Ба дунё зиндагони гирад аз сар,
Кунад равшан зи нав дунёи моро,
Шифо бахшад ҳама дардҳои моро,
|: Вале дар қалби мо ворид нагардад,
Умеди мо саросар ҳеҷ гардад. :|
Ба дунё зиндагони гирад аз сар,
Ба худ хонад ҳама заҳматкашонро,
Бибахшад зиндагони мурдагонро,
|: Вале дар қалби мо ворид нагардад,
Умеди мо саросар ҳеҷ гардад. :|
Ба дунё зиндагони гирад аз сар,
Намоёнад ба инсон роҳу чора,
Шавад маслубу бархезад дубора,
|: Вале дар қалби мо ворид нагардад,
Умеди мо саросар ҳеҷ гардад. :|
Пайрави ҳақиқиям дар дунё бошад,
|: Бояд падару модару зану фарзандон
Бародарону хоҳарон баҳрам тарк кунад.:|
Чун азобатон диҳанд барои номам.
|: Хушҳол бошеду шодии азим намоед,
Зеро мукофоти шумо басо азим аст.:|
Ба лаънаткунандагон баракат хоҳед,
|: Ба ононе, ки аз шумо нафрат мекунанд
Эҳсонкори бо дуои хайр намоед.:|
Ё шикасти қалби дориву ба касе коре надори,
Ӯ дар ин маҷлис нишаста, пеши Ӯ биё, эй хаста.
Ашки омехта бо атр дори, бирез бар пои Исо.
Муҳаббате дар дилат дори, бибӯс пойҳои Ӯро.
Ё ин дунё дигар бароят ба интиҳо расидааст,
Ӯ дар ин маҷлис нишаста, пеши Ӯ биё, эй хаста.
Ашки омехта бо атр дори, бирез бар пои Исо.
Муҳаббате дар дилат дори, бибӯс пойҳои Ӯро.
Парвардигори олам ба ту ҳаёти нав бахшидааст.
Ӯ дар ин маҷлис нишаста, пеши Ӯ биё, эй хаста.
Ашки омехта бо атр дори, бирез бар пои Исо.
Муҳаббате дар дилат дори, бибӯс пойҳои Ӯро.
Дони ки нотавони дар яъсу ноумеди!
Оғӯши бози Масеҳ туро пазирад ҳаме,
гар бидеҳи ҳар ғаме.
|: Оғӯши бози Масеҳ туро пазирад ҳаме. :|
Ҳар кас эътимод кунад, Ӯро озод месозад!
Муҳаббати илоҳи ошкор кардааст Масеҳ дар
бадани инсони.
|: Муҳаббати илоҳи ошкор кардааст Масеҳ. :|
Ҳар кас Ӯро шунавад, Ӯро хушбахт месозад!
Ба хотират бар салиб ҷонаш бидод он Ҳабиб,
раҳонадат аз рақиб.
|:Ба хотират бар салиб ҷонаш бидод он Ҳабиб.:|
Танҳо Исо он ҷо сокин шавад.
Муҳаббати Ӯро монанд набошад,
Танҳо назди Ӯ роҳат меёбам.
Бандгардон:
Ғаме надораму гиря накунам,
Худовандам Исо назди ман аст.
Ӯ фармуда, ки дастамро мегирад,
Барад он ҷо, ки доим роҳат аст.
Танҳо Ӯ дар ҳаққи ман эҳсон кард.
Диламро бишкофт бо меҳри азимаш,
Он гоҳ оромиши осмони дод.
Танҳо Исо ба ман қувват бахшад.
Аз чашми ҳаёти Ӯ менӯшам,
Доим қуввати тоза меёбам.
Маро назди Худо осмон барад.
Дар он ҷо ҳамеша шоди хоҳам кард,
Роҳату ором дар оғӯши Ӯ.
Мечакад бар рӯи гуноҳҳои ман.
Ранги қирмиз мезудояд ранги хашм,
Ранҷи бедармонию дардҳои ман.
Бандгардон:
Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ!
Шоди шодам, шоди шодам,
Раб маро карда зи ғам озодам.
Чӯби сангин аз ғами дунёи ман.
Тоҷи хорӣ бар сари афсурдааш,
То ки донам меҳри он Исои ман.
Он наҷоткору паноҳи ҷони ман
Рӯзи сеюм қабри Худ холӣ намуд,
Бошад ин як асли шодиҳои ман.
Маро садо кард, маро садо кард.
Аз рӯзе чӯпони ман, чӯпони ман
Маро пайдо кард, маро пайдо кард.
Бандгардон:
Шодам, шодам, шодам, раҳо шудам, озодам;
Шодам, шодам, шодам, aз гуноҳам озодам!
Диламро пок кард, диламро пок кард,
Саре бурдам ба роҳаш ба даргоҳаш,
Таваллуди нав зиндагиям шуд.
Ба хуни Исо бо Наҷоткорам,
Гуфт: Агар бо таваккал наздам ои,
Ба ҳаёти ту оромиш бахшам.
Рӯзи наҷот аст, рӯзи наҷот аст!
Гуноҳҳоямро бурд Ӯ рӯи салиб,
Аз ғам озодам, аз ғам озодам!
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ситоишу шукру ниёиш раво.
|: Шоистааст, ки доим номи Туро
Эҳтиром доранд ҳама халқҳо. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ба Қуддуси ҳама муқаддасҳо.
|: Осмону заминро Ту доди вуҷуд,
Бузургиат дар дунё ҳаст беҳудуд. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ҳамa пайғамбарони даҳр бандаат.
|: Лашкари шоҳидони сафедлибос
Намоянд ситоишу шукру сипос. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
Ба ситоиши Ту кушодааст забон.
|: Ки ҳасти Ту доим вирди забон,
Худоё, Худованд дар дилам бимон. :|
|: Tу ҳасти Худои воҷибулвуҷуд,
Қудратат ба дунё надорад ҳудуд. :|
|: Бошад Туро он ҷо саро, кун раҳбари маро. :|
Ғавғою шӯри ин ҷаҳон номат кунад аз дил ниҳон,
|: Лекин Ту, эй некӯ Шубон, зоҳир куни Худро. :|
|: Гардон Ту қалбам пурсурур, хоҳам аз дил Туро. :|
Дар рӯҳи саргардони ман, дар қалби нофармони ман
|: Дарою кун дармони ман, фармон барад ҷонам. :|
|: Зишти равад, зебо шавад, тоза шавад дунё. :|
Сар то сари қалбам агар аз они Ту бошад, Падар,
|: Чизе нахоҳам ман дигар, пас, эй Худо, биё. :|
Мехоҳем бо Ту вохӯрем.
Мехоҳем, эй Масеҳ, Ту бо мо бимони,
Туро дӯст медорем, Маҳбуби ҷон.
|: Баракат деҳ моро, Масеҳи маҳбуб,
тамоми вуҷуди моро. :|
Мемонем дар ҳузури Ту.
Мехоҳем бо имон Ту дар мо зоҳир шави,
Қувватат намо, эй Маҳбуби ҷон.
|: Баракат деҳ моро, Масеҳи маҳбуб,
тамоми вуҷуди моро. :|
Баракати осмониро.
Ташнаам, ташнаи дидори осмон,
Серобам намо, эй Чашмаи ҷон.
|: Баракат деҳ моро, Масеҳи маҳбуб,
тамоми вуҷуди моро. :|
Оромишу тасаллист пайдо.
Парвардигор, Туи ҳар рӯз бо мо,
Нигоҳ медори то абад моро.
Бандгардон:
Мо ба Худо таваккал мекунем,
Умед дорем, наметарсем.
Худо бо мост ҳар шому ҳар саҳар,
Ҳар лаҳза дар ин дунё.
Азоб дода, намонанд ором.
Масеҳ, ба ин ҷонҳо дар изтироб
Наҷот бахш, чун баргузиди моро.
Ороми ҳаст ҳам дар дили мо.
Аз фарзандонат, аё эй Худо,
Ба гӯш ояд суруди хушсадо.
Сад ҳазорон мужда бар дилҳост – Исо омадааст. :|
Аз насими ин паёми осмони рӯзу шаб
Ашки шоди дар дилам дарёст – Исо омадааст.
Интизори ваъдаи дидори фардо то ба кай?
З-он ки имрӯз ҳам ҳамон фардост – Исо омадааст.
Дар гулистони муҳаббат ҳар гуле гӯяд Туро,
Нағмаи ҳар булбули шайдост – Исо омадааст.
Баҳри дидан пардаҳоро як ба як бояд дарид,
Чун бурун аз пардаҳо пайдост – Исо омадааст.
Дар забони зарраҳо ғавғост – Исо омадааст. :|
Ин ҳадиси савсан асту ин ҳадиси ёсуман,
Ин ҳадиси лолаи саҳрост – Исо омадааст.
Кай ба истидлоли мо мӯҳтоҷ омад офтоб?
Дида мебинад, агар биност – Исо омадааст.
Донише бояд турову гардише бояд туро,
Офариниш сар ба сар гӯёст – Исо омадааст.
Ҳам зи Матто, ҳам зи Марқӯс, ҳам зи Луқо,
Ҳам дар он Инҷили Юҳанност – Исо омадааст.
Хотима:
|: Тоҷи зебо бар сари худ гар бихоҳи, ҳам биё,
Тоҷи зебо бар сарат Исост – Исо омадааст. :|
Ту сахраи наҷоти ман!
Бе Ту ҳеҷам, бе Ту пучам,
Бе Ту ман сарду хомӯшам!
Tуи нурам, Ту ҳаётам,
Туи сарчашмаи ҷонам!
Бандгардон:
Ҳамду сано аз они Туст,
ҷалолу қувват аз они Туст.
Бахшишу раҳмат атои Туст,
Муҳаббату нур Каломи Туст.
Ҳамаги лағжанду афтанд.
Ту қалъаи баланди ман,
Ту сахраи наҷоти ман!
Tу ба даври ман ҳисори,
Ту дарди маро давои!
Маро пур карди зи Рӯҳат.
Ту бузургу карими,
Ту бахшандаву раҳими!
Дар Ту ҷонам ба шавқ ояд
Ва дилам қувват мегирад!
Оромишам танҳо Туи.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Муҳаббати Ту ҷовидон.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Натавонад карда ҷудо.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Маро мегири Ту бо Худ.
Дар ҳузури Ту ороми дорам,
Тасалли ёбад ҷону дилам.
Шиносӣ бандаи Худро ва донӣ ҷумла хӯи ман.
|: Бувад меҳрат зи ҳад берун, Ту, Эй Чӯпони неки ман,
Чунин гуфтӣ, ки огоҳӣ зи дона - дона мӯи ман. :|
Ба даргоҳат шитобонам, ки во ҳаст он ба сӯи ман.
|: Дар ин дунё Туро дорам, ягона меҳрубони ман.
Бувад фахрам ҳама дар Ту, Ту ҳастӣ обрӯи ман.:|
Хуш он рӯзе, ки пайвастам ба Ту, Эй Меҳрубони ман.
|: Туро дорам, киро хоҳам? Туӣ мақсуду ҳамроҳам.
Ба наздат доим оромам, Ту, Эй Чӯпони неки ман.:|
Вафо дориву меоӣ, зи пушти Ту равонам ман.
|: Туро дорам, киро хоҳам? Туӣ мақсуду ҳамроҳам!
Ба наздат доим оромам, Ту, Эй Чӯпони неки ман.:|
|: Худои тавоно, комилу доно, ситоем Туро. :|
Қудрати Туст бепоён, хилқати Туст замину осмон,
|: Худоё, тамоми корҳоят зебост, ситоем Туро. :|
Аз ҳар айб Туи ҷудо, нуқс надори ё хато,
|: Дорои тамоми сифоти аъло, ситоем Туро. :|
|: Дӯст медори мардуми ҳама ҷаҳон, ситоем Туро.:|
Худоё, ҳар рӯзу ҳар соат аз ҳар халқу аз ҳар миллат
|: Ба номат бувад эҳтирому ҳурмат, ситоем Туро. :|
Аз ҳар айб Туи ҷудо, нуқс надори ё хато,
|: Дорои тамоми сифоти аъло, ситоем Туро. :|
Ҳакими сухан дар забон офарин,
Худованди бахшояндаву дастгир,
Карими хатобахши тавбапазир.
Ҳама биншаста он ҷо, чи душман, чи дӯст.
Мар Ӯро расад кибриёву мани,
Ки мулкаш қадим асту Зоташ ғани.
Басар охири камоли Ӯро наёфт.
На бар авҷи Зоташ парад мурғи ваҳм,
На бар зайли васфаш расад дасти фаҳм.
В-аз он ҷо ба боли муҳаббат пари.
Бидаррад яқин пардаҳои хаёл,
Намонад саропарда ғайр аз ҷалол.
Мӯъҷизоти Ту бузург, муҳаббати Ту пурзӯр. :|
|: О, Ту бузург, Ту зебоиву бузург,
Ва дигаре нест чун Ту, ва дигаре нест чун Ту! :|
Аз лутфу меҳрубони, к-аз осмон Ту мебахши. :|
|: О, Ту бузург, Ту зебоиву бузург,
Ва дигаре нест чун Ту, ва дигаре нест чун Ту! :|
Дастҳоро кунем боло, дар Ту шод мешавем мо. :|
|: О, Ту бузург, Ту зебоиву бузург,
Ва дигаре нест чун Ту, ва дигаре нест чун Ту! :|
Худовандро бо шодӣ сароед,
Чун ба ҳузури Ӯ роҳ ёфтед.
Аз дил Худовандро ҳамд гӯед,
Чун Рӯҳи Ӯро дар дил доред.
|: Ҳалелуёҳ, ҳамд гӯед, :|
|: Ҳалелу, ҳалелу, ҳалелуёҳ! Ҳамд гӯед. :|
Наҷоту шодии абадӣ дар номи Ӯст.
Эй солеҳон, дар Худованд шодӣ намоед.
Рӯз ба рӯз наҷоти Ӯро эълон намоед.
Худованд Подшоҳ аст то абадулобод.
Бо Ӯ зистан пурҷалол аст, кунед Ӯро ёд.
Бичашеду бубинед, ки Худованд некӯст!
Биталабеду хоҳед ёфт, ҳама чиз аз Ӯст.
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Ташнаи Туем мо дар ин дунё,
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Нолаву тангии худро пеши Ту гӯем.
ҷони мо ташнаи Туст чун замини беоб.
Мегӯем бо ҳамду сано, эй Падар, дарёб.
Худованд Подшоҳ аст то абадулобод.
Бо Ӯ зистан пурҷалол аст, кунед Ӯро ёд.
Бичашеду бубинед, ки Худованд некӯст!
Биталабеду хоҳед ёфт, ҳама чиз аз Ӯст.
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Ташнаи Туем мо дар ин дунё,
Масеҳ Исо, бозгашт бинамо!
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Худоё, зи ҷон меситоям Туро!
Ҳамеша ба ҳар ҷой хонам Туро!
Бузургии Ту бинам аз осмон,
Зи хуршеду моҳу ҳам аз ахтарон.
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Ба кӯҳу ба саҳро назар афканам,
Ба ҷуз номи Ту дигар нашнавам.
Чу борону барфат биборад ҳаме,
Нахоҳам шуд аз шукр ғофил ҳаме.
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Ҳавои латифу дарахтони сабз
Ва мурғони зебо ба овози нағз.
Туро шукр аз баҳри ёрони мо,
Хусусан Масеҳ, к-омади аз само.
|: Барои атоҳои беҳадди Ту
Кунам бо дилу ҷон ҳаме ҳамди Ту! :|
Барпо гашта салиби ҳақир.
Он Барраи Худо баҳри гуноҳи мо
Шуд маслуб бо ранҷи беназир.
Бандгардон:
Он салиб ифтихори ман аст,
Шуд бар он Наҷоткорам фидо.
|: Андар роҳи салиб пеш равам,
То расам ба ҷалоли само. :|
Бахшид сулҳу сафо ба ҷаҳон,
Чун Писари Худо тарк кард зеби само,
То шавад фидя дар ҷолҷолто.
Бахшид сулҳу сафо ба ҷаҳон.
Файзу раҳми Худо ошкор шуд ба мо
Дар салиби Исои Масеҳ.
Ба пайравии таронаи 22 дар китоби Забур
Бандгардон:
Xудованд чӯпони ман аст,
Мӯҳтоҷи ҳеҷ чиз набошам.
Ҳамеша дар пеши ман аст,
Мӯҳтоҷи ҳеҷ кас набошам.
Сӯи обҳои роҳат маро мегардонад.
Ба хотири номи Худ ба роҳҳои адолат
Ҳидоятам мекунад, ҳидоятам мекунад.
Чӯпони некӯ бо ман аст, аз бадиҳо наметарсам.
Суфра баҳрам густурдааст пеши рӯи душманон.
Сарамро масҳ кардааст, косаам аст лабрезон.
Ояндаам дар дасти Ӯст, ҳар рӯз бо Ӯ шод шавам.
Ғами фардоро нахӯрам, чун ба Ӯ имон дорам,
Ҳаётам бошад дар Исо, Ӯ донад ояндаам.
Тарсе аз фардо надорам, гарчи даркаш накунам,
Лекин як чизро медонам: Ӯст соҳиби фардоям.
Борҳо аз дӯшам меғалтанд, офтоб дар паси абрҳост.
Дар нури он шамси тобон ашкҳоям поён ёбанд,
Зиндагиям ба сар расад, само равам то абад.
Тарсе аз фардо надорам, гарчи даркаш накунам,
Лекин як чизро медонам: Ӯст соҳиби фардоям.
Ӯ ки сер кунад махлуқаш, медиҳад хостаҳоям.
Гар киштии зиндагиям бигзарад аз тӯфонҳо,
Донам, дар амну амонам - Ӯ бо ман аст дар ҳар ҷо.
Тарсе аз фардо надорам, гарчи даркаш накунам,
Лекин як чизро медонам: Ӯст соҳиби фардоям.
Домоди осмони зуд меояд -
Ҳама бо ҳам ба осмон хоҳем рафт.
Бандгардон:
Эй Худованд, эй Худованд, зуд биё!
Рӯҳу aрӯсат мегӯянд: "Зуд биё!"
Эй Худованд, эй Худованд, зуд биё!
Захми найзаро дар паҳлӯи Исо -
Чунин мо мешиносем Наҷоткорро.
Бо ҷалолу шукӯҳ бо фариштагон -
Ҳамдаш кунед, ҳама наҷотёфтагон!
Худо дӯстдору роҳнамоям.
Бандгардон:
|: Пас бояд сароям, Худоям некӯст,
Худоям некӯст, дӯстам дорад. :|
Баста будам дар қайди гуноҳ.
Масеҳ омаду наҷотам дод.
Аз ҳар гуноҳам озод намуд.
Бо номи Ӯ мо хушбахт ҳастем.
Риояи аҳкоми Туро;
Ба мо ёд деҳ хоксории дилро,
|: Иҷро кардани хости Туро, :|
Рӯҳулқудсро хомӯш накунам,
То дӯст дорам Туро бениҳоят,
|: Танҳо номат ҷалол диҳам ман, :|
Диламро пок нигоҳ дорам ман,
Бо меҳру муҳаббати муқаддас
|: Ёри худро аз сидқ дӯст дорам. :|
Суруди нав бо ҳам сароем.
Аз дил овози шоди барорем,
Зеро дар Худованд Исо пирӯзем.
|: Худованд Исо, Худованд Исо!
Бо ин суруд ба ҳузурат оем. :|
Худовандро дар байнамон бинем.
Дилҳо дар ҳузураш холи намоем,
Зеро дар Худованд Исо пирӯзем.
|: Худованд Исо, Худованд Исо!
Бо ин суруд ба ҳузурат оем. :|
Дар интизори меҳри Ӯ монем.
Номи қуддуси Ӯро бардорем,
Зеро дар Худованд Исо пирӯзем.
|: Худованд Исо, Худованд Исо!
Бо ин суруд ба ҳузурат оем. :|
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Биёед, биёед, матарсед, матарсед,
Ки Худост паноҳу нигоҳбони калисо.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Худои тавоно кардааст лутфаш бар мо,
Ки додааст ягона Писари Худ ба дунё.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Писар гашта қурбон баҳри наҷоти инсон,
Кафорат гардида баҳри гуноҳҳои мо.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Тарсу ваҳшати беҷо инсонро монад аз по,
Матарсед, дӯстон, агар хоҳед Худоро.
Матарсед, матарсед аз ин мардуми дунё.
Ин аст сухани Исо, ки мегӯяд ба шумо:
"Макунед Маро инкор пеши мардуми дунё".
Бипарастем номи Исоро.
Муҳаббати Худо баҳри мо дар Исо
Бахшид зиндагии навро.
Бандгардон:
Оед, оед, ҳамд гӯед, ҳамд гӯед,
Номи Ӯро ситоиш кунед.
|: Ӯ лоиқи ҳар ҳамду парастиш аст,
Ҳалелуёҳ бар Исо. :|
Масеҳ аст номи Худои мо.
Биёед бо ҳам якдилу яковоз
Парастем номи Худовандро.
Ӯ сазовори ҳамду сано.
Дӯст дорем Ӯро, хонемаш сурудҳо,
Таърифаш кунед ҳама Ӯро.
Ба ҳар чи Ту бо каломат сохти,
Ба мавҷудот, ки нурат ато карда,
Бо меҳри Падари ғизо диҳи,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
К-он ҷо оламҳои пурнур ҷорист,
Ва меҳру моҳ дар муҳити ҷовидон,
Чун киштиҳо дар уқёнус ҳастанд,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ва корҳои неки Ӯро бинам,
Чи хел халқи Худро баракат дод,
Чи хел дӯст дошт ва марҳамат намуд,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ки ба инсон дар ин даҳр банда буд,
Чи хел Ӯ, шоҳи олам, дар салиб мурд,
Ва бо салиб ба мо бахшиш овард,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Бо ғами марг малӯл бошад рӯҳам,
Ӯ бо меҳр хам кунад сарашро сӯям,
Фиғонам пахш кунад бо гапи нарм,
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ва равшани кунад ҷилои Ӯ,
Саҷда барам пеши тахти Ӯ,
Шоҳро бинам дар зебоии Ӯ.
|: ҷонам хонад он гоҳ бар Ту, Худо:
Ту бузургӣ, Ту бузургӣ! :|
Ба пайравии таронаи 62:2,3 дар китоби Забур
Дар саҳар Туро хоҳам парастид. :|
ҷони ман ташнаи Туст,
Ва ҷисми ман пазмони Туст.
Худоё, Ту Худои ман ҳастӣ,
Дар саҳар Туро хоҳам парастид.
То қуввату ҷалолатро бинам. :|
ҷони ман ташнаи Туст,
Ва ҷисми ман пазмони Туст.
Ҳамин тавр дар қудс бар Ту менигаристам,
То қуввату ҷалолатро бинам.
Бандгардон:
Бимон бо ман, Худои меҳрубон,
Роҳам торик аст, пас бо ман бимон.
Чун дур шаванд ёрону ёварон,
Эй Дӯст, ба як сон бо ман бимон.
Нест шаванд хушиҳои ин ҷаҳон.
Ту имрӯзу фардо ҳасти ҳамон,
Худои ҷовидон, бо ман бимон.
ҷуз Ту нест кас, ки дур кунад шайтон.
Кист мисли Ту, ки бошад пуштибон,
Дар ғаму дар шоди бо ман бимон.
Дар вақти ғам маро кунад шодон.
Раҳбар ҳасти ба сӯи осмон,
Дар маргу дар ҳаёт бо ман бимон.
Сароем номи Ӯро, гӯем ҳамди наҷоти Худои мо.
|: Худовандро дар ҳар вақт муборак хоҳем хонд,
Зеро моро бахшидааст бо хуни Масеҳо! :|
Фариштаи Худованд гирдогирди писандидагони Ӯст.
|: Парастем Худовандро, чун Ӯ Наҷоти мост,
Исо ҳамон Масеҳ аст, ибтидову интиҳост! :|
Аз барои мӯъминон Исо Масеҳ шуд эҳёву оромише.
|: Наҷотёфтагон хонанд, "Ҳалелуёҳ!" сароянд,
Зеро Худи Худованд танҳо умеди мост! :|
Сахраи мустаҳкамам аст.
Сипару шохи наҷотам Худост,
Қалъаи баланди ман аст.
Бандгардон:
Шукр мегӯям ман Масеҳро,
Бароям Ӯ дод Рӯҳашро. Ҳалелуёҳ!
Шукр мегӯям ман Масеҳро,
Бароям Ӯ дод Рӯҳашро.
Овози шодмонӣ диҳем.
Сахраи наҷотро биситоем,
Дар ҳузураш бо ҳамд оем.
Аз Рӯҳаш доим пур шавем.
Корҳои аҷибашро ёд кунем,
Номи Худоро бихонем.
Худоро доим ёд кунед!
ҷамъи лашкарҳои Худои мо,
Номи Исоро ёд кунед!
Бо меҳр шифо дод, афв фармуд.
Ӯ зисту мурд, то озод созад,
Қабри холиаш гӯяд: "Исо зинда аст!"
Бандгардон:
Чун Ӯ зинда аст, аз фардо натарсам,
Чун Ӯ зинда аст, тарсе надорам.
Донам ояндаам дар дасти Ӯст,
Пас зистан арзиш дорад, чун Ӯ зинда аст!
ҷангам бо ранҷҳои охирин.
Чун пас аз марг ояд пирӯзӣ,
Шоҳи ҷалол гӯядам: "Исо зинда аст!"
Эй порсоён, донед, вақт кам аст.
Чун Ӯ ояд, имондоронро
Ба ҳузури ҷалоли Худо хоҳад бурд!
Рӯзи фирӯз расид,
Субҳи умед дамид.
Мужда онро, ки дар ин сол ҳаёти нав ёфт!
Найири нури Масеҳош парастор омад.
В- эй ҳама покдилон!
Шукри Яздон ба забон!
Ҳама гӯеду сароед ба номи Субҳон,
К- ояти раҳмати нав боз падидор омад.
Дару дашт аст ҷавон!
Гули нав гашта аён!
Ба тассалои дили ғамзадагон Рӯҳулқудс
Ба мудовои тани хастаи бемор омад.
Дида даргашт сапед,
Қосидам дод навид,
Ки ҳаво рӯҳфазо асту насим анбарсой;
Абри найсон ба чаман боз гуҳарбор омад.
Бенавоию малул?
Сӯи Ҳақ бош аҷул!
Дида аз хоб фурӯ шӯй, ки гӯи яксар
Бӯи мушк аз Хутану кишвари тотор омад.
Навбати шодии мост!
Вақти ободии мост!
Бод пайваста бо мо файзи Абу Ибну Рӯҳ:
Яке аст ин севу як дар се зи асрор омад!
Шукр, ки ато намуди Исоро ба мо. :|
|: Дар Ӯ мискинон доранд сарват,
нотавонон доранд қудрат.
Худоро ҷалол диҳем бо имон :| ба Ӯ.
Шукр, ки ато намуди Исоро ба мо. :|
|: Дар Ӯ мискинон доранд сарват,
нотавонон доранд қудрат.
Худоро ҷалол диҳем бо имон :| ба Ӯ.
Боз меорам дардҳоямро дар дуо, Худои ман.
Назди Ту меоям боз, карда дарди дилам роз,
Ту ҳасти Умеду Соҳибам.
Ту Хуршеди умри ман, Худованду Нури ман,
Паноҳу Бахти ҳаёти ман.
Чун баҳорон серборон аст, ашки дили ман чунин.
Нидоям сӯи осмон, бар Ту мекунам фиғон,
Кун дардам осон, Худои ман.
Ки дар ин зарби рӯзгор бемораму бемадор,
Ман хаста ва нотавон шудам.
Дарди ман фаромӯши аст - қувватам мебахши Ту.
Аз Ту мехоҳам танҳо дар шоди ё сахтиҳо
Дасти Ту бар дӯши ман бошад.
Ҳангоми бенавои бар шубҳа надеҳ роҳе,
То вориди ҳуши ман бошад.
|: Хушо ҳоли мардуме, ки моликони он ҷаҳонанд. :|
|: Хушо ҳоли фурӯтанон! Хушо ҳоли раҳмдилон!
Хушо ҳоли мискинон! Хушо ҳоли шумо! :|
|: Ӯро бинанд, чунки онон фарзандони Худо ҳастанд. :|
|: Хушо ҳоли фурӯтанон! Хушо ҳоли раҳмдилон!
Хушо ҳоли мискинон! Хушо ҳоли шумо! :|
|: Хушо ҳоли мо, ки додем дили худро ба Масеҳо. :|
|: Хушо ҳоли фурӯтанон! Хушо ҳоли раҳмдилон!
Хушо ҳоли мискинон! Хушо ҳоли шумо! :|
Рӯи теппаи хокӣ Наҷоткорамро бинам.
Яраҳои дастҳову поҳояшро, ки мебинам,
Дилам месӯзад, зеро азоб кашид бароям.
Шодам кун, Ту шодам кун, охир, дардамро медонӣ.
Дар умқи нигоҳи ман андӯҳамро мехонӣ.
Бар дӯшу бар сари Ту мегузорам онҳоро.
Аз паҳлӯи Ту хуневу оби он чунон ҷорист,
Ки шӯяд ҳар андӯҳу ҳар дарде, ки ман дорам.
Шодам кун, Ту шодам кун, охир, дардамро медонӣ.
Дар умқи нигоҳи ман андӯҳамро мехонӣ.
Чашмони Туро дидан тобу тоқат надорам.
Баҳрам мавтро чашидӣ, лек ранҷат зиёд кардам
Бо захмҳои андӯҳам, бо бори гуноҳонам.
Шодам кун, Ту шодам кун, охир, дардамро медонӣ.
Дар умқи нигоҳи ман андӯҳамро мехонӣ.
Ӯ ки гуфт "Манам Ҳаёту Ростиву Роҳ".
Бар салибаш бардошт андӯҳу дард,
Бо захмҳояш шифо бахшид, зи исён озодам кард.
Бандгардон:
Эй дӯст, баҳри ту Ӯ ҷонаш фидо кард,
То озодӣ бахшад туро аз чанги ғаму дард.
Гуноҳат, гуноҳат бишикаст дилашро.
Хуни Ӯ ҷорӣ шуд баҳри покиву шифо.
Ӯ ки мурд баҳри инсон бо ҳукми як шоҳ.
Тоҷи хор бар сару мазлуму зор,
Тарк шуда аз инсонҳо матруду ғамхор.
Он Холиқи ин дунё то офтобу моҳ.
Дар баробари ин фикр, гӯям чунин:
Танҳо Маъбуди дилам бошад Исо ба яқин.
Бо шодию шукӯҳҳо
Бозгашт кунад ба ин ҷаҳон.
Имондорони ҳақиқиро
Сӯи Худ хонад
Дар он биҳишти ҷовидон.
Шукру сипос бод бар номи Исо!
Танҳо умедам дар ин дунё.
|: Шодонам, ҳамдашро хонам,
Бозгашти Наҷоткорамро хоҳам. :|
Мазҳари Зоти Худо
Поён ояд зи осмон,
Ҳамаи гуноҳкорон
Дар ҳар нуқтаи ҷаҳон
Гарданд тарсону парешон.
Гӯянд ба кӯҳҳо: "Пахш кунед моро,
Пинҳон кунед аз хашми Исо".
|: Шодонам, ҳамдашро хонам,
Бозгашти Наҷоткорамро хоҳам. :|
Кори ман дар ин ҷаҳон,
Парвоз кунам сӯи Исо .
Тоҷи ҷалолам бахшад,
Бо шодӣ маро гӯяд:
"Эй фарзанд, назди Ман биё!"
Дар нури рӯяш давам ба сӯяш,
Ашки шӯр резам баҳри файзаш.
|: Шодонам, ҳамдашро хонам,
Бозгашти Наҷоткорамро хоҳам. :|
Ба пайравии таронаи 45 дар китоби Забур
Пирӯзи бошад Ӯ ба мо.
Гар ин замин ҷунбад зи ҷо,
Афтанд ба баҳрҳо кӯҳҳо,
|: Набвад ҳарос аз мавҷҳо,
Осуда бошем доимо. :|
К-аз шохаҳои неки он
Шаҳри Худо аст шодмон,
ҷунбиш нахоҳад хӯрд, ҳон,
|: Зеро ки Холиқи ҷаҳон
Сокин ҳамебошад дар он. :|
Вақте сапеда бардамад.
Халқҳои олам аз ҳасад
Бо ҳам намоянд ар мадад,
|: Овозаш ояд, мешавад
Дунё гудозон мисли сим. :|
К-охир Худои ҳамабин
Ором намояд ҷангу кин,
Найза, камон бишкаста бин.
|: Яздони Яъқуб аст ин,
Андар паноҳаш шав муқим. :|
Ба пайравии таронаи 41:2,3 дар китоби Забур
Бандгардон:
Чунон ки оҳу барои наҳрҳои об шиддати иштиёқ дорад,
Ҳамон тавр, Эй Худо, ҷони ман иштиёқи шадид барои ту дорад.
Кай, кай меоям то ҳузури Худо ҳозир шавам.
Ки наҷоти рӯҳи ман аст дар Худои ман.
Ба даст овар дили маро,
То ба сӯи Ту майл кунад ҷон,
Дар паят бошад ҳушу равон.
Бандгардон:
Чашмаи ҳаёт, оромии ҷон,
Меҳри бепоён, нури тобон,
Рӯзу шаб кунам гиря, фиғон,
Бишнав дуоям, бош нигоҳбон.
Рӯҳи ҳикматро ато фармо!
Чашми диламро равшан гардон,
То рози Калом шавад аён.
Чашминтизорем, ба зуди биё!"
ҷалоли Худро кун намоён,
Моро ҳамсӯҳбати Худ гардон.
ҷанги Наҷоткор бинед дар он шаби бепоён,
|: Дардашро эҳсос намо, то дони тарзи дуо. :|
Дили Худоии Ӯ пур аз ғамҳои ниҳон,
|: Аз канораш дур машав, аз роҳи салиб бирав. :|
Наҷот зи Худо бинед, Писарашро бишнавед.
|: "Иҷро шуд", - фарёд зад Ӯ, маргат низ бошад дар Ӯ.:|
Баҳри чи бувад холи, ҷисмаш нест дар ин макон?
|: Бархосту сууд намуд, баҳри мо низ роҳ кушуд.:|
Зи дарди сар чӣ андешам?
Чу оҳуи Масеҳам ман,
|: Зи шери нар чаро тарсам :| ман?
Чу Ӯ бошад Наҷоткорам,
Зи қайду банд чаро тарсам?
Чу шӯру шавқи Ӯ дорам,
|: Зи шӯру шар чаро тарсам :| ман?
Ту Исои Худовандӣ, Худовандӣ, Худовандӣ.
Чу Мусо Туро дидам,
|: Зи фиръавнҳо чаро тарсам :| ман?
Навосозии Ӯ дидам.
Шифои ҷисми Ӯ дидам,
|: Зи беморӣ чаро тарсам :| ман?
Чу мадду ҷазри худ дидам,
Чу болу пари худ дидам,
Чу карру фарри Ӯ дидам,
|: Зи кӯру кар чаро тарсам :| ман?
Ту Исои Худовандӣ, Худовандӣ, Худовандӣ.
Чу Мусо Туро дидам,
|: Зи фиръавнҳо чаро тарсам :| ман?
Ба мискинӣ чӣ андешам?
Ҳазорон гавҳарам бахшад,
|: Зи бегавҳар чаро тарсам :| ман?
Чу Ӯ бо ман чунин гарм аст,
Зимистонро чӣ андешам?
Чу бар боми фалак ҷастам,
|: Зи хору хас чаро тарсам :| ман?
Ту Исои Худовандӣ, Худовандӣ, Худовандӣ.
Чу Мусо Туро дидам,
|: Зи фиръавнҳо чаро тарсам :| ман?
Дар зулмоти гуноҳ гумгашта,
Пеши чӯби азобаш афтодам пушаймон,
Аз он ҷо тобид нури имон.
Бандгардон:
Масеҳо, Масеҳо, нурат бар ман тобид,
Маро аз гуноҳон раҳонид, раҳонид.
Масеҳо, нигоҳат, он меҳру сафоят
Маро бахшид шодию ҳаёт.
То бори гуноҳам шуд ошкор.
Он гоҳ ман ба пои он Мехкӯб афтодам,
Он ҷо аз зулмот кард озодам.
Тулӯъ карда Исо дар дилам.
Масеҳо, нигоҳам ба нури рӯи Туст,
Наҷотам аз файзу раҳми Туст.
Ситораи наҷоти ман медурахшид дар осмон.
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Худо ба ман муҳаббат дошт, баҳрам фиристод Исоро.
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Мегӯям: "Наҷоткори хуб, ба Ту месупорам ғамҳо.
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Ин шодиҳои қалби ман натиҷаи наҷоти Туст".
|: Месароям дур аз риё: Ҳалелуёҳ, ҳалелуёҳ! :|
Як сурудро интихоб кунед naw!