1 > 1 - 50
||: Агар ман хобам/Посбонам Туӣ. :||
||: Саҳар мехезам/Ва бо ман Туӣ. :||
||: Агар суст ҳастам/Зӯри ман Туӣ. :||
||: Агар беморам/Духтурам Туӣ. :||
||: Аз гуноҳонам/Наҷотам Туӣ. :||
Хезед, ба он нигоҳ кунед.
Ин зеботарин ситора,
|: Аз дуру наздик биёед. :|
Пас, биёед хурду калон.
Хоб дар охур чун бечора,
|: Лекин шавад Шоҳи ҷалол. :|
Аз пайи Ӯ! Аз пайи Ӯ!
Аз пайи Ӯ! Аз пайи Ӯ!
Аз пайи Ӯ! Аз пайи Ӯ!
Дар шаби торик чун чароғ бошем.
Дар ҷаҳони торик ба нур нек бошем,
Ба ҳар навъе ки бошад, нек бошем.
Дар роҳаш доим устувор бошем.
Ӯ моро мебинад, фаромӯш накун,
Ба ҳар ҳоле ки бошад, дурахшем.
Хабари нек ба ҳар сӯе барем.
Доим ба Худованд вафодор бошем,
Ҳар даму ҳар вақт вафодор бошем.
Бандгардон:
Аз ҳама беҳтар,
Пеши Худованд ту беҳтарӣ.
Аз ҳама беҳтар,
Хеле аҷибӣ.
Чашмони зебо дорӣ.
Ин дунёро мебинӣ,
Худо туро сохт чунин.
Дастҳои боқувват дорӣ.
Ёрӣ дода метавонӣ,
Худо туро сохт чунин.
Пойҳои давон дорӣ.
Бар замин ту мегардӣ,
Худо туро сохт чунин.
Гӯшҳои тезе дорӣ.
Сурудҳоро мешунавӣ,
Худо туро сохт чунин.
Бинии ҳассос дорӣ,
Бо он ту бӯй мекашӣ,
Худо туро сохт чунин.
Бар гулу кӯҳҳои баланд кун нигоҳ.
Бар офтоб назар афкану бар абрҳо,
Гӯш деҳ ба хониши мурғони ҳаво.
Аҷоиб замине сохт Худо,
Бар гулу кӯҳҳои баланд кун нигоҳ.
Ҳар зарраеро бо ҳикмат андешид,
Ҳайвону паранда, ҳар гуна моҳӣ.
Моро Ӯ сохт ба сурати илоҳӣ.
Худо чӣ замине офарид,
Ҳар зарраеро бо ҳикмат андешид.
Исо баҳри ману ту дод ҷонашро.
Олами торикиямро кард пурнур
Наҷот ёфтам, кард гуноҳонамро дур.
Мӯъҷиза кард Ӯ дар Ҷолҷолто,
Баҳри ману ту Исо дод ҷонашро.
Ҳусни илоҳӣ дар назарам.
Чашми рӯз кушода мешавад,
Табиат дилхушӣ мекунад.
Бандгардон:
Растохезаш рӯзи тантана аст,
Санг аз қабр гирифта шудааст.
Мӯъҷизаи аҷибтарин аст,
Дар ҷалол Масеҳ зинда аст!
Мехонад парандаи хушхон.
Холиқро меситояд ҷаҳон,
Хурсандӣ кунем аз дилу ҷон.
Масеҳи зиндаро васф кунанд.
Бо шодӣ суруд мехонем мо:
Қудрату ҷалол баҳри Исо.
Баланд аст меҳри Худо!
Бандгардон:
Қадамзанон аз пайи Ӯ, (3 бор)
Бо Исо меравем мо.
Васеъ аст меҳри Худо!
Чуқур аст меҳри Худо!
Парвардигор гуфт, ва замину баҳр шуд,
Парвардигор гуфт, ва моҳу офтоб шуд,
Парвардигор гуфт, ва одам пайдо шуд.
Бандгардон:
Бале, бузург аст меҳри Худоям,
Роҳ кушодааст баҳри наҷотам,
Ман озодам аз бори гуноҳам,
Исои Масеҳ аст халосгарам.
Мор фиреб кард, Ҳавворо биозмуд,
Ба шайтон гӯш кард, одам гуноҳкор шуд.
Ӯ маргро овард, хушбахтӣ тамом шуд.
Бандгардон:
Вале, бузург аст меҳри Худоям,
Роҳ кушодааст баҳри наҷотам,
Ман озодам аз бори гуноҳам,
Исои Масеҳ аст халосгарам.
Барраи Ҳобил ба Худо хуш омад,
Бо мушташ Қобил додари худро зад,
Фикр надошт дар дил, рад кунад кори бад.
Бандгардон:
Вале, бузург аст меҳри Худоям,
Роҳ кушодааст баҳри наҷотам,
Ман озодам аз бори гуноҳам,
Исои Масеҳ аст халосгарам.
Мардум хандиданд, ки киштӣ хоҳад ронд.
Бо об Худованд заминашро пӯшонд,
Дар абрҳо ҳафтранг, нишони файзро монд.
Бандгардон:
Бале, бузург аст меҳри Худоям,
Роҳ кушодааст баҳри наҷотам,
Ман озодам аз бори гуноҳам,
Исои Масеҳ аст халосгарам.
Ва аз ҳар бадӣ нигаҳат дорад.
Ӯ бо рӯи Худ партав афканад,
Ва ба ҷони ту раҳмат намояд.
||: Бигзор Худованд ба ту нигарад,
Ва осоишаш ба ту бибахшад! :||
Ва аз роҳи бад туро дур кунад,
Ҳиссаат доим Худованд бошад,
Парастиши ту ба Худо бошад.
||: Aгар ҷони ту ба Худо часпад,
Зиндагии ту пурфайз мешавад. :||
Бандгардон:
Бар салиб Масеҳо
Баҳри гуноҳони мо
Хуни пурбаҳояш
Резонд аз барои мо.
Оварад сӯи Худо,
Ранҷу азобҳоро дид
Як бор аз барои мо.
Инҷил ба мо мегӯяд:
"Мувофиқи Навишта,
Рӯзи сеюм шуд зинда".
Бандгардон:
Бархез, бархез, эй дӯст, ба роҳ баро!
Бархез, бархез, паси Масеҳ биё!
Сӯи осмон кушодаaст роҳ. :|
Ба Суханаш бовар намо. :|
Дилатро бидеҳ ба Исо. :|
Мерезонад баракатро. :|
Санги қабр дод зад: Масеҳ зинда аст!
Бандгардон:
Ҳалелуёҳ!
Масеҳ зинда аст!
Фариштаҳо гуфтанд: Масеҳ зинда аст!
Кафанаш холӣ дид: Масеҳ зинда аст!
Нигоҳ ба дасташ кард: Масеҳ зинда аст!
Ба ҳама мегӯем: Масеҳ зинда аст!
Нестӣ бо Исо.
"Ман бо шумоям ҳар рӯз" (3 бор)
Гуфт Масеҳо. (2 бор)
Ҳаст Парвардигор.
"Ҳар кун сизлар билан ман" (3 бор)
Дейди Масеҳ. (2 бор)
Бе ёр намонам.
"Уз тамақа тувим то абад" (3 бор)
Лёвҷ Масеҳо. (2 бор)
Аз Ӯст қувватам.
"Я с вами буду всегда" (3 бор)
Сказал Иисус. (2 бор)
Дӯсташ медорам.
"J`suis avec vous tous les jours", (3 бор)
Dit Jésus Christ. (2 бор)
Даъват мекунам.
"Ich bin bei euch jeden Tag", (3 бор)
Spricht Jesus Christ. (2 бор)
"I am with you every day", (3 бор)
Says Jesus Christ. (2 бор)
Пушти дар тақ-тақ мекунам,
Бикшо, бикшо,
Пушти дар тақ-тақ мекунам.
Бандгардон:
Гар овозе шунавӣ,
Гар овозе шунавӣ,
В-агар дарат кушоӣ,
Ман медароям.
Бигзор ба дилат оям,
Тақ-тақ, тақ-тақ,
Бигзор ба дилат оям.
Ёбӣ осоишу шодӣ.
Бикшо, бикшо,
Ёбӣ осоишу шодӣ.
То бидонам, дӯст медорад маро.
Дар Китоби Ӯ мӯъҷиза дидам,
Лек муҳимтар Хушхабар бароям.
Бандгардон:
Хушнудам ман!
Дӯстам дорад,
Дӯстам дорад,
Дӯстам дорад.
Бар дор дид азоб аз барои мо.
Медонам, Ӯ дӯст медорад маро,
Акнун ман ҳам дӯст медорам Ӯро.
Дӯстам дорад,
Дӯст медорад маро.
Ҳар лаҳзае бошам. (2 бор)
Зиндагӣ чӣ қадар ширин аст,
Зиндагӣ чӣ қадар ширин аст,
Гап занам бо Худованд! (2 бор)
Гӯш диҳам ман ҳар дам. (2 бор)
Зиндагӣ чӣ қадар ширин аст,
Зиндагӣ чӣ қадар ширин аст,
Гӯш диҳам ба Худованд! (2 бор)
Боқувват, тавоно.
Ӯ метавонад
Ҳар чизро.
Ҷангал, алафҳо –
Худо кардааст
Ҳар чизро.
Боқувват, тавоно.
Ӯ метавонад
Ҳар чизро.
Гар Исоро дӯст медорӣ, чапак зан,
Гар Исоро дӯст медорию ҳеҷ ғаме надорӣ,
Гар Исоро дӯст медорӣ, чапак зан.
Гар Исоро дӯст медорӣ, як бор хез,
Гар Исоро дӯст медорию ҳеҷ ғаме надорӣ,
Гар Исоро дӯст медорӣ, як бор хез.
Гар Исоро дӯст медорӣ, гӯй "Омин",
Гар Исоро дӯст медорию ҳеҷ ғаме надорӣ,
Гар Исоро дӯст медорӣ, гӯй "Омин".
Гарчи хурдам, нағз инро медонам,
Ки Масеҳо мурд аз бароям.
Чун рӯзи сеюм офтоб баромад,
Хабар расид - "Исо шуд зинда!"
Исо ҷон супурд барои мо,
Бале, зинда шуд ба хушбахтии мо.
Худо бахшид, Худо бахшид!
Гуноҳҳои маро Худо бахшид,
Барои Исои Масеҳ.
Дилам лабрез, дилам лабрез!
Аз хурсандӣ шуд ин дилам лабрез,
Барои Исои Масеҳ.
Бисароeм, бисароем!
Ба Худо якҷоя бисароем!
Барои Исои Масеҳ.
Шукраш, ҳалелуёҳ.
Ҳамдаш, ҳалелуёҳ,
Ситоиш намоем номи Исоро.
Исо дӯст дорад маро,
Ман дӯст дорам Исоро.
Иcо дӯст дорад маро,
Ситоиш намоям номи Исоро.
Бандгардон:
Дар биёбон, дар биёбон
Дар зери офтоби сӯзон,
Дар биёбон, дар биёбон
Худо гуфт: Ман бо шумоён.
Худо онҳоро об нӯшонд.
Исроил аз тилло гӯсоларо сохт,
Дастури Худоро нашинохт.
Мусо лавҳаҳои оинро шикаст бар як харсанг.
Ҷазо мардумро овард ба танг.
Дур сохт халқ аз заминашон.
Худо фиристод морҳои заҳрдорро,
Бигазанд мардуми бадкорро.
"Гар касе морро бинад дар чӯб, мешавад сиҳат."
Масеҳ низ туро мераҳонад.
Парранда надорад тарс
Дар кафи дасти Худо
Ба одамон паноҳ ҳаст.
Ҳам хурду ҳам калон.
Ба ҳеҷ кас дар он танг нест,
Дар дастҳои меҳрубон.
Чӯпонон назди охур,
Омаданд дар шаби нур
Дили ҳама аз хурсандӣ пур.
Маҷусон диданд онро,
Рафтанд назди Исо,
Бо тӯҳфа парастиданд Ӯро.
Биёед назди Исо.
Бинед Писари Худо,
Танҳо Ӯст Наҷоткори дунё.
Дилам бо доғҳои сиёҳ,
Пинҳон шуд дар он гуноҳ.
Дилам бо доғҳои сиёҳ,
Пинҳон шуд дар он гуноҳ.
Савол кунӣ: "Чӣ бикунам?"
Дар ҷавоб гӯяд Исо:
"Биё наздиктари салиб,
Чун барф сафед мешавӣ".
Бандгардон:
Дил, ки аз Худо таваллуд ёфт,
Мешунавад аҷоиб чизҳоро,
Мешунавад гапи Худо, (Бовар дорӣ?)
Мешунавад гапи Худо. (Дар хомӯшӣ.)
Ҳар рӯз мешунавам ман бисёр.
Бовар дорам: фақат аз Худо
Сухани ҳаёт ёбам.
(Чӣ қадар интизорам!)
Ҳар рӯз мешунавам ман бисёр.
Бовар дорам, фақат Худоям
Сухани умед дорад.
(Умеди доим зинда.)
Ҳар рӯз мешунавам ман бисёр.
Бовар дорам, фақат дар Худо
Тасаллист пайдо
(Хомӯш! Мешунавӣ Ӯ ин ҷост.)
Дурахшанда, ханда бар лаб.
Пур аз шодӣ, пур аз кӯшиш,
Худо дар ман, зистан зебост.
Гулҳо зебоянд, дарахтон сарсабз.
Ман мешавам меҳрубону гапгир,
Дод баракаташ, манам фарзандаш.
Оташнишонон
Обро мепошанд.
Алавро хомӯш мекунанд,
Бо мардигарӣ наҷот медиҳанд.
Бандгардон:
Аммо тезтар аз онҳо
Мешнавад Худо туро,
Медиҳад ҷавобатро.
Дар Исо,
Дар Исо.
Полис меояд,
Тартиб мекунад.
Роҳзанон зуд мегурезанд;
Мардум тинҷ бошанд, ором мешаванд.
Духтур бо мошин
Ёрӣ меорад.
Касалро тафтиш мекунад,
Сӯзан мезанад, дору медиҳад.
Ки Худованд дод, ки Худованд дод.
Шодӣ кунем, шодӣ кунем,
Ва "раҳмат" гӯем, ва "раҳмат" гӯем.
Ин аст рӯзе, ки Худованд дод,
Шодӣ кунем, ва "раҳмат" гӯем.
Ин аст рӯзе, ин аст рӯзе,
Ки Худованд дод.
Моро дӯст дорад, моро дӯст дорад.
Аз тахти Худ, аз тахти Худ
Ӯ Писарро дод, Ӯ Писарро дод.
Худо – Султон, моро дӯст дорад,
Аз тахти Худ Ӯ Писарро дод.
Худо – Султон, Худо – Султон,
Моро дӯст дорад.
Назди Исо ой, назди Исо ой.
Бо Ӯ бошӣ, бо Ӯ бошӣ,
Хеле шод ҳастӣ, хеле шод ҳастӣ.
Ин аст рӯзе, ки Худованд дод,
Шодӣ кунем, ва "раҳмат" гӯем.
Имрӯз, имрӯз, имрӯз, имрӯз
Назди Исо ой.
Исо маро дӯст дорад,
Кӯдакони хурду калонро
Назди Худаш мехонад.
Дӯст дорад туро Ӯ.
Дӯст дорад ҳамаро,
Чун Инҷил мегӯяд.
Инҷил хон, дуо кун, дуо кун, дуо кун,
Инҷил хон, дуо кун, то калон шавӣ,
То калон шавӣ, то калон шавӣ.
Инҷил хон, дуо кун, то калон шавӣ.
Помирӣ:
Инҷил ҳой, дуо қеҳ, дуо қеҳ, дуо қеҳ.
Инҷил ҳой, дуо қеҳ, то ғула совӣ,
То ғула совӣ, то ғула совӣ.
Инҷил ҳой, дуо қеҳ, то ғула совӣ.
Ӯзбекӣ:
Инҷил ӯқи, дуо қил, дуо қил, дуо қил,
Инҷил ӯқи, дуо қил, то катта бӯлсанг,
То катта бӯлсанг, то катта бӯлсанг.
Инҷил ӯқи, дуо қил, то катта бӯлсанг.
Бештар бинам рӯзгорон,
Бо Ӯ шавам равон.
Бандгардон:
Дӯст медорад, дӯстам медорад,
Медонам, Ӯ дӯстам медорад!
Дӯст медорад, дӯстам медорад,
Медонам, Ӯ дӯст медорад!
Гарчи хурдам, медонам:
Хуш аст, бо Ӯ бошам.
Дарашро тақ-тақ кардам,
Дар Ӯ наҷот ёфтам.
Наҷоткор, Ороми ҷон;
Ҳар дам аз дастҳои Ӯ
Сар мезад кори некӯ.
Бандгардон:
Бачаҳоро дилҷӯӣ,
Хастагонро оромӣ,
Беморонро дод шифо,
Асиронро - озодӣ.
Пои дӯстон шустушӯ.
Ӯ моро кард хандонрӯ,
Ғамгинонро шод кард Ӯ.
Бидеҳ ҳар дам, эй Худо,
То мо чун ду дасти Исо
Хизмат кунем дар дунё.
Орому шодон гардон,
То хонем ҳамду сано,
Парастем Туро, Худо!
Касалро шифо диҳам,
Лангет ва бинтро бандам,
Дору, сироп чаконам?
Бандгардон:
Ҳар чи хонам, ҳар чи донам,
Ба Худо хизмат кунам.
Ҳар гуна хӯрок пазам,
Кафлесро ба даст гирам,
Одамонро сер кунам?
Либоси хушрӯ дӯзам,
Поргиҳоро часпонам,
Мардумро оро диҳам?
Барои Худо созам,
Кӯҳнаро таъмир кунам,
Хонаҳоро соз кунам?
Илму дониш ёд диҳам,
Аз китоб дарсро хонам,
Қаламро кор фармоям?
Ба ту чӣ хизмат кунам,
Ман чӣ чизро ёд гирам,
Бароят тайёр бошам?
Ба ман роҳнамо,
Мехонамаш ман
Бо дуо. (2х)
Бандгардон:
Азоб кашид Исоям.
Хунашро рехт барои ман.
Ҳеҷ фаромӯш намекунам,
Наҷот бахшид барои ман.
Шодиро дод бар дилам,
Фарзанди Худо ҳастам.
Каломи Худо,
Мехонамаш ман
Доимо. (2х)
Наҳри оби зинда,
Дарсҳои некӯӣ
Ту дар он меёбӣ.
Зистанро ёд диҳад,
То навмед нашавӣ
Дар ҳар хел мушкилӣ.
Барад хонандагон;
Китобест ҷовидон,
Бо ғайрат онро хон.
Тилло ранги шаҳри Худо аст.
Худо дар ҳамон ҷо сокин аст,
Худо поку одил аст.
Сиёҳ ранги дилҳои мо аст.
Ҷони ман дур-дур аз Худо аст,
Ҷонам гумроҳ шудааст.
Сурхтоб ранги хуни Масеҳ аст.
Исо баҳри ман ҷон додааст.
Исо дӯстам доштааст.
Сафед ранги виҷдони соф аст.
Ҳаёти ҷовидон бепул аст.
Бо имон овар ба даст.
Сабзтоб ранги калоншавӣ аст.
Инҷил чароғи пойи ман аст,
Инҷил нури роҳaм аст.
Лек баҳрат хушхабар дорад,
Эй, Исо туро дйст медорад,
Ба ӯ бибанд умедат.
Гапи бад нагӯй,
Ба Масеҳ нигоҳ кун,
Фарзанди Худо.
Неку ҳалим аст Исо,
Поквиҷдону бегуноҳ.
Мисли Ӯ аз айб ҷудо
Бояд бошем, бачаҳо. 2х
Баро(я)ш дуо кун.
Баро(я)ш некӣ кун", -
Мегӯяд Исо.
Неку ҳалим аст Исо,
Поквиҷдону бегуноҳ.
Мисли Ӯ аз айб ҷудо
Бояд бошем, бачаҳо. 2х
Кӣ офаридааст дунёро?
Дунёро – Худо!
Кӣ офаридааст моҳиро?
Моҳиро – Худо!
Кӣ офаридааст гулҳоро,
Гулҳоро – Худо!
Кӣ офаридааст инсонро?
Инсонро – Худо!
Кӣ офаридааст ҳамаро,
Ҳамаро – Худо!
Ба осмон меравам.
Аз истгоҳи гуноҳ гузашта будам,
Пиёда намешавам.
Билетро намехарам,
Қатора аз они Худост,
Пас ғам намехӯрам.
Қатораи наҷотро савор шудаам,
Ба осмон меравам.
Ба осмон меравам.
Аз тӯфони сахт гузашта будам,
Аз мавҷҳо наметарсам.
Билетро намехарам,
Киштӣ аз они Худост,
Пас ғам намехӯрам.
Киштии наҷотро савор шудаам,
Ба осмон меравам.
Бандгардон:
Ман баррачаи хурдам,
Бо Худо меравам.
Бар роҳҳои басо танг
Ба шаҳри Уршалим.
Чӯпонам меравад.
Бо пайраҳаи борик
Рамаро мебарад.
Мегӯяд Исоям.
Маро даъват кардааст:
"Аз пуштам биё".
Ҳалимонро дӯст дорад.
Аз худсарию бадӣ
Маро дур мекунад.
Ман дар дарун, берун, боло,
поён доим хушбахтам. 2х
Аз рӯзе Исо омад, гуноҳамро бардошт,
Ман дар дарун, берун, боло,
поён доим хушбахтам.
Ту озодӣ дорӣ,
Ҳамаи мо озодӣ дорем. :|
Бандгардон:
Худованд гуфту шуд,
Занҷирҳо пора шуд,
Гуноҳони мо нест шуд, ҳалелуёҳ!
Ту шодмонӣ дорӣ,
Ҳамаи мо шодмонӣ дорем. :|
Ки бар ҳар кӯдаке ғамхор бошад.
|: Дилам аз меҳри Ту саршор бошад.
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Расид файзу ҷамолу шодмонӣ.
|: Намуда кӯдаконро меҳрубонӣ,
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
Сари худ мондаам бар синаи дил,
|: Худованду Масеҳу Марди комил,
Масеҳо, меҳри Худ дар мо зиёд кун. :|
"Умеди ҷаҳон,
Масеҳо таваллуд шуд,
Наҷоткорамон".
"Оромии ҷон,
Масеҳо таваллуд шуд,
Наҷоткорамон".
"Сулҳ ба одамон,
Масеҳо таваллуд шуд,
Наҷоткорамон".
"Нури диламон,
Масеҳо таваллуд шуд,
Наҷоткорамон".
"Подшоҳи осмон,
Масеҳо таваллуд шуд,
Наҷоткорамон".
Он ки меҳкӯб шуд, ҳоло зинда аст!
Ба гӯш мерасанд он суханон
Гӯё аз осмони дурдаст.
Бандгардон:
Масеҳ зинда аст, Масеҳ зинда аст!
Масеҳ дар ҳақиқат зинда аст!
Ба ҳама Ӯ овардааст!
Баҳри мо мурд ва бо растохез
Бар марг ғалаба овардааст.
Ӯро дар қалбат кун даъват.
Ҳукмҳояшро ба амал овар,
Бо меҳр ба ёрат бидеҳ даст.
Масеҳ ҳама чизам,/ тамоми ҳастиям,
Тапиши қалбам,/ суруди лабҳоям.
Туӣ ҳама чизам,/ тамоми ҳастиям.
Офаринандаам,/ эй, Раҳонандаам,
Туӣ ҳама чизам.
Туӣ ҳама чизам,/ тамоми ҳастиям.
Қуввати ман дар Туст,/ эй, Худованд.
Туӣ ҳама чизам,/ тамоми ҳастиям.
Падари ҷовидӣ,/ Наҷоткори абадӣ,
Тамоми ҳастиям.
Падари ҷовидӣ,/ Наҷоткори абадӣ,
Тамоми ҳастиям.
Туӣ ҳама чизам.
Шабпараке, шабпарак!
Мехоҳам парвоз кунам мисли шабпарак,
Ман – фарзанди Худо!
Бандгардон:
Шодам, шодам, Ӯ дӯстам медорад!
Дар болое, дар боло!
Мехоҳам овоз хонам мисли бедона,
Ман – фарзанди Худо!
Бар сабзае, бар сабза!
Мехоҳам чун малахча бар сабза парам,
Ман – фарзанди Худо!
Дар дарёе, дар дарё!
Мехоҳам чун моҳӣ дар об бозӣ кунам,
Ман – фарзанди Худо!
Аз ҷону диле, аз ҷону дил!
Мехоҳам Худоро хонам аз ҷону дил,
Ман – фарзанди Худо!
Паранда дар ҳаво,
Оҳу дав-давон,
Гул назди ҷӯй,
Бандгардон:
Худо дӯст дорад ҳам ину ҳам онро,
Мо кӯдаконро – бисёртар.
Ҳам ӯзбекҳоро,
Сафедпӯстҳоро
Ва зангиҳоро,
Дӯст дорад Худо
Ҳар рӯзу соат
Ҳама дунёро.
2 > 51 - 98
Ҳар ҷо кунад ӯ назар,/ ҷӯраҳоянд аз як сар.
Ӯ мӯрчаи коргар/ ба дӯстону оила.
Аз дасти ӯ ҳал шавад,/ ба ёрон мадад шавад.
Дӯст дор ёру дугона,/ монанди ҳамин мӯрча.
Ёрӣ деҳ кордӯст бошем,/ қадри дӯстонро донем.
Бандгардон:
Нони ҳаёт Масеҳ аст,
Гурусна намемонем.
Нони ҳаёт Масеҳ аст,
Ҳар рӯз бо Ӯ меравем.
Дар сабад ду моҳии бирён,
Пуле набуд дар кисаашон.
Чӣ тавр сер шаванд ин одамон?
Дар болои алафи саҳро".
Баракат дод нону моҳиро,
Худованд сер кунонд ҳамаро.
Ҳунарҳоят ё дасту поҳо.
Ҳамеша бовар кун ба Исо,
Шодӣ зиёд мешавад он гоҳ.
Бо парҳо маро мепӯшӣ.
Ҳазорон аз халқ мемиронӣ,
Лек маро раҳонидӣ.
Бандгардон:
|: Паноҳгоҳ, қалъаву сипарам,
Парвардигоро, Ту ҳастӣ.
Танҳо ба Ту бовар менамоям. :|2х
Маро кунанд нигоҳдорӣ.
Ба Ту, Масеҳ, ихлос бастаам,
Ёри ман дар тангиям.
Сухани Ту нуру ростӣ,
Роҳатро биомӯз ба дилам
Туро пайравӣ кунам.
Худоё, замини ширу асалро.
Бо Ту дар биҳишт мебошам ман,
Худои дӯстдори ман.
Бандгардон:
Раҳмат, эй Масеҳ!
Ки ҳар вақт метавонам гап занам.
Раҳмат, эй Масеҳ!
Мешунавӣ садоям.
Меоварам, Худоям.
Ҳар шубҳаи худро
Пеши поят мемонам!
Туро ман шукр мегӯям.
Медонам, ки ба ман
Пурмеҳр ҳастӣ, Худоям!
Ту медонӣ, Худоям.
Зиндагиямро медиҳам,
Ба Ту, Худоям!
Ки ин қадар хушбахтед?
|: Хандону бо ҳам дӯстед,
Механдеду мерақсед? :|
Исоро мепарастем.
|: Падари мо аст Худо,
Ту ҳам биё ҷамъи мо! :|
Эҳтиёташ мекунед?
|: Чӣ чизе аз он дидед,
Ки дил ба он додаед? :|
Чораи дармондагӣ
|: Дар Инҷил мо меёбем,
Ту ҳам биё, бихонем. :|
Кист Султони ҷангал? Ҳу-Ҳу
Кист Султони дарё? Ба-ба-ба-ба
Кист Султони ин дунё?
Кист Султони ман? Ӯст!
Исои Масеҳ!
Ӯ Султони ман!
Ӯ Султони ин дунё,
Ҷангалу дарё!
Бандгардон:
Мисли Довуд далер бош,
Вақте дар ҷанг
Бо исми Худованд пирӯз шуд.
Ӯ ҷангид бо Ҷолиёт
Марди қавӣ
Ки касе ҳарифаш намешуд.
Ва зиреҳ бар тан,
Зонубанд дар по,
Дар қуввати худ .
Аммо Довуд ба ӯ гуфт:
Ман ба исми Худо,
Бо қуввати Ӯ
Шикастат медиҳам.
Бандгардон:
Мисли Довуд далер бош,
Вақте дар ҷанг
Бо исми Худованд пирӯз шуд.
Ӯ ҷангид бо Ҷолиёт
Марди қавӣ
Ки касе ҳарифаш намешуд.
Нозуку майда
Бо қуввати Худо
Пирӯз шуд дар ҷанг.
Чун на бо қуввати худ
Фақат бо имон
Бо Рӯҳи Худо
Натарсид аз он мард.
Бандгардон:
Мисли Довуд далерам,
Боқувватам, (3 бор)
Бо исми Худованд пирӯзам.
Мисли Довуд далерам,
Боқувватам, (3 бор)
Бо исми Худованд пирӯзам.
Ӯ рӯзе се бор дуояшро мехонд.
Ва чун дуо мекард ба назди Худо
Душманҳош андохтандаш ба чоҳи шерон.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Ман як шери гушнаам, ки ғизо мехоҳам.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Ман як шери гушнаам, ки ғизо мехоҳам.
Фикр карданд, акнун ходими Худоро куштанд.
Аммо Дониёл ба Худо умед дошт
Чун Китоби Муқаддас дуоро дӯст дошт.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Ман як шери гушнаам, ки ғизо мехоҳам.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Зуд бошед – ман аз дишаб нахӯрдам шом.
Даҳони шеронро маҳкам баста буд.
Дониёл ҳам рафт зуд сухан оғоз кард,
То субҳ назди Худовандаш дуо кард.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Ман як шери гушнаам, ки ғизо мехоҳам.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Зуд бошед – ман аз дишаб нахӯрдам шом.
Худоро шукр карду парастиш кард.
Ва дастур дод то андозанд пеши шерон
Ҳама душманони он марди Худо.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Ман як шери гушнаам, ки ғизо мехоҳам.
Ҳам-ҳам-ҳам-ҳам,
Зуд бошед – ман аз дишаб нахӯрдам шом.
Бандгардон:
Лагер – мо тайёр ҳастем!
Сачоқ, либос овардем!
Лагер – парчам бардорем!
Сурнайро гӯш медиҳем!
Волейбол ва оббозӣ?
Худо обро ба мо дод,
Оё инро ёд дорӣ?
Банд бо корҳои дастӣ.
Ҳар шодиро Исо дод,
Оё ту шукраш гуфтӣ?
Дарсро хуб мефаҳмӣ?
Инҷил роҳи наҷот аст,
Оё ту бовар дорӣ?
Ё ба кӯҳна часпидӣ?
Исо дӯсти беҳтарин –
Оё инро медонӣ?
Бандгардон:
Бархезу бирав, Мусо,
Ба замини Миср баро,
Ба фиръавн бигӯй, Мусо:
|: Равона кун мардумро! :| (Эй)
Солҳои бисёр дар азоб буданд.
Фиръавни мисрӣ чунин фармон дод,
Ки кушта шавад бачаи навзод.
Онро аз ситам раҳо кунам Ман".
Худо мардумро аз Миср барорад,
Бо дасти пурзӯр халқро барорад.
Наҷоти мардум хуни Песаҳ буд.
Чӣ шодон мардум равона шуданд,
Сӯи баҳри Сурх равона шуданд.
Чӯпону Роҳбар буд танҳо Худо.
Фиръавн бо лашкар ба баҳр поён шуд,
Ба лашкари Миср баҳр гӯристон шуд.
Онҳо Худоро ситоиш карданд.
Худо мардумро ба Канъон барад,
Бо абру оташ роҳбарӣ кунад.
Чун бадиву торикӣ,/ пур шуда будааст хилқат.
Худо гуфт аз осмон/ ба он Нӯҳи меҳрубон:
"Бирав, бисоз як киштӣ,/ ту хубиву биҳиштӣ.
Ҳайвонҳоро ҷудо-ҷудо, / аз ҳар кадом дуто-дуто,
Савори киштӣ бикун,/ ҷудо аз зиштӣ бикун".
Парандаву хазанда/ савор шуданд бо ханда
Ёҳуё! Тӯфон омад, /борони бисёр омад.
Аммо Нӯҳу ҳайвонҳо/ дар киштӣ монданд ҷудо.
Худо Нӯҳро наҷот дод, /шодиро ба онҳо дод.
Рангинкамони зебо/ Худо кашид ба дунё.
Рангинкамон як қавл буд, /нишоне аз наҷот буд.
Наҷоташон дод Худо,/ ба қавли Худ кард вафо.
Ваъдаву қавли Худо / ҳамеша мешавад иҷро.
Мисли Худои зебо,/ мисли Худои зебо
Амал кунем ба қавлҳо.
Ӯ дар ҳама кор комёб шуд.
Худо Юсуфро нигоҳ дошт,
Ӯ хеле комёб шуд.
Бандгардон:
Бале, Худо дошт нигоҳ,
То мо аз ин бошем огоҳ.
Бале, Худо кард дифоъ,
То мо донем Ӯро.
Бародарон фурӯхтандаш.
Юсуф бисёр азоб кашид,
Ба Миср ӯро бурданд.
Лекин Худо ӯро намонд.
Дар Миср ӯ зиндонӣ шуд,
Ба ҳама ӯ овард тоб.
Қадру иззат барояш дод.
Баъд аз ин худи фиръавн ҳам
Юсуфро қадр дод.
Юсуф ба ҳама дод ғалла
Вақте гуруснагӣ омад,
Ба ҳама дод ғалла.
Бародаронаш омаданд.
Роҳи дарозе паймуда,
Ба наздаш омаданд.
Ҳамаро ба онҳо бахшид.
Қасосашро ӯ нагирифт,
Ҳамаро ӯ бахшид.
Замини беҳ барояш дод.
Падарашро ӯ наздаш хонд,
Замини беҳ ӯ дод.
Эсав, экизаки ӯ, калонӣ буд,
Лек бо ҳилагарӣ ва оши сурх хурдӣ
Аз бародар баракатро рабуд.
Ба Эсав баракатро ваъда намуд,
Лек бо хӯроки хуб фиребаш кард Яъқуб,
Эсав аз додари худ хафа шуд.
Ӯ гуфт: "Ман бо ту ҳамеша хоҳам буд,
Лек такя кун ба Ман, паноҳгоҳ ҳастам Ман".
Яъқуб тарсон шуд пас аз хоби худ.
Аз чор зан Яъқуб хеле писардор шуд,
Лек хости Худоро напурсид ӯ ҳоло.
Худо дар ҷанг расондаш ба мақсуд.
Аз фиребу найранг даст бикашем мо,
Чунки ростгӯиро дӯст медорад Худо.
Он чи коштем, ҳосил мекунем мо.
Омад ба ҷаҳон, то диҳад моро наҷот.
Эй дӯстон, ин вақти суруду шодист,
Милоди Масеҳи ваъдашуда аст.
Бандгардон:
Таваллуд, таваллуд,
Таваллуди Ӯст.
Шод бошед, суруд хонед,
Чун таваллуди Ӯст.
Тахти салтанаташ дар даврҳо монад.
Биёед бо фариштагон сароем,
Подшоҳи пурҷалолро биситоем.
Баҳри парастишаш мо ҳам ташнаем.
Ситораи бузургашро дидаем,
Диламонро барояш тӯҳфа кардем.
Дар дасти Ӯст тамоми дунё.
Дар дасти Ӯст шамолу борон.
Дар дасти Ӯст ҳама раъду барқ.
Дар дасти Ӯст бибию бобо.
Дар Ӯст хурду калонҳо.
Дар дасти Ӯст офтобу моҳтоб.
Дар дасти Ӯ ҳастем ману ту.
Бандгардон:
Ташаккур, ташаккур, Худованд,
Ташаккур, ташаккур мегӯям.
Ташаккур, ташаккур, Худованд,
Ташаккур мегӯям.
Ту бо офтоб онҳоро мепазӣ. :|
Ҳар рӯз онҳоро ба мо медиҳӣ. :|
Ту хурду калонро сер мекунӣ. :|
Бандгардон:
Таъриф кунед, дӯстон,
Номи Худои мо – хест Ӯ аз мурдагон.
Ҳамду санои мо
Доим диҳад садо – Исо шуд дастболо.
Ҷон дод дар салиб Исо.
Дид ба ҷои ман ҷазо.
Баъди се рӯз шуд эҳё
Наҷоткори мо.
Сӯи биҳишту само.
Медиҳад наҷот ба мо
Бовар кунем Каломро:
Бархест Масеҳо.
Аз гапи Худо сарпечист.
Аз гуноҳон рӯй гардон,
"Марг сазои гуноҳон".
Аз гуноҳон рӯй гардон,
"Марг сазои гуноҳон".
Оё ту гӯш медиҳӣ?
Дар сухану дар амал
Оё ту рост мебошӣ?
Дар сухану дар амал
Оё ту рост мебошӣ?
Туро ҳам наҷот диҳад?
Ба Масеҳ Исо бигӯй –
Гуноҳатро мебахшад.
Ба Масеҳо рӯй овар –
Гуноҳатро мебахшад.
Ишқи мо, бахти мо, Туӣ,
Шодии мо, ҳаёти мо,
Хушиву орзуҳои мо.
Бандгардон:
|: Мо бар ту такя намоем,
Мо дар ту зиндагӣ дорем,
Мо бар ту назар намоем,
Дар осмонҳо. :|
Бар салиб хунатро рехтӣ
Акнун ба мо наҷот додӣ,
Аз ғаму ашк озод кардӣ.
Ӯро мепарастам бо дастҳои воз,
Ӯро мепарастам бо рақсу овоз.
Ӯро мепарастам бо дастҳои воз,
Ӯро мепарастам бо рақсу овоз,
Бо рақсу бо шодӣ, бо лабханд
Ӯро мепарастам.
Бо дасту бо пову бо лабханд
Ӯро мепарастам.
Бо чархиши зебову бо дастҳову по,
Ба росту чапу бо сарҳои боло,
Бо чархиши зебову бо дастҳову по,
Ба росту чапу бо сарҳои боло,
Исо Худовандам,
Шоҳу ҳам Дӯсти ман,
Туро мепарастам.
Исо Худовандам,
Шоҳу ҳам Дӯсти ман,
Туро мепарастам.
Фаромӯш намекунам, он чӣ бароям кард.
Фаромӯш намекунам, он чӣ бароям кард.
Фаромӯш намекунам, он чӣ бароям кард.
Фаромӯш намекунам, он чӣ бароям кард.
Санг аз гӯр ҷудо шуд.
Дар рӯзи сеюм бархост Исо!
Аз мурдагон зинда шуд,
Қабри худ холӣ намуд.
Ҳамду сано ба Исо, Ӯ - зинда!
Пеш мекунад тарсро,
Шайтонро шикаст дод Исои мо!
Ҳаётро медиҳад,
Ӯ дӯстат медорад
Ҳамду сано ба Исо, Ӯ - зинда!
Наҷоткори дунё.
Сӯи осмон Ӯ кушод роҳро!
Шодӣ дар дили мо,
Фарзандони Худо.
Ҳамду сано ба Исо, Ӯ - зинда!
Медавад, медавад.
Чӣ гап шудааст? (2 бор)
Дар шаҳраки Байт-ул-Лаҳм,
Байт-ул-Лаҳм, Байт-ул-Лаҳм.
Масеҳ таваллуд шуд! (2 бор)
Ёфт нашуд, ёфт нашуд
Дар ҳеҷ хонае. (2 бор)
Дар бечорагӣ омад,
Ӯ омад, Ӯ омад,
Дар охур хобид. (2 бор)
Хурсандӣ, хурсандӣ
Байни чӯпонон. (2 бор)
Чун фаришта гуфтааст,
Гуфтааст, гуфтааст:
Масеҳ таваллуд шуд! (2 бор)
Ба Худо, ба Худо!
Дод Писарашро. (2 бор)
Осоиш бод бар замин,
Бар замин, бар замин,
Худованд бо мост. (2 бор)
Бандгардон:
Хез, Иброҳим, хез,/ Ба сафар баро.
Хез, Иброҳим, хез,/ Дон, ки бо туст Худо.
Бовар кард ба Худо.
Ба шаҳри бегонае рафт,
Чун фармудааст Худо.
Гузарон аз саҳро.
Аз рӯи гуфтаи Худо
Давом дод сафарро.
Луту Иброҳимро,
Аммо дар ин гуна корҳо,
Нахост фоидаашро.
Лек дод ваъда Худо:
"Он қадар ёбӣ фарзандон,
Чун рег андар дарё".
Надониста онро
Бояд дар кӯҳ мешуд қурбон,
Наҷоташ дод Худо.
Иброҳим ба Худо,
"Дӯсти ман, дӯст дорам туро", -
Мегӯядаш Худо.
хонаи Падар, хонаи Падар.
Хеле хуб аст дар хонаи Падар,
Он ҷо зебо аст.
хонаи Падар, хонаи Падар,
Исо роҳ аст ба хонаи Падар,
Он ҷо зебо аст.
хонаи Падар, хонаи Падар.
Эй дӯст, биё ба хонаи Падар,
Он ҷо зебо аст.
Дар осмон бо ту, дар осмон бо ту.
Вомехӯрем мо дар осмон бо ту,
Хонаи Падар.
Ҳар рӯз. Омин.
Хуб аст дӯст дорем Исоро мо
Ҳар рӯз.
Бандгардон:
Якшанбе, душанбе, сешанбе,
Чоршанбе, панҷшанбе,
Ҷумъаву шанбе.
Хуб аст бошем бо Исо
Ҳар рӯз.
Ҳар рӯз. Омин.
Хуб аст дуо кунем ба Исо
Ҳар рӯз.
Ҳар рӯз. Омин.
Бигзор Исо баракат диҳад
Ҳар рӯз.
Ман хушбахтам.
Нури офтоб, гоҳе борон,
Ман хушбахтам.
Боғу буттаву дарахтҳо,
Меваҳои хуш бар онҳо,
Ман хшбахтам.
Ман хушбахтам.
Онҳо ғамамро мехӯранд,
Ман хушбахтам.
Либоси нав мепӯшонанд,
Бо навозиш мехобонанд,
Ман хушбахтам.
Ман хушбахтам.
Дар осмон хона месозад,
Ман хушбахтам.
Вохӯрам бо дӯстон он ҷо,
Бо файзи Худ диҳад Худо,
Ман хушбахтам.
Ба ҷаҳон омадӣ баҳри ман.
Бечора гаштӣ барои ман.
Хушо ҳама, ки бовар кунанд:
"Омадааст наҷоти Худованд".
Бо имон аз пасаш шитофтанд.
Исои Масеҳро дарёфтанд.
Исо барои ту низ омад,
Аз гуноҳонат мераҳонад.
Муҳаббаташ дар салиб дидам.
Худованд Исоро месароям,
Маро халос кард аз гуноҳҳоям.
Бандгардон:
Танҳо бо Масеҳ ман тарсе надорам,
Танҳо бо Масеҳ ман хушбахтам доимо. 2х
Пеши ман қадамаш мезанад.
Доим дар паҳлӯям меравад,
Аз пушт маро паноҳ медиҳад.
Ҳам хурдон, ҳам калонсолонро.
Осоиш медиҳад ба онҳо
Ки дӯсташ медоранд бечаро.
Худо дӯстдору роҳнамоям.
Бандгардон:
|: Пас бояд сароям, Худоям некӯст,
Худоям некӯст, дӯстам дорад. :|
Баста будам дар қайди гуноҳ.
Масеҳ омаду наҷотам дод.
Аз ҳар гуноҳам озод намуд.
Бо номи Ӯ мо хушбахт ҳастем.
Бандгардон:
Худoи неку меҳрубон
Моро дӯст дошт дар кишварамон.
Мегирад аз дастамон,
Мебарад ба осмон.
Моро наздаш хонд аз дилу ҷон.
Ватани азизам.
Худои нек Дӯстдорам аст,
Тоҷикбачаам ман.
Фарзанди ӯзбекам.
Ба ман гуфт: "Аз пуштам биё" -
Исои дӯстдорам.
Чун барф сафедам ман.
Холиқамро месароям
Бо дили хушҳолам.
Сиёҳпӯст омадам.
Дар Африқоям, эй дӯстон,
Бо Исо дӯстам ман.
Пинҳон мешавам ман.
Бо парҳо худро ороям,
Бозиро дӯст дорам.
Байни кенгуруҳо.
Падари ман гардид Худо
Андар Масеҳ Исо.
Худо некӯст, ҳамдаш гӯем,
Худо некӯст, боварӣ дорем,
Худо некӯст, мо медонем.
Дилам ҳамд гӯяд, аз шодӣ мерақсам.
Чун дар дилам барояш ҷо ҳаст,
Ба сӯяш меравам бо шавқ.
Худо некӯст, ҳамдаш гӯем,
Худо некӯст, боварӣ дорем,
Худо некӯст, мо медонем.
Дар ин зиндагӣ.
Бо дасти Худат маро
Кун Ту роҳбарӣ.
Доим бо манӣ.
Ҳис кунад ҷонам Туро
Андар оромӣ.
Ман беандеша,
Ба Ту гӯям, мефаҳмӣ
Маро ҳамеша.
Ин ҳиссиётҳо:
Ҳамд мегӯям, чун Туӣ
Пешам доимо.
Хушхабарро мерасонем, мерасонем, мерасонем.
Хушхабарро мерасонем ва шоду хурсанд ҳастем.
Туро Худо дӯст медорад, дӯст медорад, дӯст медорад.
Туро Худо дӯст медорад ва даъват мекунад.
Туро Масеҳ мераҳонад, мераҳонад, мераҳонад.
Туро Масеҳ мераҳонад, ба Ӯ имон овар.
Ҳар рӯз субҳ , ки аз хоб мехезам,
Худои бузургро мепарастам.
Ҳар рӯз субҳ , ки аз хоб мехезам,
Худои бузургро мепарастам.
Шод ҳастаму суруд мехонам,
Бо дуо ҳар рӯзро сар мекунам.
Шод ҳастаму суруд мехонам,
Бо дуо ҳар рӯзро сар мекунам.
Вақти бозиву ҳам вақти варзиш
Ёдам намеравад ҳамду парастиш.
Вақти бозиву ҳам вақти варзиш
Ёдам намеравад ҳамду парастиш.
Бо рӯи хандон, бо қалби шодон
Бо дастҳои воз Ӯро мепарастам.
Бо рӯи хандон, бо қалби шодон
Бо дастҳои воз Ӯро мепарастам.
Ҳар ҳайвон хӯрок меёбад,
Ҳар гул обат менӯшад.
Ҳам моёнро фаромӯш накардӣ,
Худо, мо шукр мегӯем. Омин.
Ҳар чизи даркориро
Ба ман медиҳӣ, Худо.
Ҳеҷ кас додан натвонад
Он чи медиҳӣ, Худо.
Мебахшӣ гуноҳамро,
Худо, дӯст дорӣ маро.
Ҳӯ-ҳӯ-ҳӯ-ҳӯ-ҳӯшионо,
Ҳа-ҳа-ҳа-ҳалелуёҳ!
Эй дӯстон, ману шуморо
Дӯст медорад Худо.
Ҳунари ман каму қувват надорам.
Лекин дар андаке хуб кунам хизмат,
То ки доим Ӯ аз ман розӣ бошад.
Бандгардон:
Гӯшаи ман –
Олами хурдам.
Хизмат кунам,
Чунон ёд дод Устодам.
Хуш ба Наҷоткорам хизмат мекунам.
Дар ҳар кори хурд бовафо мемонам,
То ки Ӯ розию хуш бошад аз ман.
Ба подшоҳии Худаш мебарадам,
Он гоҳ ҳама чиз фаҳмо шавад ба ман,
Ки беҳтарин буд ин гӯша бароям.
Барг хишир-хишир дорад,
Намедонам ман чаро, чаро?
Кӣ дод ба пашша болҳо,
Думи фах ба рӯбоҳҳо,
Кӣ кард ину онро, ҳамаро?
Бандгардон:
Ҳикоя кунед ба ман шумоҳо,
Чаро, ман намедонам, чаро?
Ҳар чӣ парвоз мекунад,
Ҳар чӣ хандон мерӯяд,
Кӣ дод ҷон барои ҳамаи онҳо?
Гурбаи азизамро
Кӣ ёд бидод ӯро миявро?
Чӣ қадар вазни абрро?
Дарё медавад чаро?
Аз куҷову ба куҷо, чаро?
Ҳама чизро сохт Худо,
Аз Ӯ ҳастанд офаридаҳо.
Модару падар ва ман,
Фил, мӯрчаву гурбаам,
Аз Ӯ ҳастанд офаридаҳо.
Зиндагӣ доду дӯст дошт.
Кард пайдо ҳамаи чизҳоро,
Ҳар чӣ парвоз мекунад,
Ҳар чӣ хандон мерӯяд,
Ташаккур намоям барояш.
Бар велосипедам савор шавам,
Мошин харам, бар ракета парам?
Чӣ хел ман ба осмонҳо расам?
Мошин харам, бар ракета парам?
Чӣ хел ман ба осмонҳо расам?
Киштӣ, ки дар баҳр кунад шино?
Аспу аробае кунам пайдо?
Чӣ хел ман ба осмонҳо расам?
Аспу аробае кунам пайдо?
Чӣ хел ман ба осмонҳо расам?
Ин хел осмонҳоро ба даст орам.
Бовар дорам ба Масеҳ Исо,
Дар осмонҳо мешавам доимо.
Бовар дорам ба Масеҳ Исо,
Дар осмонҳо мешавам доимо.
Ҳама хоб, бедоранд танҳо
Дар як маконе очаву бача,
Тифли ширину майдача,
Аз ҷону дил хушбахтанд! (2бор)
Хабар аз осмонҳо омад:
"Таваллуд шуд Исои Худованд!"
Сулҳу наҷот Ӯ ба ҳама овард,
Нури Худоро пошид! (2бор)
Дар осмон суруд хонданд.
Кош кушода шаванд дилҳои мо,
Бо лаби худ ҳамд гӯем Худоро,
Ӯ Наҷотдиҳанда дод! (2бор)
Бандгардон:
Шодӣ бикунед/Исои Масеҳ омад.
Шодӣ бикунед/Наҷотдиҳанда омад.
Ки Имонуил аст – Худо бо мо.
Кӯдак дар охур зода шудааст ба мо,
Ӯст Писари Одам, номаш – Исо.
Исо аз мурдагон бархeстааст.
Гуноҳ, маргу шайтонро шикаст додааст,
Ба осмон рафта, бар тахт нишастааст.
Танҳо дар Масеҳ ту наҷот дорӣ.
Агар тавба кунӣ ва имон оварӣ,
Ҳаёти ҷовид ба даст меорӣ.
Сӯи оғил назди охур шитобед!
Дар чунин шаби аҷибу муқаддас
Писари Худо таваллуд шуд ба мадад.
Бинед, чӣ хел Нури аҷибаш тобон,
Кӯдаки осмон нозанину зебо,
Ширину дилкаштар аз фариштаҳо.
Маряму Юсуф сӯяш доштанд нигоҳ.
Саҷда карданд дар пеши Ӯ чӯпонон,
Дастаи овозхонон ҳамдсароён.
Чун Худо бо муҳаббат ҳар рӯз туро мебинад,
Эҳтиёт кун чашматро, чӣ мебинад.
Чун Худо бо муҳаббат ҳар рӯз туро мебинад,
Эҳтиёт кун гӯшатро, чӣ мешунавад.
Чун Худо бо муҳаббат ҳар рӯз туро мебинад,
Эҳтиёт кун даҳонро, чӣ мегӯяд.
Чун Худо бо муҳаббат ҳар рӯз туро мебинад,
Эҳтиёт кун дастатро, чӣ мекунад.
Эълон, эълон ба хурду калон,
Эълон: Худо аст меҳрубон.
Эълон, эълон ба хурду калон,
Шод бош, ҳама ҷаҳон.
Шодӣ, шодӣ бод дар диламон,
Худо бошад умедамон.
Шодӣ, шодӣ бод дар диламон,
Ӯ омад ба ҷаҳон.
Як, ду – Худо нигарад ба ту;
Се, чор, панҷ – Ӯ бурд барои ту ранҷ;
Шаш, ҳафт, ҳашт – Аз мурдагон баргашт;
Нӯҳ ва даҳ – Ҳаёт баҳрат дод тӯҳфа.
Ва борони сахт борид.
Ва борон борид, селобҳо равон шуд,
Ва борон борид, селобҳо равон шуд,
Ва борон борид, селобҳо равон шуд,
Ва он хона фурӯ рафт.
Ва борони сахт борид.
Ва борон борид, селобҳо равон шуд,
Ва борон борид, селобҳо равон шуд,
Ва борон борид, селобҳо равон шуд,
Ва он хона бар санг поид.
Ва борон сахт меборад.
Меҳраш ба ту резад, ҳамдаш баланд шавад.
Меҳраш ба ту резад, ҳамдаш баланд шавад.
Меҳраш ба ту резад, ҳамдаш баланд шавад.
Хонаатро соз бар Масеҳ.