму ғусса, шавқу шодӣ баҳри ин дунё чӣ суд?
Пирузӣ комил мегардад, Исо ояд дубора зуд.
|: Чашм ба абрҳо дӯхтаем мо, эй Масеҳо, зуд биё!
Боғбони некӯи мо, чин гулҳои ошно! :|
Зиндагии мо пурнур шуд бо чароғи рӯи Ту.
Дигар з-ин пас бо Ту ҳастем, дасти мо дар дасти Туст.
Туро доим мепарастем, дилҳоямон назди Туст.
|: Чашм ба абрҳо дӯхтаем мо, эй Масеҳо, зуд биё!
Боғбони некӯи мо, чин гулҳои ошно! :|
Ҳарчанд бувад бар Ту мушкил роҳам,
Боз ҳамд кунам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Сарро шаби тира бар санг ниҳам.
Дар хоб расам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Бисёр фариштаҳо истодаанд.
Ки хонандам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Бояд бино кунам як байти Худо.
Орад рӯям бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Аз моҳу хур бартар парвоз кунам.
Пас ҳамд кунам бар Ту, наздик шавам бар Ту.
Наздик шавам бар Ту, наздик шавам.
Дар ҳама ғамҳо Туӣ дилҷӯи ман!
Рӯҳи маро хуни Ту тоза намуд,
Ҷуз Ту касе нест тасаллои ман.
|: Эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳи ман! :|
Зулмати ғам шуд зи дилам нопадид.
Меҳри Ту чун дар дили ман ҷо гирифт,
Шӯълаи равшан бар дилу ҷон расид.
|: Эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳ, эй Масеҳи ман! :|
Дар зери бори гуноҳ "Исо" – садо додам.
Исо шунид фарёдам, аз банд кард озодам,
Чун Исо бардошт борам, маро шодӣ бахшид.
Бандгардон:
Оре, Ӯ бардошт борам, бори гуноҳамро ,
Оре, Ӯ бардошт борам бо меҳри беҳамто.
Исо шунид фарёдам, аз банд кард озодам,
Чун Исо бардошт борам, маро шодӣ бахшид.
Бо заъфу дилшикаста, дар ранҷи бепоён,
Садои Исо омад: "Ман бо туям доим"!
Он гоҳ Ӯ бардошт борам, маро шодӣ бахшид.
Ӯ роҳнамою ҳодӣ дар қалби ман монад.
Вақте ба само равем, бо ҳам суруд хонем
Гӯем: "Ӯ бардошт маро, моро шифо бахшид".
Бандгардон:
Раҳбарам Ӯст, раҳбарам Ӯст,
Дар ҳар тангӣ раҳбарам Ӯст!
Дар пайравияш мемонам,
Масрурам, чун раҳбарам Ӯст!
Орому шодам, чун донам:
Дар ҳар макон, дар ҳар замон
Ҳодӣ – Худост, раҳбарам Ӯст!
Гар ғами дил афзун шавад.
Тӯфони умрам чун расад,
Оромам, чун раҳбарам Ӯст!
Ҳаргиз гилае накунам.
Хушнудам, чунки медонам,
Қувватам Ӯст, раҳбарам Ӯст!
Бо файзи Ӯ зафар ояд,
Аз мавҷи марг ҳаросам нест,
Бо ман Худост, раҳбарам Ӯст.
Масеҳ ҳодии шаби торикам.
Масеҳ коҳинам, Масеҳ вакилам,
Масеҳ устоду Масеҳ далелам.
Масеҳ аст адлам, Масеҳ Мунҷиям.
Масеҳ пайғамбар, коҳину шоҳам,
Масеҳ аст ростӣ, Масеҳ аст роҳам.
Масеҳ ҳамдардам, чун дар малолам.
Масеҳ дар само ганҷи аъзамам,
Масеҳ тасалло, ҳар гоҳ дар ғамам.
Масеҳ қисматам, Масеҳ мавлоям.
Масеҳ оромам, Масеҳ ғизоям,
Масеҳ шодии беинтиҳоям.
Масеҳ аз гуноҳ додам озодӣ.
Ба ҳар беморӣ шифо аст Масеҳ,
Дар камбағалӣ сарват аст Масеҳ.
Бувад он таълиму ислоҳам,
Дар роҳи рост равона шавам.
Каломат, Каломат – шодиям.
Вақте аҳкомат таълим гирам.
Масеҳи ман, воз кун чашмонам,
Ки аз Инҷил ганҷҳоро бинам.
Таъсирбахш дар роҳи ман бо панд.
Чун шамшери дудама занад,
То ки диламро доим санҷад.
Ҳимоятам кунад андар роҳ,
Чароғи равшани Масеҳо
Мебошад дар ҳама тариқҳо.
Бори сангин фишор орад ҳам,
Тавротро бо дуо кушоям
Оҳ, шодам, ман тасаллӣ ёбам.
Бувад он таълиму ислоҳам,
Дар роҳи рост равона шавам.
Каломат, Каломат – шодиям.
Толиби ҳузури Туям.
Таҳти қудрати Рӯҳат, эй Падар
Танамро мутеат кунам.
Бандгардон:
Бишкан ин қолиби дили ман,
Эй Худо, бо Рӯҳи Худ.
То шавам озод зи қайди ҷисм,
Бинамат дар умқи вуҷуд.
То шавам монанди Исо.
Атри маърифату шинохти Ту
Бахшанд зиндагиро сафо.
Андар ин ҷанги дарунӣ.
Файз ато намо, то ғолиб шавам,
Бар ҷисмам ёбам пирӯзӣ.
Ба ҳар ҷо равам посбони ман аст!
Ба чизе надорам дигар эҳтиёҷ,
Ҳама дардҳоям кунад Ӯ илоҷ.
Садояш шиносам чӣ ширину нағз!
Ба оби гуворо кунад роҳбарӣ,
Диҳад ҷону танро ҳаме бартарӣ.
Муҳаббат ҳаме бениҳоят кунад.
Чу дар водии сояи зулмот роҳ
Равам ҳам, бубинам сад афсӯсу оҳ.
Асоят намояд маро роҳбарӣ!
Зи рӯи муҳаббат Ту мегустарӣ,
Ба пеши адӯ баҳри ман суфрае.
Чӣ лабрез гашта ҳаме соғарам!
Накӯиву раҳмат ба фархундагӣ,
Ба ман рӯ кунад дар ҳама зиндагӣ.
Абадмуддат он ҷой сокин шавам.
Худованди ҷон чӯпони ман аст!
Ба ҳар ҷо равам, посбони ман аст!
Бо хуни покаш Исо раҳонид аз гуноҳам.
Бо он фариштагонаш хоҳам ҳамдаш бигӯям,
Ки аз ин бозии мавт раҳонида Худоям.
Бандгардон:
Инсони ғофил, Масеҳ чӣ хуб аст,
чунки Мунҷии мост.
Масеҳо бошад имрӯз ҳамдамам,
то абад дилшодам.
Рӯҳи Худро ба ман дод, таваллуди навам дод.
Ҳоло ки ман чашидам муҳаббати Худоро,
Хоҳам шоҳиди Исо бимонам, то биояд.
Истиқболаш намоям дар он ҷо байни абрҳо.
Хоҳам бо созу овоз дар ҷашни Ӯ сароям,
Дар ҷамъи имондорон Барраро биситоям.
Тобида сӯи олам бо раҳмат омад фуруд.
Эй мӯъминон, бархезед бо савту ҳамду дуруд,
|: Бо аршиён гӯед: "Шуд дар Байт-Лаҳм Масеҳ мавлуд". :|
Бо ҷумлаи малоик овард мужда Ҷаброил:
"Дар ҷисми хокӣ омад Исои Имонуил,
|: Хост зистан чун мо бо мо, ҳақро намоед таҷлил". :|
К-Ӯ моро карда озод аз зулмати ҷаҳолат.
Худро маҳрум кард Исо аз иззату ҷалолат,
|: Ва мо гумгаштагонро бираҳонд аз залолат. :|
Бандгардон:
Эй Ахтари ҷовиди мо,
Равшантар аз хуршеди мо.
Дар ин сафар моро Туӣ
Ҳам Ҳодӣ, ҳам Умеди мо!
Дорем бо худ мо ҳадияҳо.
Паймуда кӯҳу дашту тал,
Моро ситора раҳнамо.
Гаштa шаҳаншоҳе аён.
Инак, барои Ӯ нишон
Овардаам тоҷи тилло.
Аз дуди он рӯи замин
Дар наздики Яздон бубин,
Фармон бару саҷда намо.
Талхӣ зи дунё мебарад.
Чун Ӯ ба қабри Худ равад,
Бо Худ барад андӯҳи мо.
Ҳам фидя, ҳам Шоҳи ҷаҳон.
Гӯяд замин бар осмон:
Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Карда чунин ҷамъ ҳамаро бо сурур.
Шукри Худо, ки ҳамаро шод кард,
Халқи ҷаҳон аз гунаҳ озод кард.
Бандгардон:
Мо бояд нур диҳем дар ҷаҳон,
Ҳам бидурахшем бар дигарон.
Кардаӣ аз лутфи Ту бар мо назар.
Баҳри гуноҳони ҷаҳон ҷон фидо
Кардаӣ, эй Мазҳари меҳру вафо.
Мо ҳама ҷисмем, Ту рӯҳу равон.
Рӯҳи Қуддусро бинамо дар ҷаҳон,
Роҳнамо бар ҳамаи гумраҳон.
Вале дар ман набошад меҳрубонӣ,
Вуҷуди ман бувад бесуду носоз,
Филизи пурсадо, санҷи пуровоз.
Агар донам улуму ҳам нубувват,
В- агар огоҳам аз асрори хилқат,
Гар аз имони комил кӯҳҳоро
Тавонам мунтақил кардан ба ҳар ҷо,
Барояд ҷумла гар инҳо зи дастам,
Муҳаббат гар набошад, ҳеҷ ҳастам!
Гар амволам диҳам, ҷонам бисӯзам,
Набошад меҳрубонӣ, нест судам.
Ҳасад нашносад, он ороми ҷон аст!
На атвори қабеҳу на ғуруре,
Наҷӯяд нафъи худ, дорад суруре.
Нагирад хашму суи занн надорад,
Зи каҷӣ хуш нагардад, рост орад.
Ҳама бовар намояд, сабр дорост,
Таҳаммул мекунад, умедвор аст.
Нагардад соқит ҳаргиз ин муҳаббат,
Вале нобуд гардад ҳар нубувват,
Забонҳо охиран поён пазирад,
Улум охир заволи хеш гирад.
Чу комил сар расад, ҷузъӣ шавад нест!
Замони кӯдакӣ фикру тааққул
Чун кӯдак менамудам бетааммул.
Ҳама гуфтори ман гуфтори тифлон,
Ба мардӣ тарк кардам кори тифлон.
Кунун дар оина бинем мавҳум,
Дар он вақт рӯ ба рӯ бинем бо ҳам,
Шиносоии ман ҷузъист ин ҷо,
Шиносам баъд, чун гаштам шиносо.
Бувад боқӣ се чиз алҳоли майдон:
Умед асту муҳаббат, низ имон!
Хотима:
Валекин аъзами инҳо муҳаббат,
Бикӯш, эй ҷон, ба дунё бо муҳаббат!
дигаргунам кун, дигаргунам кун,
Ту худи маро чун шаҳодати
меҳри Худ гардон, меҳри Худ гардон.
Эй Маҳбуби ман, дилам сахт ҷунбон.
Ту кӯзагарӣ, гилам дар дастат.
мисоли ибрат, мисоли ибрат.
Тағйирам бидеҳ, эй Масеҳи ман,
ба чашмаи файз, ба чашмаи файз.
Дигаргунам соз Ту чандин карат,
Ту кӯзагарӣ, гилам дар дастат.
беитоатӣ, беитоатӣ,
Гар корам бувад беандешагӣ
ё сабукфикрӣ, ё сабукфикрӣ,
Ба қолаб андоз тибқи дилхоҳат
Tу кӯзагарӣ, гилам дар дастат.
Бандгардон:
Худоро ҳамд гӯед,
Муҳаббаташ то абад аст,
Зеро ки Ӯ некӯст;
Меҳру лутфаш то абад аст.
Заминро офаридааст, офаридааст. :|
Ахтарон офаридааст, офаридааст. :|
Бандгардон:
|: Худовандро ситоиш кунад ҷони ман,
Ба ваҷд ояд рӯҳам аз Наҷоткори ман. :|
Маро минбаъд хушбахт хонанд наслҳо;
Ҳаме исми он Тавоно муқаддас аст,
Ки Ӯ кори бузурге ба ман кардааст.
Насл то ба насл барои тарсгорони Ӯ.
Тавоноии бозуи Худ зоҳир намуд,
Пароканд онро, ки дилаш мағрур буд.
Сарафроз гардонд ҳама фурӯтанонро;
Зи неъмат пур намуд гуруснагонро
Тиҳидаст бозгардонд тавонгаронро;
Бандаи Худ Исроилро дастгирӣ намуд.
Ҳамон тавре ки гуфта буд ба падарон, –
Ба Иброҳиму насли Ӯ то ҷовидон.
Ба пайравии таронаи 126 дар китоби Забур
Созандаи он беҳуда созад.
Агар Худованд нигаҳ накунад,
Посбон беҳуда посбонӣ кунад.
|: Беҳуда барвақт мехезед шумо,
То беҳангомӣ мешинед шумо.
Нони заҳматро мехӯред шумо,
Лек ба дӯсташ хоб мебахшад Худо. :|
Самари батн музд аз Худованд аст.
Чуноне ки тир аз паҳлавон аст,
Ончунон фарзанд дар ҷавонӣ аст.
|: Хушу фархунда одаме бувад,
Ки тирдони ӯ аз тир пур бувад!
Хиҷилу шармсор ӯ намешавад,
Чун бо душманон дар додгоҳ бувад. :|
Ба пайравии китоби Ишаъё 6:1-9
Сарофиён гирди Ӯ ҳама истода буданд.
|: Ман гуфтам: Вой бар ман! Ман ҳаромлаб мебошам.
Вой бар ман, эй, вой бар ман! Шоҳи шоҳонро дидам. :|
Ба ҳам гуфтанд: Пок аст Худованди лашкарҳо.
|: Ман гуфтам: Вой бар ман! Ман ҳаромлаб мебошам.
Вой бар ман, эй, вой бар ман! Шоҳи шоҳонро дидам. :|
Ба даҳонам расонда, гуфт: Аз ту дур шуд гуноҳ!
|: Гуфтам: Ман омодаам, маро, маро бифирист!
Ӯ гуфт: Оре, ту бирав, имрӯз рӯзи раҳоист! :|
Ба пайравии таронаи 125 дар китоби Забур
Мисли хoббинандаҳо будем, эй Худо.
Оганда аз хандаҳо буд даҳони мо,
Аз садои шодиҳо пур забони мо.
Бандгардон
Баргардон асиронро, аё эй Худо,
Чун об дар биёбон, аё эй Худо.
Кишт бо гиряву ашкҳо мекунанд онҳо,
Дарав бо хурсандиҳо мекунанд онҳо.
Баргардон, баргардон, баргардон, баргардон.
"Кори бузург кард Худо барои онҳо".
Кори бузург кард Худо ҳамоно бар мо,
Лабрез аз хурсандиҳо акнун гаштем мо.
Халтаҳои тухмиро мекашанд онҳо,
Бо садои шодиҳо мегарданд онҳо,
Дарзаҳои гандумро мекашанд онҳо.
Ба пайравии таронаи 133 дар китоби Забур
|: Аё бандагони Ӯ, Худовандро ситоед,
Ки андар хонаи Ӯ шабонгоҳон меистед! :|
|: Шумо дастҳои худро дар покгоҳ боло кунед!
Шумо Парвардигорро ситоиш бинамоед. :|
Аё бандагони Ӯ, Худовандро ситоед,
Ки андар хонаи Ӯ шабонгоҳон меистед!
|: Парвардигор, ки бувад Холиқи арзу само,
Баракат ҳамедиҳад аз кӯҳи Сион туро. :|
Аё бандагони Ӯ, Худовандро ситоед,
Ки андар хонаи Ӯ шабонгоҳон меистед!
Ба пайравии таронаи 110 дар китоби Забур
Дар ҷамоат, дар нишасти одилон.
Корҳои Эзиди мо беназир,
Баҳри кулли шавқмандон дилпазир.
|: Кори Яздонам шукӯҳу шавкат аст,
Адли Ӯ то ҷовидон пайваста аст. :|
Бошад Ӯ бахшандаву роҳатфазо.
Ризқ мебахшад ба тарсгорони Худ,
Ҷовидона ёд дорад аҳди Худ.
|: Қуввати аъмоли Худ зоҳир кунад,
То ба қавмаш ирси халқҳоро диҳад, :|
Лоиқи ҳар эътимод аст амри Ӯ.
Рабби мо то ҷовидон қоим бувад,
Ростиву адл асли Ӯ бувад.
|: Баҳри қавми Худ раҳоӣ додааст,
Аҳди Худро то абад фармудааст.
Тарси Яздон ибтидои ҳикмат аст,
Ҳикмат иҷро гар шавад, арзанда аст. :|
Ба пайравии таронаи 118:1-16 дар китоби Забур
Ва ба оини Яздон рафтор мекунанд.
Гувоҳиҳои Ӯро нигоҳ медоранд,
Бо тамоми ҷону дил Ӯро меҷӯянд.
Бадиву ноинсофӣ низ намекунанд,
Бо роҳҳои неки Ӯ ба пеш мераванд.
Ту фармонҳои худро додаӣ ба мо,
То ки онҳоро пурра оварем ба ҷо.
То дастурҳои Туро нигоҳ дорам ман.
Он гоҳ хиҷилу шармсор намегардам ман,
Чун ба фармонҳои Ту назар дӯзам ман.
Туро бо ростии дил сипос мегӯям,
Чун доварии Туро таълим мегирам.
Ман дастурҳои Туро нигоҳ медорам,
Парвардигоро, ҳаргиз Ту накун таркам.
Бо сухани Ту онро нигоҳ медорад,
Бо тамоми дили худ Туро меҷӯям.
Аз фармудаҳои Ту намон дур шавам.
Гуфтаи Туро дар дил нигоҳ медорам.
То ин ки хилофи Ту гуноҳ накунам.
Ту фархунда мебошӣ, Парвардигоро,
Ту ба ман таълим бидеҳ дастурҳоятро.
Ба воситаи лабҳо баён мекунам,
Дар роҳи гувоҳиат ман хурсанд ҳастам,
Чунон дар сарвати беҳ ман хурсанд ҳастам.
Ман бар фармонҳои Ту андеша дорам.
Ба сӯи роҳҳои Ту нигоҳ мекунам.
Басе ҳаловат дорам аз дастури Ту,
Фаромӯш намекунам суханҳои Ту.
Ба пайравии таронаи 118:113-128 дар китоби Забур
Вале оини Туро ман дӯст медорам.
Паноҳ ва сипари ман ҳастӣ танҳо Ту;
Умед бастаам ҳаме ба сухани Ту.
Эй бадкешон, дур шавед аз пеши рӯям!
Фармудҳои Худоро нигоҳ медорам.
|: Аз рӯи гуфт ёрӣ деҳ, то зинда монам
Ва шармсорам нагардон аз ин умедам. :|
Доим ба дастурҳоят ман назар дӯзам.
Вожгун мекунӣ ҳар кӣ аз Ту дур шудаст,
Зеро найранги онҳо бефоида аст.
Бадро нобуд мекунӣ чун занги оҳан;
Гувоҳиҳои Туро дӯст медорам ман.
|: Аз тарси Ту сих шудаст мӯи баданам;
Аз довариҳои Ту басе метарсам. :|
Ба ситамгарон ҳаргиз насупор маро.
Бар суди бандаи Худ зомин шав ба ман,
То ки ситам накунанд густохон ба ман.
Чашмон ба наҷоти Ту хаста мешаванд,
Ба гуфтаи рости Ту хаста мешаванд.
|: Бо бандаат амал кун бо меҳр, эй Худо,
Ва дастурҳои худро омӯз, эй Худо. :|
То ки ҳаме бидонам гувоҳиҳоро.
Вақти Парвардигор аст, ки амал кунад;
Бадкор оини Туро поймол мекунад.
Лек фармудҳои Туро ман дӯст медорам,
Бештар аз зари холис ман дӯст медорам.
|: Ман ҳар фармони Туро рост мешуморам;
Ман ба ҳар роҳи дурӯғ кина дорам. :|
Ба пайравии таронаи 120 дар китоби Забур
Инак, нигаҳбони ту, Ӯ пинак намекунад.
Нигаҳбони Исроил, Ӯ пинак намекунад,
Ӯ пинак намекунад ва Ӯ хоб намеравад.
Бандгардон:
Чашмонамро ба кӯҳҳо боло нигаронам ман,
Эй, аз куҷо меояд мададу ёрии ман?
|: Мададу ёрии ман аз ҷониби Яздон аст,
Ки осмону заминро ба вуҷуд овардааст. :|
Парвардигор сояат ба дасти ростат бувад.
Дар ҳангоми рӯз туро офтоб намезанад,
Ва ҳангоми шаб туро моҳтоб намезанад.
Равону ҷони туро нигаҳдорӣ мекунад.
Ӯ баромаданатро нигаҳдорӣ мекунад,
Ва омадани туро аз ҳоло ва то абад.
Ба пайравии таронаи 132 дар китоби Забур
Ки шорида-шорида сӯи риш мефурояд.
Бандгардон:
|: Инак, чӣ гуна некӯст, чӣ гуна писандида,
Ёрону бародарон ҳамнишинанд якҷоя. :|
Мисли шабнами Ҳермӯн, ба Сион мефурояд.
Зиндагии ҷовидро фармуд Парвардигор.
Ба пайравии таронаи 135 дар китоби Забур
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Худои худоён аст, ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Подшоҳи подшоҳон аст, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Кирдигори аҷиб аст, ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ӯ заминро офарид, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Рӯшноиро офарид, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ӯ офтобро офарид, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Писарони Мисрро зад, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Исроилро раҳо кард, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Бо дасти зӯр раҳо кард, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Исроилро гузаронд, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Фиръавнро дар баҳр андохт, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Халқро дар биёбон бурд, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Шоҳони пурзӯрро кушт, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Сиҳӯни подшоҳро зад, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ӯги подшоҳро кушт, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Меросро ба мардум дод, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Моро дар хори ёд кард, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Моро аз душман раҳонд, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Ризқу рӯзӣ медиҳад, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Худои осмонҳост, Ӯро ситоед,
Зеро ки меҳри Худо ҷовидона аст.
Бахшандаву раҳимӣ.
Худои тавоноӣ,
Ҷовидону доимӣ.
Меҳрашро ба мо тобид.
Писари Худро бахшид,
Ки ба ҷаҳон шуд ворид.
Азоби маргро чашид.
Се рӯз дар қабре хобид,
Зинда шуд, ғолиб гардид.
Назди Ӯ бишитобед.
Ба мужда бовар кунед,
Интизори Шоҳ шавед.
Бахшандаву раҳимӣ.
Худои тавоноӣ,
Ҷовидону доимӣ.
Номат сипар дар ҳар хатар.
Эй маҷду тасбеҳат сазо,
В-эй шукру ҳамдат мустақар.
Бандгардон:
Эй Холиқи мо, эй Худо!
В-эй Раҳмати беинтиҳо!
Файзи Ту бошад ҷовидон
Андар замину дар само.
Бар мо зи Исо дар ҷаҳон.
ҷои Ту гашта барқарор
Дар маъбади рӯҳониён.
Бар бандагони пурхато.
Аз он муҳаббат, эй Падар,
Гӯям Туро ҳар дам сано.